ΣΗΜΕΡΑ εἶνε Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω. Καὶ λέγεται Ἀπόκρεω, διότι σημαίνει τὸ τέλος τῆς κρεοφαγίας. Ἀπὸ αὔριο εἶνε ἐλαφρὰ νηστεία· ὅλα ἐπιτρέπονται πλὴν τοῦ κρέατος. Τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούστηκε, ὁμιλεῖ γιὰ κάτι φοβερό, ποὺ ὅσο ἀπίστευτο κι ἂν φαίνεται, εἶνε ὅμως γεγονός. Διαβάζοντας ἢ
ἀκούγοντας τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο νομίζεις ὅτι ὁ οὐρανὸς ἀστράφτει καὶ βροντᾷ. Ὁμιλεῖ τὸ εὐαγγέλιο γιὰ μία δίκη. Ἐὰν εχατε ―σᾶς ἐρωτῶ― κάποιο δικαστήριο καὶ ἐπρόκειτο νὰ δικαστῆτε, θὰ μένατε ἀδιάφοροι; Ἀσφαλῶς ὄχι. Προτοῦ νὰ φτάσῃ ἡ ἡμέρα τῆς δίκης θὰ φροντίζατε νὰ βρῆτε δικηγόρο ἱκανό, μάρτυρες ὑπερασπίσεως, καὶ ἀπὸ νωρὶς θὰ σχεδιάζατε τί θὰ ἀπολογηθῆτε, ὥστε ν᾿ ἀπαλλαγῆτε ἀπὸ τὴν κατηγορία. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἔτσι σκεπτώμεθα γιὰ μιὰ δίκη ἐνώπιον ἀνθρωπίνου δικαστηρίου, πῶς πρέπει νὰ σκεπτώμεθα γιὰ τὴ δίκη μας ἐνώπιον τοῦ θείου δικαστηρίου, τὴν παγκόσμιο δίκη; Μηδέν, σκιὰ οἱ δίκες στὸν κόσμο αὐτὸν μπροστὰ σ᾿ ἐκείνη τὴ δίκη ποὺ μᾶς περιμένει. Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ φοβοῦμαι τὴν ἡμέρα ἐκείνη· σεῖς δὲ᾿ φοβεῖσθε; εἶστε ἅγιοι;
ἀκούγοντας τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο νομίζεις ὅτι ὁ οὐρανὸς ἀστράφτει καὶ βροντᾷ. Ὁμιλεῖ τὸ εὐαγγέλιο γιὰ μία δίκη. Ἐὰν εχατε ―σᾶς ἐρωτῶ― κάποιο δικαστήριο καὶ ἐπρόκειτο νὰ δικαστῆτε, θὰ μένατε ἀδιάφοροι; Ἀσφαλῶς ὄχι. Προτοῦ νὰ φτάσῃ ἡ ἡμέρα τῆς δίκης θὰ φροντίζατε νὰ βρῆτε δικηγόρο ἱκανό, μάρτυρες ὑπερασπίσεως, καὶ ἀπὸ νωρὶς θὰ σχεδιάζατε τί θὰ ἀπολογηθῆτε, ὥστε ν᾿ ἀπαλλαγῆτε ἀπὸ τὴν κατηγορία. Ἀλλ᾿ ἐὰν ἔτσι σκεπτώμεθα γιὰ μιὰ δίκη ἐνώπιον ἀνθρωπίνου δικαστηρίου, πῶς πρέπει νὰ σκεπτώμεθα γιὰ τὴ δίκη μας ἐνώπιον τοῦ θείου δικαστηρίου, τὴν παγκόσμιο δίκη; Μηδέν, σκιὰ οἱ δίκες στὸν κόσμο αὐτὸν μπροστὰ σ᾿ ἐκείνη τὴ δίκη ποὺ μᾶς περιμένει. Ἐγὼ εἶμαι ἁμαρτωλὸς καὶ φοβοῦμαι τὴν ἡμέρα ἐκείνη· σεῖς δὲ᾿ φοβεῖσθε; εἶστε ἅγιοι;
* * *
* * *
Ὁ Χριστὸς περπατάει ἀνάμεσά μας. Τί συγκλονιστικός, ἀγαπητοί μου, αὐτὸς ὁ λόγος! Ὅπου χήρα, ὅπου ὀρφανό, ὅπου πεινασμένος καὶ δυστυχισμένος, στὸ πρόσωπο αὐτῶν εἶνε ὁ Χριστός. Αὐτὴ τὴν ὥρα, κάποιοι δυστυχοῦν. Γι᾿ αὐτὸ θὰ δικαστοῦμε. Ἀκοῦμε, ὅτι πεθαίνουν ἑκατομμύρια παιδιὰ γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί, κ᾿ ἐμεῖς ἀνοίγουμε λάκκους καὶ θάβουμε πολύτιμα προϊόντα. Ὅταν ὅμως πεινούσαμε ἐμεῖς, τὸ ᾿40 τὸ ᾿42 – ᾿44, θέλαμε νά ᾿ρχωνται καράβια ἀπὸ τὰ ἄλλα ἔθνη νὰ μᾶς τροφοδοτοῦν.
