Οι Πατέρες είναι οι «των Αποστολικών παραδόσεων ακριβείς φύλακες». Οι σύγχρονοι όμως αυτοί «θολολόγοι», πού θολώνουν το διαυγές και κρυστάλλινο ύδωρ της Ορθοδόξου Θεολογίας, δεν εκτίμησαν τον ανεκτίμητο θησαυρό των Αποστολικών και Πατερικών παραδόσεων, πού τούς εμπιστεύθηκε προς φύλαξι ή Εκκλησία, με αποτέλεσμα να τον ανταλλάσσουν με τις απατηλές χάντρες της «βέβηλου κενοφωνίας» και «ψευδωνύμου γνώσεως» της παναιρετικής Δύσεως.
Οι Πατέρες είναι «θεολογίας πηγαί», «θεοσοφίας ποταμοί αέναοι, και βρύσεις θείας γνώσεως», το ζωντανό και αθάνατο νερό, το όποιο αδυνατούν να συγκρατήσουν τα συντετριμμένα φρέατα, πού ώρυξαν οι υψηλοί προσκεκλημένοι της Ακαδημίας τού Βόλου και οι οικοδεσπότες τους, με αποτέλεσμα, αντί να αντλούν «ύδωρ μετ' ευφροσύνης έκ των πηγών του σωτηρίου» (Ήσ. 12, 3), να γεμίζουν τούς νεωτεριστικούς κουβάδες των με «ύδωρ ψευδές ούκ έχον πίστιν» (Ίερ. 15,18) και να μάς το προσφέρουν καυχώμενοι για την εξαιρετική ποιότητα του! Τούς ευχαριστούμε, άλλα δεν θα πιούμε απ' αυτό.
Ας γνωρίζουν οι ρακοσυλλέκτες αυτοί του Οικουμενισμού, ότι ή Ορθόδοξη Εκκλησία, την πίστι της οποίας έκράτυναν και έστερέωσαν «Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα», φορεί τον χιτώνα της αληθείας «τον ύφαντόν έκ της άνω θεολογίας», και ως έκ τούτου δεν έχει ανάγκη από τα θεολογικά κουρέλια του Προτεσταντισμού, με τα όποια προσπαθούν να την ενδύσουν. Εάν αυτοί επιθυμούν να είναι θεολογικώς ρακένδυτοι, αυτό είναι δικαίωμα τους.
Ή Εκκλησία όμως είναι και θα παραμείνη όχι μία ρακένδυτη και άσεμνα ένδεδυμένη μοιχαλίδα, όπως είναι οι διάφορες αιρετικές "Ομολογίες, τις θεολογίες των οποίων υιοθετούν και μάς προσφέρουν οι οίκουμενισταί, αλλά ή έκ δεξιών του Χριστού παριστάμενη «έν ίματισμω διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη» βασίλισσα, ή οποία δεν θα παύση ποτέ να σεμνύνεται και να γεραίρη τούς θεοφόρους Πατέρες της για τούς τιτάνιους αγώνες τους υπέρ της εύσεβείας και θεολογίας πού της παρέδωσαν.
