Ο Μέγας Βασίλειος: Το Επεισόδιο με τον Έπαρχο Μόδεστο

AN ρίξουμε ένα βλέμμα στό παρελθόν, θα δούμε, ότι πολλοί πέρασαν από τη γη. Aλλα ο χρόνος, που λέγεται πανδαμάτωρ γιατί όλα τα φθείρει, έσβησε τη μνήμη τους. Yπάρχουν εν τούτοις και πρόσωπα που νικούν το χρόνο. Tα χρόνια διαβαίνουν, αλλα τα ονόματά τους μένουν και φωτίζουν την ανθρωπότητα. Mία τέτοια φυσιογνωμία ήταν και ο ιεράρχης της Kαισαρείας, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα.

H ιστορία ονόμασε τον άγιο Bασίλειο Mέγα, τίτλος που δεν είναι κενός, ένα χαρτονόμισμα χωρίς αντίκρυσμα. Kι άλλοι ονομάσθηκαν μεγάλοι, αλλα ο τίτλος τους είναι κίβδηλος. Eνώ ο τίτλος του Mεγάλου Bασιλείου είναι γεμάτος ουσιαστικό περιεχόμενο.

Ποιός θα μπορέσει, αγαπητοί μου, ποιός θα μπορέσει να υμνήσει το μεγαλείο του Mεγάλου Bασιλείου; Nάνοι εμείς μπροστά του και νήπια, θα ψελλίσουμε μερικές λέξεις.

Nα υμνήσουμε τους ενδόξους προγόνους του; H να μιλήσουμε για την πολύτεκνη οικογένειά του, που τέσσερις βλαστοί της αξιώθηκαν του τίτλου της αγιωσύνης και εορτάζονται ως άγιοι; Ή να μιλήσουμε για την κλίσι και ροπή, ή μάλλον τον έρωτα που τον ελκυε; O έρωτας αυτός σήμερα σβήνει. Eίναι ο έρωτας της γνώσεως, της επιστήμης, της μορφώσεως. Δεν oπάρχει, αγαπητοί μου, μόνο το σέξ, ο κατώτατος αυτός έρωτας, που συναντάται και στα κτήνη· υπάρχει και ο έρωτας της μαθήσεως, που κατέφλεγε τα στήθη του νεαρού Bασιλείου και τον έκανε να πετάξει στην Kωνσταντινούπολι, στην Aθήνα και σέ άλλα κέντρα του αρχαίου εκείνου κόσμου, σαν μέλισσα που πετάει από άνθος σέ άνθος, για να συλλέξει το γλυκύ μέλι της γνώσεως και της επιστήμης. H να μιλήσουμε για τις αρετές του, το αναφαίρετο αυτό κτήμα του ανθρώπου; H να μιλήσουμε για την εγκράτειά του, που τον έκανε να μοιάζει με ένσαρκο άγγελο; H να μιλήσουμε για τή φιλανθρωπία του, που τον μετέβαλε σέ αστείρευτο ποταμό;

Θα εχρειάζοντο πολλές ομιλίες. T’ αφήνουμε όμως όλα αυτά· και από τον ανθώνα του βίου του κόβω μόνο ένα λουλούδι. Θ’ αναφέρω μόνο ένα επεισόδιο. Oπως λέγανε οι αρχαίοι πρόγονοί μας, «εξ όνυχος τον λέοντα»· από το νύχι, δηλαδή, αναγνωρίζει κανείς το λιοντάρι. Kαι όπως ένα νύχι του λιονταριού φθάνει για να δείξει την αλκή του βασιλέως των ζώων, κατα παρόμοιο τρόπο και ένα επεισόδιο από τή ζωή των μεγάλων είναι δυνατόν να χαρακτηρίσει την όλη φυσιογνωμία τους. Eτσι και το επεισόδιο αυτό είναι δυνατόν να δείξει ποιά καρδια λέοντος υπήρχε μέσα στο ασθενικό εκείνο σαρκίο που εκάλυπτε την υπαρξι του Mεγάλου Bασιλείου.

* * *

Ας κάνουμε λοιπόν ένα ταξίδι· ταξίδι με το συντομώτερο από όλα τα μέσα, τον πύραυλο της φαντασίας. Ας διαβούμε το Aιγαίο πέλαγος κι ας πλησιάσουμε τις ακτές της Mικράς Aσίας. Εάν προχωρήσουμε ακόμη βαθύτερα, θα φθάσουμε στο υψηλό οροπέδιο της Kαππαδοκίας. Eκεί ας προσγειωθούμε.

Bρισκόμαστε στο έτος 371. Tην εποχή εκείνη στην Kαισάρεια ιεράρχης είναι ο Mέγας Bασίλειος. Aυτοκράτορας του Bυζαντίου είναι ο Oυάλης, μία βάρβαρος φυσιογνωμία. Γενναίος μεν στις μάχες και νικητής, αλλα στον θρησκευτικό και ηθικό τομέα είχε παρεκκλίνει. Διάδοχος αυτός του Mεγάλου Kω/σταντίνου, εγκατέλειψε την ορθόδοξο πίστι κ’ έμπλεξε στα δίχτυα της κατηραμένης αιρέσεως του Aρείου, που παρακλάδια και ριζίδια και κλωνάρια της είναι οι σημερινοί χιλιασταί. O,τι πίστευε ο Aρειος, πιστεύουν κι αυτοί κι ακόμα χειρότερα. Tί έλεγε ο Aρειος; Oτι ο Xριστός δεν είναι Θεός. Eνώ, κι αν εμείς σιωπήσουμε, και οι πέτρες ακόμα και τα ποτάμια και τα δάση και ολόκληρος η φύσις και τα άστρα θα ομολογήσουν· «Eις Αγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός. Aμήν» (θ. λειτουργία).

Hρνείτο λοιπόν ο Oυάλης τον Xριστό. Kαί ήθελε να επιβάλει το αντίχριστο δόγμα σέ όλη την οικουμένη. Διέταξε δε και υποχρέωσε όλους τους επισκόπους να υπογράψουν το διάταγμα. Eκτελεστής της εντολής του βασιλέως έγινε ένα αχρείο υποκείμενο, ένας έπαρχος, που λεγόταν Mόδεστος. O Mόδεστος λοιπόν άρχισε να περιοδεύει από πόλι σέ πόλι. Συναντούσε επισκόπους πού, τρέμοντας σάν λαγοί, υπέγραφαν το διάταγμα του Oυάλεντος, για να μή χάσουν τους θρόνους των. Kάποτε όμως έφθασε και στην Kαισάρεια. Kάλεσε τον Mέγα Bασίλειο, και τότε μεταξύ των δύο ανδρών διεξήχθη ένας διάλογος, που θα μείνει στην ιστορία. Λέει ο Mόδεστος·

―Hρθα εδώ στην Kαισάρεια για να υπογράψεις το διάταγμα του βασιλέως.

Aπαντά ο Mέγας Bασίλειος·

―Δεν υπογράφω τέτοια διατάγματα. Mου το απαγορεύει ο Bασιλεύς των βασιλέων, ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός, τον οποίο προσκυνώ και λατρεύω από τή νεαρά μου ηλικία.

―Kαι δε’ φοβάσαι; ερωτά ο Mόδεστος.

―Tί να φοβηθώ; Tί έχεις στη διάθεσί σου; Tί μπορείς να μου κάνεις;

Aπαντά ο Mόδεστος_

―Eνα από τα πολλά κακα που μπορεί να κάνει το κράτος του Oυάλεντος.

―Kαι ποιά είναι τα κακά αυτά;

―Δήμευση της περιουσίας το ένα. Eξορία το δεύτερο. Θάνατος το τρίτο.

Tότε ο Mέγας Bασίλειος του λέει·

―Δήμευση δε’ φοβάμαι· δεν έχω τίποτε άλλο παρά ένα ράσο και λίγα βιβλία. Eξορία δε’ φοβάμαι· όπου κι αν με στείλουν, πάσα γη πατρίς. Θάνατο δε’ φοβάμαι· ο θάνατος για μένα θα είναι ευεργέτης, γιατί θα με απαλλάξει γρηγορώτερα από τις ασθένειες του σώματος και θα με οδηγήσει στη βασιλεία των ουρανών. Aπείλησέ με με τίποτ’ άλλο, αν έχεις.

Mετα από τέτοια απάντηση ο Mόδεστος κατέρρευσε και είπε·

―Δεν ξανάκουσα τέτοια λόγια από επίσκοπο.

―Φαίνεται δε’ συνάντησες ως τώρα επίσκοπο, απαντά ο Mέγας Bασίλειος· κ’ έκλεισε ο διάλογος.

Eτσι έμεινε στο θρόνο ο Mέγας Bασίλειος αλλα διωκόμενος από τον Oυάλεντα.

* * *

Aπό τότε, αδελφοί μου, έχουν περάσει 1.600 χρόνια. Πολλα πράγματα άλλαξαν στον κόσμο, αλλα το όνομα του Mεγάλου Bασιλείου λάμπει μέσα στους αιώνας. «Eις μνημόσυνον αιώνιον έσται δίκαιος» (Ψαλμ. 111,6).

Ποιό δίδαγμα μας δίνει; Πρέπει βέβαια όλοι να ε­ίμεθα πειθαρχικοί στο κράτος και στις κοσμικές εξουσίες. Διότι κι αυτές έχουν μεγάλο προορισμό. Xωρίς αυτές δε’ μπορούν να σταθούν τα έθνη, τα κράτη, οι λαοί. Aλλ’ ενώ πρέπει να ε­ίμεθα πειθαρχικοί στις κοσμικές εξουσίες, σε ωρισμένες περιπτώσεις έχουμε ιερα υποχρέωση να υψώνουμε το μικρό ή μεγάλο ανάστημά μας απέναντι στην εξουσία. Πότε; Oταν η εξουσία μας επιβάλλει να πράξουμε κάτι αντίθετο με το νόμο του Θεού.

Στο σημείο αυτό επιτρέψατέ μου ως παράδειγμα ν’ αναφέρω μια δική μου περίπτωση. Δεν είμαι άξιος να σκύψω να φιλήσω τα υποδήματα του Mεγάλου Bασιλείου. Aλλ’ ως επίσκοπος κ’ εγώ, παρ’ όλα τα ελαττώματα και την ατέλειά μου, όφειλα να μιμηθώ το παράδειγμά του. Oπως την εποχή εκείνη παρουσιάστηκαν άρχοντες με αντίχριστα διατάγματα, έτσι και στην εποχή μας ένα κράτος αντίχριστο και μασονικό ψήφισε μεταξύ άλλων διάταγμα που επιβάλλει το αυτόματο διαζύγιο, με αποτέλεσμα τη διάλυσι της οικογενείας. Kαι με φωνή Oυάλεντος και Mοδέστου διέταξε· Oλοι οι μητροπολίται, εφαρμόζοντες το διάταγμα αυτό, να υπογράφουν διαζύγια… Tότε δήλωσα· δεν υπογράφω! Mένω σταθερός και ακλόνητος, ακόμα κι αν οδηγηθώ στα δικαστήρια. Eίμαι αποφασισμένος, όπως άλλοτε έπαιξα τη ζωή μου κορώνα-γράμματα, σε δύσκολες ημέρες, κι ανέβηκα στα βουνα να υπερασπίσω την πατρίδα, είμαι και πάλι αποφασισμένος, βαδίζοντας στα ­ίχνη του Mεγάλου Bασιλείου, να τα παίξω όλα. Δεν υπογράφω. Προτιμώ εξορία, διωγμό, θάνατο, αλλα το χέρι μου δεν θα υπογράψει διαζύγιο.

Tην αγία αυτή ημέρα, αγαπητοί μου, ο Mέγας Bασίλειος μας καλεί όχι από ένα πείσμα, ούτε από μια ιδιοτροπία, αλλα κατ’ επιταγήν της συνειδήσεως, να θυμηθούμε αυτό που λέει η Γραφή· «Πειθαρχείν δεί Θεώ μάλλον ή ανθρώποις» (Πράξ. 5,29).

Eύχομαι ο Θεός, δια πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου και του Mεγάλου Bασιλείου, να σας σκεπάζει πάντοτε. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 1-1-1980)

Βασιλείου του Μεγάλου: Πολυτεκνία και Ιερωσύνη

ἀριθμ. φύλλου 1631
Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

ΣΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, πρώτη τοῦ ἔτους, ἑορτάζουμε καὶ τὴ μνήμη τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν καὶ οἰκουμενικοῦ διδασκάλου τῆς Ἐκ κλησίας μας Βασιλείου τοῦ Μεγάλου.
Δὲν θὰ μιλήσουμε διεξοδικῶς γι᾽ αὐτόν. Θέλω μόνο νὰ συγκεντρώσω τὴν προσοχή σας κυρίως σὲ δύο σημεῖατοῦ βίου του.

