Ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος, σε ηλικία 22 ετών, επιθυμώντας να διευρύνει τις γνώσεις του, έρχεται στην Αθήνα, με πλοίο. Καθ' οδόν όμως ξεσηκώνεται τρομερή τρικυμία. Το πλοίο εκινδύνευε να βυθισθή αύτανδρο. Όλοι θρηνούσαν και έκλαιγαν. Καθώς γραφεί ο Γρηγόριος:
-Ενώ όλοι εφοβούντο τον σωματικό θάνατο, εγώ έτρεμα περισσότερο τον ψυχικό θάνατο. Γιατί εκινδύνευα, ο άθλιος, να πεθάνω αβάπτιστος (τότε εβαπτίζονταν σε μεγαλύτερη ηλικία) (Ρ. 0.35,1024).
Ένθυμούμενος λοιπόν, ο Γρηγόριος, τα θαύματα πού επετέλεσε κατά καιρούς ο Θεός, άρχισε να θρηνεί και να χύνει ποταμούς δακρύων, ενώπιον πάντων, λέγοντας:
-Σε παρακαλώ, Θεέ μου, μη με πάρεις χωρίς το ένδυμα του θείου βαπτίσματος. Λύτρωσε με από τον επικείμενο θανάσιμο κίνδυνο. Σου υπόσχομαι, μόλις γλυτώσω, να βαπτισθώ και να αφιερώσω τον εαυτό μου σε Σένα, τον Σωτήρα μου.
Και ο Χριστός τον άκουσε τον Γρηγόριο. Στη στιγμή γαλήνευσε η θάλασσα. Ή καταιγίδα μεταβλήθηκε σε απαλή αύρα. Και εσώθηκαν όλοι.
(Μέγας Συναξαριστής, Ιανουαρίου 25).
* * *
Πόσες φορές βρισκόμαστε σε ανάλογη θέση! Και δεν εισακούεται η δέηση μας.
Γιατί; Τι να κάνουμε για να μας ακούσει ο Θεός;
Ό Θεός άκουσε τον νεαρό αβάπτιστο Γρηγόριο. Δεν θα ακούσει τους χριστιανούς πού έχουν λάβει την χάρη του αγίου βαπτίσματος και κοινωνούν το σώμα και το αίμα Του; Βέβαια, ο τότε αβάπτιστος Γρηγόριος ήταν, κατά την προαίρεση του, πιο συνειδητός χριστιανός απ' ό,τι πολλοί βαπτισμένοι χριστιανοί σήμερα! Άλλα εδώ ακριβώς, έγκειται και η αδυναμία των χλιαρών προσευχών μας. Δεν έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Χριστό, ο όποιος μας προτρέπει:
- Σάς λέω λοιπόν: Ζητάτε και θα σας δοθή, ψάχνετε και θα βρείτε, χτυπάτε την πόρτα και θα σας ανοιχθή. Όποιος ζητάει παίρνει, όποιος ψάχνει βρίσκει, κι' όποιος χτυπάει του ανοίγουν (Λουκ. 11,9-10).
Ό Κύριος, λοιπόν, ως φιλάνθρωπος και ελεήμων Θεός, μας δίνει απίστευτα «δικαιώματα».
Όταν δεν ακούει τις παρακλήσεις μας, αυτό γίνεται
• είτε διότι θέλει να αυξήσει την πίστη μας και την εμπιστοσύνη μας σ' Αυτόν, ώστε να Τον πλησιάσωμε περισσότερο,
• είτε διότι αυτό πού ζητάμε είναι προς πνευματική μας ζημία. Θα βλάψη την ψυχή μας, Θα μας απομακρύνη απ' Αυτόν. Και φυσικά είναι αδύνατο να συνεργή ο Χριστός σ' ένα τέτοιο κακό.
Να γιατί, στο τέλος όλων των αιτήσεων και δεήσεων μας πρέπει να λέμε τα λόγια: Αυτό θέλω εγώ Κύριε. Άλλα, Συ γνωρίζεις καλύτερα από εμένα, ποιο είναι το συμφέρον μου. Γι' αυτό, «γενηθήτω το θέλημα Σου». Σε όλα. Και πάντοτε.
Αρχιμ. Ν. Κ.
