Όπως γνωρίζουμε, από τους δώδεκα μαθητάς του Χριστού ένας, ό Ιούδας, τον
πρόδωσε. Μετανόησε υστέρα γι' αυτό κι απελπισμένος πήγε και κρεμάστηκε.
Μεγάλο κακό ή αυτοκτονία• σαν τον Ιούδα είναι αυτοί πού
αυτοκτονούν...Μετά από τη σταύρωση του Κυρίου οι άλλοι απόστολοι, φοβισμένοι κι απογοητευμένοι, τρύπωσαν σ' ένα σπίτι κ' έκλεισαν πόρτες και παράθυρα.
Φοβήθηκαν μην τους πιάσουν κι αυτούς οι Ιουδαίοι. Άλλα ξαφνικά, μια Κυριακή
σαν σήμερα, λίγο προτού να βασιλέψει ό ήλιος, να το θαύμα• παρουσιάζεται
μπροστά τους ό Χριστός! Τρόμαξαν. Μπήκε «των θυρών κεκλεισμένων» (Ίωάν.
20,26). Και μόλις συνήλθαν από την έκπληξη, ό αναστημένος Χριστός τους είπε
τρία πράγματα. Όπως ό πατέρας πού απουσιάζει και γυρίζει στο σπίτι φέρνει
δώρα στα παιδιά, έτσι κι ό Χριστός πού αναστήθηκε τους έφερε τρία πολύτιμα
δώρα.
Το ένα ποιο είναι; Μία λέξης. "Ω ή λέξης αυτή! Γλυκεία λέξης• όλοι οι άνθρωποι, Βορρά και Νότου, Ανατολής και Δύσεως, όλοι την ποθούν, όλοι την έχουν στα χείλη. είναι ή λέξης ειρήνη. «Ειρήνη υμίν», τους είπε ό Χριστός (έ.ά. 20,19,21,26).
Τι ωραίο πράγμα ή ειρήνη!
Ό Χριστός λοιπόν έφερε την ειρήνη.
Αυτός είναι ή ειρήνη του κόσμου.
Μετά, το δεύτερο πράγμα ποιο είναι;
'Αφού λάβετε το Πνεύμα το άγιο, τους
λέει ό Χριστός, μη μείνετε κλεισμένοι εδώ. Να βγείτε έξω με θάρρος και
παρρησία. Σκορπιστείτε παντού• άλλος στην Ευρώπη, άλλος στην 'Ασία -άλλος
στην Αφρική, άλλος στην Αμερική... Σαν τους αετούς πετάξτε να κηρύξετε το
ευαγγέλιο.
Όπως έμενα μ' έστειλε ό ουράνιος Πατέρας, έτσι εγώ «πέμπω υμάς» (έ.ά.
20,21).
Το ένα λοιπόν ή ειρήνη, το δεύτερο Κηρύξατε το ευαγγέλιο, και το τρίτο; είναι μία άλλη ωραία λέξης• συγχώρησης.
Όλοι αναστενάζουμε για τις αμαρτίες
πού κάνουμε. Ποιος είναι αναμάρτητος; Κανείς.
Από το παιδί των επτά ετών
μέχρι τον ασπρομάλλη γέροντα, όλοι είμεθα αμαρτωλοί. Κι όταν κάνης το κακό,
νιώθεις ενοχή.
Σάς κέντησε κανένας σκορπιός εσάς; Έμενα με κέντησε. είναι
φοβερός ό πόνος. 'Αλλ' όπως λέει κάποιος άγιος, προτιμότερο να σε κεντήσει
σκορπιός παρά να σε κεντήσει ή συνείδηση σου. Για αυτό ό Χριστός έφερε τη
συγχώρηση. Είπε στους αποστόλους•
Σάς δίνω την εξουσία να συγχωρείτε τα
αμαρτήματα των ανθρώπων «αν τίνων άφήτε τάς αμαρτίας, άφίενται αυτοίς» (έ.ά.
20,23). Και από τότε πράγματι, δυνάμει αυτής της εξουσίας των αποστόλων,
δίδεται μέχρι σήμερα ή συγχώρησης εν τω ονόματι του Ιησού Χριστού.
Ό παπάς,
και ό πιο φτωχός και αγράμματος, άμα φορέση το πετραχήλι, δεν είναι
άνθρωπος• αυτή είναι ή πίστης μας. Φόρεσε το πετραχήλι, είπε «Ευλογητός ό
Θεός...», έκανε το σταυρό; Εκείνη την ώρα είναι άγγελος• σαν άγγελο να τον
βλέπετε. Δεν είναι πλέον ό παπά-Δημήτρης, ό παπά-Αλέξης• είναι ανώτερος κι
άπ' τον άγγελο.