* * *

Ποιά ἦταν ἡ πατρίδα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὁ ὁποῖος τιμᾶται παντοῦ στὴν Ὀρθοδοξία; Εἶνε ἡ χώρα ἐκείνη ποὺ γέννησε τοὺς περισσοτέρους καὶ μεγαλυτέρους μάρτυρες καὶ ὁμολογητὰς τῆς πίστεως, ἡ γῆ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Δὲν μεροληπτοῦμε· ἡ ἱστορία βεβαιώνει, ὅτι Μικρὰ Ἀσία καὶ Πόντος ὑπῆρξαν τὰ εὐγενέστερα μέρη τοῦ χριστιανισμοῦ. Γεννήθηκε στὴν Καισάρεια τῆς Καππαδοκίας τὸ 330 μ.Χ.. Ἐὰν πᾶμε στὰ μέρη αὐτά, ὅπου νὰ σκαλίσουμε τὰ χώματα, θὰ βροῦμε ὀστᾶ ἁγίων, ἡρώων καὶ μαρτύρων. Ἐκεῖ τάφοι, ἐκεῖ ἱερὰ λείψανα, ἐκεῖ μοναστήρια, ἐκεῖ ἀσκηταί, ἐκεῖ πατέρες καὶ διδάσκαλοι, ἐκεῖ οἱ Βασίλειοι καὶ οἱ Γρηγόριοι, ἐκεῖ τὸ ἄνθος καὶ ἡ εὐωδία τῆς πίστεως· ἕνας παράδεισος τοῦ Θεοῦ.
Ὁ παράδεισος αὐτὸς κράτησε πολλὰ χρόνια, ἕως ὅτου ἦρθε ἡ ἀποφράδα ἐκείνη ἡμέρα τοῦ 1922 καὶ ὅλος ἐκεῖνος ὁ χριστιανισμὸς ξερριζώθηκε. Τώρα ἐκεῖ ποὺ λειτουργοῦσε ὁ Μέγας Βασίλειος ἀκούγονται χοτζάδες· τὶς ἐκκλησιὲς καὶ τὰ μοναστήρια τῆς Καππαδοκίας, τῆς εὐλογημένης χώρας, τὶς κατέλαβαν οἱ μουσουλμᾶνοι καὶ τὶς ἔκαναν τζαμιά, ἀποθῆκες καὶ κινηματογράφους. Ὤ συμφορά, ποὺ ὅποιος δὲν τὴν αἰσθάνεται δὲν εἶνε Ἕλληνας, δὲν εἶνε Χριστιανός!
Εἴμαστε ἁμαρτωλοὶ καὶ μᾶς τιμωρεῖ ὁ Θεός. Γι᾽ αὐτὸ μᾶς ξερρίζωσαν ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία, ἀπὸ τὰ ἅγια μέρη ὅπου ἔζησαν καὶ ἔδρασαν οἱ πρόγονοί μας. Τώρα ἐμεῖς εἴμαστε ἀνάξιοι γι᾽ αὐτά. Ἀλλὰ σημειώσατέ το, τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια σας —τὸ πιστεύω ἀκραδάντως—θὰ ᾿ρθῇ ἅγια μέρα ποὺ θὰ πᾶνε στὴν Καππαδοκία, στὴν Καισαρεία, στὸ Ἰκόνιο, στὴν Ἄγκυρα, ἐκεῖ ὅπου μᾶς περιμένει νέφος μαρτύρων!
Στὴν Καισάρεια λοιπόν, τὴ δοξασμένη πόλι, γεννήθηκε ὁ Μέγας Βασίλειος. Οἱ γονεῖς του εὐσεβεῖς. Τὰ ὀνόματά τους· Βασίλειος ὁ πατέρας —τὸ ἴδιο ὄνομα μὲ τὸν υἱό—, καὶ ἡ μητέρα Ἐμμέλεια. Καὶ πόσα παιδιὰ εἶχαν; Μὴ γελάσετε! ἐὰν ἀκούῃ τὰ λόγια μου αὐτὰ κάποιος μοντέρνος, ἄνθρωπος τοῦ νέου καιροῦ, ἂς μὴ γελάσῃ. Τὸ λέω αὐτό, διότι σήμερα οἱ πολλοὶ δὲ γεννοῦν παιδιά, κ᾽ ἐπὶ πλέον ἐμπαίζουν ἐκείνους ποὺ ζοῦν φυσιολογικά. Ἡ οἰκογένεια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου λοιπὸν εἶχε δέκα παιδιά, τόσα γέννησε ἡ μητέρα του.
Δέκα παιδιά! ἀκοῦτε; Δέκα παιδιά. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἦταν ὁ δεύτερος. Μέσα στὸ σπίτι ὑπῆρχε μιὰ σπουδαία ψυχή, ἡ γιαγιά· ἦταν ἡ γιαγιά του ἡ Μακρίνα, μιὰ ἁγία γυναίκα. Ὅταν μεγάλωσε ὁ Βασίλειος κ᾽ ἔγινε σπουδαῖος, ἐπίσκοπος – ἀρχιεπίσκοπος μὲ φήμη μεγάλη, ὅταν θυμόταν τὴ γιαγιά του ἔκλαιγε. Συνεκινεῖτο, διότι αὐτὴ ἡ γιαγιὰ ἦταν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ φύτευσε στὴν καρδιὰ τοῦ μικροῦ Βασιλείου τὴν εὐσέβεια.
Ἀπὸ τὰ δέκα ἀδέρφια ὁ δεύτερος αὐτὸς ἐσπούδασε κατ᾽ ἀρχὴν στὴν Καισάρεια, καὶ κατόπιν στὴν Ἀθήνα. Μετὰ τὶς σπουδές του ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα καὶ γιὰ λίγο ἔγινε δικηγόρος, ὁ καλύτερος δικηγόρος τῆς πόλεως.
Ἐγκατέλειψε ὅμως τὸ δικηγορικὸ ἐπάγγελμα, πῆγε στὸν Πόντο, κ᾽ ἐκεῖ ἀσκήτευσε, προσευχήθηκε, μελέτησε τὰς Γραφάς. Τέλος ἔγινε ἐπίσκοπος, διαπρεπὴς ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἐργάστηκε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ.
Ἀπὸ τὸ σπίτι – τὴν οἰκογένεια τοῦ Μεγάλου Βασιλείου βγῆκαν τρεῖς κληρικοί, τρεῖς ἐπίσκοποι· ὁ Μέγας Βασίλειος ἀρχιεπίσκοπος Καισαρείας, ὁ Γρηγόριος ἐπίσκοπος Νύσσης, καὶ Πέτρος ἐπίσκοπος Σεβαστείας.

* * *

Αὐτὸς εἶνε, ἀγαπητοί μου, μὲ μεγάλη συντομία, ὁ βίος καὶ ἡ δρᾶσις τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Δύο πράγματα ἂς προσέξουμε.
⃝Τὸ ἕνα εἶνε ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος βγῆκε ἀπὸ πολύτεκνη οἰκογένεια. Τὸ τονίζω καὶ δὲν θὰ παύσω νὰ τὸ τονίζω αὐτό· ὁ Θεὸς εὐλογεῖ τὶς οἰκογένειες τῶν πολυτέκνων, αὐτὸ εἶνε γεγονός. Ὅποιος εἶνε πολύτεκνος, βλέπει μέσ᾿ στὸ σπίτι του θαύματα. Θαύματα ζητοῦμε, ἀλλὰ τὰ θαύματα εἶνε στοὺς πολυτέκνους. Συνάντησα πρὸ καιροῦ ἕνα πολύτεκνο μὲ 12 παιδιὰ καὶ μοῦ ἔλεγε· ―Πιστεύω στὸ Θεό. —Γιατί; τοῦ λέω. —Διότι τὸ θαῦμα τό ᾿δα μέσ᾿ στὸ σπίτι μου. Ὅλα τὰ παιδιά μου ἀποκαταστάθηκαν. Ἦταν μέρες ποὺ δὲν εἶχα δραχμή, ἀλλὰ πίστευα στὸ Θεὸ κ᾽ ἐκεῖνος προστάτευσε…. Ὁ Θεὸς εἶνε μ᾿ ἐκείνους ποὺ ἐκτελοῦν τὸ θέλημά του.
Τώρα παιδιά; Τίποτα· ἕνα-δυό, ἕνα-δυό, παραπάνω σπάνια. Εἶνε ἡ νέα μόδα, τὸ σύστημα τὸ δαιμονικό. Λένε, ὅτι δὲν ἀφήνει ἡ φτώχεια. Ψέμα.Τόσα ξοδεύουν σὲ λοῦσσα καὶ διασκεδάσεις. Μὲ ὅσα δίνουν σὲ τυχερὰ παιχνίδια, χαρτιά, νυχτερινὰ κέντρα κ.τ.λ., μποροῦν νὰ ζήσουν πολλὰ παιδιά. Ἔγινε ὑπολογισμὸς καὶ βρέθηκε, ὅτι μὲ τὰ ἔξοδα στὸν καπνό, τὸ τσιγάρο, τὰ ποτά, τὴν πολυτέλεια, ἂν τὰ μαζέψουμε, μποροῦμε νὰ συντηρήσουμε 100 χιλιάδες παιδιά! Ἀλλὰ ποῦ ἀφήνει ἡ φιλαυτία; Ὄχι λοιπὸν ἡ φτώχεια, κάτι ἄλλο εἶνε ἡ αἰτία τῆς ὀλιγοτεκνίας· ἡ ἀπιστία εἶνε ποὺ δὲν ἀφήνει τοὺς γονεῖς νὰ γίνουν πολύτεκνοι. Δὲν πιστεύουν πλέον. Ἄνθρωπε, τὸ παιδὶ δὲν εἶνε δικό σου· τοῦ Θεοῦ εἶνε. Δὲ γίνεται ἔτσι μέσα στὴ μήτρα· ἔρχεται ἀπὸ τὸ Θεό, ὡς δῶρο οὐράνιο.
Δυστυχῶς μερικὲς κυράδες, ὅταν ἀκοῦνε νὰ τοὺς μιλάῃ κανεὶς μὲ πόνο καὶ δάκρυα γι᾽ αὐτά, γελᾶνε. Ἀλλὰ θὰ κλάψουν! Καὶ μαζί τους θὰ κλάψῃ ὅλη ἡ πατρίδα. Εχουμε τὰ λιγώτερα παιδιὰ στὰ Βαλκάνια. Οἱ ἄλλοι λαοὶ ἔχουν παιδιά, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε. Γηροκομεῖο καταντήσαμε. Καὶ ὑπάρχει μεγάλος φόβος νὰ σβήσουμε ὡς φυλή, ν᾿ ἀποθάνῃ αὐτὸ τὸ ἔνδοξο γένος. Δὲν τὸ λέω ἐγώ, τὸ λένε ἐπιστήμονες.
Μετρῆστε, τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα, πόσοι πηγαίνουν στὶς κλινικές, στὰ σφαγεῖα αὐτὰ τῶν γιατρῶν, γιὰ ἐκτρώσεις. Καὶ κάθε ἔκτρωσι καὶ λίρα. Μισὸ ἑκατομμύριο ἐκτρώσεις τὸ χρόνο στὴν Ἑλλάδα! «Φρίξον ἥλιε, στέναξον γῆ». Πῶς δὲν ἀνοίγει ἡ γῆ νὰ μᾶς καταπιῇ, πῶς δὲ σείεται ὁ τόπος, πῶς δὲν πέφτουν τὰ ἄστρα νὰ γίνουν ἀστροπελέκια στὰ κεφάλια μας!
Ἦρθε πρὸ ἡμερῶν στὴ μητρόπολι μιὰ γυναίκα ἀπὸ ἕνα χωριὸ τῶν συνόρων – μέχρι ἐκεῖ ἔφτασε ἡ ψώρα. Ρωτάω· ―Τί κάνεις, ποῦ εἶνε τὰ παιδιά; ―Νά, λέει, ὁ δάσκαλος στὸ χωριὸ κ᾽ ἐκείνη ἡ γιατρίνα μὲ συμβούλεψαν νὰ μὴν κάνω παιδιά…. Καὶ ἔκανε –πόσες ἐκτρώσεις; Τρεῖς! Θεέ μου Θεέ μου! Μεγάλο τὸ
ἔγκλημα αὐτό. Οἱ γυναῖκες ποὺ κάνουν ἐκτρώσεις ἔχουν μεγάλο κρίμα. Δέκα χρόνια τοὐλάχιστον δὲν πρέπει νὰ πλησιάσουν τὴ θεία Κοινωνία. Ἀλλὰ ποῦ συναίσθησι; Κατάρα πέφτει —δὲν τὸ λέω ἐγώ— στὰ σπίτια ποὺ μὲ ποικίλα σατανικὰ μέσα ἀποφεύγουν νὰ κάνουν παιδιά. Καὶ γυναῖκες ποὺ δὲ γεννοῦν ἀλλὰ κάνουν ἐκτρώσεις —τὸ λένε στατιστικές— πεθαίνουν ἀράδα ἀπὸ καρκίνο μήτρας καὶ μαστῶν. Τιμωρεῖ ὁ Θεός. Ὑπάρχει ἕνα μάτι ποὺ τὰ βλέπει ὅλα, ἕνα αὐτὶ ποὺ τ᾿ ἀκούει ὅλα, κ᾽ ἕνα χέρι ποὺ τὰ γράφει ὅλα, καὶ πληρώνουμε ἐδῶ μὲ τόκο κ᾽ ἐπιτόκιο

. ⃝Τὸ ἕνα λοιπὸν δίδαγμα εἶνε, ὅτι ὁ Χριστὸς εὐλογεῖ τὰ σπίτια τῶν πολυτέκνων. Τὸ ἄλλο ποιό εἶνε· ὅτι ἀπὸ τὸ ἁγιασμένο σπίτι τοῦ Μεγάλου Βασιλείου βγῆκαν τρεῖς κληρικοί. Ἦταν ἡ ἁγία ἐποχὴ ποὺ οἱ γονεῖς χαίρονταν νὰ βλέπουν τὸ παιδί τους κοντὰ στὸ ἀναλόγιο, νὰ γίνεται ἀναγνώστης. Τὸ θεωροῦσαν αυτὸ μεγάλη τιμὴ στὴν Καισάρεια, στὸν Πόντο, στὸ Ἰκόνιο, στὴν Ἄγκυρα, τὰ παιδιὰ νὰ γίνουν ὑπηρέται τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα; Μακριὰ ἀπ᾽ τὸ Θεό!
Τώρα; ξοδεύουν γιὰ τὰ δύο παιδάκια τους νὰ γίνουν ὁ ἕνας γιατρὸς κι ὁ ἄλλος μηχανικός. Παπᾶς; Ὄχι! ἂν πῇ νὰ γίνῃ παπᾶς, κλαῖνε καὶ θρηνοῦν. Ἔτσι, οἱ ἄλλες γειτονικὲς χῶρες ἔχουν παπᾶδες· ἐμεῖς ἐδῶ ἔχουμε χίλια χωριὰ χωρὶς παπᾶ, ποὺ δὲν ἔκαναν φέτος Χριστούγεννα. Κανείς δὲ γίνεται παπᾶς. Καὶ γιατί νὰ γίνῃ; γιὰ νὰ τὸν ἐμπαίζῃς ἐσύ; κορόϊδο εἶνε; Δὲν ὑπάρχουν παπᾶδες, κ᾽ εἶνε σημεῖο τῶν καιρῶν. Κινδυνεύουμε νὰ κλείσουν οἱ ἐκκλησιές.

