Τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς διδάσκει ἀφενὸς τὴ δύναμη τῆς πίστης πρὸς τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀφετέρου τὴν προθυμία καὶ τὸν ζῆλο τῶν κατοίκων τῆς Καπερναούμ, ὥστε νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Για την Αγία Οικογένεια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, κλικ εδώ.
Ἐνῷ ὁ Χριστός, εὑρισκόμενος μέσα σὲ ἕνα σπίτι, δίδασκε τὸ πλῆθος ποὺ εἶχε μαζευτεῖ, προσέγγισαν τὸν χῶρο κάποιοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι μετέφεραν ἕνα παράλυτο. Ἕνεκα τοῦ πλήθους, ὅμως, δὲν μποροῦσαν νὰ προσεγγίσουν τὸν Κύριο, γι᾿ αὐτὸ καὶ βρῆκαν ἕνα
πρωτότυπο τρόπο νὰ τὸν πλησιάσουν˙ ἄνοιξαν τρῦπα στὴ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ κατέβασαν τὸ κρεβάτι στὸ ὁποῖο βρισκόταν ὁ παράλυτος. Βλέποντας ὁ Χριστὸς τὴ μεγάλη πίστη καὶ τὴν προθυμία τοῦ παραλύτου καὶ τῶν συνοδῶν του, τοὺς προσέφερε τὸ ζητούμενο, λέγοντας: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
πρωτότυπο τρόπο νὰ τὸν πλησιάσουν˙ ἄνοιξαν τρῦπα στὴ στέγη τοῦ σπιτιοῦ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ κατέβασαν τὸ κρεβάτι στὸ ὁποῖο βρισκόταν ὁ παράλυτος. Βλέποντας ὁ Χριστὸς τὴ μεγάλη πίστη καὶ τὴν προθυμία τοῦ παραλύτου καὶ τῶν συνοδῶν του, τοὺς προσέφερε τὸ ζητούμενο, λέγοντας: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου».
Ἔτσι ὁ παράλυτος τῆς Καπερναοὺμ γεύεται τὴν ἀνεκτίμητη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ˙ χάρη στὴ μεγάλη του πίστη ἕλκυσε τὸ ἔλεος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπαλλάχθηκε τόσο ἀπὸ τὴ σωματικὴ ἀσθένεια, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ μεγάλο βάρος τῆς ἁμαρτίας.
Εἶναι ὄντως γεγονὸς ὅτι πολλὲς φορὲς ἡ ἁμαρτία ἔχει ἄμεσο ἀντίκτυπο καὶ στὴ σωματική μας ὑγεία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς συγχωρεῖ καὶ θεραπεύει κατ᾿ ἀρχὰς τὸ αἴτιο, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία, ὥστε νὰ φτάσει στὸ ἀποτέλεσμα, τὴ σωματικὴ ἴαση τοῦ παραλύτου.
Εἶναι ὄντως γεγονὸς ὅτι πολλὲς φορὲς ἡ ἁμαρτία ἔχει ἄμεσο ἀντίκτυπο καὶ στὴ σωματική μας ὑγεία. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς συγχωρεῖ καὶ θεραπεύει κατ᾿ ἀρχὰς τὸ αἴτιο, δηλαδὴ τὴν ἁμαρτία, ὥστε νὰ φτάσει στὸ ἀποτέλεσμα, τὴ σωματικὴ ἴαση τοῦ παραλύτου.
Κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐκεῖ παρευρισκόμενους γραμματεῖς ἀντέδρασαν καὶ θεώρησαν τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ:
«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», ὡς μέγα σκάνδαλο. Αὐτοί -πολὺ σωστὰ βέβαια- πίστευαν ὅτι μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ὡς γνῶστες τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Νόμου γνώριζαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως κατὰ πρῶτον τὸν εἶχε διακηρύξει ὁ Ἠσαΐας: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου ἕνεκεν ἐμοῦ» καὶ ἔπειτα ὁ Μιχαίας: «Ὁ Θεὸς ἐπιστρέψει καὶ οἰκτειρήσει ἡμᾶς, καταδύσει τὰς ἀδικίας ἡμῶν καὶ ἀπορριφήσονται εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης, πάσας τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν».
Τὸ σφάλμα τῶν γραμματέων ἐντοπίζεται στὸ ὅτι γνώριζαν μὲν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἐκπλήρωσή του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀρνοῦνταν τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Συνεπῶς κάθε του ἐνέργεια, ἀποτελοῦσε σκάνδαλο γι᾿ αὐτούς. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας πολὺ σοφὰ ὅρισε γιὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα, ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Σὲ αὐτὸ τονίζεται ἡ ἀνωτερότητα τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀποδεικνύεται ἡ θεότητά του.
«Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου», ὡς μέγα σκάνδαλο. Αὐτοί -πολὺ σωστὰ βέβαια- πίστευαν ὅτι μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ἁμαρτίες. Ὡς γνῶστες τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Νόμου γνώριζαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὅπως κατὰ πρῶτον τὸν εἶχε διακηρύξει ὁ Ἠσαΐας: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἐξαλείφων τὰς ἀνομίας σου ἕνεκεν ἐμοῦ» καὶ ἔπειτα ὁ Μιχαίας: «Ὁ Θεὸς ἐπιστρέψει καὶ οἰκτειρήσει ἡμᾶς, καταδύσει τὰς ἀδικίας ἡμῶν καὶ ἀπορριφήσονται εἰς τὰ βάθη τῆς θαλάσσης, πάσας τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν».
Τὸ σφάλμα τῶν γραμματέων ἐντοπίζεται στὸ ὅτι γνώριζαν μὲν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἐκπλήρωσή του στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀρνοῦνταν τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ. Συνεπῶς κάθε του ἐνέργεια, ἀποτελοῦσε σκάνδαλο γι᾿ αὐτούς. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ Ἐκκλησία μας πολὺ σοφὰ ὅρισε γιὰ τὴ σημερινὴ ἡμέρα, ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολὴ τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Σὲ αὐτὸ τονίζεται ἡ ἀνωτερότητα τοῦ Χριστοῦ σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ ἀποδεικνύεται ἡ θεότητά του.
Τὸ ἄλλο οὐσιαστικὸ στοιχεῖο, τὸ ὁποῖο προκύπτει ἀπὸ τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀφορᾶ στὴν προθυμία τῶν ἀνθρώπων νὰ ἀκούσουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ εἶχε μαζευτεῖ τόσο πλῆθος στὸ σπίτι ποὺ βρισκόταν ὁ Κύριος. Ὁ ζῆλος ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων ἀποτελεῖ διαχρονικὸ παράδειγμα πρὸς ὅλους μας, ὥστε καὶ ἐμεῖς νὰ ἐπιδιώκουμε νὰ ἀκούουμε καὶ νὰ μελετοῦμε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Κανεὶς ἂς μὴν ἰσχυριστεῖ ὅτι γνωρίζει τὴν Ἁγία Γραφή.
Ὅσες φορὲς καὶ νὰ τὰ ἄκουσε καὶ ὅσες φορὲς νὰ τὰ ἔχει διαβάσει, πάλι θὰ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὴν πλήρη κατανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀπαιτεῖται ἡ ἐκ μέρους μας προσεκτικὴ ἀκρόαση τοῦ κηρύγματος στοὺς Ναούς, ἀλλὰ καὶ ἡ μελέτη τόσο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅσο καὶ διαφόρων ἐποικοδομητικῶν βιβλίων.
Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὅλοι οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς, δὲν ἔπαυαν ἀπὸ τοῦ νὰ μελετοῦν καὶ νὰ ἐμβαθύνουν, ἡμέρα καὶ νύκτα, στὴν Ἁγία Γραφή. Παρόλα αὐτὰ δὲν ἰσχυρίζονταν ὅτι γνώριζαν τὰ πάντα καὶ ἀντ᾿ αὐτοῦ διακήρυσσαν τὴν ἄγνοιά τους.
Ὅσες φορὲς καὶ νὰ τὰ ἄκουσε καὶ ὅσες φορὲς νὰ τὰ ἔχει διαβάσει, πάλι θὰ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὴν πλήρη κατανόηση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀπαιτεῖται ἡ ἐκ μέρους μας προσεκτικὴ ἀκρόαση τοῦ κηρύγματος στοὺς Ναούς, ἀλλὰ καὶ ἡ μελέτη τόσο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅσο καὶ διαφόρων ἐποικοδομητικῶν βιβλίων.
Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι ὅλοι οἱ μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, καθὼς καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς, δὲν ἔπαυαν ἀπὸ τοῦ νὰ μελετοῦν καὶ νὰ ἐμβαθύνουν, ἡμέρα καὶ νύκτα, στὴν Ἁγία Γραφή. Παρόλα αὐτὰ δὲν ἰσχυρίζονταν ὅτι γνώριζαν τὰ πάντα καὶ ἀντ᾿ αὐτοῦ διακήρυσσαν τὴν ἄγνοιά τους.
Πολὺ περισσότερο ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ μελετοῦμε συνεχῶς τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦτο διότι ὄντως τὸν ἔχουμε ἀνάγκη. Καμία ἄλλη γνώση δὲν μᾶς εἶναι τόσο ἀπαραίτητη. Ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι σχετικὰ καὶ ὑποκείμενα στὸ λάθος καὶ τὴ διάψευση, ἐνῷ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ἀλήθεια ποὺ αὐτὸς κρύβει, ἀποτελοῦν τὴν ὁδὸ γιὰ νὰ γνωρίσουμε καὶ νὰ κοινωνήσουμε ἀληθινὰ μὲ τὸν Χριστό.
http://www.imtrimythountos.org.cy
http://www.imtrimythountos.org.cy