Εξωγήινοι ή δαίμονες; Ορθόδοξη απολογητική

Μανώλης Μελινός: Ωραία! Νομίζω, όμως, ότι είναι καιρός να περάσουμε και σε άλλες εξηγήσεις. Ποια έχει σειρά μετά την ψυχολογική καί την καθαρά επιστημονική;

π. Ίωάννης Κωστώφ: Τώρα πλέον μπαίνουμε οέ καθαρώς θεολογικά χωράφια, στη δαιμονολογική θεώρηση του θέματος, την οποία δεν προσκομίζουμε μόνο έμεϊς οι Χριστιανοί, αλλά καί ερευνητές, θιασώτες των εξωγήινων. Έχουν φθάσει ερευνητές διαφόρων συλλόγων U.F.O. στο εξωτερικό, να αποδίδουν τη φημολογία γi αυτά, σε απόκρυφες διάνοιες ή σκοτεινές δυνάμεις οι όποιες την χρησιμοποιούν για να περάσουν διάφορα μηνύματα ή «πιστεύω» στον κόσμο (Ανεξήγητο, 1982, σ. 1432).
Σατανάς
"Ας επανέλθουμε, όμως, στη δαιμονολογική θεώρηση κι ας αναφέρουμε μια βασική θέση της Αγ. Γραφής, ως προς το Διάβολο, Μετά την πτώση του από τίς αγγελικές δυνάμεις στις όποιες άνηκε εκ της δημιουργίας, περιπολεύει στο χώρο γύρω από τη γη, στην ατμόσφαιρα και πάνω στη γη. Προσπαθεί δε να άγρεύει ψυχές για την Κόλαση. Ό Μέγας Αθανάσιος σημειώνει ότι ό Σατανάς «περιπλανάται εδώ κάτω, μέσα στον αέρα, όπου —εξουσιάζοντας τους δαίμονες πού είναι μαζί του, μια και μοιάζουν στην ανυπακοή (προς το Θεό)— προκαλεί με τη βοήθεια τους φαντασίες (σ'έκείνους πού έξαπατοϋνται»(Περί της ενανθρωπήσεως του Λόγου, 25). "Εχουμε πολλές αναφορές από βίους Αγίων, στις όποιες υπάρχουν περιστατικά παράλληλα με εκείνα των αναφορών για την εμφάνιση εξωγήινων.
"Αγιος Συμεών ό Νέος Θεολόγος
Λέει ό άγ. Συμεών ό Νέος Θεολόγος, με τη γλώσσα της εποχής της Τουρκοκρατίας κατά μετάφραση: «Πλην το να βλέπη εις τον ούρανόν (ό άνθρωπος), πολλά όλίγαις φοραίς πρέπει να το κάνη δια τον φόβον των πονηρών πνευμάτων οπού κατοικούν εις τον αέρα, και δια τούτο ονομάζονται εναέρια πνεύματα, τα όποια προξενούν πολλαίς και διάφοραις πλάναις εις τον αέρα και πρέπει να προσέχωμεν... όποιος άσηκώνει τα μάτια του και τον νουν του εις τον ούρανόν, καί θέλει να φαντάζεται κάποια νοητά, αυτός φαντασίας βλέπει καί ψεύτικα πράγματα, καί όχι αληθινά, με το να είναι ακάθαρτος ή καρδία του» (ΡG 120,709). Ό Διάβολος, λοιπόν, μπορεί να επιδράσει σε κάποιον ό οποίος έχει βρώμικη από τα πάθη καρδιά. Σ' έναν άγιο, όμως, σ' έναν άνθρωπο ό όποιος καθαίρεται με τα Μυστήρια της Εκκλησίας, δεν μπορεί να επιδράσει καί δεν μπορεί να έχει τέτοια άποτελέσματα.
Ν' αναφέρουμε τώρα ορισμένα περιστατικά από τους βίους των Αγίων της Εκκλησίας, τα όποια είναι παράλληλα με τίς θεάσεις εξωγήινων ή U.F.O. από τους συγχρόνους μας.