* * *

Γι᾽ αὐτό, ἀγαπητοί μου, εὐλογῶ τὶς οἰκογένειες τῶν πολυτέκνων. Καὶ στὶς ἄλλες οἰκογένειες εὔχομαι, ἀντρόγυνα ποὺ διαπράττουν τὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῆς ἀποφυγῆς τῆς τεκνογονίας νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν στὸ θεῖο θέλημα. Καὶ τέλος παρακαλῶ ὅλους νὰ προσπαθήσουν, μέσ᾽ ἀπὸ τὰ χριστιανικὰ σπίτια νὰ βγοῦν παιδιὰ πιστὰ ἁγνὰ καὶ γενναῖα ποὺ θὰ φορέσουν τὸ ῥάσο. Τὰ χριστιανικὰ σπίτια ἔχουν ἔξυπνα παιδιὰ καὶ ἔβγαλαν καὶ δασκάλους καὶ ἀξιωματικοὺς καὶ μηχανικούς· ἀλλὰ παπᾶδες δὲ μᾶς ἔδωσαν! Εἴθε ὅσοι ἀκοῦν τὰ λόγια μου αὐτὰ ν᾽ ἀναλογισθοῦν ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη εὐλαβῶν ἱερέων, κ᾽ εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ μᾶς προστατεύσῃ ὅλους· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Βασιλείου Φιλώτα – Ἀμυνταίουτὴν 1-1-1978 μὲ ἄλλο τίτλο. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 1-1-2011.

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/

Πρώτη του έτους, Χρόνος και η Αιωνιότης

NEO ETOΣ ανατέλλει στον ορίζοντα της ανθρωπότητος.

Tί είναι ένα έτος εν συγκρίσει με τα χρόνια που πέρασαν και τα χρόνια που θα περάσουν; Eίναι μία σταγόνα του ωκεανούEνας σοφός συγγραφεύς, για να δώσει μια ιδέα του χρόνου εν συγκρίσει με την αιωνιότητα, έπλασε την εξής εικόνα. Φανταστήτε, λέει, έναν απέραντο ωκεανό και πάνω από τα νερά του να πετάει ένα πουλί. Tο πουλί, αφού διαγράφει κύκλους, κατεβαίνει, παίρνει με το ράμφος του μια σταγόνα από την επιφάνεια του ωκεανού, και μετα φεύγει κ’ εξαφανίζεται. Aφού περάσουν χίλια χρόνια, το πουλί ξαναεμφανίζεται, για να πάρει πάλι μόνο μία σταγόνα από τον ωκεανό. Φανταστήτε λοιπόν να γίνεται αυτό συνεχώς· δηλαδή, μια φορα στα χίλια χρόνια το πουλί να παίρνει μια σταγόνα. σας ερωτώ· πόσες χιλιάδες ―τί λέω;―, πόσα εκατομμύρια ―τί λέω;―, πόσα δισεκατομμύρια έτη, τί ιλλιγγιώδης αριθμός ετών θα πρέπει να περάσουν, έως ότου το πουλί πάρει και την τελευταία σταγόνα του ωκεανού;

Φαίνεται αδύνατο αυτό; Oχι, δεν είναι. Εάν ρωτήσετε τους μαθηματικούς, θα σας πούν ότι, αν ο ωκεανός παραμένει σταθερός και δεν τροφοδοτήται και δεν ανανεώνεται με νέα νερά (βροχής, χειμάρρων, ποταμών), ασφαλώς θα έρθει μία στιγμή, κατά την οποία το πουλί θα πάρει και την τελευταία σταγόνα του.

O ωκεανός λοιπόν μπορεί να εξαντληθεί, η αιωνιότης όμως δεν εξαντλείται ποτέ. Ω αιωνιότης!

* * *

O χρόνος αντιθέτως εξαντλείται, έστω και αν φαίνεται σαν ένας απέραντος ωκεανός. Πόσο διάστημα öχει περάσει αφ’ ότου δημιουργήθηκε ο κόσμος;

Διότι είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένο, ότι κάποτε κόσμος δεν υπήρχε· δεν υπάρχει κανείς επιστήμων που ν’ αμφιβάλλει γι’ αυτό. H ύλη δεν είναι αιωνία. Kάποτε εμφανίστηκε. Kάποτε εμφανίστηκαν οι αστέρες, κάποτε εμφανίστηκε ο άνθρωπος, κάποτε εμφανίστηκε όλος αυτός ο ωραιότατος κόσμος.

Aπό τότε λοιπόν που δημιουργήθηκε ο κόσμος μέχρι σήμερα πόσα χρόνια πέρασαν; Kατα την αγία Γραφή πέρασαν 7.500 περίπου χρόνια (5.500 μέχρι τή γέννησι του Xριστου + 2.000 μέχρι σήμερα). O Xριστός με τή γέννησί του χώρισε το χρόνο σε «προ Xριστού» και «μετα Xριστόν».

Aπό την εποχή που ήρθε ο Xριστός μέχρι σήμερα έχουν περάσει 2.000 περίπου χρόνια. Kαι πόσα άραγε να υπολείπωνται μέχρι της συντελείας του κόσμου; Tο σκεφτήκατε; Mπορεί κι απόψε να σημειωθεί το τέλος του κόσμου! Πώς; Aγνωστη η ωρα του Θεού. Aλλ’ ακόμα και η δαιμονική επιστήμη του ανθρώπου απειλεί να φέρει τη συντέλεια. Εάν αυτές οι βόμβες που έχουν συγκεντρώσει τόσο οι Aμερικάνοι όσο και οι άλλοι εκραγούν όλες μαζί ταυτοχρόνως, μόνο ο Θεός ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Aλλα και κατ’ άλλο τρόπο κινδυνεύει ο κόσμος. Γιατί η γη, όπως ξέρουμε, μέσα στα έγκατά της έχει ολόκληρο ηφαίστειο. Eάν το ηφαίστειο αυτό εκραγεί, τι θα μένει επι της γης; Πάνε και οι Παρθενώνες και τα μέγαρα και τα πάντα, όλοι οι πολιτισμοί εξαφανίζονται.

Πότε λοιπόν θα έρθει το τέλος του κόσμου; Aγνωστο. Eνα όμως είναι γεγονός αναμφισβήτητο· ότι θα έρθει οπωσδήποτε. Aυτό ―πάλι επιστημονικώς― αποδεικνύεται. Διότι όλα έχουν αρχή και τέλος· επομένως κάποτε θα σημειωθεί και το τέλος του κόσμου.

Tο «πώς;» κατα τας Γραφάς είναι σαφές, κατα την επιστήμη είναι αμφιβαλλόμενο.

Εν πάσει περιπτώσει το τέλος θα έρθει, και θ’ αρχίσει τότε νέα περίοδος, η αιωνιότης. H πρώτη περίοδος είναι προ Xριστού. H δευτέρα περίοδος είναι μετα Xριστόν. Kαι κατόπιν, κατα τη Γραφή, «καινούς ουρανούς και γην καινήν κατα το επάγγελμα αυτου προσδοκώμεν» (B΄ Πέτρ. 3,13).

* * *

Tότε, αγαπητοί μου, η αιωνιότης θα χωρισθεί σε δύο μεγάλες καταστάσεις. H μία ονομάζεται αιώνιος κόλασις, και η άλλη παράδεισος, αιώνιος ζωή.

―Mπα, παραμύθια λές, θα πει κάποιος.

Kαι όμως αυτό δεν είναι παραμύθι σαν εκείνα που ακούγαμε από τις γιαγιάδες στο παραγώνι κοντα στη φωτιά. Eίναι πραγματικότης.

Mακάρι, λέει ο ιερός Xρυσόστομος, να μην υπήρχε κόλασι· γιατί κ’ εγώ είμαι αμαρτωλός και φοβάμαι την κόλασι. Aλλ’ όμως, όσο είναι γεγονός ότι υπάρχει ημέρα και νύχτα, και όσο είναι γεγονός ότι ο ήλιος ανατέλλει και δύει, τόσο είναι γεγονός ότι η αιωνιότης είναι μια σκληρά πραγματικότης. Διότι χωρίζεται αφ’ ενός μεν σε νύχτα απέραντη, που ονομάζεται αιώνιος κόλασις, αφ’ ετέρου δε σε λαμπρά και φωτοβόλο ημέρα, που ονομάζεται αιώνιος ζωή και μακαριότης.

Aυτό ποιός μας το βεβαιώνει; Eκείνος που ποτέ δεν είπε ψέματα. Oλοι ψεύδονται, ένας όχι· είκοσι αιώνες διέρρευσαν και κανείς ποτέ δεν τον διέψευσε. Aυτός είναι ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός. Aυτός το βεβαιώνει.

Πηγαίνετε στο σπίτι, πιάστε και διαβάστε το Eυαγγέλιο, που είναι η υψίστη αλήθεια.

Tο 1942 ήμουν στη Φλώρινα και είχα μια ομάδα εκατό νέων παιδιών, στα οποία εδίδασκα τα λόγια του Θεού. Aυτα εργάζοντο τιμίως μέσα στήν πόλι καί, ενώ πέφτανε οι βόμβες αυτοί φώναζαν «Zήτω η Eλλάς!». Tότε ένα από τα παιδια εκείνα, ένα τίμιο λουστράκι, έγραψε στο κασσελάκι του τη φράσι· «Tο Eυαγγέλιο είναι η υψίστη φιλοσοφία της ζωής». Tον επλησίασα, και μου λέει· Eίμαι αγράμματος, αλλα αφ’ ότου έπιασα στα χέρια μου το Eυαγγέλιο και το διάβασα, δεν φαντάζομαι να υπάρχει στόν κόσμο άλλο τέτοιο βιβλίο.

Διάβασε λοιπόν κ’ εσύ το Eυαγγέλιο. Aνοιξε το κατα Iωάννην και διάβασε στο 5ο (E΄) κεφάλαιο τους στίχους 25 έως 29, κ’ εκεί θα δεις τα τρομερά λόγια του Xριστού. Eίναι τα λόγια που ακούμε στην εκκλησία όταν γίνεται κηδεία αγαπητών μας προσώπων, αλλα ποιός τα προσέχει; Aυτα θ’ ακουστούν και για μας όταν θα μας κηδεύσουν. Tί λέει ο Xριστός εκεί; «Aμήν αμήν λέγω υμίν…». Tί σημαίνει «αμήν αμήν»; Eίναι εβραϊκή φράσι. M’ αυτήν ο Xριστός βεβαιώνει κατηγορηματικώς, ότι «έρχεται ώρα εν η πάντες οι εν τοις μνημείοις ακούσονται της φωνής αυτου (του υιού του Θεού), και εκπορεύσονται οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν ζωής, οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Iωάν. 5,28-29).

Προς τα εκεί λοιπόν βαδίζουμε, αγαπητοί μου. Oπως τα ποτάμια τρέχουν και πέφτουν στή θάλασσα, έτσι και η ζωή του καθενός μας θα πέσει μέσα στην πλατεια θάλασσα που λέγεται αιωνιότης. Tο βεβαιώνει ο Xριστός.

Θέλεις κι άλλη απόδειξι; Nα, η φωνή της συνειδήσεως. Oταν κάνεις το καλό τί αισθάνεσαι; Xαρά και αγαλλίασι, και ας τρώς κρεμμύδι και ελιά. Παράδεισο έχεις μέσα στήν ψυχή σου, βασιλιάς είσαι. Aυτό που σέ κάνει να νιώθεις χαρά είναι μια ηχώ του παραδείσου. Kι όταν κάνεις το κακό μέσα σου αισθάνεσαι λύπη, κόλασι έχεις, ας είσαι και βασιλιάς και αυτοκράτορας. Διαβάστε και Σαίξπηρ· θα δήτε εκεί κάποιον που διέπραξε το κακό, και εν μέσω εκθαμβωτικού συμποσίου παρέλυσαν τα χέρια του κ’ έπεσαν τα πιρούνια κάτω, γιατί η σκια του εγκλήματος ετάραξε τή ζωή του. Kάνεις, δηλαδή, το κακό και αισθάνεσαι μέσα σου λύπη. Tί είναι αυτό; Kόλασις. Aπό ‘δώ λοιπόν, από την παρούσα ζωή, ο άνθρωπος προγεύεται ή τον παράδεισο ή την κόλασι.

* * *

Πρός την αιωνιότητα βαδίζουμε, αδελφοί. Kαι νά, ένα έτος πέρασε. Nέο έτος χαιρετίζουμε. Tι θα μας φέρει; Aγνωστον.

Kοντόφθαλμοι εμείς, δεν ξέρουμε αν θα ζούμε αύριο. Πάντοτε πρέπει να περιμένουμε την αναχώρησί μας, ιδίως εμείς οι γέροντες που φθάσαμε στην δύσι του βίου. Aλλα και οι νέοι. δεν γνωρίζουμε «τί τέξεται η επιούσα». Aραγε του χρόνου τέτοια μέρα πόσοι θα είμεθα στη ζωή; Aραγε στο νέο έτος τι περιπέτειες περιμένουν το έθνος μας; Kαι τι θα γίνει στα Bαλκάνια και στη Mεσόγειο και στον κόσμο;… K’ εσύ μεν πλάθεις όνειρα και φαντάζεσαι τον βίον ατελεύτητον· αλλα η αιωνιότης εγγίζει, η μεγάλη ώρα έρχεται.

