Ας βγούμε από το σκοτάδι

 «Είπεν ό Κύριος Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ίωάν. 8,12).

Ό Χριστός μια μέρα είδε τον ήλιο να βγαίνει. Και με αφορμή την ανατολή, πού είναι ένα από τα πλέον καταπληκτικά θεάματα, καθώς είδε το φως να σκορπίζεται σ' όλη την πλάση, είπε• «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (Ίωάν. 8,12). Με αφορμή το ρητό αυτό ας δούμε κ' εμείς ένα υψηλό θέμα. Θα μιλήσουμε για το φως. είναι θέμα κάπως δύσκολο, αλλά θα προσπαθήσω να το κάνω όσο μπορώ πιο απλό.
Το φως, αγαπητοί μου, είναι δύο ειδών υπάρχει φως υλικό και φως πνευματικό. Το υλικό φως ποιο είναι• είναι ένα κεράκι πού φωτίζει μέσ' στη νύχτα, είναι το καντήλι πού καίει με το λάδι το ευλογημένο, είναι το ηλεκτρικό φως πού παράγεται από ενέργεια είτε του νερού είτε καύσεως με κάρβουνο ή πετρέλαιο. Άλλα παραπάνω άπ' όλα τα φώτα, ή

μεγαλύτερα πηγή φωτός είναι ό ήλιος. Σκεφτήκατε ποτέ τι είναι ό ήλιος; Και μόνο αυτός φτάνει ν' απόδειξη ότι υπάρχει Θεός. Θαυμαστός είναι ό ήλιος. Γιατί είναι θαυμαστός;

Είναι θαυμαστός πρώτα για το μέγεθος του. Τον Βλέπετε σα' μια μπάλα πού παίζουν τα παιδιά. Τόσο μικρός είναι; Ω είναι πολύ μεγάλος. Φαίνεται έτσι, επειδή είναι πολύ μακριά από μας. Λένε οι αστρονόμοι ότι, για να φθάσουμε εκεί, πρέπει να ταξιδεύουμε επί 250 χρόνια! Αν δηλαδή μπεις σε διαστημόπλοιο και ξεκινήσεις, ώσπου να φτάσεις εκεί θα έχεις πεθάνει• τα δισέγγονα ή τρισέγγονα σου θα φτάσουν στον ήλιο - αν μπορέσουν βέβαια να πλησιάσουν, λόγω της θερμοκρασίας του. Έχει λοιπόν μέγεθος τεράστιο. Λένε οι αστρονόμοι, ότι πρέπει να βάλουμε τη Γη 1.000.300 φορές, για να φτιάσουμε τον ήλιο! • είναι ακόμη θαυμαστός ό ήλιος για το φως πού ακτινοβολεί σε όλο τον κόσμο. Χωρίς το ηλιακό φως τίποτε δεν ζή. Βλέπεις τα άνθη; βλέπεις τους καρπούς των δέντρων; Βλέπεις τα σπαρτά πού 'ναι τώρα πράσινα; "Έχουν ανάγκη από νερό, αλλά περισσότερο έχουν ανάγκη από ήλιο. Ό ήλιος τα μεστώνει, τα ωριμάζει, τα κάνει χρυσά. Τα μήλα πού τρως, τα αχλάδια, τα πορτοκάλια, είναι «κονσέρβες ήλιου» όπως είπε κάποιος. είναι ζυμωμένα με τρία πράγματα• χώμα, νερό και ήλιο. Χωρίς ήλιο, τίποτα δεν παράγεται. Αν σβήσει ό ήλιος, όλες οι ΔΕΗ του κόσμου να δουλεύουν μέρα νύχτα, δέ' μπορούν ν' αναπληρώσουν το ηλιακό φως ούτε μιας ώρας. Και το φως αυτό —παρακαλώ— μας προσφέρεται δωρεάν.

Θαυμαστός ό ήλιος για το μέγεθος του, θαυμαστός για το φως του. Είναι ακόμη θαυμαστός για τη θέση του. Μένει σε ορισμένη απόσταση, υπακούει στο δρομολόγιο του Θεού.