π, Δανιήλ Κατουνακιώτης

Έχουμε καταρχάς κάτι από τον αιώνα μας. Κάποτε επισκέφθηκε τον π. Δανιήλ τον Κατουνακιώτη ένας πού είχε βλαμμένα τα μάτια. Ό π. Δανιήλ τον ρώτησε σχετικά καί αυτός του είπε; «Δεν θέλω σοι κρύψει τίποτε. Οί οφθαλμοί μου έπαθον καθότι ήμην υποχρεωμένος, κατά το μεσημέριον... καί κατ εξοχήν το καλοκαίριον, να 'ίσταμαι δύο ώρας άσκαρδαμυκτί (=ατενίζοντας με όρθάνοικτα μάτια) προς τον ήλιον. Εκείθεν έξήρχοντο θεωρίαι (=εϊκόνες) χιλιάδων αγγέλων καί άφ' όλα τα τάγματα των αγίων ... Καίτοι ήσθανόμην μεγάλους πόνους εις τους οφθαλμούς... εγώ δεν τα έψήφουν (=ύπολόγιζα) αυτά, διότι οϋτως με έπρόσταξεν ό άγγελος» {Αγγελικός Βίος, σ. 149). Καταλαβαίνουμε, ασφαλώς, ποιος «άγγελος» υπέδειξε αυτά τα πράγματα καί τι στην πραγματικότητα έβλεπε ό άνθρωπος αυτός.
Αγιος Μαρτίνος
Δεύτερο περιστατικό: Στό Βίο του άγ. Μαρτίνου (Δ'-Ε' αι.), πού ήταν Επίσκοπος στη σημερινή Τours της Γαλλίας, αναφέρεται ένας μοναχός Ανατολίος, ό όποιος δεν έκανε υπακοή στο Γέροντα του καί τον πλάνεψε ό Διάβολος. «Άγγελοι» συμφώνησαν κάποτε να του δώσουν ένα λαμπρό ουράνιο ένδυμα με σκοπό να πείσουν τους άλλους για την αγιότητα του. Μια νύχτα ακούσθηκε μέσα στο μοναστήρι ισχυρός θόρυ¬ βος, ενώ το κελλί του Άνατολίου γέμισε φως. Σέ λίγο βγήκε έξω ό μοναχός αυτός φορώντας το «ουράνιο ένδυμα». Οι μοναχοί το ψηλάφησαν, αλλά δεν μπόρε¬ σαν να εξακριβώσουν τί ύφασμα ήταν. Ό Γέροντας του θέλησε το επόμενο πρωί να οδηγήσει τον Ανατόλιο στον Άγ. Μαρτίνο για ν' αποφανθεί αυτός αν ήταν πλάνη του Διαβόλου. Ό νεαρός, όμως, αρνήθηκε κι όταν οι άλλοι πήγαν να τον οδηγήσουν παρά τη θέληση του, έμειναν με ανοικτό το στόμα: το ένδυμα εξαφανίσθηκε. Ό Διάβολος δεν μπορούσε να εξαπατήσει καί τον άγ. Μαρτίνο, γι' αυτό εξαφάνισε τα «πειστήρια». Ή ιστορία αυτή αναγράφεται από τον π. Σεραφείμ Ρόουζ στο Orthodoxy and the religion of the feature, σ. 134.