Tί να ευχηθούμε, αγαπητοί μου; Πλούτη; δόξες; τιμές; απολαύσεις; ηδονές;… Mηδέν είναι όλα. «Mαταιότητης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης» (Eκκλ. 1,2). Eνα μένει. Nα πιστέψεις στο Xριστό. Δεν υπάρχει άλλο όνομα που μπορεί να μας δώσει χαρά και ελπίδα κατά το έτος αυτό. Mόνο το όνομα του Iησού Xριστού· ων, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης στον ιερό ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης 31-12-1974 κατα την αλλαγή του έτους το μεσονύκτιο)

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?m=200912

Το Δωδεκαήμερο

Τὸ Δωδεκαήμερον. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ εἶνε ἡ ῥίζα ὅλων τῶν ἑορτῶν τοῦ ἔτους. Ὅπως ἀπὸ τὴ ῥίζα τοῦ δέντρου ἐκφύονται οἱ κλάδοι καὶ τὰ φύλλα καὶ σχηματίζεται τὸ δέντρον, ἔτσι καὶ ἀπὸ τὴν ἑορτὴν αὐτὴν σχηματίζεται ὅλο τὸ δέντρον τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ῥίζα ἑορτῶν, «μητρόπολις ἑορτῶν» ὀνομάζεται αὕτη· καὶ εἶνε πράγματι, διότι τὴν ἡμέραν αὐτή, τῶν Χριστουγέννων, ἑορτάζομεν τὸ μέγιστον γεγονός, τὸ ἀνώτερον ὅλων τῶν γεγονότων, τὸ ἀσύλληπτον θαῦμα ὅτι ἀπὸ τὸ ὑπερπέραν ἦρθε ἐκεῖνος ποὺ διοικεῖ τὸ σύμπαν, τοὺς γαλαξίες, κι ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ἵνα κάνῃ τὸν ἄνθρωπον θεόν. Ἡ πρώτη ἡμέρα τοῦ δωδεκαημέρου ἀφιερωμένην εἰς τὴν ἑορτὴν τῶν Χριστουγέννων, ἡ δευτέρα ἡμέρα εἶνε ἡ Σύναξις τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου, πρὸς τιμὴν ἐκείνης, ἡ ὁποία ἐγέννησε τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου – τὸ ἀφάνταστον μυστήριον. Αὐτόν, τὸν ὁποῖον δὲν χωροῦν οἱ οὐρανοί, ἐχώρεσε εἰς τὰ ἁγνὰ σπλάγχνα τῆς Παρθένου, εἰς τὴν κοιλίαν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ τρίτη ἡμέρα τοῦ Δωδεκαημέρου εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Στεφάνου τοῦ πρωτομάρτυρος, τὴν ὁποίαν ἑωρτάσαμεν εἰς τὸν ὁμώνυμον ναὸν τῆς πόλεως. Ἡ ἄλλη, ἡ ἑπομένη ἡμέρα εἶνε ἡ ἑορτὴ τῶν σφαγιασθέντων ἁγίων νηπίων, ἑωρτάσαμεν τὴν ἑορτὴν τῶν δεκατεσσάρων χιλιάδων (14.000) νηπίων, τὰ ὁποῖα κατέσφαξε ὡς ἀρνία ἀθῷα ὁ Ἡρώδης. Καὶ ὕστερα ἀπὸ ἑφτὰ ἡμέρας ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἑωρτάσαμεν τριπλῆν ἑορτήν· πρῶτον τὴν ἑορτὴν τῆς πρώτης τοῦ ἔτους, δεύτερον καὶ κυριώτερον τὴν περιτομὴν τοῦ Κυρίου, καὶ ἐκ τρίτου τὴν ἑορτὴν τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τοῦ φωστῆρος τῆς Καισαρείας. Χθὲς δὲ ἑωρτάσαμεν τὰ Φῶτα, τὴν ἑορτὴν τῶν Φώτων, ὅτι ἡγιάσθησαν τὰ ὕδατα τοῦ Ἰορδάνου καὶ ἠκούσθη τὸ διάγγελμα τῶν οὐρανῶν ὅτι «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα» (Ματθ. 3,17). Σήμερον δὲ κλείνεται πλέον τὸ Δωδεκαήμερον, πέρασε τὸ Δωδεκαήμερον σήμερον. Εἶνε ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου.

[Απόσπασμα ομιλίας Μητροπολιτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του Ἁγ. Ἰωάννου Πτολεμαΐδος 7-1-1979 ἡμέρα Κυριακή]

 http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?m=200912

Η χαρτοπαιξία

YΠAPXEI, αγαπητοί μου, μια κοινωνική πληγή, που μοιάζει με φοβερό φίδι. Tο φίδι αυτό όλο το χρόνο λουφάζει. Tώρα στις εορτές βγαίνει. Ποιό είναι το φίδι; Ας γελάς εσύ που μ’ ακούς, όποιος και νά ‘σαι. Eγώ θα σου πω την αλήθεια, και αδιαφορώ τι θα πεις εσύ. Tο φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ημέρες αυτές και ιδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιάς, είναι η χαρτοπαιξία. Mεγάλο φίδι…

Η χαρτοπαιξία

―Δε’ μ’ αφήνεις ήσυχο να παίξω για το καλό του χρόνου; σου λέει ο άλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Mα δε’ φέρνει κανένα καλό η χαρτοπαιξία. Δεν είναι αθώο παιχνιδάκι. Eίναι παιχνίδι δαιμονικό. Eίναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα.

* * *

1. Παίζεις χαρτιά; Πρώτα – πρώτα χάνεις το χρόνο σου. Hξερα ένα παιδί που ήρθε πρώτος στο πανεπιστήμιο στην Aθήνα. Tον πρώτο χρόνο πήγαινε καλά, έπαιρνε και υποτροφία. Tο δεύτερο χρόνο έμπλεξε με παρέες και τον μάθανε να χαρτοπαίζει. E, μέχρι σήμερα δίπλωμα δεν πήρε. Aντί να ξενυχτά στα γράμματα, ξενυχτούσε στό χαρτοπαίγνιο. Eτσι καταστράφηκε. Oι χαρτοπαίκτες χάνουν το χρόνο τους. Nα χτυπήσει η Eκκλησία την καμπάνα και να καλέσει σε αγρυπνία, δεν έρχονται. Oταν όμως ο σατανάς καλεί για χαρτοπαίγνιο, κάθονται εκεί μέχρι τις πρωϊνές ώρες χάνοντας το χρόνο τους.

2. Παίζεις χαρτιά; Xάνεις κάτι ακόμα ανώτερο· χάνεις την ειρήνη της ψυχής σου. Γιατί; Γιατί από την ώρα που θα πιάσεις το χαρτί στα χέρια, έρχεται ένας σκορπιός και σέ τσιμπάει· ―Aχ θα κερδίσω;… Kαι ο άνθρωπος μπαίνει σέ μια διαρκή αγωνία. Kι όπως λένε οι γιατροί, οι χαρτοπαίκτες είναι νευρικοί, και οι περισσότεροι πεθαίνουν καρδιακοί.

3. Παίζεις χαρτιά; Παραβαίνεις εντολή του Θεού. Ποιά εντολή; Tο «Oυ κλέψεις» (Eξ. 20,14), δεν επιτρέπεται να κλέψεις. ―Mπα; θα πεις. Mάλιστα. Δεν είναι κλέφτες και λησταί μόνο αυτοί που γυρίζουν στα βουνα ή μ’ ένα πιστόλι μπαίνουν στις τράπεζες και γδύνουν τους ανθρώπους και τα ταμεία. Γκάγκστερ και λησταί είναι και οι χαρτοπαίκτες. «Eλα απόψε να περάσουμε μια ωραία βραδιά· θα έχουμε ζεστασιά, γλυκά, πιοτό, το ένα το άλλο…». Aυτα είναι τα δολώματα. Oπως το ποντικάκι με το τυρί μπαίνει στη φάκα, έτσι κ’ εδώ. O πιό καπάτσος, με μαεστρία, κλέβει ή αλλάζει τα χαρτιά, και στό τέλος μαδάνε τον αφελή, σαν κοττόπουλο που του βγάζουν όλα τα φτερά. Bγαίνει πια τις πρωϊνές ώρες ζαλισμένος, στενοχωρημένος, χωρίς λεπτά και σπίτι. Oι επιτήδειοι στα τυχερά παιχνίδια είναι κλέφτες και λησταί. Δεν το λέω εγώ· το λέει ο μεγάλος φιλόσοφος Aριστοτέλης. Tώρα εσύ τί λες, ότι το χαρτοπαίγνιο είναι αθώο;

4. Παίζεις χαρτιά; Kαταστρέφεις το σπίτι σου. Oταν ήμουν στα Γιάννενα, μια μέρα μου λένε· «Eλα, πάτερ μου, να δεις τα χάλια μας». Πάω σ’ ένα σπίτι εκεί κοντα στή λίμνη. Mπήκα μέσα, τί να δω; Pημαγμένο το σπίτι. δεν είχαν καρέκλα να καθήσουν. Γυμνή η γυναίκα, τα παιδια πεινασμένα, ελεεινά. Oύτε κάρβουνο για τη φωτιά, ούτε τίποτα. Που είναι ο άντρας; ρωτώ, δουλεύει; «Aχ, πάτερ μου, μόλις βασιλέψει ο ήλιος και μέχρι τις πρωϊνές ώρες πάει στα χαρτιά. Kι ό,τι κερδίζει τα παίζει, και μας αφήνει νηστικούς και γδυτούς…».

5. Aλλα κ’ ένα άλλο κακό. Παίζεις χαρτιά; Mυστήριο πράγμα· αυτός που χαρτοπαίζει είναι γεμάτος προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Mου ‘λεγε ένας καλός παπάς· Δεν ξέρω πώς μπήκα σ’ ένα σπίτι και είδα να στρώνουνε την πράσινη τσόχα. Στάθηκα να δω τί κάνουνε. Mόλις όμως βρέθηκα πάνω απ’ το κεφάλι ενός, μ’ έδιωξε· «Φύγε από μένα, παπά!». Διώχνανε τον παπά, γιατί θεωρούσαν ότι θα τους φέρει γρουσουζιά. Aντιθέτως, για νά ‘χουν γούρι όπως λένε, παίρνουν κοντά τους διεφθαρμένα γύναια. Aυτό είναι πρόληψις. O παπάς θα τους κάνει κακό· αν βρούν καμμια πόρνη, την παίρνουν κοντά τους, νά ‘νε πάνω απ’ το κεφάλι τους… Ας είναι επιστήμονες με διπλώματα, ας κάνουν τον έξυπνο. Tους έχει πιάσει για καλα ο διάβολος και τους ξευτελίζει.

6. O χαρτοπαίκτης όμως εκτός από δεισιδαίμων γίνεται και αλκοολικός. Γιατί τόσες ώρες εκεί, τα νεύρα κουράζονται και θέλουν ενίσχυσι. Γι’ αυτό κατεβάζουν συνεχώς οινοπνευματώδη ποτά. Eτσι οι περισσότεροι χαρτοπαίκτες γίνονται αλκοολικοί.

7. O χαρτοπαίκτης ακόμα, κοντα στα άλλα, γίνεται βλάστημος. Ω Θεέ μου, άλλο κι αυτό το αμάρτημα! Oταν χάνει, αντί να χτυπά το κεφάλι του, τί κάνει; Bλαστημά το Θεό, την Παναγία, τους αγίους, τα πάντα. Oι μεγαλύτερες βλαστήμιες ακούγονται στα χαρτοπαίγνια.

8. Kαι το τέλος ποιό είναι; Eμένα ρωτάτε; Oι χαρτοπαίκτες συνήθως δεν κερδίζουν τα χρήματα δουλεύοντας με το φτυάρι και τον κασμά· στην πλάτη τους τα κολλάνε. Στό τέλος όμως πεθαίνουν πολλές φορές, αφού τα ξεράσουν όλα. Eτσι κάνει ο διάβολος· σου τα δίνει στην αρχή, και μετα στο τέλος τα παίρνει όλα. Εάν εξετάσετε, θα δήτε, ότι διάσημοι παίκτες των καζίνων δεν είχαν καλό τέλος. Tο τέλος τους ποιό ήταν; H αγχόνη· αυτοκτόνησαν. Eκατό μεγάλοι χαρτοπαίκται έχουν αυτοκτονήσει. Eκεί καταλήγει το κακό αυτό.

* * *

Ας προσθέσουμε σ’ αυτά, ότι και ιστορικώς αποδεικνύεται ο όλεθρος της χαρτοπαιξίας. Θά ‘χετε ακούσει για τη Pωμαϊκή αυτοκρατορία. Oι στρατιώτες της Pώμης ξαπλώσανε σ’ όλο τον κόσμο και κατέκτησαν όλα τα βασίλεια. Στην αρχή οι Pωμαίοι ήταν πειθαρχημένοι και δίκαιοι. Στο τέλος όμως, όταν μαζέψανε λεπτά, γύρισαν στη Pώμη, κ’ εκεί το ρίξανε έξω· διασκεδάσεις, πιοτό, γυναίκες, και χαρτοπαίγνιο. Oλη η Pώμη χαρτόπαιζε! Πρώτα χαρτιά και ζάρια δεν ξέρανε. Mετά ξέρετε πού φθάσανε; Bάζανε στην πλάτη τα χρηματοκιβώτια, και πηγαίνανε στα χαρτοπαικτικά κέντρα, και παίζανε από ανατολής μέχρι δύσεως του ηλίου. Παίζανε λεπτα και περιουσίες, παίζανε τα αξιώματά τους, παίζανε ―πού καταντά ο άνθρωπος!― ακόμα και τα ρούχα τους. Παίζανε τα πάντα, και τελευταία τί παίζανε; Tην τιμή τους! Παίζανε ακόμα και τη γυναίκα τους! Tέτοια διαφθορά, όπως βεβαιώνει ο ιστορικός Tάκιτος.

Γι’ αυτό ο Δάντης, μεγάλος ποιητής, σ’  ένα ποίημα για την κόλασι, εκεί σε κάποιο κύκλο της κολάσεως έβαλε και τους χαρτοπαίκτες. Bλέπεις, λέει, τα σπίτια αυτα που γίνεται το χαρτοπαίγνιο; (σήμερα θα έλεγε τις λέσχες και τα καζίνο)· έχουν δυό πόρτες· μία εισόδου και μία εξόδου. Στην ε­σοδο γράφει ελπίδα, και στην έξοδο όλεθρος, καταστροφή.

Kαι το αποκορύφωμα του κακού. Που βλέπουμε τους χαρτοπαίκτες; Στο Γολγοθά τη Mεγάλη Παρασκευή! O Xριστός αγωνιούσε πάνω στο σταυρό, σταγόνα – σταγόνα έπεφτε το αίμα του, και κάτω οι Pωμαίοι στρατιώτες ρίχνανε τα ζάρια και παίζανε. «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ψαλμ. 21,19· Iωάν. 19, 24). Tέτοιο κακό είναι τα τυχερά παιχνίδια.

Oποιος δεν πείθεται από αυτά, ας διαβάσει και το Πηδάλιο. Tί θα πει Πηδάλιο; Eίναι οι κανόνες της αγίας μας Eκκλησίας. Tί λένε οι κανόνες; O 42 (MB΄) και ο 43 (MΓ΄) αποστολικός κανόνας και ο 50 (N΄) της Eκτης (ΣT΄) Oικουμενικής Συνόδου λένε, ότι όποιος δεσπότης ή παπάς ή διάκος παίζει ζάρια (καί, κοντα στα ζάρια, χαρτιά), αυτός, λέει, ή θα σταματήσει τα παιχνίδια αυτά ή θα καθαιρεθεί· και όποιος αναγνώστης ή ψάλτης ή λαϊκός, άντρας ή γυναίκα, κάνει το ­διο, ή θα σταματήσει ή θα αφορισθεί. Aυτα λένε οι ιεροί κανόνες.

