Εὐαγγέλιον: Ματθαίου δ ́ 18 -23
Ακούσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, τον Κύριό μας, στη σημερινή περικοπή να προσκαλεί τα δυο αδέρφια, τον Σίμωνα Πέτρο και τον Ανδρέα.
Δικαιολογημένα εντυπωσιαζόμαστε και θαυμάζουμε, όταν ακούμε τον ευαγγελιστή να σημειώνει
«ἀφέντες ἃπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Άφησαν γονείς, ψαρόβαρκες και ψάρια, τα πάντα, και ακολούθησαν τον Χριστό!
Πρόβαλε επιπλέον και ένας εξωπραγματικός στόχος, που φυσικά δεν κατάλαβαν τότε την έννοιά του.
«Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων»!
Ακολουθείστε Με, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων! Αναντίρρητα είναι πολύ εντυπωσιακή η άμεση ανταπόκρισή τους.
Δεν ξέρω ποιοι και πόσοι από εμάς, βλέποντας έναν άγνωστο, γιατί για εκείνους, ήταν ένας άγνωστος ο Χριστός, θα παρατούσαμε τις δουλειές μας, το σπιτικό μας, τα πάντα, για να Τον ακολουθήσουμε! Είναι ένα ερώτημα, για μια υποθετική πιθανότητα, που δεν μπορεί βέβαια, να έχει μια ασφαλή λογική απάντηση.
Προφανώς πρόκειται για παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος.
Ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές Του.
Στη σημερινή περικοπή τον Πέτρο και τον Ανδρέα, έπειτα κάλεσε τον Ιάκωβο, το Φίλιππο και τον Ναθαναήλ και τους άλλους και συμπλήρωσε τους δώδεκα. Κι όλοι αυτοί ακολούθησαν τον Χριστό.
Γύρισαν μαζί Του στις ατέλειωτες πορείες.
Είδαν έκπληκτοι, να θαυματουργεί, να θεραπεύει ανίατες ασθένειες!
Έγιναν μάρτυρες υπερφυσικών και ακατανόητων γεγονότων. Κυριολεκτικά θαυματουργικές ανατροπές.
Τον άκουσαν, αγαπητοί μου, να διδάσκει τον θείο νόμο, ανατρέποντας τη στενοκέφαλη ερμηνεία των νομοδιδασκάλων.
Βρέθηκαν μαζί Του, στη διάρκεια της τριετούς επίγειας παρουσίας Του, όταν αντιμετώπιζε την πολεμική των γραμματέων και φαρισαίων, που δεν μπόρεσαν ποτέ, να αντιληφθούν το πραγματικό νόημα των απεσταλμένων του Θεού, εμπνευσμένων προφητών.
Κι έμειναν μαζί Του, κοπίασαν και ταλαιπωρήθηκαν από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη, αντιμετωπίζοντας την υποδοχή αλλά και κριτική των συμπατριωτών τους, των γραμματέων και φαρισαίων.
Παρέμειναν κοντά Του, παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες τους, μέχρι το τέλος.
Ενθουσιάστηκαν με την υποδοχή Του στα Ιεροσόλυμα! Φοβήθηκαν, όταν Τον συνέλαβαν.
Κρύφτηκαν, όταν Τον σταύρωσαν.
Υποδέχτηκαν όμως τον Αναστάντα και αναθάρρησαν!
Αντιλήφθηκαν, δέχτηκαν και εκπλήρωσαν την αποστολή τους. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη», ήταν η εντολή Του.
Ξεπέρασαν την αδύναμη ανθρώπινη φύση τους, και στέριωσαν ένα τεράστιο, αιώνιο έργο, τη μοναδική αλήθεια, στα έθνη.
Μετέφεραν το ελπιδοφόρο μήνυμα, την ευαγγελία της σωτηρίας. Υπάρχει, όμως, κάτι που είναι εξίσου σημαντικό, επακόλουθο εκείνου του γεγονότος μετά από εκείνη την πρόσκληση.
Θεμελιώθηκε ένας νέος κόσμος.
Πραγματοποιήθηκε μια γενική ανατροπή σε ήθη και έθιμα.
Υπήρξαν, βέβαια, και πριν την ενανθρώπηση του Κυρίου, προφήτες απεσταλμένοι του Θεού, σοφοί και εμπνευσμένοι άνθρωποι με σπουδαίες ηθικές αρχές και θεωρίες.
Υπήρξαν και υπάρχουν πολλές θρησκείες, που προσπάθησαν να δώσουν λύσεις στα ανθρώπινα προβλήματα, να ικανοποιήσουν τις πνευματικές μας ανησυχίες, με βάση κάποιες αποδεκτές ηθικές και φιλοσοφικές αξίες.
Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που τις ακολουθούν, ελπίζοντας να βρουν την αλήθεια.
Ωστόσο η αλήθεια και η σωτηρία της ψυχής, η λύση προβλημάτων, με αιώνια προβολή, μόνο στον Χριστό υπάρχει!
Οι απόστολοι διέδωσαν τη μοναδική αληθινή θρησκεία, τη θρησκεία της αγάπης, που επαγγέλλεται και προσφέρει τη σωτηρία της ψυχής μας.
