Μία ἡλικιωμένη κυρία περίμενε στήν ἄκρη μιᾶς πολυσύχναστης λεωφόρου. Δίσταζε νά διασχίσει τόν δρόμο λόγῳ τῆς μεγάλης κίνησης. Κάποια στιγμή ἀντιλαμβάνεται δίπλα της ἕναν καλοντυμένο κύριο. Τοῦ λέει εὐγενικά:
-Νά περάσουμε μαζί μέ τόν δρόμο;
-Εὐχαρίστως, κυρία μου, ἀποκρίθηκε ἐκεῖνος. Τόν ἔπιασε, λοιπόν, ἀπό τό μπράτσο, καί προχώρησαν. Καί τότε, ἔγινε πανδαιμόνιο ἀπό τά κορναρίσματα καί τίς φωνές τῶν ὁδηγῶν. Ὁ ἄνθρωπος πήγαινε ζίκ-ζάκ, σάν μεθυσμένος.
Τέλος πάντων, τά κατάφεραν καί ἔφθασαν στήν ἀπέναντι πλευρά τῆς λεωφόρου. Γυρίζει ἡ κυρία ἀγανακτισμένη καί λέει στόν ἄγνωστο κύριο:
-Χριστιανέ μου, παρ᾿ ὀλίγο νά σκοτωθοῦμε. Πῶς πήγαινες ἔτσι; Στραβός εἶσαι;
-Ἀκριβῶς, κυρία μου. Εἶμαι τυφλός. Καί περίμενα κάποιο καλό ἄνθρωπο νά μέ βοηθήσει!
Κόκκαλο ἡ κυρία! Ψιθύρισε χίλιες συγγνῶμες καί ἀνεχώρησε.
* * *
Ἄν κοιτάξουμε γύρω μας, πόσα τέτοια, ἀνάλογα παραδείγματα θά δοῦμε στήν πνευματική ζωή! Ὑπάρχουν δηλ. πολλοί ἄνθρωποι, πού ἐμπιστεύονται μέ ἄνεση τά μέντιουμ, τούς ἀστρολόγους, τούς μάγους καί κάθε λογῆς «τυφλούς» (=κακούς!) συμβούλους· ἐνῶ δέν ἐμπιστεύονται τόν Χριστό ὡς Θεό τους καί τόν πνευματικό τους (ἄν ἔχουν βέβαια) ὡς σύμβουλο καί ὁδηγό! Συγχρόνως δέ λένε πώς πιστεύουν στόν Χριστό!
Γιά τήν στάση αὐτή, μιά καλή ἐξήγηση μᾶς δίνει ὁ διαπρεπής ἰταλός καθηγητής Οὐμπέρτο Ἔκο, ἐρευνητής τέτοιων θεμάτων (ἐφημ. ΒΗΜΑ, 12-1-2003, σελ. Α39):
Ἡ λογική τῆς μαγείας ἐπιζεῖ στήν ἐποχή μας καί θά τήν δοῦμε νά θριαμβεύει παντοῦ. Ἔτσι, ἀκόμη καί οἱ χριστιανοί ἀναγκάζονται νά μή μιλοῦν γιά τό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, βρίσκοντας πιό βολικό νά ἐπιδεικνύουν τήν κεραυνοβόλο δράση τοῦ θαύματος.
Καί τοῦτο συμβαίνει, γιατί τό νά καταλάβουμε τί εἶναι ὁ Χριστός καί νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν ἐφαρμογή τῶν σωτήριων ἐντολῶν Του, ἀπαιτεῖ κόπο καί προσπάθεια καί ἄσκηση! Ἐνῶ ἕνα «θαῦμα» ἀπό κάποιον «σύμβουλο» (=μάγο, μέντιουμ καί ὅποιο ἄλλο ὄργανο τοῦ διαβόλου) ἀποτελεῖ, σέ μερικές περιπτώσεις, τήν λύση ἑνός βιοτικοῦ προβλήματος. Χωρίς νά χρειασθῆ νά παλαίψουμε γιά τήν διόρθωση τῶν ὅποιων ἁμαρτιῶν μας! Μέ ἴδια νοοτροπία, κάποιοι ἄλλοι ἀναζητοῦν τήν ἴδια εὔκολη λύση στούς θαυματουργούς ἁγίους!
Τελικά, ποιά εἶναι τά μεγαλύτερα θαύματα, τά ὁποῖα πρῶτα πρέπει νά ἐπιδιώξουμε στήν ζωή μας, ὥστε νά ἀναζητήσουμε καί τούς κατάλληλους ὁδηγούς καί θαυματουργούς;
Νά τί ἀπαντᾶ ὁ ἅγιος Παχώμιος (+15 Μαΐου), μέγας ἀσκητής καί αὐτουργός πολλῶν θαυμάτων:
• Ἕνας ἄνθρωπος εἶναι τυφλός ψυχικά. Δέν βλέπει τό φῶς τοῦ Θεοῦ, ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας του. Ἔρχεται ἕνας ὁδηγός καί τόν βοηθάει νά πιστέψει στόν Κύριο καί νά ἀνοίξουν τά μάτια του καί νά δεῖ τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Αὐτό δέν εἶναι θεραπεία (ψυχῆς) καί σωτηρία;
• Ἕνας ἄλλος εἶναι ψεύτης καί ἀπατεώνας. Κάποιος ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ τοῦ μαθαίνει καί τόν πείθει νά μιλάει ἀληθῶς καί δικαίως. Δέν εἶναι αὐτό θεραπεία πνευματική;
• Ἕνας τρίτος εἶναι πόρνος ἤ ὑπερήφανος. Ἐάν αὐτός μετανοήσει μέσῳ κάποιου δούλου τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι αὐτό σημεῖον (=θαῦμα);
(Βίος Πρῶτος Παχωμίου § 47, ΒΕΠΕΣ τ. 40, σελ. 147).
Λοιπόν, ὁδηγός, ἄνθρωπος καί δοῦλος τοῦ Θεοῦ εἶναι πρωτίστως καί κυρίως, ὁ ἱερέας-πνευματικός πατέρας καί ὁδηγός. Καί ἡ ἐπιστροφή στόν Χριστό ἑνός ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τό μέγιστο καί διαρκές θαῦμα τῆς Ἐκκλησίας.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 334 Μάιος 2011
«ΟΔΗΓΟΙ ΤΥΦΛΟΙ» του Αρχιμ. Ν.Κ.
Ἀρχιμ. Ν.Κ.