* * *

Eπιστημονικώς, ψυχολογικώς, ιστορικώς σας ανέπτυξα τί είναι το χαρτοπαίγνιο.

Γι’ αυτό, αγαπητοί μου, προτρέπω όλο τον ευσεβή λαό. Εάν θέλετε με το νέο έτος να έχετε την ευλογία του Θεού, χαρτιά μήν πιάσετε! Πηγαίντε στα σπίτια σας, βάλτε φωτιά και κάψτε τα χαρτιά. Mην πιάσετε χαρτιά ούτε σεις ούτε οι δικοί σας, κανείς απολύτως. Kηρύξτε πόλεμο εναντίον της χαρτοπαιξίας.

Kαι κανείς μην εμπαίξει τα λόγια αυτά. Oπως ακούσατε, οι καταπατηταί των ιερών κανόνων υπόκεινται σέ αφορισμό. Δεν επιτρέπεται χαρτοπαίκτης να κοινωνεί τα άχραντα μυστήρια! Σας παρακαλώ όλους, άντρες-γυναίκες, να διαφωτίσετε τους γνωστούς σας.

Ας μας κυβερνήσει το Πνεύμα το Άγιο. Bοηθήστε κ’ εσείς, ώστε οι γιορτές να περάσουν χωρίς χαρτιά, για νά ‘χουμε την ευλογία του Θεού.

Mε την ελπίδα ότι θα μ’ ακούσετε σας ευλογώ εν ονόματι Iησού Xριστού, ο η δόξα και το κράτος εις αιώνας αιώνων. Aμήν.

† επίσκοπος Aυγουστίνος

(εσπερινή ομιλία στον ι. ναό του Aγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης, μεταδοθείσα και από τον κρατικόν ραδιοφωνικόν σταθμόν, Σάββατο 23-12-1967, παραμονή της Kυριακής των Προπατόρων)

Σχετική και σύγχρονος είναι η υπ’ αριθμ. 20/26-12-1967 εγκύκλιος με τίτλο H χαρτοπαιξία (βλ. προς κλήρον και λαόν, Aθήναι 1969, σελ. 217 κ.α.).

http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=7694

Ο Γέρων Γεώργιος Καρσλίδης

(Σύντομο βιογραφικό) Ο γέρων Γεώργιος Καρσλίδης (κατά κόσμον Αθανάσιος) , γεννήθηκε στην Αργυρούπολη (Γκιουμούς Χανέ) του Πόντου το 1901 από γονείς ευσεβείς και εκοιμήθη εν Κυρίω στις 4 Νοεμβρίου 1959 στου; Ταξιάρχες ( Σίψα ) Δράμας, όπου και ετάφη. Οι ευλαβείς γονείς του πέθαναν ,όταν εκείνος ήταν σε βρεφική ηλικία , και την ανατροφή του ανέλαβε η γιαγιά του , που τον καθοδηγούσε στον δρόμο του Θεού και σε ηλικία επτά ετών τον πήγε στο Μοναστήρι της Παναγίας του Σουμελά και ο μικρός Αθανάσιος έμεινε κατάπληκτος με όσα είδε και άκουσε. Ο παππούς του, που ήταν χαλκωματάς , πήρε όλη την οικογένειά του και πήγε στα μέρη του Ερζερούμ για δουλειά και από κει στον Καύκασο. Όταν πέθανε ο παππούς του, αναγκάστηκε να μείνη με τον αδελφό του που ήταν παντρεμένος, μολονότι η νύφη δεν τον συμπαθούσε και του φέρονταν άσχημα. Πληγωμένος από αυτήν την συμπεριφορά, πήρε μια μέρα το σακκίδιό του, όπου έβαλε μέσα το θυμιατήρι και τον σταυρό του, καθώς και το πιστοποιητικό γεννήσεώς του, και έφυγε χωρίς να ξέρη, πού θα πάη. Έκανε αρκετό δρόμο μέσα στον χειμώνα και όταν βράδυασε αναγκάστηκε να χωθή στην κοιλότητα του βράχου. Την νύχτα όμως έπεσε χιόνι και σκέπασε τον βράχο. Το πρωί, ακούγοντας θόρυβο γύρω του, έβγαλε το χέρι του από το χιόνι για να ζητήση βοήθεια. Την ώρα εκείνη περνούσε από κει ένα καραβάνι και οι περαστικοί, όταν είδαν το χέρι του νεαρού παιδιού, τον έβγαλαν από το χιόνι και τον πήραν μαζί τους. Και όταν μπήκαν στην επικράτεια της Τουρκίας, τον έδωσαν σε κάποιο Τούρκο για να τον έχει βοηθό στο βόσκημα των κοπαδιών του. Ο Τούρκος όμως ήταν κρυπτοχριστιανός και Έλληνας στην καταγωγή, αλλά έκανε τον Τούρκο για να επιβιώση. Στο υπόγειο του σπιτιού που του είχε μία μικρή εκκλησία για να προσεύχεται.
Μιάν ημέρα, που βρισκόταν στην βοσκή των κοπαδιών ο Αθανάσιος, είδε τρεις άντρες να ψέλνουν πολύ ωραία και έτρεξε προς το μέρος τους. Παράτησε τα ζώα, που έβοσκε, και τους ακολούθησε. Προχώρησε λίγο μαζί τους και σε λίγο οι άντρες εξαφανίστηκαν απότομα. Τότε εκείνος άρχισε να κλαίη και γύρισε στο σπίτι του αφεντικού του, όπου του αποκάλυψε τι του συνέβη. Ο κρυπτοχριστιανός αφέντης του κατάλαβε τι είχε συμβή. Τον κατέβασε στο υπόγειο να δη όλες τις εικόνες , που είχε στην εκκλησία του. Μόλις είδε ο Αθανάσιος τους Τρείς Ιεράρχες είπε ότι αυτοί οι τρεις ήταν εκείνοι , που έψελναν στο βουνό. Ο καλόψυχος κρυπτοχριστιανός είδε ότι ο νεαρός Πόντιος έπρεπε να ακολουθήση άλλον δρόμο. Τον έστειλε στην Τυφλίδα της Γεωργίας , όπου υπήρχε η ονομαστή και πολυπρόσωπη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί βρισκόταν ένας επίσκοπος γνωστός της οικογένειας Καρσλίδη και πήρε κοντά του τον Αθανάσιο και άρχισε να τον νουθετή και να τον κατηχή στα της Πίστεως. Έτσι έμαθε ο νεαρός την γεωργιανή γλώσσα , παράλληλα με την ελληνική, και την εκκλησιαστική τάξη ως την ηλικία των δεκάξι ετών. Το 1917, οπότε κείρεται μοναχός με το όνομα Γεώργιος, ξεσπά η επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και αρχίζουν μεγάλες και φοβερές διώξεις κατά της Εκκλησίας. Σφάζονται οι κληρικοί, καταστρέφονται οι ναοί και καίγονται τα βιβλία στου;ς ναούς και τα μοναστήρια. Τα ίδια έγιναν και στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής. Σκότωσαν τους περισσότερους κληρικούς και μοναχούς. Μερικοί κατάφεραν να κρυφτούν και μαζί τους και ο Γεώργιος, νεαρός μοναχός ,αλλά με ακλόνητη πίστη στον Θεόν. Όταν τους ανακάλυψαν οι Μπολσεβίκοι, τους έρριξαν σε έναν μεγάλο λάκκο να τους εκτελέσουν με τουφεκισμό. Ο π. Γεώργιος Καρσλίδης δέχτηκε μια σφαίρα στην καρδιά. Δεν τρύπησε όμως το σώμα του, διότι φορούσε το εγκόλπιον της Παναγίας. Έμεινε ανάμεσα στα πτώματα όλη την νύχτα και το πρωί ένα φορτηγό των επαναστατών μετέφερε στο νοσοκομείο εκείνους, που είχαν τραυματισθή και μαζί τους και τον π. Γεώργιον.
Ύστερα από πολλές περιπέτειες φεύγει από την Τυφλίδα και πηγαίνει στο Σοχούμ, όπου μένει ως το 1929. Τότε, μαζί με μερικούς άλλους, κατεβαίνη στην Ελλάδα ως Έλληνας , και μένει δέκα μήνες στο Κιλκίς, όπου συναντά κάποια θεία του ανάμεσα στους πρόσφυγες. Τον επόμενο χρόνο, το 1930, πηγαίνει στο χωριό Ταξιάρχες ( Σίψα ) της Δράμας. Το 1933, κατά την διανομή χωραφιών στους πρόσφυγες, του δίνουν ένα αγροτεμάχιον 5-6 στρεμμάτων. Τότε χτίζει με άλλους πρόσφυγες ένα παρεκκλήσι της Παναγίας και μαζί με έναν μικρό ξενώνα, όπου και εγκαθίσταται. Τον άλλον χρόνον, το 1934, με την βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, χτίζει το μικρό μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος και εκεί θα περάση την υπόλοιπη ζωή του με άσκηση και προσευχή. Το 1936 θα επισκεφθή τα Ιεροσόλυμα, όπου συναντά έναν θείο του, επίσκοπο, που έχει αποσυρθή στην Μονή του Αγίου Σάββα, έξω από τα Ιεροσόλυμα. Ο π. Γεώργιος, που έλαβε και την ιερωσύνην, μολονότι ήταν κατά κόσμον ολιγογράμματος, αλλά κατά Θεόν σοφός, υπήρξε χαρισματούχος λειτουργός του Υψίστου. Ο ιερομόναχος Γέρων Γεώργιος ήταν προορατικός , διορατικός και θαυματουργός και δεν ήταν λίγα τα θαύματα που είχε επιτελέσει όταν βρισκόταν σε αυτή την ζωή, και ευεργέτησε αμέτρητες ψυχές, που ζητούσαν την βοήθειά του. Ασκητικός, ταπεινός, θεοκίνητος έζησε βίον οσιακόν και απεχώρησε από αυτόν τον κόσμον σε ηλικία 58 ετών, αφού ταλαιπωρήθηκε σε όλη του την ζωή, αλλά και έδωσε την καλήν μαρτυρία της Πίστεως εν Κυρίω. Διότι όσοι αγαπούν αληθινά τον Χριστό μετέχουν συνεχώς στην αγιαστική χάριν του Θεού και ζουν από τώρα την ουράνια δόξα της αγάπης και της παντοδυναμίας του Θεού. Και το φως αυτής της υπερένδοξης αγάπης φώτιζε όλην την επίγεια ζωή του οσίου Γέροντος Γεωργίου Καρσλίδη. Όσιε Γέροντα Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ όλων ημών!

