Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Ποιμένος, ενός των μεγάλων ασκητών της αιγυπτιακής ερήμου, που υπήρξε παράδειγμα ταπείνωσης και αναδείχθηκε σε καθοδηγητή αναρίθμητων μοναχών και λαϊκών Χριστιανών. Επίσης, τιμούμε τη μνήμη του αγίου Λιβερίου πάπα Ρώμης, που πήρε μέρος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, στη Νίκαια το 325 μ. Χ. και εξαιτίας των διώξεων που υπέστη από τους αρειανόφιλους αυτοκράτορες, πήρε επάξια τον τίτλο του Ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως. Σήμερα, επίσης, τιμάται η μνήμη του αγίου νεοφανούς μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, που είναι ιδιαίτερα λαοφιλής και πολλοί καταφεύγουν σε επίκληση της βοήθειάς του, ιδίως για την ανεύρεση αντικειμένων που έχουν
απολεσθεί. Η συσχέτιση του Αγίου με τη φανέρωση πραγμάτων ή προσώπων, δεν θεμελιώνεται σε ανάλογα περιστατικά από το βίο του αλλά σχετίζεται με τον τρόπο εμφάνισης του ιδίου.
Συγκεκριμένα ο Άγιος, για τον οποίο δεν υπάρχει καμιά πληροφορία μέχρι και το 14ο αιώνα, έρχεται στο προσκήνιο για πρώτη φορά όταν σε ανασκαφή, στη νήσο Ρόδο, βρέθηκε παλαιός ναός, στον οποίο υπήρχαν εικόνες διαφόρων Αγίων. Μεταξύ αυτών και μιά, που παρίστανε στρατιωτικό Άγιο, με σταυρό στο δεξί χέρι και στην οποία ιστορούντο τα 12 μαρτύρια που είχε υποστεί και στην οποία αναφερόταν το όνομα «ο άγιος Φανώ». Ο τότε μητροπολίτης Ρόδου, Νείλος, ανακαίνισε το ναό εκείνο και τον αφιέρωσε στον άγιο που φανερώθηκε, δηλαδή στον άγιο Φανούριο.
Εκείνο το οποίο έρχεται και σήμερα στη σκέψη μας είναι η ταπείνωση και η καθαρή πίστη των ανθρώπων, οι οποίοι ζητούν τη δύναμη του Θεού στη ζωή τους με τις πρεσβείες του Αγίου Φανουρίου και πάντων των Αγίων με μετάνοια και συντριβή καρδίας.
Υπάρχουν και στην πατρίδα μας Εκκλησίες προς τιμήν του Αγίου Φανουρίου, μεταξύ αυτών στην Ακρόπολη στη Λευκωσία, στην Αραδίππου και παρεκκλήσιο στην Ιερά Μονή Αγίου Παντελεήμονος στην Αχερά.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου (Κύπρος)