"Αγιος Βενέδικτος

Καί τώρα ένα περιστατικό από το Βίο του Αγ. Βενεδίκτου: Καθώς οί μοναχοί έκτιζαν το μοναστήρι χρειάσθηκε να απομακρύνουν ένα τεράστιο βράχο. Παρόλες, όμως, τίς προσπάθειες τους δεν τα κατάφερναν. Ύποψιάσθηκαν τότε ότι τους εμπόδιζε ό Διάβολος για να μην έλθει σε πέρας ό θεάρεστος σκοπός τους. Πήγαν στον Άγ.Βενέδικτο καί του ζήτησαν βοήθεια. Πράγματι μετά το σταύρωμα του βράχου από αυτόν, τον σήκωσαν σαν πούπουλο. Στή συνέχεια, σκάβοντας μέσα στην κοιλότητα του βράχου, βρήκαν ένα χάλκινο είδωλο καί, επειδή ήθελαν να συνεχίσουν την εργασία, το πέταξαν σε μια γωνιά του μαγειρείου. Καθώς έπεσε το είδωλο, το έζωσαν τεράστιες φλόγες. Προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά μάταιος ό κόπος. Κατέφυγαν και πάλι στον Άγ. Βενέδικτο και αυτός, «διαπιστώνοντας πώς αυτή ή φωτιά για τα μάτια των αδελφών υπήρχε, για τα δικά του, όμως, όχι, αμέσως έκλινε την κεφαλή του σε προσευχή και τους αδελφούς, τους οποίους βρήκε να εμπαίζονται με τη φανταστική φωτιά, έκανε να έρθουν στα καλά τους κι αυτοί και τα μάτια τους. Έτσι άρχισαν να άντικρύζουν πώς το κτίριο εκείνο του μαγειρείου στεκόταν άθικτο, καί να μη βλέπουν πια τίς φλόγες πού είχε πλάσει ό άρχέκακος εχθρός», ό Διάβολος δηλαδή (Βίοι αγνώστων ασκητών, σ. 120). Βλέπουμε, λοιπόν, στο περιστατικό αυτό να επιδρά ό Διάβολος στο αισθητήριο της οράσεως καί να δημιουργεί την εντύπωση φωτεινών φαινομένων, τα όποϊα, ως γνωστόν, αφθονούν στις αναφορές για U.F.Ο.
Αγιος Νείλος του Σόρσκυ
Να αναφέρουμε στη συνέχεια ένα περιστατικό από την Όρθόδοξη Ρωσία, όπου στη σκήτη του Αγ. Νείλου του Σόρσκυ, μετά το θάνατο του, ζοϋσε κάποιος μοναχός Αδάμ με το γυιό του. Μια μέρα ό Αδάμ έστειλε το μικρό σε κάποια εργασία. Καθώς το παιδί βρισκόταν στο δρόμο εμφανίσθηκε ξαφνικά ένας παράξενος άνθρωπος, το άρπαξε καί το μετέφερε, σαν να 'ταν στον αέρα, στην κατοικία του μέσα σ' ένα πυκνό δάσος. Εν τω μεταξύ ό πατέρας του περίμενε, περίμενε... τίποτε. Ανακοίνωσε στους άλλους μοναχούς την εξαφάνιση καί άρχισαν όλοι μαζί να ψάχνουν. Φυσικά δεν βρήκαν τίποτε. Κατέφυγαν τότε στη λάρνακα του Αγ.Νείλου καί τον παρεκάλεσαν να βρει το παιδί. Εκείνη τη στιγμή έφθασε σε βοήθεια του παιδιού ό άγιος —όπως ανέφερε εκ των ύστερων το ϊδιο—: κτύπησε το παράθυρο με το ραβδί του, το κτίριο σείσθηκε καί όλα τα ακάθαρτα πνεύματα έπεσαν κατά γης. Τότε ό άγιος φώναξε: "Αθλια καί ακάθαρτα πνεύματα, να πάτε καί ν' αφήσετε το παιδί έκεϊ άπ' όπου το πήρατε! Τα ακάθαρτα πνεύματα είπαν τότε σ' αυτό το πνεύμα πού είχε αρπάξει το παιδί να εκτελέσει την εντολή του αγίου. Τότε ό ϊδιος παράξενος άνθρωπος πήρε το παιδί και το μετέφερε στη σκήτη (Θηβάίδα του Βορρά, σ. 130). Βλέπουμε στην αφήγηση αυτή να εναλλάσσονται για το ϊδιο πρόσωπο οί όροι άνθρωπος και πνεύμα (=δαιμόνιο), μια και το δεύτερο έπαιρνε ανθρώπινη μορφή. Και στις αφηγήσεις, όμως, θεάσεως εξωγήινων, κατά βάση εμφανίζονται αυτοί άνθρωπόμορφοι. Κάλλιστα, βέβαια, τα ακάθαρτα πνεύματα μπορούν να πάρουν —καί ασφαλώς πολλές φορές παίρνουν— μορφές εξωγήινων για να επιτύχουν τον τελικό στόχο τους: να αρπάξουν ανθρώπους για την Κόλαση.

