Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Η αξία της Ταπείνωσης !

...

" Πο­λύ λε­πτό θέ­μα η τα­πεί­νω­ση. Δεν α­πα­σχο­λεί μό­νο τους πο­λύ χα­ρι­τω­μέ­νους, αλ­λά και αυ­τούς που θέ­λουν να είναι ευά­ρε­στοι στον Θε­ό.

Τι εί­ναι ό­μως η τα­πεί­νω­ση; Τι την χα­ρα­κτη­ρί­ζει;

Εί­ναι η με­γα­λύ­τε­ρη απ’ ό­λες τις α­ρε­τές και μη­τέ­ρα ό­λων.

Απ’ την τα­πεί­νω­ση ε­πέρχο­νται η α­γά­πη, η υ­πο­μο­νή, η ε­λε­η­μο­σύ­νη, η θυ­σί­α.

Για τον τα­πει­νό άν­θρω­πο δεν υ­πάρ­χει το «ε­γώ».

Ε­κεί­νο που τον κυ­ριεύ­ει εί­ναι η η­ρε­μί­α, η α­πά­θεια προς τις ε­ξω­τε­ρι­κές φρο­ντί­δες, την τρο­φή, τις η­δο­νές ...

Στη­ρί­ζεται εξ ο­λο­κλή­ρου στο Θε­ό, και εί­ναι σί­γου­ρος για την ά­με­ση πα­ρο­χή βο­ή­θειας απ’ το μέ­ρος Του.

Δεν υ­πάρ­χει κά­τι που να θε­ω­ρεί δι­κό του.

Α­κό­μη τη Χά­ρη του Θε­ού δε θέ­λει να την α­να­γνω­ρί­ζει στον ε­αυ­τό του,

αλ­λά να τον υ­πο­βαθ­μί­ζει χί­λιες φο­ρές πιο πο­λύ.

Δεν ε­πι­ζη­τεί να βρί­σκει ευ­και­ρί­ες, ώ­στε να ε­πι­δεικνύ­ει τα προ­σό­ντα του,

αλ­λά σε κά­θε του κί­νη­ση γί­νε­ται χώ­μα για τους άλ­λους.

Δεν υ­πάρ­χει θέ­λη­μα γύ­ρω απ’ τον ε­αυ­τό του, αλ­λά γύ­ρω απ’ τους άλ­λους.

Ο τα­πει­νός άν­θρω­πος ό­σο εμ­βα­θύ­νει την α­ρε­τή αυ­τή

έρ­χε­ται σ’ έ­να ε­πί­πε­δο να δια­κρί­νει πε­ρισ­σό­τε­ρο τα α­μαρ­τή­μα­τά του

και να ζη­τά πε­ρισ­σό­τε­ρο η βο­ήθεια του Θε­ού μέσω της προ­σευ­χής.

Στην προ­σευ­χή του προς το Θε­ό θέ­λει να προσεύ­χε­ται για ό­λο τον κό­σμο

και βά­ζει τε­λευ­ταί­ο την ε­αυ­τό του.

Ό­μως ποια η αξί­α της τα­πεί­νω­σης;

Ο­φεί­λου­με να εί­μα­στε ταπει­νοί, για­τί κα­τά τη χρι­στια­νι­κή ζω­ή

μι­μού­μα­στε το Χρι­στό.

Η ά­σκη­ση της τα­πεί­νω­σης μας κα­θα­ρί­ζει απ’ τα πά­θη.

Μας φέρ­νει σε ε­πα­φή με το Χρι­στό,

ό­ταν τα­πει­νό­φρο­νες α­ντι­κρύ­ζουεμ το πρό­σω­πό Του

στο πρό­σω­πο του πλησί­ον μας.

.
" Για να φτά­σει κά­ποιος στην α­γιό­τη­τα, η ο­δός εί­ναι:
πρώ­τον η τα­πεί­νω­ση, δεύ­τε­ρον η τα­πεί­νω­ση, τρί­τον τη τα­πεί­νω­ση."

(Λό­γοι του Α­γί­ου Αυγου­στί­νου προς τον Διό­σκου­ρο).
.

Η α­ξί­α της τα­πεί­νω­σης δια­φαί­νε­ται κα­λύ­τε­ρα μέ­σα απ’ την ε­πιτυ­χή ά­σκη­ση αυ­τής,

ό­που σύ­ζυ­γοι δε τσα­κώ­νο­νται, α­δέλ­φια δεν φθο­νού­νται,

αλλά και στην πνευ­μα­τι­κή και κοι­νω­νι­κή ζω­ή ,

ό­που η καρ­διά θέ­λει να δια­φυ­λάττει κα να ε­φαρ­μό­ζει συ­νέ­χεια το λό­γο του Θε­ού. "

( Παντούλα Παπαδογιάννη )

......................................

.
Η Αρετή της Ταπείνωσης μοιάζει με την ομορφιά που χαρίζουν

σιωπηλά τα αγριολούλουδα του δάσους !

Ανθίζουν μόνα τους , χωρίς κανείς να τα προσέχει ,

κι΄ όμως το άρωμά τους και η ομορφιά τους είναι τόσο ξεχωριστά .

.
Και κάνοντας αυτές τις σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου,
οι στίχοι του όμορφου τραγουδιού " Ο Μενεξές " :

" Λουλούδι όμορφο σεμνό ,
συ μενεξέ μου ,
γιατί είσαι τόσο ταπεινό ,
απαντησέ μου ...

Γιατί το ρόδο είναι λαμπρό
πάνω σε θρόνο,
κι΄ εσύ ζεις όλο τον καιρό
στο χώμα μόνο ; ...

Και μ΄ απαντάει ο μενεξές :
δεν θέλω θρόνο ,
δεν θέλω δόξες και τιμές ,
δεν καμαρώνω .

Οι θρόνοι πέφτουνε συχνά ,
δεν τους ζηλεύω,
και προτιμώ στα χαμηλά
να βασιλεύω ! "

Εύχομαι ο Κύριος , να χαρίσει σε όλους μας την αρετή της ταπεινώσεως,

και όπως ο Ίδιος πέρασε απ΄ αυτή τη ζωή τόσο ταπεινά και αθόρυβα,

ν΄ ακολουθήσουμε κι΄ εμείς αυτήν τον όμορφο δρόμο ,

και κάπου στην πορεία θα Τον συναντήσουμε !
http://odevontas.blogspot.com/search/label/%CE%A4%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7

Τα λάθη είναι πολλά όπου η αγάπη είναι λίγη. Εκεί που η αγάπη περισσεύει τα λάθη εξαφανίζονται!

Ανακοίνωση των διαχειριστών της ιστοσελίδας μας

Οι απόψεις που δημοσιεύονται δεν απηχούν κατ' ανάγκη και τις απόψεις των διαχειριστών.
Οι φωτογραφίες προέρχονται από τα site και blog που μνημονεύονται ή από google search ή από άλλες πηγές και ανήκουν αποκλειστικά στους δημιουργούς τους.
Τα αποσπάσματα video που δημοσιεύονται προέρχονται από άλλα site τα οποία και αναφέρονται (σαν Πηγή) ή περιέχουν το λογότυπο τους.
Εάν παρόλα αυτά κάποιος/α θεωρεί ότι θίγεται από ανάρτηση του Blog, καλείται να επικοινωνήσει στο atladidas@gmail.com προς αποκατάσταση του θέματος.