Υποθέστε, ότι ό ήλιος απομακρύνεται και τον βλέπουμε σαν ένα αστεράκι πού οί ακτίνες του δέ' φτάνουν στη γη. Τότε τι θα γίνει;

Θα παγώσουν όλα, θα φτάσει το θερμόμετρο εκατό υπό το μηδέν, θα γίνουν κρύσταλλο τα
ποτάμια, οί λίμνες, τα πάντα, κ' οί άνθρωποι θα πεθάνουν. Αν πάλι υποθέσουμε, ότι ό ήλιος φεύγει από τη θέση πού του όρισε ό Θεός κ' έρχεται πιο κοντά, τότε θα τον δούμε δέκα φορές πιο μεγάλο και ή θερμοκρασία θα φτάσει εκατό πάνω από το μηδέν τότε ή γη θα γίνει κάρβουνο. Ω Θεέ μου, όλα με σοφία τά' χεις κάνει (βλ. Ψαλμ. 103,24)! Τον έβαλες τον ήλιο σε τέτοια απόσταση, ώστε ούτε να καίει τον άνθρωπο, ούτε να τον παγώνει, αλλά να τον ζωογονεί. Εν τούτοις ό άνθρωπος είναι αχάριστος και άγνώμων, αλλά και άπιστος• ιδίως οί λεγόμενοι επιστήμονες. (Σώσε μας, Κύριε, από γιατρούς, από δικηγόρους, από μηχανικούς πού βγήκαν άπ' τα πανεπιστήμια και διδάσκουν αθεΐα). Ένας τέτοιος λοιπόν, ένας γιατρός άπιστος, ήρθε σ ένα χωριό, και έλεγε• — Δέ' βαριέστε- τι πάτε σε εκκλησιές; τι κάνετε σταυρούς; Ψέματα είναι όλ' αυτά, δεν υπάρχει Θεός. Ποιος τον είδε το Θεό;...

 Ήτανε μήνας Ιούλιος, μεσημέρι, κι ό ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Την ώρα εκείνη περνούσε ό παπάς, άνθρωπος αγράμματος αλλά πολύ πιστός.

Τον άκουσε, και του λέει —Έλα 'δώ, γιατρέ. Ανέβα σ' αυτό το πεζούλι και κοίταξε τον ήλιο. —Μα τι ειν' αυτά πού λες; θα στραβωθώ. —Α, γιατρέ, λέει ό παπάς• τον ήλιο δέ' μπορείς να δεις, το Θεό θές να δεις;... Έτσι ό άπιστος αποστομώθηκε.

Ένα άλλο θαυμαστό πράγμα στον ήλιο είναι, πώς καίει. Ρώτησα επιστήμονα- δέ' μπόρεσε να μου απάντηση. Ή λαμπάδα καίει με κερί, το καντήλι καίει με λάδι, ή λάμπα καίει με πετρέλαιο, ή Δ.Ε.Η. καίει με κάρβουνο ή νεράκι ό ήλιος με τι καίει; Μυστήριο. Τώρα τελευταίως λένε, ότι καίει με πυρηνική ενέργεια.

Άλλ' ως πότε θα καίει; Θα 'ρθη ώρα πού ό ήλιος θα σβήσει όπως σβήνει ή λάμπα, και τότε θα έρθει ή συντέλεια του κόσμου. Στα παλιά τα χρόνια λάτρευαν τον ήλιο. Και μέχρι σήμερα υπάρχουν λαοί πού τον έχουν για Θεό. Περιηγηταί λένε, ότι είδαν στην Αφρική την ώρα της ανατολής ένας ιθαγενής να χτυπάει ένα τύμπανο από δέρμα λιονταριού, και οΐ άλλοι μόλις τ' ακούνε να πέφτουν και να προσκυνούν τον ήλιο. Άλλα ό ήλιος δεν είναι Θεός• είναι κτίσμα του Θεού. Γι' αυτό εμείς, με ευγνωμοσύνη στο Δημιουργό, την ώρα της ανατολής του λέμε- «Δόξα σοι, τω δείξαντι το φως» (δοξολ.)• δοξασμένος να 'σαι, Κύριε, σ ευχαριστούμε για τον ήλιο! Να τον ευχαριστούμε, διότι σας το λέω- όπως σβήνει το καντήλι κι όπως σβήνει το κερί, έτσι θα 'ρθη ώρα πού κι «ό ήλιος θα σκοτισθή» (Ματθ. 24,29).

Όλα θα σβήσουν, αγαπητοί μου, κι ό ήλιος και το φεγγάρι και τα άστρα. Ένα άλλο όμως φως δέ' θα σβήσει ποτέ, ένας άλλος ήλιος θα μείνει για πάντα άδυτος. είναι το πνευματικό φως, ό πνευματικός ήλιος, ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, πού είπε για τον εαυτό του• «Εγώ ειμί το φως του κόσμου» (ε.ά.).