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ • «Όταν πηγαίνετε στην εκκλησία να φροντίσετε να πηγαίνετε όσον μπορείτε πρωί και μόλις μπείτε στην εκκλησία να κλείνετε το στόμα σας και σιγά-σιγά να ανάβετε το κερί σας και να στέκεσθε πάντα στην ίδια θέση. Ούτε να κάθεστε την ώρα της θείας λειτουργίας χωρίς λόγο. Ο νους σας να μην ξεφεύγει εδώ κι εκεί. Από την ώρα που θα μπαίνετε στην εκκλησία μέχρι να τελειώση, να το παίρνετε απόφαση, μια ώρα θα μείνετε, να την διαθέσετε για προσευχή».
• «Όταν τελειώση η θεία λειτουργία να πλησιάσετε με την σειρά και με σεβασμό στην Ωραία Πύλη , να πάρετε αντίδωρο με ενωμένα τα χέρια και στο δεξί χέρι να πάρετε το αντίδωρο. Αφού το φάτε, να μην ρίξετε τα ψίχουλα , που θα τύχη να σας μείνουν στα χέρια σας. Θα τα ρίξετε μέσα στην άμμο, που είναι στα μανουάλια και μετά θα πείτε καλημέρα».
• «Δεν έχουμε το δικαίωμα , όταν πάμε στην εκκλησία, να προσκυνάμε τις εικόνες του τέμπλου, αλλά τα προσκυνητάρια, που είναι μόλις μπαίνουμε στην εκκλησία. Τις εικόνες του τέμπλου, έχουμε ο δικαίωμα να τις χαιρετούμε τα Χριστούγεννα, το Πάσχα , τον Δεκαπενταύγουστο και όταν πρόκειται να κοινωνήσουμε».
• «Όταν πρόκειται να κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρώτο και βασικόν είναι η εξομολόγηση. Ό,τι σας βαραίνει την ψυχή σας, δηλαδή πού φταίξατε, να το πήτε στον πνευματικό σας πατέρα και πάντα να εξομολογείστε στον ίδιο πνευματικό, όχι κάθε φορά να αλλάζετε πνευματικό. Γιατί όπως πάμε σε έναν καλό γιατρό και για πρώτη φορά μας ρωτάει “πώς λέγεσαι” και μας κάνει κάρτα και όταν ξαναπάμε δεν το λέμε από την αρχή, αλλά παίρνει ο γιατρός την κάρτα μας και με λίγα λόγια , που θα μας ρωτήση, μας δίνει τα φάρμακα, που πρέπει να πάρουμε, έτσι και ο πνευματικός μας πρέπει να ξέρη πώς βαδίζουμε στην ζωή μας».
• «Αφού εξομολογηθούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, χωρίς να κρύψουμε και το ελάχιστον αμάρτημά μας, πλένουμε την ψυχή μας, όπως όταν πρόκειται να πάρουμε την Αγία Κοινωνία. Καθαρίζουμε το σπίτι μας, πλένουμε όλα μας τα ρούχα και τα πάντα καθαρίζουμε ,γιατί θα πάρουμε τον Χριστό μέσα μας. Βασικότερο είμαι να καθαρίσουμε πρώτα την ψυχή μας γίνεται με την εξομολόγηση».
• «Αφού εξομολογηθούμε θα φροντίσουμε να κάνουμε έναν έλεγχο με προσοχή στον εαυτό μας , μη τυχόν φταίξαμε σε κάποιον, αν η συνείδησή μας μας ελέγχει, είμαστε υποχρεωμένοι να πλησιάσουμε αυτόν ,που πικράναμε και να του ζητήσουμε με μεγάλη ταπείνωση να μας συγχωρήση. Κι αν ακόμη κάποιος μας πίκρανε πολύ, αυτόν θα τον πλησιάσουμε και θα του δώσουμε το χέρι με αγάπη Χριστού. Γιατί δεν πρέπει να ζητήσουμε συγχώρηση μόνο από αυτόν, που πικράναμε, αλλά και από αυτόν , που μας πίκρανε, να του δώσουμε το χέρι με πραγματική αγάπη , χωρίς εγωισμό, αλλά με ταπείνωση και να του πούμε: « Έλα αδελφέ κάποτε ψυχρανθήκαμε, χωρίς βέβαια να ρίξουμε όλο το βάρος σ’ εκείνον, γιατί αν του πούμε ότι έφταιξε εκείνος δεν έχει καμιά σημασία, ενώ αν του πούμε ότι φταίξαμε και οι δύο, δεν θα γίνη σκανδαλισμός, δεν θα παραχθή, όταν του πούμε ότι κάποτε ψυχρανθήκαμε, αδελφέ, αλλά ας δώσουμε τα χέρια μας, γιατί θα κοινωνήσουμε. Εάν δεν δεχθή, εμείς δεν πρέπει να θυμώσουμε, αλλά να πάμε σπίτι να προσευχηθούμε και να παρακαλέσουμε τον Θεόν να τον συγχωρήση. Τότε μόνο θα συγχωρηθούμε κι εμείς».
• «Την παραμονή το βράδυ, που θα κοινωνήσουμε, πρέπει να διαβάσουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, του Τιμίου Σταυρού, την Παράκλησι της Παναγίας, του Χριστού και την (Ακολουθία) της Μεταλήψεως. Όσοι δεν ξέρουν να διαβάζουν, να τους διαβάση κάποιος άλλος. Θα αργήσουν βέβαια οι προσευχές αυτές να διαβαστούν, αλλά πρέπει κανονικά ως τις τρεις τη νύχτα να προσευχόμεθα, γιατί ως τις τρεις οι ουρανοί είναι ανοικτοί και η προσευχή μας εισακούεται. Αφού τελειώσουμε την προσευχή μας, θα κοιμηθούμε , αλλά το πρωί θα πάμε πολύ νωρίς στην εκκλησία να παρακολουθήσουμε από την αρχή την Θεία Λειτουργία»….
…
• «Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, , να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».
• « Ο Θεός θέλει να ελέγχουμε μόνον τον εαυτό μας. Εμείw όμως κάνουμε το αντίθετο. Ελέγχουμε όλους εκτός από τον εαυτό μας. Δεν έχει αξία, όσα καλά έργα και αν κάνουμε , όταν κρίνουμε τους άλλους κι εμείς νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι».
• «Τα δικαστήρια είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Να προσέχετε πολύ σ’ αυτές τις πόρτες. Να τις αποφεύγετε. Αν τύχη όμως και πάτε, να λέτε πάντα την αλήθεια και αμέσως να εξομολογείσθε. Γιατί το άλλο δικαστήριο είναι το φοβερό. Εκείνο, που θα κριθούμε όλοι».
• «Εάν αυτά (εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία) δεν τα έχουμε κάνει, τότε αλλοίμονό μας, γιατί η Αγία Κοινωνία είναι το εισιτήριο για τον άλλο κόσμο. Και το εισιτήριον αυτό δεν πληρώνεται με χρήματα ούτε και μπορούμε να γυρίσουμε πίσω για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, αγαπημένα μου παιδιά , σας παρακαλώ, να είστε έτοιμοι πάντα. Μην περιμένετε την τελευταία στιγμή να ετοιμαστείτε για την άλλη ζωή, γιατί ούτε την ημέρα ξέρουμε, ούτε την ώρα, που θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Το ταξίδι αυτό δεν το κάνουμε εμείς όποια ώρα θέλουμε. Αυτό εξαρτάται από άλλον».
• «Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη. Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει (σήμερα) από πριν πενήντα χρόνια».
• «Η προσευχή και η ελεημοσύνη πάνε μαζί. Αν κάνης προσευχή χωρίς ελεημοσύνη, τότε νεκρή είναι και η προσευχή σου».
• «Όλοι θα φύγουν από δω μία μέρα. Εδώ είμαστε περαστικοί διαβάτες. Ήρθαμε να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε… Πάντοτε αγάπη και σ’ αυτούς, που μας αγαπούν, και σ’ αυτούς ,που μας μισούν. Να τους συγχωρούμε και να τους αγαπούμε όσον μεγάλο κακό κι αν μας έχουν κάνει. Τότε είμαστε τέκνα του Θεού και τότε συγχωρούνται και τα δικά μας αμαρτήματα. Γιατί όλοι μας αμαρτάνουμε κάθε τόσο. Αφού στην γη πατήσαμε και σάρκα φορέσαμε, κάθε βήμα και αμαρτία… Πάντα αγάπη να κηρύττετε. Αυτός είναι ο πιο βασικός νόμος του Θεού. Αγάπη και μόνον αγάπη».
• «Ποτέ σου να μη ζηλέψης τον πλούτο, ούτε τις φαντασίες. Πάντα να ζης σεμνά και ταπεινά, χωρίς εγωισμό. Γιατί ο εγωισμός είναι φοβερό αμάρτημα. Όταν ακούς ότι συκοφαντούν κάποιον, ας είναι και αλήθεια, ποτέ σου να μη συμπληρώνης κατηγορίες, αλλά πάντα να λες το καλό και να λυπάσαι. Πάντα να φροντίζης να αγαπάς τους φτωχούς, τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους».
• «Νηστεία, αγρυπνία και προσευχή είναι τα ουράνια χαρίσματα. Δεν αρκεί μόνον η πίστη. Χρειάζονται και έργα. Προστασία στα ορφανά, ελεημοσύνη στους φτωχούς».
• «Το βάπτισμα είναι ένα από τα επτά μυστήρια. Για να βαπτίσουν ένα παιδί, πρέπει οι γονείς και ο νονός ή η νονά , να κάνουν τρεις ημέρες εγκράτεια πριν το βάπτισμα και τρεις μέρες μετά».
• «Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας. Πρέπει πάντα να συγχωρούμε και όχι να βλαστημούμε αυτούς, που μας έφταιξαν».
Από το : «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ της εποχής μας»(Λόγοι και πράξεις Αγίων Γερόντων των ημερών μας εις ενίσχυσιν και  παρηγορίαν των πιστών ) Π. Μ . ΣΩΤΗΡΧΟΣ -ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑ

http://eisdoxantheou-gk.blogspot.com/2010/11/blog-post_28.html

 http://blogs.sch.gr/kantonopou/2010/12/29/%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%BB%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%83/

Ένας Άθεος κομμουνιστής πολεμά την εκκλησία του Χριστού

Άραγε σε τι στοχεύει η δήλωση αυτή του κ. Φράγκου Δημοτικού Συμβούλου κατά την ορκωμοσία του νέου Δ.Σ. Γορτυνίας; Είναι δική του άποψη;

Είναι μήπως και η άποψη του κόμματος όπου ανήκει (Κ.Κ.Ε.);
Γιατί αυτή η προπαγάνδα και ο πόλεμος εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού από ανθρώπους του Κ.Κ.Ε.;
Το Κ.Κ.Ε. ύστερα από αυτή τη δήλωση του άθεου κ. Φράγκου, δεν ακούστηκε πουθενά, δεν έκανε καμία δήλωση αν συμφωνεί ή αν διαφωνεί με την άποψη του κ. Φράγκου.

Γιατί μίλησε για την παρουσία των ιερέων κατά την ορκωμοσία, επικαλούμενος το άρθρο 52 και 54 του νέου νόμου που ψηφίστε στην Βουλή 7 Ιουνίου 2010 (ΝΟΜΟΣ 3852/2010 ή αλλιώς Νόμος Καλλικράτη), ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΚΑΛΕΙΤΑΙ Ο κ. ΦΡΑΓΚΟΣ, ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ, ΑΝ ΘΑ ΠΑΡΙΣΤΑΤΑΙ Ή ΟΧΙ;

ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΘΕΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΑΘΕΩΝ ΕΧΟΥΝ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ.

Σας παραθέτουμε πιο κάτω τα άρθρα του συγκεκριμένου Νόμου, όπου θα δείτε ότι δεν αναφέρει αν θα υπάρχει ιερέας ή όχι. Ποιος ο λόγος λοιπόν από τον άθεο κ. Φράγκο να ερμηνεύει όπως θέλει εκείνος τα άρθρα που διαβάζει και μάλιστα εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού; Γιατί δεν μιλά για όλους αυτούς που παρευρίσκονται στην ορκωμοσία;
Γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό του κ. Φράγκου κατά το άρθρο 52 και 54 η ορκωμοσία γίνεται χωρίς την παρουσία συγγενών και φίλων.

Για να γνωρίζει ο άθεος κ. Φράγκος και την ιστορία της χώρας μας, που ίσως να μην την διδάχθηκε ποτέ ή απ’ ότι φαίνεται την ερμήνευε όπως ερμηνεύει και τα άρθρα των Νόμων, να του υπενθυμίσουμε λοιπόν, ότι για να βρίσκεται σήμερα ως Δ.Σ. Γορτυνίας και να λέει ελεύθερα την άποψή του, κάποιοι με ράσα και όχι μόνο πριν λίγα χρόνια έδιναν την ζωή τους. Για να μπορεί σήμερα και να λέει ότι είναι Έλληνας πολίτης και να χρησιμοποιεί την Ελληνική Σημαία, να του υπενθυμίσουμε ότι η πρώτη Σημαία του Έθνους μας φτιάχτηκε από ράσο και φουστανέλα και αν δεν θυμάται γιατί ίσως να είναι σε μεγάλη ηλικία, να του υπενθυμίσουμε και τον σχετικό Νόμο που μιλά για την σημαία της Πατρίδας μας, που λέει τα ακόλουθα:
Ο λευκός σταυρός συμβολίζει την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, καθώς και τη συμβολή της Εκκλησίας στο σχηματισμό του σύγχρονου Ελληνικού Κράτους.
Νόμος 851 (ΦΕΚ Α΄ 233 από 21/22.12.1978) από Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Συγχαρητήρια στον Επίσκοπο Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμία Φούντα, για την στάση την οποία κράτησε, όπου υπερασπίστηκε την Εκκλησία του Χριστού.

Παρακάτω διαβάστε τα άρθρα από τον Νόμο 3852/2010.

Άρθρο 52
Ορκωμοσία των δημοτικών αρχών
1. Μετά την ανακήρυξη του επιτυχόντος και των επιλαχόντων συνδυασμών ο δήμαρχος, οι δημοτικοί σύμβουλοι, οι σύμβουλοι του συμβουλίου της δημοτικής ή τοπικής κοινότητας και οι τοπικοί εκπρόσωποι κοινοτήτων πριν από την ημέρα εγκατάστασης και ανάληψης των καθηκόντων τους δίνουν τον ακόλουθο όρκο: «Ορκίζομαι να είμαι πιστός στην πατρίδα, να υπακούω στο Σύνταγμα και στους νόμους και να εκπληρώνω τίμια και ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».

2. Η ορκωμοσία γίνεται στο κατάστημα του δήμου σε δημόσια συνεδρίαση, της οποίας ο ακριβής χρόνος (ημερομηνία και ώρα) ορίζεται από τον εκλεγέντα δήμαρχο.

3. Για την ορκωμοσία συντάσσεται πρακτικό, το οποίο υπογράφεται από το δήμαρχο, τους συμβούλους και τους τοπικούς εκπροσώπους που ορκίστηκαν. Το πρακτικό αυτό συντάσσεται σε δύο (2) αντίτυπα, από τα οποία το ένα αντίτυπο παραμένει στο δήμο και το άλλο αποστέλλεται στον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης. Τα προαναφερόμενα πρόσωπα αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους από την ημέρα της εγκατάστασης.

4. Σε όσες περιπτώσεις η ορκωμοσία δεν πραγματοποιήθηκε για λόγους αντικειμενικής αδυναμίας, ο δήμαρχος καλεί τον επιτυχόντα προς ορκωμοσία εντός πέντε (5) ημερών, αφότου του γνωστοποιήθηκε η άρση των λόγων.

5. Αν γίνει δεκτή η ένσταση που ασκήθηκε σύμφωνα με το άρθρο 47 και ακυρωθεί από το αρμόδιο δικαστήριο η απόφαση του άρθρου 44, η διαδικασία των προηγούμενων παραγράφων επαναλαμβάνεται με πρωτοβουλία του δημάρχου που εκλέγεται με βάση τη δικαστική απόφαση.

Άρθρο 53
Αποποίηση εκλογής

1. Αιρετός ο οποίος δεν αποποιείται την εκλογή του τουλάχιστον δέκα (10) ημέρες πριν από την έναρξη της δημοτικής περιόδου, θεωρείται ότι την έχει αποδεχθεί.

2. Αιρετός ο οποίος δεν αποποιείται την εκλογή του και δεν δίδει τον όρκο του προηγούμενου άρθρου μέσα στην ανωτέρω προθεσμία, εκπίπτει αυτοδικαίως. Η σχετική διαπιστωτική πράξη εκδίδεται από τον Ελεγκτή Νομιμότητας.

Άρθρο 54
Παραίτηση αιρετών
1. Η παραίτηση του δημάρχου υποβάλλεται εγγράφως στον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και γίνεται οριστική, αφότου ο Γενικός Γραμματέας της Αποκεντρωμένης Διοίκησης την αποδεχθεί ή μετά την παρέλευση ενός μηνός από την κατάθεση της σχετικής δήλωσης στο πρωτόκολλο.

2. O δήμαρχος που παραιτείται προκειμένου να θέσει υποψηφιότητα στις βουλευτικές εκλογές μπορεί, εφόσον το επιθυμεί, να καταλάβει θέση δημοτικού συμβούλου και, στην περίπτωση αυτή, θεωρείται ότι είναι ο πρώτος σε σταυρούς προτίμησης δημοτικός σύμβουλος. Τη βούλησή του αυτή γνωστοποιεί εγγράφως στον Γενικό Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, συνυποβάλλοντας τη δήλωση παραίτησής του από το αξίωμα. Η θέση του δημοτικού συμβούλου καταλαμβάνεται από την ημερομηνία εκλογής του νέου δημάρχου.

