Σε κάποιο Μεξικάνικο χωριό ψαράδων, ένας αμερικανός επιχειρηματίας έκανε τις διακοπές του. Βλέπει εκεί ένα ντόπιο ψαρά να αρκείται σε μια μάλλον μικρή ψαριά. Τον ερωτά λοιπόν:
-Γιατί δεν κάθεσαι περισσότερο χρόνο στην θάλασσα, για να πιάσεις περισσότερα ψάρια;
-Προτιμώ, να ξοδεύω τον χρόνο μου, να παίζω με τα παιδιά μου, να συζητώ με την γυναίκα μου, και να διασκεδάζω με τους φίλους μου.
Ο αμερικανός συνεχίζει απτόητος.
-Αν εργαζόσουν περισσότερο, θα μπορούσες να αγοράσεις και μια δεύτερη βάρκα. Και σιγά-σιγά ένα ολόκληρο στόλο. Να φτιάξεις μια μεγάλη εταιρεία, να εγκατασταθείς στη Νέα Υόρκη Και να γίνεις πολύ πλούσιος!
-Και μετά; έρωτα ο ψαράς.
-Α, μετά ακολουθεί το καλύτερο! Μετά, αποσύρεσαι. Μετακινείσαι σ' ένα Μεξικάνικο ψαράδικο χωριό. Και περνάς ήσυχα και ωραία, με τα παιδιά σου, την γυναίκα σου, τους φίλους σου" (!!) (από άρθρο στο περιοδικό ΤΙΜΕΣ, 19-7-1999).
Ερώτησε με απορία ο "φτωχός" ψαράς:
-Και γιατί να μη συνεχίσω να ζω, όπως ζω αφού τελικά στο ίδιο θα χρειαστεί να γυρίσω;
Η ιστορία αύτη δείχνει, ότι ο σύγχρονος Homo oeconomicus (="οικονομικός άνθρωπος") δεν ξέρει, ούτε τί είναι η ευτυχία, ούτε πώς θα την αποκτήσει. Και μπλέκει σ' ένα φαύλο κύκλο αναζήτησης μιας ψευδώνυμης ευτυχίας.
Ο χριστιανός ξέρει ότι η απάντηση ευρίσκεται στα λόγια του Χριστού: "Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, άλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω δια στόματος Θεού" (Ματθ. 4,4) Δηλαδή: ο άνθρωπος δεν ζει μόνον με ψωμί (=επίγεια αγαθά), αλλά πρώτα και κύρια με τον λόγο του Θεού. Αυτά ακριβώς τα λόγια αναφέρονται και στο παραπάνω άρθρο του ΤΙΜΕ.
* * *
Συμπέρασμα:
Ο άνθρωπος χωρίς τον λόγο του Θεού δεν ξέρει τί γυρεύει, δεν ξέρει ούτε τί είναι χαρά, ούτε τι είναι ικανοποίηση, ούτε τί είναι ευτυχία.
Ο άνθρωπος χωρίς τον λόγο του Θεού είναι ένα λάθος, λάθος στην σκέψη, λάθος φυσικά και στην πράξη, λάθος σε όλα.
Πόσο πρέπει να αγαπάμε τον λόγο του Θεού!
Ποσό πρέπει να τον μελετάμε!...
Άρχμ. Ν.Κ.
(Απόσπασμα εκπομπής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος).