Γιατί; Διότι, λέει ό Κοσμάς ό Αιτωλός, ό άγγελος δεν έχει
εξουσία να συγχώρηση αμαρτήματα, ενώ ό παπάς έχει. Γι' αυτό να τρέχετε όλοι
κάτω άπ' το αγιασμένο πετραχήλι, να παίρνετε συγχώρηση.
Αυτά, λοιπόν, τα τρία πράγματα έφερε με την ανάστασί του ό Χριστός, πού είναι το άλφα και το ωμέγα, είναι το πάν για μας. Κοντά στο Χριστό τα 'χουμε όλα μακριά από το Χριστό ή ζωή αυτή δεν είναι τίποτε.
Την ημέρα όμως εκείνη έλειπε ένας από τους μαθητάς, ό άγιος Θωμάς. Τον βρήκαν κατόπιν οι άλλοι και του έλεγαν. —Θωμά, είδαμε τον Κύριο.
—Ψέματα λέτε, δέ' σας πιστεύω.
—Δέ' σου
λέμε ψέματα• τον είδαμε.
- Αν δέ' βάλω το δάχτυλο μου στον τύπο των ήλων,
στο σημάδι άπ' τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια, δεν πιστεύω εγώ...
Έτσι
την επομένη Κυριακή, σαν σήμερα, να ό Χριστός πάλι κεκλεισμένων των θυρών
μπήκε και κάλεσε το Θωμά. — Έλα, του λέει, βάλε το δάχτυλο σου στις πληγές
μου. και όταν ό Θωμάς ψηλάφισε το Χριστό, φώναξε
«Ό Κύριος μου και ό Θεός
μου» (έ.ά. 20,28), και πίστεψε κι αυτός.
Αυτά τα ωραία λέει σήμερα το ευαγγέλιο.
Από τότε πέρασαν αιώνες. Άλλα μέχρι και σήμερα υπάρχουν Θωμάδες. είναι πολλοί πού σαν εκείνον δεν πιστεύουν. Αμφισβητούν ιδίως το μέγα γεγονός της Αναστάσεως, το θαύμα των θαυμάτων.
Άκου 'κει παραμύθια, λένε είναι ποτέ
δυνατόν με κλειστές τις πόρτες να μπήκε ό Χριστός;...
Τι έχουμε ν'
απαντήσουμε;
Απαντώ με τρία παραδείγματα.
Όταν ήμουν μικρό παιδί και πήγαινα σχολείο, στο
χωριό μου είχαμε ένα καλό δάσκαλο. Μια μέρα μας λέει• Θα σας πω ένα αίνιγμα
κι αν το βρείτε θα σας πω μπράβο «κλείνω το σπιτάκι μου, και κλέφτης είναι
μέσα», Τι είναι;
Εμείς δέ' μπορούσαμε να βρούμε πώς, Αφού κλείνουν οι
πόρτες, είναι κλέφτης μέσα• έτσι μας το είπε ό δάσκαλος• είναι ό ήλιος.
Ερωτούμε λοιπόν τώρα τους απίστους• Πώς ό ήλιος περνά και χωρίς να σπάσουν
τα τζάμια βρίσκεται μέσα στο σπίτι; Θέλεις άλλο παράδειγμα; Κεκλεισμένων των
θυρών μπαίνει μέσα και ό αέρας. Όσο και να κλείσεις, βρίσκει τρόπο να μπει
κι αλίμονο αν δεν έμπαινε, θα πεθαίναμε από ασφυξία. Θέλεις και τρίτο
παράδειγμα; Να ή τηλεόρασης. Ανοίγει, και μεταφέρει μέσα στο δωμάτιο μας
έναν πού είναι στη Μόσχα, άλλον πού είναι στη Νέα Υόρκη, άλλον πού είναι
στην Αυστραλία... Ή επιστήμη, πού είναι επινόησης του μυαλού του ανθρώπου,
βρήκε τρόπο να το κάνη• ό Θεός, πού έκανε τον άνθρωπο, να μη μπορεί; Αφού
λοιπόν κεκλεισμένων των θυρών μπαίνει ό ήλιος, μπαίνει ό αέρας, μπαίνουν
όλοι αυτοί πού δείχνει ή τηλεόραση, πολύ περισσότερο ό Δημιουργός όλων αυτών
μπορεί να εισέρχεται.