Σήμερα, ἅγια μέρα, ποὺ ἀκούσαμε τὸ φοβερὸ εὐαγγέλιο τῆς μελλούσης κρίσεως, ἂς προσπαθήσουμε ὄχι μόνο ν᾿ ἀποφεύγουμε τὸ κακὸ ―αὐτὸ εἶνε τὸ λιγώτερο―, ἀλλὰ καὶ νὰ κάνουμε τὸ καλό. Εἶνε σὰ᾿ νὰ τὸ κάνουμε στὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Τότε ἡ γῆ θὰ γίνῃ παράδεισος. Ἐνῷ τώρα κυριαρχεῖ ἡ κακία· τὰ χέρια κλέβουν, γιατὶ ἡ καρδιὰ δὲν ἔχει οὔτε σταλαγματιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας.
Ἂς ἐξετάσουμε βαθειὰ τὸν ἑαυτό μας κι ἂς προσπαθήσουμε στὸ ἑξῆς νὰ κάνουμε τὸ καλὸ στὸν κόσμο τοῦτο πρὸς δόξαν Θεοῦ! Ἔτσι, ὅταν ἔρθῃ ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς κρίσεως, νὰ μὴν ἀκούσουμε τὰ φοβερὰ λόγια «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι…», ἀλλὰ ὅλοι ν᾿ ἀκούσουμε τὰ ἄλλα ἐκεῖνα λόγια τοῦ Χριστοῦ· «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (ἔ.ἀ. 25,34)· ἀμήν.
(ἱ. ναὸς Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 21-2-1982)Σήμερα, ἅγια μέρα, ποὺ ἀκούσαμε τὸ φοβερὸ εὐαγγέλιο τῆς μελλούσης κρίσεως, ἂς προσπαθήσουμε ὄχι μόνο ν᾿ ἀποφεύγουμε τὸ κακὸ ―αὐτὸ εἶνε τὸ λιγώτερο―, ἀλλὰ καὶ νὰ κάνουμε τὸ καλό. Εἶνε σὰ᾿ νὰ τὸ κάνουμε στὸν ἴδιο τὸ Χριστό. Τότε ἡ γῆ θὰ γίνῃ παράδεισος. Ἐνῷ τώρα κυριαρχεῖ ἡ κακία· τὰ χέρια κλέβουν, γιατὶ ἡ καρδιὰ δὲν ἔχει οὔτε σταλαγματιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας.
Ἂς ἐξετάσουμε βαθειὰ τὸν ἑαυτό μας κι ἂς προσπαθήσουμε στὸ ἑξῆς νὰ κάνουμε τὸ καλὸ στὸν κόσμο τοῦτο πρὸς δόξαν Θεοῦ! Ἔτσι, ὅταν ἔρθῃ ἡ ἡμέρα ἐκείνη τῆς κρίσεως, νὰ μὴν ἀκούσουμε τὰ φοβερὰ λόγια «Πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι…», ἀλλὰ ὅλοι ν᾿ ἀκούσουμε τὰ ἄλλα ἐκεῖνα λόγια τοῦ Χριστοῦ· «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου» (ἔ.ἀ. 25,34)· ἀμήν.
http://www.augoustinos-kantiotis.gr