Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ.
Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν
βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο
Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του
ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή
συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από
μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη.
Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων
γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του
1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο
της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα
έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας
την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την
Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως
λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους
Τούρκους.
Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι,
τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε
περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν
έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και
να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι
που επιθυμούσε και ο ίδιος. Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος
Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής.
Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η
Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς
ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το
ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι
κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος
μοναχός της μονής.
Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός
και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν
Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο
μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια
σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε.
Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει
σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά
στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των
στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και
άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την
συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν
και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους
παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και
το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων
των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού.
Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε
την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι
κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα
πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις
μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια
εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου
Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και
άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους
αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει
να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά
βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα
καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον
Κύριο, σε ηλικία 42 ετών.
Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το
λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες
πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την
βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα.
Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω
της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία
του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν
περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του
Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της
Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής.
Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες
του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και
την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα
ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524
ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του.
Ένα απο τα παλαιότερα μοναστήρια της Αττικής είναι αυτό στο Όρος των
Αμωμών (τοποθεσία γνωστή σήμερα ως Νέα Μάκρη). Πολλοί μοναχοί και ιερείς
έμειναν εκεί και προσευχήθηκαν στον Κύριο. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας
έγιναν μεγάλες και βάρβαρες σφαγές όπου ξεκληρίστηκε το μοναστήρι, ένα
απο τα θύματα ήταν και ο Άγιος μας. Το 1945 η Μοναχή τότε Μακαρία πήγε
στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού άλλοτε ονομαζόμενης ως
Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών, στις βορειανατολικές υπωρείες του
Πεντελικού. Απο θεία παρόρμηση, διαμόρφωσε ένα κελάκι εκεί και άρχιζε να
καθαρίζει τα ερείπια του παλαιού Ναού για να τον ανακατασκευάσει. Εκεί
πολλές φορές διαλογιζόταν ότι σε εκείνα τα χώματα είχαν ζήσει κατά την
πάροδο των αιώνων Άγιοι Μοναχοί και προσευχόταν να ” γνωρίσει ή να της
φανερωθεί κάποιος απο αυτούς”. Μια φωνή στην αρχή σιγανή αλλά με τον
καιρό δυνατότερη στην ψυχή της, της έλεγε ” Σκάψε και θα βρείς αυτό που
επιθυμείς” και θαυμαστώς της είχε φανερωθεί ένα σημείο στο προαύλιο του
Μοναστηριού. Έτσι στις 3 Ιανουαρίου 1950 έχοντας έναν εργάτη για άλλες
εργασίες στο μοναστήρι τον έβαλε να σκάψει στο σημείο όπου την
υποδείκνυε η ψυχή της. Ο εργάτης ήταν αρνητικός ήθελε να σκάψει
οπουδήποτε αλλού παρά σε αυτό το σημείο, τελικά μετά απο τις εκκλήσεις
και τις προσευχές, ο εργάτης πείστηκε και ξεκίνησε να σκάβει. Το σημείο
εκεί είχε ένα μισογκρεμισμένο τζάκι, τοίχο κ.α πράγματα που έδειχναν ότι
εκεί κάποτε υπήρχε κελί κάποιου μοναχού. Φτάνοντας το 1,70 ύψος σκάψιμο
βρέθηκε το πρώτο εύρημα.. Ένα κεφάλι.. και όλος ο τόπος απόκτησε μια
ευωδιά.. ( ήταν 3/1/1950 ώρα 9 το πρωί) σιγά σιγά και με προσοχή ή
Ηγουμένη Μακαρία έβγαλε όλο το σκήνωμα και το τοποθέτησε σε μία θυρίδα
που ήταν πάνω απο τον τάφο.
Μονή Οσίου Εφραίμ
Ήταν φανερό ότι πρόκειτο για κληρικό γιατί το ράσο του είχε
παραμείνει άθικτο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό η Ηγουμένη άκουσε
βήματα.. ο ήχος ερχόταν απο τον τάφο.. μετά απο τον περίβολο και έφτασε
ως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρυσε τον Άγιο, ψηλός με μάτια
μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στον λαιμό, ντυμένος
με την μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο
ευλογούσε. Ο Άγιος ζήτησε να τον βγάλουν απο αυτή την θυρίδα που το
είχαν. Την επόμενη κι όλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα
τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Το ίδιο βράδυ φανερώθηκε
στον ύπνο της ο Άγιος και την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομα
του ” ΕΦΡΑΙΜ “.