Εξωγήινοι οί άγιοι;
Μ Μ: Έχουμε, λοιπόν, καί τη δαιμονολογική εξήγηση των U.F.O. καί των εξωγήινων. Ότι τα δαιμόνια μποροϋν κάλλιστα, καί ασφαλώς το κάνουν, να επιδρούν στην όραση καί να εμφανίζουν διαστημικά οχήματα ή να παίρνουν τη μορφή εξωγήινων. Πριν προχωρήσουμε, θα ήθελα να σας ρωτήσω το έξης: Τί έχουμε να πούμε για τον Προφήτη Ηλία καθώς καί για το Μωυσή; Διότι δεν είναι λίγοι αυτοί πού τους θέλουν... εξωγήινους!
π Ί: Πράγματι, ισχυρίζονται πολλοί ότι μερικοί από τους αγίους της Εκκλησίας μας, όπως οί δύο τους οποίους ανέφερες, ήταν εξωγήινοι ή είχαν σχέση με εξωγήινους. Με την άποψη αυτή μπορεί να επηρεασθεί αρνητικά κάποιος Χριστιανός καί να χάσει την εμπιστοσύνη του προς τους αγίους, να μην καταφεύγει πλέον σ' αυτούς — μια καί τα θαύματα τους δεν είναι θαύματα, αλλά άπλα επιτεύγματα πιο εξελιγμένων από μας εξωγήινων—, καί άντε να τους βρεις αυτούς μετά να σε βοηθήσουν!...
Προφήτης Ηλίας καί εξωγήινοι

Θα χαράξω μερικές αδρές πινελιές, σαν απάντηση στην πρόκληση αυτή των άθεων. Καί πρώτα-πρώτα για τον Προφήτη Ηλία. Θυμόμαστε το περιστατικό στο Καρμήλιο όρος με τους ιερείς του Βάαλ πού τον παρακαλούσαν να ρίξει φωτιά καί να κάψει τα σφάγια καί δεν έγινε τίποτε. Στή συνέχεια, ό Προφήτης Ηλίας προσευχήθηκε κι αμέσως ό Θεός έρριξε φωτιά κι έκαψε καί τα σφάγια καί τα ξύλα (Γ' Βασ. κεφ. ιη'). Λοιπόν, τί ερμηνεία δίνει το βιβλίο του Γερμανού Πέτερ Κράσσα «Οι θεοί ήρθαν από τ' άστρα»; Δεν δέχεται, βέβαια, την ϋπαρξη Θεού, αλλά εξωγήινων, τους οποίους θεοποίησαν οι άνθρωποι. Λέει το έξης: «Είχε φροντίσει ό Ηλίας. Πιθανόν να είχε στην κατοχή του μια συσκευή, πού θα του επέτρεπε να επικοινωνήσει στη στιγμή με τους συντρόφους του στο διαστημόπλοιο. Ένα σύνθημα θα αρκούσε για να ρίξουν τη φωτιά από τον ουρανό"» !(σ. 125). Καί μετά από δύο σελίδες «ξεφουρνίζει» μια δεύτερη «σοφία»: «Τη φωτιά από τον ουρανό την προκάλεσε ό Ηλίας πιθανόν με τη βοήθεια ενός κυρτού φακού (!), με τον όποιο συγκέντρωσε τίς ηλιακές ακτίνες πάνω στο βωμό καί έβαλε φωτιά».
Μ Μ: "Ο,τι έκανε καί ό Αρχιμήδης, όπως λένε, πού έκαψε το στόλο.
