Διηγείται ο ίδιος: Κάποτε, στη μεγάλη είσοδο, κι ενώ πλησίαζα στην ωραία πύλη, είδα αριστερά μου ένα όμορφο παιδάκι, πού χάθηκε σαν σκιά. Συγχρόνως ακούστηκε κρότος από το καντήλι της Παναγίας, πού άρχισε νά κουνιέται μέχρι το τέλος της λειτουργίας. Σε μία νυχτερινή λειτουργία μου στο ναό των Ταξιαρχών, είδα την ώρα της δοξολογίας το ίδιο εκείνο παιδάκι νά στέκεται μπροστά στην προσκομιδή, και να εξαφανίζεται πάλι σαν καπνός”.
Ανήμερα του Αγίου Πνεύματος λειτούργησα στην ιερά μονή Αγίας Τριάδος Μετεώρων. Τι ευλογία Θεού! Εκείνη ή λειτουργία θα μου μείνει αλησμόνητη. στη μεγάλη είσοδω κατέβηκε από αριστερά μία γυναίκα, από δεξιά ένας άνδρας μ’ ένα μικρό παιδί, ενώ πλήθος από άλλα παιδάκια ακολουθούσαν τα τίμια Δώρα”.
Κάτι ανάλογο συνέβη στις 8 Αυγούστου 1954. στις 5 το πρωί ξεκίνησα για το χωριό’ Αρδάνι. Περπατούσα κι έψαλλα κατανυκτικούς ύμνους για να ευχαριστήσω τον Κύριο και τη Θεοτόκο. Φτάνοντας στην εκκλησία του χωριού, άρχισα τον όρθρο, και στη συνέχεια μπήκα στη θεία λειτουργία με πνευματική ευφροσύνη και αγαλλίαση. συνέβη τότε το έξης θαυμαστό: Όσα παιδιά από 12 ετών και κάτω βρίσκονταν στο ναό, έβλεπαν στο ιερό δύο μεγάλες σκάλες, πάνω στις όποίες ανέβαιναν και κατέβαιναν παιδάκια λουσμένα στο Φως. Όταν διάβαζα το Ευαγγέλιο, γέμισε από παιδάκια ή άγία τράπεζα. την ώρα της μεγάλης εισόδου ή νεωκόρος είδε νά κατεβαίνει από την αριστερή σκάλα μία γυναίκα κι από τη δεξιά ένας άνδρας μ’ ένα μικρό παιδί, ενώ πλήθος παιδάκια ακολουθούσαν τη μεταφορά των τιμίων Δώρων”.
Μερικές φορές ο παπα-Δημήτρης, την ώρα της θείας λειτουργίας, είχε ενοχλήσεις από τούς δαίμονες:
Κάποτε”, διηγείται, “ενώ λειτουργούσα, ακούω έξω θορύβους. Βγαίνω, και Τι νά δω! Οι σατανάδες χτίζανε πολυκατοικία. Άλλος κρατούσε μυστρί, Άλλος φτυάρι… Τούς σταύρωσα, κι όλα εξαφανίστηκαν. ‘Άλλοτε, ενώ λειτουργούσα τη νύχτα, μπήκαν στην εκκλησία κι άρχισαν ν’ αναποδογυρίζουν τις καρέκλες. Ό αρχηγός τους μάλιστα μπήκε στο ιερό, έκλεισε το παραθυράκι και μ’ έπιασε απ’ το λαιμό νά με πνίξει. Επικαλέστηκα τούς άγίους Ταξιάρχες, κι αμέσως χάθηκαν. Οι δαίμονες, με παραχώρηση Θεού, μπαίνουν μέσα στην εκκλησία και βάζουν λογισμούς στους πιστούς. Μόλις όμως πουν οι ψάλτες το χερουβικό και βγει ο ιερέας για τη μεγάλη είσοδο, αμέσως φεύγουν” Το Δεκέμβριο του 1968, ενώ λειτουργούσε ο παπα-Δημήτρης, ανάμεσα στο εκκλησίασμα ήταν κι ένα κορίτσι 14 ετών, πού το βασάνιζε ο σατανάς.Την ώρα του χερουβικού έβγαλε ξαφνικά μια τρομερή κραυγή κι έπεσε κάτω σαν νεκρό. Οι πιστοί ανησύχησαν. Σε λίγα λεπτά όμως το σήκωσαν σε καλή κατάσταση, σωφρονισμένο. Στο τέλος μάλιστα της θείας λειτουργίας έγινε Παράκληση, και το κορίτσι έφυγε από την εκκλησία πολύ διαφορετικό.
Κάθε φορά πού ο παπα-Δημήτρης λειτουργούσε στο ναό τού χωριού του, τούς Αγίους Ταξιάρχες, ή άγία τράπεζα ευωδίαζε. Αυτό συνέβαινε μερικές φορές και σε άλλους ναούς. Η εύωδία παρουσιαζόταν κυρίως μετά τη μεγάλη είσοδο, όταν τοποθετούσε τα άχραντα Μυστήρια πάνω στην άγία τράπεζα. Άλλοτε παρουσιαζόταν την ώρα της επικλήσεως τού Αγίου Πνεύματος, στο «Τα σα εκ των σων… ».
Συχνά έβαζε βαμβάκι κάτω από το αντιμήνσιο πριν αρχίσει ή θεία λειτουργία, και τελειώνοντας, το βαμβάκι μυροβολούσε. Το γεγονός αυτό το μαρτυρούν πολλοί, πού συγκλονίστηκαν και τονώθηκαν στην πίστη. Το άρωμα της άγίας τραπέζης δυνάμωνε το λειτουργό και τον ανακούφιζε. Κάποτε έβγαινε τόσο άφθονο, ώστε δυσκολευόταν ν’ αναπνεύσει. Μια φορά μάλιστα ή εύωδία έβγαινε σαν ένας μικρός στύλος καπνού και πλημμύρισε όλη την εκκλησία.
Όταν ο παπα-Δημήτρης ζήτησε και τη γνώμη τού π. Φιλόθεου Ζερβάκου, εκείνος απάντησε:”δεν πρέπει ν’ αμφιβάλλουμε ότι πρόκειται για ένα παράδοξο θαύμα. το πιο βέβαιο εiναι πώς ή εύωδία προέρχεται από τη θυσία τού ‘Ιησού Χριστού, πού σαν ‘ Αμνός σφαγιάζεται πάνω στην άγία τράπεζα για τις αμαρτίες μας. Πιθανόν όμως νά προέρχεται και από τα άγια λείψανα πού βρίσκονται κάτω από την άγία τράπεζα η και από τα εγκαίνια”.
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2010/12/blog-post_1441.html#ixzz18SmfVmV4