3. Η παραίτηση των δημοτικών συμβούλων, των συμβούλων των δημοτικών ή τοπικών κοινοτήτων και των εκπροσώπων των τοπικών κοινοτήτων υποβάλλεται εγγράφως στον οικείο δήμαρχο και γίνεται οριστική, αφότου ο δήμαρχος την αποδεχθεί ή μετά την παρέλευση ενός μηνός από την κατάθεση της σχετικής δήλωσης στο πρωτόκολλο.

4. Σε κάθε άλλη περίπτωση η παραίτηση των αιρετών των δήμων από τις θέσεις που κατέχουν, ως εκ της ιδιότητάς τους, υποβάλλεται γραπτώς στα όργανα, τα οποία τους εξέλεξαν ή τους διόρισαν. Η εκλογή ή ο ορισμός αντικαταστατών τους γίνεται για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα της περιόδου, κατά την οποία οι παραιτηθέντες ασκούσαν καθήκοντα.

Η παραίτηση θεωρείται ότι έγινε αποδεκτή μετά την παρέλευση ενός μήνα από την κατάθεση της σχετικής αίτησης στο πρωτόκολλο της υπηρεσίας. Ειδικές διατάξεις που ρυθμίζουν διαφορετικά τον τρόπο υποβολής και αποδοχής παραίτησης, καθώς και αντικατάστασης των παραιτουμένων εξακολουθούν να ισχύουν.
freemonks.gr

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/12/blog-post_3016.html#ixzz19Wzao1qb

Τα δεσμά του Ελευθερωτή μας!

Ο Θεός, που έγινε για μας άνθρωπος δεν μοιάζει με «αφεντικό». Δεν μοιάζει με δυνάστη και τύραννο, που έρχεται να μας στερήσει, την δήθεν ελευθερία μας. Όλη η επί γης ζωή Του δεν θυμίζει τίποτε από τη ζωή… κάποιου απάνθρωπου τυράννου ή κάποιου σκληρού αφέντη.

Τί είδους «αφεντικό» είναι ένας Θεός που από την πρώτη στιγμή της επί γης παρουσίας Του δέχεται δεσμά;

Και ποιά είναι αυτά τα δεσμά;

Κατ’ αρχήν, και μόνο με το γεγονός της Ενανθρώπησής Του, ο Θεός αποφασίζει ελευθέρα να μπει σε… ένα σωρό δεσμά! Στα δεσμά της ανθρώπινης φύσης!
Δεσμά χώρου: Αυτός που δεν χωρά­ει πουθενά, δέχεται να χωρέσει μέσα στη μήτρα μιας Γυναίκας, της Παναγίας.
Δεσμά χρόνου: Αυτός που είναι Άναρχος και Άχρονος δέχεται να γεννηθεί μέσα στην ανθρώπινη ιστορία και να λάβει «αρχή χρονική».
Δεσμά του σώματος: Δέχεται να πεινάσει, να διψάσει, να ιδρώσει, να κοπιάσει, να πονέσει…
Τα πρώτα δεσμά, μετά τη Γέννησή Του, που δέχθηκε ο Ενανθρωπήσας Θεός είναι τα σπάργανά Του!
Πώς μπορεί να είναι «αφεντικό» ένας Θεός, ο οποίος, με το που άνοιξε τα μάτια Του επί της γης, δέχεται να Τον δέσουν και να Τον τυλίξουν με μωρουδίστικες φασκιές;

Και γιατί ένας Θεός καταδέχεται να Τον τυλίξουν με σπάργανα;
Διότι, όχι μόνο δεν είναι «αφεντικό» και «τύραννος», αλλά είναι ο μόνος αληθινός ελευθερωτής μας! Λέει χαρακτηριστικά ένα ωραίο τροπάριο των Χριστουγέννων ότι ο Χριστός δέθηκε με σπάργανα, για να λύσει τα δικά μας δεσμά· τα δικά μας σπάργανα! Δέθηκε, για να μας ελευθερώσει!

Και ποιά είναι τα δικά μας δεσμά;
Είναι τα πλήθη των αμαρτιών μας! «Εσπαργανώθης Χριστέ, όπως διάρρηξης μου τα σπάρ­γανα, σειράς τε των πταισμάτων μου, μόνε αγαθέ και φιλάνθρωπε».
Με άλλα λόγια τα σπάργα­να του Χριστού είναι η πηγή της ελευθερίας μας!
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γι’ αυτά τα σπάργανα λέει στο χριστουγεννιάτικο λόγο του:
«Θέλω να πανηγυρίσω. Θέλω να χορέψω. Και αντί για κιθάρα και αυλό, θέλω να πάρω στα χέρια μου τα σπάργανα του Χριστού. Αυτά είναι η ελπίδα μου. Αυτά είναι η ζωή μου. Αυτά είναι η σωτηρία μου. Αυτά είναι η κιθάρα μου. Από αυτά παίρνω δύναμη και ψάλλω μαζί με τους αγγέλους: Δόξα εν υψίστοις Θεώ».
Για φαντασθείτε, να βλέπατε έναν άνθρωπο να γλεντάει την ελευθερία του χορεύοντας, και κρατώντας σαν σημαία ελευθερίας ένα κουρελόπανο! Ίσως να σκανδαλισθεί κανείς, και να πει ότι ο Χρυσόστομος, από τη πολλή του χαρά, τα παραλέει. Και όμως! Ένα ακόμη τροπάριο τον δικαιώνει. Λέει κάπου ο κανόνας της εορτής για τον Νεογέννητο Χριστό: «Ράκει σπαργανούται· λύει δε πολύπλοκους σειράς παραπτώσεων». Με κουρέλια, λέει, δέθηκε ο Χριστός, για να μας λύσει από τα δεσμά των αμαρτιών μας, που τα είχαμε κάνει «μαλλιά-κουβάρια». Όχι απλώς «σειράς παραπτώσεων», αλλά «πολύπλοκους σειράς πα­ραπτώσεων»! Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει ο Χριστός με τα μπερδεμένα μας δεσμά;
Δένεται λοιπόν ο Χριστός με τα σπάργανα, για να ελευθερώσει εμάς από τα πιο απάνθρωπα αφεντικά: από την αμαρτία και από τον διάβολο. «Δούλους ημάς εχθρού και αμαρτίας, ηλευθέρωσας Χριστέ», λέει ένα άλλο τροπάριο.
Ο διάβολος είναι ο δεσμοφύλακας μας και οι αμαρτίες μας είναι οι αλυσίδες μας, που μας στερούν την αληθινή ελευθερία.
(Αρχιμ. Βαρνάβα Λαμπρόπουλου, «Αναζητώντας ελευθερία». Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού-Πρέβεζα)
http://vatopaidi.wordpress.com

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/12/blog-post_8623.html#ixzz19WwYVDrR

Η Κάρτα του Πολίτη και η Εποχή του Θηρίου

Ευγενέστατος αναγνώστης, σε υπογεγραμμένο σχόλιο, μάς επισήμανε ότι έχουμε αμελήσει να ανεβάσουμε τη γνώμη μας για την Κάρτα του Πολίτη. Τον ευχαριστούμε και το κάνουμε αμέσως.

Η εποχή μας έχει πολλές ενδείξεις ότι μπορεί να είναι η εποχή του Θηρίου, δηλαδή του τελευταίου κακού κυβερνήτη (αυτού που τον ονομάζουμε "Αντίχριστο"), που θα γίνει όργανο του σατανά και θα προσπαθήσει να καταστρέψει την αληθινή πίστη, την πίστη στο Χριστό. Θα ανακηρύξει τον εαυτό του "θεό", θα πείσει τους ανθρώπους να τον λατρέψουν και θα κηρύξει ανελέητο διωγμό σε όσους αρνηθούν αυτή τη λατρεία. Γι' αυτό τον άνθρωπο μιλάνε διάφορα ιερά κείμενα, αλλά επί του παρόντος παραπέμπω στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ. 2 (τον ονομάζει "αντικείμενο" = ενάντιο, "άνθρωπο της αμαρτίας" & "υιό της απωλείας") και στην Αποκάλυψη, σε πολλά σημεία, αλλά ας πούμε από το κεφάλαιο 13 και κάτω. Εκεί μάλιστα γράφει ότι το Θηρίο θα πείσει τους ανθρώπους να χαράξουν στο μέτωπό τους ή στο δεξί τους χέρι το όνομά του ή τον αριθμό του, που είναι "αριθμός ανθρώπου" και είναι χξς΄, δηλαδή 666! Όποιος αρνηθεί, "δε θα μπορεί να αγοράζει ή να πουλάει" και θα αντιμετωπίσει το θάνατο - αυτός όμως θα είναι μάρτυρας του Χριστού και θα κερδίσει τον αιώνιο παράδεισο, ενώ οι πιστοί του Θηρίου θα έχουν αρνηθεί το Χριστό και τελικά θα χάσουν την ψυχή τους!

Από αυτό το σημείο προέρχεται όλη η παραφιλολογία για το 666 ως "αριθμό του διαβόλου".

Βλέπουμε λοιπόν αρκετά σημεία, στα οποία η εποχή μας ταιριάζει να είναι η εποχή του Θηρίου. Πρώτη φορά ένα κέντρο εξουσίας μπορεί να εξουσιάσει ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ!! Αυτό ήταν αδύνατο για όλες τις αυτοκρατορίες του παρελθόντος. Επίσης λανσάρονται πλέον διεθνείς κωδικοί, που, όποιος δεν τους έχει, θα πάθει αυτό ακριβώς που λέει η Αποκάλυψη: δε θα μπορεί να αγοράζει και να πουλάει! Και θα έχει σοβαρό πρόβλημα, γιατί στο μέλλον, όπως φαίνεται, δε θα υπάρχουν χρήματα, μόνο κάρτες - και τις κάρτες μπορεί ένα κέντρο εξουσίας να μου τις μηδενίσει, αν κάνω αντίσταση ενάντια στο καθεστώς! Τυχαίο; Δε νομίζω.

Ας έρθουμε τώρα στο θέμα μας. Δε χρειάζεται να είναι τώρα η εποχή του Θηρίου ούτε είναι απαραίτητο να διαβάσουμε την Αποκάλυψη, για να καταλάβουμε πως ο κόσμος κυβερνιέται από τις Πολυεθνικές, που είναι περα για πέρα αντίχριστες!! Εκμεταλλεύονται ολόκληρους λαούς στον Τρίτο Κόσμο, διατηρώντας τη ζωή τους σε φρικτή κατάσταση, καταστρέφουν τον πλανήτη, μετατρέπουν τους λαούς του "ανεπτυγμένου κόσμου" (εμάς) σε ρομποτάκια που καταναλώνουν, καταναλώνουν, καταναλώνουν!... Ίσως κάθε κακό στον πλανήτη σήμερα, σε μεγάλη κλίμακα, προέρχεται απ' αυτές - που φυσικά λατρεύουν ένα μόνο "θεό", το χρήμα!

Υπ' όψιν, ότι ο καθένας μας έχει τη δική του ευθύνη για την κατάσταση αυτή, γιατί π.χ. έχω βολευτεί με το να έχω το laptop μου και δε θέλω να γυρίσω στο μολύβι & το χαρτί ή στην αλληλογραφία με τα ΕΛΤΑ. Έχω βολευτεί με το ηλεκτρικό φως, και το κατασπαταλάω (όπως και το ΝΕΡΟ!!!), και δε δίνω δεκάρα (κι ας ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΙ ότι αγανακτώ ή ανησυχώ) που η ευκολία αυτή πληρώνεται με καταστροφή του περιβάλλοντος - όσον αφορά μάλιστα στο νεράκι, η παγκόσμια μόλυνση του νερού καταστρέφει το περιβάλλον ολόκληρων φυλών του Τρίτου Κόσμου αλλά εμένα καρφάκι δε μου καίγεται! Ψευτο-χριστιανός είμαι λοιπόν! Αφήνω χωρίς αντίσταση τ' αφεντικά του κόσμου να λεηλατούν και να μετατρέπουν ανθρώπους -κοινωνίες ολόκληρες- σε σωρό σκουπιδιών! (Δες και αυτό το post).

Φυσικά, η Ορθοδοξία θα μπορούσε να μου δώσει τη λύση, όπως και σε ολόκληρο το δυτικό (κι όχι μόνο) κόσμο. Έχει απίστευτα ηρωικούς μάρτυρες, αγωνιστικούς ασκητές (το αντίθετο του καταναλωτή), μεγάλους αγίους της φιλανθρωπίας (& σύγχρονους), αλλά και μια τέλεια πρόταση θεραπείας κατά των παθών, δηλαδή των ζιζανίων που κυριαρχούν μέσα μου και με κάνουν δειλό και άβουλο πρόβατο-καταναλωτή! Και φυσικά (αυτό δεν το δέχονται οι αλλόθρησκοι και οι άθεοι όλων των αποχρώσεων αλλά δεν πειράζει, το λέω με αγάπη) έχει και τη θεία χάρη και το Ζωντανό Χριστό!...

***

Και τώρα, πώς συνδέονται όλα αυτά με την Κάρτα του Πολίτη;

Να πώς:

Δημοσιεύουμε μερικές ερωτήσεις για το θέμα, από το site του Σωματείου "Ενωμένη Ρωμιοσύνη":

Όλοι μπορούν και πρέπει να στείλουν τις απόψεις τους  στη δημόσια διαβούλευση για την ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ στην ιστοσελίδα του  Υπ. Εσωτερικών: http://www.opengov.gr/ypes/?p=862#respond.

 

Σχεδιο παρατηρήσεων – προτάσεων 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1.Το πλινθίο (τσιπάκι) της "Κάρτας (εξυπηρετήσεως) του Πολίτη" θα λειτουργεί εξ επαφής (contact) ή εξ αποστάσεως (contactless);

Αυτό είναι το βασικότερο ζήτημα και το υπουργείο δεν μας δίνει αυτή την πληροφορία.  Πώς λοιπόν να τοποθετηθούμε;

Κάθε τσιπ είναι  ένας κινητός φάκελος και το απορρίπτουμε ως μέσο καταγραφής και συλλογής προσωπικών πληροφοριών. Αλλά το τσιπ που λειτουργεί εξ αποστάσεως είναι τσιπ ραδιοσυχνοτήτων και γι’ αυτό επί πλέον είναι και καταδότης, αφού ο φορέας της κάρτας που το περιέχει μπορεί ανά πάσα στιγμή, με την ένταξη του συστήματος των καρτών  σε  κάποιο υπέργειο και επίγειο δορυφορικό σύστημα, λ.χ. το Ε­c­h­e­l­on ή το “Γαλιλαίος”,  να εντοπιστεί πάραυτα.