π Ί: Ναι. Καί να το αναφέρει αυτό μετά από τετρακόσιες σελίδες, θα 'λεγε κανένας ότι είχε ξεχάσει αυτά τα όποια έγραψε προηγουμένως. Αλλά να το λέει μετά από δύο (2) σελίδες!... Βλέπουμε δηλ. δύο διαφορετικές ερμηνείες, άναπόδεικτες καί οί δύο, με διαφορά
δύο σελίδων! Ανόητα πράγματα... Και εκτός τούτου —εφόσον οι θιασώτες των εξωγήινων θέλουν να «βρίσκουν» τέτοιους και... μέσα στην Αγ. Γραφή «στηριζόμενοι» σ' αυτήν—, γιατί επικαλούνται αυτό το επιχείρημα (ηλιακές ακτίνες με φακό) υπέρ των θέσεων τους παραβλέποντας αυτό το όποιο τονίζει το ϊδιο το θεόπνευστο κείμενο, ότι την ώρα της εξ ουρανού φωτιάς ήταν περασμένο δειλινό; (Γ' Βασ. ιη' 29). Συνεπώς δεν υπήρχαν ηλιακές ακτίνες για εστίαση καί πρόκληση φωτιάς! Αλλά μ' αυτές τις «λεπτομέρειες» θ' ασχολούνται τώρα;
Μωυσής καί εξωγήινοι
Ιδού τώρα κι ένα άλλο ανόητο πράγμα. Θυμόμαστε από την Π. Διαθήκη τον αγώνα τον όποιο έκαναν οί Ισραηλίτες εναντίον των Αμαληκιτών. Στεκόταν ό Προφήτης Μωυσής με υψωμένα τα χέρια του, οϋτως ώστε με το σώμα του να σχηματίζει το σχήμα του Σταυροϋ καί όταν είχε σηκωμένα τα χέρια του νικούσαν οί Ισραηλίτες, ενώ όταν κατέβαιναν τα χέρια του από την κόπωση νικούσαν οί Αμαληκίτες. Έφθασαν τότε ό Ααρών καί ό "Ωρ καί του υποβάσταζαν τα χέρια για να είναι συνέχεια σηκωμένα, καί έτσι νικήθηκαν τελείως οί Αμαληκίτες. Λέει, λοιπόν, ό Νταίνικεν: Τί είναι αυτά τα όποια μας λέει ή Αγ. Γραφή; Αυτά είναι ανοησίες. Απλώς κρατούσε μια συσκευή ακτινών Laser ό Προφήτης Μωυσής καί την έστρεφε προς τους Αμαληκίτες —τώρα πώς γίνεται σε μάχη σώμα προς σώμα να στρέφεις τέτοια συσκευή εναντίον ορισμένης φυλής, αυτό μόνο το μυαλό του Νταίνικεν μπορεί να το καταλάβει, τέλος πάντων—, έστρεφε, λοιπόν, τη συσκευή εναντίον των Αμαληκιτών, οπότε νικούσαν οί Ισραηλίτες. Όταν, όμως, κουραζόταν, κατέβαζε τα χέρια του καί σ' εκείνο το χρονικό διάστημα νικούσαν οί Αμαληκίτες(Σπορά στο Διάστημα, σ. 218, 219). Έλεγε, τώρα, σχετικά μ' αυτό, ό μακαριστός π. Έπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Να έχει φθάσει ό Μωυσής σε τέτοιο υψηλό επίπεδο επιστημονικής προόδου, να έχει συσκευή Laser, την οποία δεν κατασκευάσαμε εμείς παρά στον αιώνα μας καί δεν θα μπορούσε να σκεφθεί να βάλει ένα μικρό τραπέζι να στήσει επάνω τη συσκευή για να μην κουράζονται τα χέρια του; Είναι, δηλαδή, στοιχειώδη πράγματα, τα όποια δεν καταλαβαίνουν δυστυχώς οι περισσότεροι από αυτούς πού διαβάζουν τέτοια κείμενα καί κλονίζεται ή πίστη τους. Να κρατάει συσκευή Laser καί να μη σκεφθεί να τη στηρίξει σ' ένα βράχο έστω!