Ό Χριστός είναι «το φως το αληθινών» (Ίωάν. 1,9)• κι όπως φωτίζει ό ήλιος και σκορπίζει τα σκοτάδια κ' έρχεται ή ήμερα λαμπρά και βγαίνουν οι άνθρωποι στις εργασίες τους, έτσι κι ό Χριστός ήρθε μέσ' στο σκοτάδι της ανθρωπότητας ως φως, μέγα φως. τι σκοτάδι υπήρχε; σκοτάδι όχι φυσικό αλλά σκοτάδι πνευματικό και ηθικό. Διαβάστε την ιστορία να δείτε προτού να έρθει ό Χριστός οι άνθρωποι λάτρευαν τα είδωλα. Άλλοι λάτρευαν τον ήλιο, το φεγγάρι, τα άστρα- άλλοι λάτρευαν τα ποτάμια, τις λίμνες, τα δέντρα- άλλοι λάτρευαν τα ζώα, τα λιοντάρια, τα φίδια• ό,τι θές λάτρευαν. Σκοτάδι - μεσάνυχτα είχε ό κόσμος. Και ξαφνικά μέσ' στο σκοτάδι, σαν τον ήλιο, βγήκε ό Χριστός και φώτισε τον κόσμο.

Πώς τον φώτισε; Πρώτον με τη διδασκαλία του. Κανείς άλλος δεν είπε τα λόγια πού είπε ό Χριστός. Ανώτερη διδασκαλία δεν υπάρχει. Είναι διδασκαλία αδιάψευστη• «ό ουρανός και ή γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. 24,35), είπε ό ίδιος. Τον φώτισε έπειτα με τα θαύματα του- μετράς τα άστρα; μετράς την άμμο; άλλο τόσο μπορείς να μέτρησης τα θαύματα πού έκανε, κάνει, και θα κάνη εις πείσμα των δαιμόνων και των άθεων ό Χριστός. Φώτισε ακόμη τον κόσμο με την αγία του ζωή. Έζησε έτσι, πού κανείς άπ' τους εχθρούς του δέ' μπόρεσε να τον κατηγορήσει όταν τους προκάλεσε με το αθάνατο εκείνο• «Τις εξ υμών ελέγχει με περί αμαρτίας;» (Ίωάν. 8,46). Ό ήλιος έχει κηλίδες, τεράστιες κηλίδες, τις όποιες παρατηρούν οι αστρονόμοι- ό Χριστός είναι ακηλίδωτος, αναμάρτητος. Να γιατί Είναι το φως πού φωτίζει μικρούς και μεγάλους, «πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ίωάν. 1,9).

Σάς παρουσίασα, αγαπητοί μου, το φυσικό φως, πού Είναι ό ήλιος• σας παρουσίασα και το πνευματικό φως, πού Είναι ό Χριστός. Δυστυχής όποιος δε βλέπει το φως του ήλιου, πιο δυστυχής όποιος δεν πιστεύει στο Χριστό διότι Είναι τυφλός στην ψυχή. και ευτυχής όποιος βλέπει τον φυσικό ήλιο, απείρως δε ευτυχέστερος όποιος γνώρισε το Χριστό μέσα από το Ευαγγέλιο. Έτσι τον γνώρισαν οι αναρίθμητες μυριάδες των αγίων πού τιμά ή Εκκλησία καθημερινώς.

Αδελφοί, ας βγούμε από το σκοτάδι! τόσο ως άτομα όσο και ως σύνολο. Διότι ακόμη ή άνθρωπότης αλλά κα! ή πατρίδα μας έχει σκοτάδι. Ω Ελλάς, ευλογημένη χώρα, δεν Είναι φως ό άλφα ή ό βήτα πολιτικός ή φιλόσοφος ή κοινωνιολόγος. Ένας μόνο Είναι το φως. Τρέξε κοντά του. «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός». Το δε φως Είναι ό Χριστός• όν, παίδες, υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας• αμήν.

Επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον Ιερό Ναό Άγιας Ειρήνης Μελίτης- Φλώρινας την 5-5-1988. με άλλο τίτλο. Καταγραφή και σύντμησης 26-65-2006