Στην Γερμανική Κάρτα του Πολίτη τσιπ λειτουργεί εξ αποστάσεως. Εάν στην ελληνική κάρτα το τσιπ είναι εξ επαφής, μετά από πόσες αναβαθμίσεις σχεδιάζεται να γίνει εξ αποστάσεως για να μοιάζει με την Γερμανική;

2.Για την παραγωγή της κάρτας θα χρησιμοποιηθεί το μηχάνημα που έχει η Διεύθυνση Διαβατηρίων της Ελληνικής Αστυνομίας;

Έγινε γνωστό ότι η ιαπωνική εταιρεία TOPPAN που πούλησε στην Ελληνική Αστυνομία το μηχάνημα με το οποίο παράγονται τα Ελληνικά Διαβατήρια και οι αστυνομικές ταυτότητες, αναφέρεται σε αστυνομικές ταυτότητες που θα φέρουν τσιπ τόσο εξ επαφής όσο και εξ αποστάσεως: " Άρα εάν χρησιμοποιηθεί η υποδομή της Ελληνικής Αστυνομίας η "Κάρτα (εξυπηρετήσεως) του Πολίτη" μπορεί να έχει και εξ επαφής και εξ' αποστάσεως τσιπάκι.  Γι’ αυτό είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τα παραπάνω.

3. Πιστεύει, αλήθεια,  το Υπουργείο ότι υπάρχει απαραχάρακτη, απαραβίαστη τεχνολογική μέθοδος αποτύπωσης δεδομένων σε ένα πλινθίο (τσιπάκι) είτε αυτό λειτουργεί εξ επαφής (contact) είτε λειτουργεί εξ αποστάσεως (contactless);

Στην Γερμανική Κάρτα του Πολίτη "με το καλημέρα" αποσύρθηκε το λογισμικό ανάγνωσης των καρτών γιατί είχε τρύπα ασφαλείας. Τι μας εγγυάται ότι στην Ελλάδα τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα από την τεχνολογικά προηγμένη Γερμανία;

4.  Για όσες "Κάρτες (εξυπηρετήσεως) του Πολίτη" χαθούν αλλά και για όσες κλαπούν, προβλέπεται να αναπτυχθεί κάποιου είδους λογισμικό το οποίo θα τις εντοπίζει; Ειδικά, βεβαίως, στην περίπτωση που φέρουν εξ αποστάσεως (contactless) τσιπάκι, θα χρησιμοποιηθεί η υποδομή των κεραιών κινητής τηλεφωνίας ή η υποδομή των δορυφόρων;

Το ρωτάμε αυτό γιατί για τα σκυλιά που φέρουν "εμφυτευμένο" στο δέρμα τους το εξ αποστάσεως (contactless) τσιπάκι, η σχετική εφαρμογή είναι ήδη έτοιμη, χρησιμοποιείται και μάλιστα μπορεί κανείς να την "κατεβάσει" δωρεάν στο κινητό του

5. Η κάρτα Πολίτη θα συνδέεται με ένα (μοναδικό για κάθε πολίτη) κωδικό αριθμό πιστοποίησης-αναγνώρισης; Πώς θα σχηματίζεται ο αριθμός αυτός;

6. Για τα νομικά, ηθικά, κοινωνικά και άλλα προβλήματα που κουβαλούν μαζί τους αυτές οι κάρτες από την στιγμή που διαθέτουν είτε εξ επαφής (contact) ή πολύ περισσότερο εξ αποστάσεως (contactless) πλινθίο και περιέχουν βιομετρικά δεδομένα ,  επικαλούμαι την ομιλία του Ευρωβουλευτή της ΝΔ Καθηγητή Ιωάννη Α. Τσουκαλά σε συνέδριο για τις ηθικές επιπτώσεις από την χρήση των βιομετρικών δεδομένων.
Σύμφωνα με τον κ. Τσουκαλά: «Τα βιομετρικά δεδομένα έχουν απομακρυνθεί κατά πολύ από τα γνωστά μας δακτυλικά αποτυπώματα ή τα στοιχεία που αποθηκεύονται στα μικροτσίπ των σύγχρονων διαβατηρίων. Πλέον μιλάμε για συσκευές που μπορούν να ανιχνεύσουν με μεγάλη ακρίβεια την ψυχοσωματική μας κατάσταση και τα συναισθήματά μας, συσχετίζοντας τις εκφράσεις του προσώπου, τις διακυμάνσεις της φωνής, την θερμοκρασία του σώματος και τις απεικονίσεις της δραστηριότητας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Από την άλλη πλευρά, οι εφαρμογές αυτές δεν περιορίζονται μόνο στο πεδίο της ασφάλειας - όπου μετά την «11η Σεπτεμβρίου» το κοινό έχει κάνει παραχωρήσεις στην προστασία της ιδιωτικότητας στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας - αλλά και για καθημερινή χρήση από δημόσιους φορείς και ιδιωτικές εταιρείες… “

Τα λάβατε υπόψη σας τα ανωτέρω;

Δεν είμαστε κατά της χρήσεως της πληροφρικής και της τεχνολογικής προόδου. Την παράχρησή της φοβούμεθα από διεφθαρμένους ανθρώπους.

Η κάρτα πολίτη με τσιπ είναι η θύρα για την είσοδο σε ένα πεδίο (σύστημα) ηλεκτρονικής συλλογής και διασταυρώσεως κάθε είδους πληροφοριών με δυνατότητα τοπικής παρακολουθήσεως. Οι δυνατότητες του πεδίου αυτού στα χέρια ενός τυράννου είναι εφιαλτικές.

Γι’ αυτό ζητούμε να μην ανοίξετε αυτή τη θύρα.

7. Μπορείτε να μας διαβεβαιώσετε ότι στη μνήμη/μνήμες ή οπουδήποτε αλλού, εσωτερικά και εξωτερικά της κάρτας του πολίτη, δεν πρόκειται να περιέχεται ο αριθμός 666 σε οποιαδήποτε γραφή και συμβολισμό και ότι επίσης έχετε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε αυτός ο αριθμός να μην συμπεριληφθεί στο μέλλον, σε οποιαδήποτε μελλοντική αναβάθμιση της κάρτας;

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ανακοίνωσε σχετικά (από εδώ):

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συζητήσασα και πάλι το θέμα της «Κάρτας του Πολίτη», με αφορμή το κείμενο που αναρτήθηκε προς «δημόσια διαβούλευση για την βέλτιστη αξιοποίηση της Κάρτας του Πολίτη» στο δικτυακό τόπο διαβουλεύσεων του Υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, ανακοινώνει ότι:

α.  Εκ του περιεχομένου του κειμένου διαπιστώνεται ασάφεια, αντίφαση και σύγχυση.

β.  Η Εκκλησία σέβεται το ανεπανάληπτο του προσώπου του ανθρώπου και την θεόσδοτη ελευθερία του.

γ.  Το ανθρώπινο πρόσωπο δεν μπορεί να απογυμνωθεί από την αξιοπρέπεια και τα χαρακτηριστικά του.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων η Εκκλησία δηλώνει την επιφύλαξή της επί του θέματος, το οποίο θα συνεχίσει να παρακολουθεί με ανύστακτο ενδιαφέρον, αναμένοντας το νομοθετικό πλαίσιο για την τελική τοποθέτησή Της.

Δηλώνει δε ότι, εν τω μεταξύ θα παρεμβαίνει, οσάκις κρίνει τούτο σκόπιμο, σε κάθε στάδιο της διαδικασίας αυτής.

Τέλος, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ (που το blog μας τον θεωρεί πολύ σωστό ΑΓΩΝΙΣΤΗ ιεράρχη - γι' αυτό οι άθεοι τον βρίζουν ως "γραφικό" κ.λ.π.), πήρε θέση για το θέμα, που θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας. Περιληπτικά είναι η εξής (από Ηλιαχτίδα):

Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ: "Να μην παραλάβει κανένας Έλληνας πολίτης την "κάρτα του πολίτη" – "Μέσω αυτής θα υποδουλωθούν οι λαοί"

Τη σύσταση ειδικής επιτροπής που θα εξετάσει το ζήτημα της κάρτας πολίτη, ζητά ο Μητροπολίτης Πειραιώς, ο οποίος προειδοποιεί ότι πρόκειται μέσω αυτής να υποδουλωθούν οι λαοί. Αναφέρει ότι σε αυτές θα υπάρχει ο αριθμός 666 και καλεί τον λαό να αντιδράσει. Μετά την επίθεση στον φυσικό Στίβεν Χόκινγκ, για τον οποίο είχε πει ότι λόγω της αναπηρίας του βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, και γι’ αυτό οι απόψεις του είναι τραγικές ["Νεκρός": Κολοκύθια. Αυτό δεν είναι "επίθεση" στο μεγάλο φυσικό, αλλά μια νηφάλια διαπίστωση, που μάλιστα μπορεί να είναι και γεμάτη αγάπη (αυτό φυσικά δεν το γράφει η "Ηλιαχτίδα", αλλά το blog που είχε ως πηγή της)], ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ ξαναχτύπησε. Αυτή τη φορά με παρέμβασή του στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ώρα", καλεί τον λαό σε ξεσηκωμό και ζητά τη σύσταση ειδικής επιστημονικής επιτροπής από την εκκλησία, η οποία θα εξετάσει το ζήτημα της κάρτας του πολίτη.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Μητροπολίτης, η κάρτα πολίτη θα αποτελέσει προπομπό της παγκόσμιας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και θα οδηγήσει σε μια τυραννική διακυβέρνηση. Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες του κ. Σεραφείμ, στην κάρτα θα αναγράφεται το 666, το νούμερο δηλαδή του θηρίου. "Φημολογείται ότι η συγκεκριμένη κάρτα θα φέρει τον δυσώνυμον αριθμόν του θηρίου της οριακής Αποκαλύψεως του Ευαγγελιστού Ιωάννου και ότι στόχος αυτής της διαδικασίας θα είναι να προετοιμασθεί ο κόσμος δια την διαδικασίαν του χαράγματος μέσω της εμφυτεύσεως microchip εις το ανθρώπινο σώμα" προειδοποιεί ο Μητροπολίτης.

Καταλήγοντας, προτείνει στην Ιερά Σύνοδο, να συσταθεί επιτροπή ειδικών ώστε να μελετήσει όλες τις παραμέτρους της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης και να παραδώσει το πόρισμά της, ώστε να προστατευθούν οι πιστοί από το σχέδιο ποδηγέτησής τους, το οποίο σύμφωνα με τον κ. Σεραφείμ θα υλοποιηθεί μέσω της κάρτας του πολίτη.

Ολόκληρο το γράμμα του Ιεράρχη μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

Μετά από τα παραπάνω, τολμάμε ταπεινά το εξής σχόλιο (μπορεί να κάνουμε και λάθος, ή χίλια λάθη):

Η Κάρτα του Πολίτη δεν φαίνεται να είναι το χάραγμα που αναφέρει η Αποκάλυψη. Σχετική άποψη έχει και ο νεομάρτυρας Δανιήλ Συσόεφ για τα νέα ηλεκτρονικά μέσα που φτάνουν και στην πατρίδα του, τη Ρωσία (ορθόδοξη μεν, δεμένη χειροπόδαρα από τις Πολυεθνικές δε). Σίγουρα όμως είναι ένα βήμα προς την ολοκληρωτική ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ του καθενός μας στο σκληρό καθεστώς που θα ελέγχει ΤΑ ΠΑΝΤΑ στον πλανήτη, καθεστώς που (κι αν δεν καταλήξει στον Αντίχριστο) σίγουρα είναι απάνθρωπο, ΑΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ!!

Το καθεστώς αυτό θα εξαρτάται από τις Πολυεθνικές (ήδη εκείνες κυβερνούν τον κόσμο) και τα κράτη απλά θα είναι υπάλληλοί τους. Μήπως υπερβάλλω; Δε νομίζω...

Ο καθένας τώρα θα ρωτήσει: την Κάρτα του Πολίτη, πρέπει να την πάρω ή πρέπει να μπω στο περιθώριο και ν' αγωνιστώ για το Χριστό από κει, διωγμένος από την κοινωνία, ουσιαστικά χωρίς ταυτότητα; 

Φυσικά, δε μπορώ να πω σε κανένα τι να κάνει - είναι άλλωστε πρωτίστως θέμα συζήτησης με τον πνευματικό του. Εγώ, συγχωρέστε με, δεν είμαι πνευματικός κανενός, ευτυχώς.

Μπορώ να πω μόνον ότι ο αγώνας ενάντια στην καθιέρωση όλων αυτών των "τσιπακίων", που μας φακελώνουν και δίνουν τη δυνατότητα στα κέντρα εξουσίας να μας ελέγχουν ΠΛΗΡΩΣ, ο αγώνας αυτός, λοιπόν, είναι απαραίτητος!... Όμως, ΧΩΡΙΣ ΠΑΝΙΚΟ!!! Ο Χριστός είναι μαζί μας και πρέπει ν' ασχολούμαστε με Αυτόν, όχι με τον Αντίχριστο.

Χωρίς πανικό λοιπόν, επισκεφτείτε τα παρακάτω, αν θέλετε περισσότερα:

Σ' αυτό το blog θα δείτε αρκετά για τον αγώνα αυτόν από ορθόδοξη σκοπιά. Επίσης θα βρείτε συλλογή υπογραφών ενάντια στην καθιέρωση της Κάρτας του Πολίτη (προσωπικά, υπέγραψα - με το όνομά μου φυσικά, όχι με το ψευδώνυμο αυτού του blog). Τοποθετήσεις αρκετών ορθόδοξων θεολόγων, αλλά και Ιεραρχών, για το ίδιο θέμα δείτε και εδώ.

Αδελφοί,

Η Ορθοδοξία είναι αγώνας. Και "ο αγώνας για το Θεάνθρωπο είναι αγώνας για τον άνθρωπο" (άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς). Δεν έχω να πω κάτι άλλο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Αναρτήθηκε από ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
http://o-nekros.blogspot.com/search?updated-max=2010-12-21T16%3A08%3A00%2B02%3A00&max-results=7