Χριστός καί εξωγήινοι
Να πούμε καί κάτι άλλο: Δεν έχουν σχολιάσει μόνο τον Προφήτη Ηλία καί το Μωυσή, αλλά έχουν φθάσει καί στον Κύριο. Καί κοίταξε την κακουργία καί την πανουργία του Διαβόλου: Λέει τα αντίθετα προς τη Γραφή. Ενώ ή Γραφή ονομάζει π.χ. τον Προφήτη Ηλία «άνθρωπο όμοιοπαθή ήμϊν» (Ίακ. ε' 17), ό Διάβολος μας τον παρουσιάζει εξωγήινο. Ενώ, αντίθετα, μολονότι ό ϊδιος ό Κύριος αναφέρει για τον εαυτό του ότι «ουδείς άναβέβηκεν εις τον ούρανόν εί μη ό εκ του ουρανού καταβάς, ό υιός του ανθρώπου» (Ίω. γ' 13), δηλαδή ότι μόνο ό Ίδιος ανέβηκε στον ουρανό, ό Διάβολος κάνει τα όργανα του, τον Νταίνικεν συγκεκριμένα, να θεωρεί την ίδέα του Χριστου-άστροναύτη σαν την «πιο παράλογη πού λέχθηκε μέσα σε 2.000 χρόνια»! (Τα θαύματα, σ. 136). Εξηγούμαι: Ό Κύριος, σύμφωνα με τη Βίβλο, είναι ό μόνος «εξωγήινος» με την έννοια ότι δεν είναι γήινος, απλός δηλαδή άνθρωπος σαν κι εμάς, αλλά και Θεός. Σύμφωνα, λοιπόν, και με τη λογική τους, οι θιασώτες των εξωγήινων θα έπρεπε το παραπάνω χωρίο, καθώς καί τα περί της Αναλήψεως του Χριστού μας, να τα ανεμίζουν θριαμβευτικά «υπέρ των θέσεων τους». Ακριβώς, όμως, επειδή αναφέρει ή Βίβλος για την άνοδο Του στον ουρανό, αυτοί λένε το αντίθετο! Λογικότατα τα συμπεράσματα τους! Έ;
Μ Μ: Ταλαίπωρη δηλαδή λογική, που κατήντησες! Καί για να συνοψίσουμε, πάτερ Ιωάννη;
Συνολική θεώρηση
π Ί: Θα ερευνούμε πρώτα-πρώτα μήπως οι σχετικές αναφορές εμπερικλείουν απάτες. "Αν δεν πρόκειται για απάτες, ερμηνεύονται ψυχολογικά, επιστημονικά ή δαιμονολογικά. "Η υπάρχει περίπτωση σε μια οποιαδήποτε αναφορά για εξωγήινους να συνυπάρχουν οι προσεγγίσεις αυτές, δηλαδή ή ψυχολογική θεώρηση να ενυπάρχει στην επιστημονική κ.λπ.. Όπως, υπάρχει περίπτωση στην τυχόν διαπίστωση υπάρξεως εξωγήινων να εμπλακούν οί παραπάνω θεωρήσεις, δηλαδή να υπάρχουν πράγματι τα λογικά αυτά όντα καί οί άνθρωποι, παραπλανώμενοι, να τα θεωρούν π.χ. σωτήρες, όπως είπαμε.
Βίβλος καί εξωγήινοι
"Αν, τώρα, υπάρχουν εξωγήινοι, δεν δημιουργούν κανένα απολύτως πρόβλημα στη Βίβλο. Λένε πολλοί: "Α! Θα καταρριφθεί ή Βίβλος! Κι όμως, καθόλου δεν καταρρίπτεται! Για τον απλούστατο λόγο ότι επειδή άπευθύνεται στον άνθρωπο πού κατοικεί στη γη είναι κατ' άνάγκην άνθρωπογεωκεντρική. Και ακριβώς επειδή δεν άφορα τη σωτηρία του ανθρώπου ή ύπαρξη των εξωγήινων, δεν αναφέρει ή Βίβλος τίποτε για την ύπαρξη τους, κατά τον ϊδιο λόγο για τον όποιο δεν αναφέρει τίποτε καί για πλήθος άλλων επιστημονικών θεμάτων, π.χ. για τις μαύρες τρύπες. Άλλα καί δεν υπάρχει οΰτε ένα χωρίο στην Αγ. Γραφή πού να αποκλείει την ύπαρξη εξωγήινων. "Αν υποτεθεί, τώρα, ότι αποδειχθεί ή ϋπαρξη εξωγήινων λογικών όντων, τότε, όπως επισημαίνει ό π.Έπιφάνιος, θα τα εντάξουμε στο χωρίο η' 38-39 της προς Ρωμαίους Επιστολής του Αποστόλου Παύλου πού λέει ότι τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη του Χριστού, οΰτε μέλλοντα ούτε τωρινά οΰτε ϋψωμα οΰτε βάθος οΰτε άγγελοι κ.λπ., οΰτε οποιαδήποτε τυχόν άλλη δημιουργία («κτίσις τις ετέρα»). Λοιπόν, αν αποδειχθεί ή ύπαρξη εξωγήινων, τότε θα τους εντάξουμε σ' αυτό το χωρίο καί θα ποϋμε ότι αυτό δεν είναι πλέον ένα σχήμα υπερβολής, αλλά μια πιστοποίηση καί της Γραφής για την ύπαρξη τους.