Τι χρειάζεται, αγαπητοί μου; Να πιστεύουμε στο Χριστό, καμία δύναμις να μη μας κλονίζει. και ή πίστη να είναι ζωντανή, όχι ψόφια.
Πότε είναι ζωντανή ή
πίστης; πώς θα την καταλάβουμε; Το δέντρο το καταλαβαίνουμε από τον καρπό
την αχλαδιά από τ' αχλάδια, τη μηλιά από τα μήλα...
Έτσι και αν έχουμε
πίστη, θα τη δείξουμε εμπράκτως.
Αν πιστεύεις, τότε θα σηκώνεσαι το πρωί για
να κάνης την προσευχή σου.
Αν πιστεύεις, το μεσημέρι πού κάθεσαι στο τραπέζι
θα κάνης το σταυρό σου.
Αν πιστεύεις, το βράδυ πριν κοιμηθείς πάλι θα
προσευχηθείς.
Αν πιστεύεις, θα δουλεύεις όλη τη βδομάδα και την Κυριακή,
μόλις ακούς την καμπάνα, φτερά στα πόδια και στην εκκλησία.
Αν πιστεύεις, θα
συγχωρείς τον εχθρό σου.
Άν πιστεύεις, θα κοινωνείς τα άχραντα μυστήρια.
Άν πιστεύεις, θα εξομολογείσαι τουλάχιστον μία φορά το χρόνο• όπως αυτός
πού δέ' βαπτίζεται δεν είναι Χριστιανός, έτσι και όποιος δεν εξομολογείται
δεν είναι Χριστιανός - ή εξομολόγησης είναι ένα από τα επτά μυστήρια της
αγίας μας Εκκλησίας.
Αν πιστεύεις, θα κάνης και κάτι άλλο• θ' ανοίγεις κάθε
μέρα το Ευαγγέλιο• όπως δεν περνάει μέρα χωρίς ψωμί, έτσι δεν πρέπει να
περνάει μέρα χωρίς να διάβασης το Ευαγγέλιο, τα άγια λόγια του Χριστού μας.
Τέλος, αυτό πού πιστεύουμε να μην το κρύβουμε, αλλά να το λέμε, να το
κηρύττουμε.
Είδατε οι χιλιαστές; φθάνουν μέχρι την άκρη του κόσμου αφήνοντας
κάθε τι άλλο, για να κηρύξουν τη σατανική αίρεση τους• πολύ περισσότερο εσύ,
πού έχεις την αλήθεια. Πιστεύεις; Μην το κρύβεις, μην είσαι κρυπτοχριστιανός.
Κήρυττε το Χριστό, όπως οι άγιοι απόστολοι και Ιεραπόστολοι.
Πιστεύεις; Μίλα
για το Χριστό.
Έχεις γλώσσα; Αγίασε την κηρύττοντας στο διπλανό σου. Είσαι
μάνα; μίλα στα παιδιά σου• το ότι τα θηλάζεις δεν είναι σπουδαίο• και ή
αρκούδα θηλάζει τα παιδιά της• μίλα στο παιδί!
Είσαι γιαγιά; μίλα.
Εγώ, αν
είμαι κάτι, —το ομολογώ—το οφείλω στη γιαγιά μου• αγράμματος ήτανε, μας
έπαιρνε στην αγκαλιά —ας είναι αιωνία ή μνήμη της, άμα τη θυμούμαι κλαίω—• ή
γιαγιά μας έμαθε το σταυρό, να λέμε το «Πάτερ ημών», να προσευχώμεθα...
Ευλογημένες γιαγιάδες! Τώρα τίποτε άπ' αυτά, ό νους τους είναι στη μόδα.
Μίλα, λοιπόν, για το Χριστό.
Είσαι πατέρας; μίλα για το Χριστό.
Είσαι
δάσκαλος; μίλα για το Χριστό.
Είσαι παπάς; μίλα για το Χριστό.
Είσαι
Χριστιανός; μίλα• τότε θα σε πω Χριστιανό• από τη γλώσσα θα σε καταλάβω, κι
άπ' τα χέρια θα σε καταλάβω, κι άπ' τα πόδια θα σε καταλάβω, κι από όλη την
ύπαρξή σου, έτσι θα σε καταλάβω.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη, η οποία έγινε στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου Οξυάς – Πρεσπών την 11-5-1986. καταγραφή και σύντμησης 8-5-2005.
