Ο τότε πεντάχρονος μικρός έπαιζε στη γειτονιά του με το μικρότερό του αδελφό αλλά και με άλλα παιδάκια της περιοχής του.
Κάποια στιγμή καθώς έπαιζαν η δραστηριότητά τους προεκτάθηκε και στην πλησιέστερη νεοαναγειρόμενη οικοδομή, η οποία βρισκόταν στο στάδιο της
τοιχοποιίας, ότι χειρότερο για τους μικρούς μας φίλους.
Πέρα από τα μέτρα προστασίας που είχαν, υπήρχαν και ανάλογα σχοινάκια με χάρτινες απαγορευτικές ταμπέλες στις μπαλκονόπορτες και στις πόρτες του ασανσέρ, προκειμένου να περιορισθεί η προσπέλαση από τυχόν επισκέπτη.
Όμως τα μικρά παιδιά, είχαν την δυνατότητα παρεισφρήσουν στον εργοτάξιο χώρο και να περάσουν χωρίς κανένα εμπόδιο τα σχοινιά αυτά, αφού ήταν ψηλότερα από το ανάστημά τους.
Κάποια στιγμή καθώς όπως έπαιζαν και με την φόρα που είχαν, ο προαναφερόμενος μικρός έφυγε στο κενό από τον τρίτο όροφο και έπεσε στον υπόγειο χώρο της οικοδομής, δηλαδή συνολικό ύψος 4άρων πατωμάτων (τριώροφο & υπόγειο), στο μικρό και γεμάτο κλιμακοστάσιο, διαστάσεων 1μ.Χ1μ.
Ο χώρο αυτός ήταν κατάμεστος από διάσπαρτα οικοδομικά σίδερα, μεταλλικά οικοδομικά χιαστά, των οποίων οι αναμονές προεξείχαν ανεξέλεγκτα προς τα επάνω, καθώς και πολλά σπασμένα τζάμια - γυαλιά και επικίνδυνα ξύλα.
Δηλαδή ελεύθερος κενός χώρος δεν υπήρχε, παρά ένα μικρό σημείο, όσο να τοποθετήσεις με απόλυτη ακρίβεια και δυσκολία ένα μικρό παιδάκι.
Με το πέσιμο του μικρού τότε, ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και οι γείτονες βγήκαν για να δουν τι έγινε.
Είδαν τότε τον μικρό στο σημείο αυτό, τον πήραν και τον πήγαν αμέσως στο αρμόδιο νοσοκομείο "Παίδων", ο οποίος εκ των προτέρων δεν έδειχνε να έχει τίποτε, εκτός από κάνα – δυο μικρές γρατζουνιές.
Ο πατέρας του μικρού εργαζόταν και αφού ειδοποιήθηκε για το συμβάν, κατέφθασε άμεσα στο μικρό και μετέπειτα από όλες αυτές τις απαραίτητες εξετάσεις που υποβλήθηκε, δεν βρήκαν εντελώς τίποτε στο μικρό αγοράκι…..
Στη συνεχεία ο πατέρας του μικρού τον ρώτησε πως ακριβώς έγιναν όλα αυτά.
Μέσα στην περιγραφή όλων αυτών, το παιδί ανέφερε και το εξής:
-Στο τέλος εκείνο που θυμάμαι είναι ότι, ένας παππούλης με άσπρα γένια, με έπιασε την ώρα που έπεφτα και με άφησε σιγά σιγά κάτω.
Η απορία όλων ήταν μεγάλη…..
Λόγω του γεγονότος αυτού, άλλαξαν τα σχέδια των διακοπών της οικογένειας και επέλεξαν έναν πλησιέστερο χώρο της περιοχής τους, την Αίγινα.
Παράλληλα και με την ευκαιρία αυτή, πήγαν στην εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου και προστάτη της περιοχής.
Κάποια στιγμή ο μικρός είπε στον πατέρα του:
-Μπαμπά, (δείχνοντας με το δάκτυλό του) αυτός ήταν ο παππούλης που με έπιασε…….
Τότε όλοι κατάλαβαν το μεγάλο θαύμα που έκανε ο Άγιος Νεκτάριος και έσωσε την ζωή του μικρού μας φίλου……
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού...."
Η χάρη του Αγίου να είναι πάντοτε στο μικρό μας φίλο, την οικογένειά του, αλλά και σ΄ όλο τον κόσμο.
"Τα γεγονότα αυτά αναφέρθηκαν από τον πατέρα του μικρού παιδιού στην ιστοσελίδα του Αρμενιστή."
Για να δείτε τον εορτασμό του Αγίου Νεκταρίου στο Καμάρι της Σαντορίνης κάντε κλικ Εδώ
Πηγή: Αρμενιστής
