Μιλά για
δυο κυρίους που διεκδικούν κυριότητα επάνω στον άνθρωπο. Είναι τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους και δεν έχουν τίποτα κοινό.
Ο άνθρωπος καλείται να διαλέξει τον κύριό του, στον οποίο να
«δουλεύει», δηλαδή να τον ακολουθεί. Δεν είναι δυνατό να ακολουθεί και
τους δυο. «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» ἤ στον Θεό ἤ στον
κόσμο του μαμωνά. Ἤ τη φιλία του Θεού ἤ του κόσμου.
Ο ένας κύριος επιδιώκει να αιχμαλωτίσει τον άνθρωπο και ονομάζεται
μαμωνάς. Είναι ο κόσμος χωρίς Θεό, με τους θησαυρούς του, τις ηδονές και
τις απολαύσεις του, στον κόσμο αυτό κυριαρχεί ο διάβολος. Και σε ένα
τέτοιο κόσμο όλα επιτρέπονται. Αυτός προκαλεί και προσκαλεί τον άνθρωπο,
σε μία «γλυκειά» ζωή, που στο τέλος οδηγεί στην πικρία και τον
πνευματικό μαρασμό.
Ο δρόμος για να απαλλαγούμε απο την απάτη του μαμωνά και να
κατευθύνουμε τον οφθαλμό της ψυχής, τον νου, εἰς τά ἄνω, είναι τό «μή
μεριμνᾶτε», που μας υποδεικνύει ο Κύριος. «Οι φίλοι του μαμωνά δεν
μπορούν να αρέσουν στον Θεό» μας λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Αντώνιος.
Ποιό είναι λοιπόν το κέρδος, όταν ο προορισμός του ανθρώπου μένει ανεκπλήρωτος;
Όπως είπε ο ίδιος ο Κύριος, ο άλλος από τους δύο κυρίους που
καλούμαστε να επιλέξουμε είναι ο Θεός. Σε όσους τον επιλέξουν ελεύθερα
ως κύριό τους, για να υπακούουν σ’ Αυτόν, θέλει να τους κατευθύνει σ΄
αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν, στη Βασιλεία του Θεού, στη ζωή ως
σχέση αγάπης και κοινωνίας μαζί του.
«Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», μας συμβουλεύει και αυτή είναι
η λύση κάθε προβλήματος. Σ’ αυτή θέλει να αποβλέπει όλη η εργασία της
ψυχής μας. Βέβαια αυτή η πορεία περνά μέσα από την νέκρωση όλων των
ελκυστικών παγίδων του μαμωνά, που μας στερούν την καινούργια ζωή ἐν
Κυρίῳ. Είναι νέκρωση ζωηφόρος, ζωή αδιάδοχη θανάτου.
Ας έχουμε πρότυπά μας τους Αγίους της Εκκλησίας μας. Οι Άγιοι με υλικό
σώμα –όπως και εμείς-νίκησαν τον ασώματο εχθρό, γιατί δέχθηκαν τη
δύναμη του Θεού και δεν δελεάσθηκαν από τις κολακείες του. Κράτησαν
ψηλότερα από τον μαμωνά την αγάπη του Θεού. Αν λίγο – λίγο κλονίζεται η
εμπιστοσύνη μας στα του κόσμου φθαρτά, είναι διάβαση «ἐκ θανάτου πρός
ζωήν», ένα καθημερινό και διαρκές Πάσχα. Είναι γέννηση στη ζωή, την ἐν
Χριστῷ, που είναι ζωή αγάπης, αληθείας και ελπίδος, είναι ζωή που μας
ελευθερώνει από τα δεσμά του εγωισμού, της φιλαυτίας, του άκρατου
υλισμού και των ποικίλων ηδονών.
Αγαπητοί αδελφοί,
Με την
παραγγελία «μή μεριμνᾶτε....» και με όσα ακολουθούν, σημαίνει ότι θα
πρέπει να μεταθέσουμε την μεριμνά μας στον Θεό και να παραδοθούμε στο
άγιο θέλημά Του. Δεν νοείται μέριμνα και για τον Θεό και για τον μαμωνά!
Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Θεός δεν είναι απλός δημιουργός, αλλά είναι ο «Πατήρ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς ουρανοῖς». ΑΜΗΝ!
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