Μια νέα θρησκεία έμελλε να ανατρέψει και να οικοδομήσει. Να μεταβάλει τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, να εξευγενίσει τον άνθρωπο.
Είναι χαρακτηριστική η χριστιανική επίδραση σε λαούς, που την έζησαν.
Πέτυχε να ανατρέψει και να εναρμονίσει ήθη και έθιμα με τον χριστιανισμό.
Ζούμε, αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα μια πληθώρα κοινωνικών συστημάτων, που έμμεσα ή άμεσα επηρεάστηκαν από την αλήθεια του ευαγγελίου.
Επέδρασε ο λόγος του Θεού σε πολιτισμούς αλλά και θρησκείες.
Προσέξτε κάτι, που δε σκεφτόμαστε!
Ζούμε χρονολογικά στην μετά Χριστόν εποχή.
Η παρουσία του Χριστού και η θρησκεία, που προσέφερε στον κόσμο, έγινε η διαχωριστική γραμμή.
Ο παλιός και ο νέος κόσμος!
Μετρούμε τα χρόνια, προ Χριστού και μετά Χριστόν!
Ζούμε την περίοδο της σωτηρίας, που πηγάζει από τη σταυρική θυσία του Κυρίου μας.
Το κυριότερο!
Έφερε την βεβαιότητα της λύτρωσης από την αμαρτία, την ελπίδα της θέωσης.
Ένωσε τον αδύνατο άνθρωπο με τον παντοδύναμο Θεό.
Γι’ αυτό, ο Χριστός, γιος του μοναδικού δημιουργού Θεού, θυσιάστηκε για να μας σώσει από την αμαρτία, να μας θεώσει.
Τη στιγμή λοιπόν, της κλήσης των αποστόλων –μαθητών του Κυρίου, σήμανε η αλλαγή του κόσμου.
Άλλαξε η αντίληψη για το αξιολογικό περιεχόμενο.
Οι αρχές του ευαγγελίου, η διδασκαλία του Χριστού, επηρέασε και επηρεάζει κάθε πολιτισμό, κάθε μορφή της ζωής του κόσμου.
Σ’ αυτούς, που πιστεύουν, αλλά και σε αυτούς, που δεν πιστεύουν στον Χριστό!
Διεγράφη το «ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ» ή και το «ὃ σύ μισεῖς ἑτέρῳ μή ποιήσῃς».
Ο χριστιανισμός τα ξεπερνά και ορίζει: «να συμπεριφέρεστε στους άλλους, όπως θα θέλατε να συμπεριφέρονται σε σας εκείνοι».
Διδάσκει την αγάπη σε φίλους και εχθρούς.
Ζούμε, αγαπητοί μου, μια δύσκολη εποχή, όπου η φιλαυτία και ο εγωισμός κυριαρχούν στη ψυχή μας και μας απομακρύνουν από το ενδιαφέρον και την αγάπη, που πρέπει να δείχνουμε στον πλησίον μας.
Ο άνθρωπος δεν έπαυσε να πολεμά ή να βλάπτει ο ένας τον άλλο. Αλλά γνωρίζει ότι είναι λάθος και προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του.
Φυσικά δεν είμαστε περήφανοι, για την απαράδεκτη συμπεριφορά μας για τον διπλανό μας ή ο ένας λαός, στον άλλο.
Ωστόσο, όταν βλέπουμε τα έργα οπαδών άλλων θρησκειών, ευχαριστούμε τον Θεό, που μας υποδεικνύει τη ανώτερη διδασκαλία του ευαγγελίου, που βοηθά στην αυτοβελτίωσή μας.
Η σύγχρονη εποχή με την εξαιρετική υπερβολή της τεχνολογίας, μας απομονώνει από την επικοινωνία με τον πλησίον μας.
Δεν βλέπουμε τις ανάγκες του.
Λησμονούμε το επιτακτικό καθήκον της αγάπης, που πρέπει να εκδηλώνεται και με λόγια και με έργα.
Όντας ηθικά ευαίσθητοι, ως χριστιανοί, δεν θα πρέπει να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα ηθικές παρεκκλίσεις.
Υπάρχει, όμως, κάποιας μορφής πρόσκληση και για μας;
Εκείνοι «ἀφέντες ἃπαντα».
Εμείς, αγαπητοί μου, τι θα αφήσουμε; Τι ζητά από εμάς;
Η πρόσκληση και η δική μας κλήση, είναι να εγκαταλείψουμε τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας, να αποδείξουμε, ζωντανά, έμπρακτα την πίστη μας.
Να γίνει η συμπεριφορά μας, οδοδείκτης για τους γύρω μας.
Ίσως να υποδείξουμε διακριτικά, το σωστό και σε κάποιον που αδικεί.
Να ακολουθούμε μια ζωή πίστεως αλλά και τήρησης των θείων εντολών.
Να δηλώσουμε ως προνόμιο την υποταγή μας στις επιταγές του χριστιανισμού και ότι προσαρμόζουμε ανάλογα την ζωή μας.
Να μη χάνουμε την ευκαιρία να μπολιάζουμε κάθε κοινωνική πολιτιστική εκδήλωση με χριστιανικό περιεχόμενο.
Να είναι η ζωή μας, το ζωντανό, το φωτεινό χριστιανικό παράδειγμα! Αυτή είναι η κλήση μας!
Δ.Γ.Σ.