Σωτηρία των εξωγήινων
Ως προς το θέμα, τώρα, της σωτηρίας των, θα μπορούσαμε να ποϋμε ότι ή ευρίσκονται σε μια προπτωτική κατάσταση, ή, αν τους παρέσυρε στην πτώση το προπατορικό αμάρτημα του Αδάμ καί της Εύας, τότε ή ή επί
της γης Σταυρική Θυσία του Κυρίου μας είχε επίδραση καί σ' αυτούς και τους έσωσε ή ό Θεός οικονόμησε τη σωτηρία τους μ' ένα τρόπο τον όποιο Αυτός γνωρίζει. Στήν περίπτωση δε κατά την οποία ή Σταυρική Θυσία προσφέρθηκε καί γι αυτούς, όπως π.χ. όταν ανακαλύφθηκε ή Αμερική πήγαν έκεϊ οί ιεραπόστολοι καί εκχριστιάνισαν τον κόσμο, έτσι ακριβώς θα γίνει καί με τα έλλογα αυτά όντα. Να σημειώσουμε εδώ ότι οί θέσεις της παραγράφου αυτής βασίζονται σ' ένα θαυμάσιο άρθρο του π. Έπιφανίου με τίτλο «Ή κατάκτησις του Διαστήματος καί ή Χριστιανική Πίστις»('Άρθρα, Μελέται, Έπιστολαί, τόμ. Α', α' έκδ., σ. 472).

Ό μόνος Σωτήρας

Καί για να κλείσουμε τη συζήτηση αυτή, θα τονίσουμε το έξης: Ό άνθρωπος έχει, έστω κι αν το αρνείται, ένα τεράστιο ερωτηματικό μέσα του —ό Θεός του το έχει βάλει— πού τον κατατρώγει συνεχώς καί δεν τον αφήνει σε ησυχία: Ποια είναι ή αιτία του καί ποιος είναι ό σκοπός του. Καί μόνο όταν απαντήσει σ' αυτό το ερωτηματικό σωστά, το μετασχηματίζει σε θαυμαστικό του Θεού. Του Θεού ό όποιος είναι αφετηρία, αλλά καί προορισμός του ανθρώπου, ως δημιουργός του καί ως έλκύουσα καί άγαπητική καρδία, για να θυμηθούμε καί το λόγο του Αγ. Αυγουστίνου: «Θεέ μου, μας έπλασες για Σένα καί μόνο κοντά σε Σένα βρίσκει ανάπαυση ή καρδιά μας». Μόνο, λοιπόν, με το Σωτήρα Χριστό γεμίζει το κενό της καρδιάς μας καί όχι με τους διάφορους άλλους «σωτήρες» γήινους ή εξωγήινους. "Ας επιστρέψουμε, συνεπώς, κοντά Του

πηγή το βιβλίο «Πίστη και λογική»
Ο αρχ.Ιωαννης Κωστώφ απαντά σε ερωτήσεις του Μαν.Μελινού
http://proskynitis.blogspot.com/2010/10/blog-post_04.html