ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ 365 ΣΕΛΙΔΕΣ
Ἀγαπητά μου παιδιά,
ΜΕ
τὴ χάρι τοῦ Θεοῦ μπήκαμε σὲ καινούργιο χρόνο. Μὲ χαρὰ ὁ κόσμος
ὑποδέχτηκε τὴν ἀνατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου. Κάποιος ζωγράφος
ζωγράφισε τὸν καινούργιο χρόνο σὰν ἕνα ἥλιο, ποὺ μόλις ἀνατέλλει καὶ
στέλνει τὶς πρώτες ἀκτῖνες του πάνω στὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Τί ὡραία εἶναι ἡ
ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου! Ἔτσι ὡραία φαίνεται στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ ἡ
ανατολὴ τοῦ καινούργιου χρόνου.
Ἀλλʼ ἐκεῖνοι, ποὺ μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου χρόνου χαίρονται πιὸ πολύ, κʼ ἡ χαρὰ λάμπει στο πρόσωπό τους εἶναι τὰ παιδιά. Γιατὶ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν ζήσει τὀν πόνο καὶ τὴ θλῖψι, ποὺ δοκιμάζουν οἱ
μεγαλύτεροι στὴν ἠλικία. Φαντάζονται, πὼς ὁ καινούργιος χρόνος θά ʼνε ἕνας χρόνος χαρᾶς, ποὺ κανένα δάκρυ δὲν θὰ κυλήση στὰ παιδικά τους μάγουλα. Νά ʼταν ἔτσι ἡ ζωή!
Ἀλλʼ ἡ χαρὰ τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν πρωτοχρονιὰ αὐξάνει καὶ φτάνει στὸ κατακόρυφο ἀπὸ τὰ δῶρα ποὺ συνηθίζουν συγγενεῖς καὶ φίλοι νὰ δίνουν στὰ παιδιά. Κάθε δῶρο καὶ μιὰ χαρὰ τοῦ παιδιοῦ. Ὑπάρχουν δὲ καὶ δῶρα, ποὺ κάνουν τὰ παιδιὰ νὰ τρελλαίνωνται ἀπὸ χαρὰ καὶ νὰ παίζουν μέρα – νύχτα μʼ αὐτά.
Δῶρα πολλά, ποικιλία δώρων! Ἐσεῖς, ἀγαπητά μου παιδιὰ τοῦ κατηχητικοὺ, τὶ δῶρα προτιμάτε; Πέρυσι, ἄν θυμάστε, στὴν ἀρχὴ τοῦ προηγούμενου χρόνου σᾶς σύστησα ἕνα δῶρο πολύτιμο. Καὶ τὸ δῶρο αὐτὸ ἦταν ἕνα βιβλίο, ποὺ ἀξίζει περισσότερο ἀπʼ ὅλα τὰ βιβλία τοὺ κόσμου. Εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. σελ. 24-26). Αὐτὸ ἦταν τὸ δῶρο, ποὺ εἶχε πάρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης. Αὐτό μελετοῦσε, κι αὐτό προσπαθοῦσε νὰ ἐφαρμόζη στὴ ζωή του, κʼ ἔτσι ἀναδείχτηκε ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀλλʼ ἐγὼ τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου αὐτοῦ χρόνου, ἔχω νὰ σὰς μιλήσω γιὰ ἕνα ἄλλο βιβλίο. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει 365 σελίδες. Ὄλες του οἱ σελίδες εἶναι κάτασπρες. Οὔτε μιὰ γραμμή, οὔτε μιὰ μικρὴ μουτζούρα δὲν ὕπάρχει. Κι αὐτὸ τὸ βιβλίο σὲ δισεκατομμύρια ἀντίτυπα μοιράζεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ δὲν παίρνει τέτοιο βιβλίο.
Τὸ βιβλίο αὐτὸ μὲ τὶς 365 ὁλόλευκες σελίδες του εἶναι, ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ νέος χρόνος. Στὸ ὡραῖο ἐξώφυλλό του εἶναι γραμμένος μὲ χρυσᾶ γράμματα ὁ ἀριθμὸς τοῦ κάθε νέου ἔτους.
Αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ δίνει ὁ Θεός. Τὸ δίνει δωρεὰν σὲ ὅλους. Καὶ στὸ καθένα ἀπὸ σᾶς τὰ παιδιὰ ἔχει δοθῆ σὰν δῶρο τοῦ οὐρανοῦ τὸ βιβλίο αὐτό. Ἀλλὰ προσέξτε. Τὸ βιβλίο αὐτὸ δίνεται μὲ μιἀ ἐντολή. Ποιὰ ἡ ἐντολή; Τὸ ἄγραφο βιβλίο πρέπει νὰ συμπληρωθῆ ἔτσι, ὥστε στὸ τέλος τοῦ χρόνου ὅλες οἱ σελίδες του νά ʼνε γραμμένες.
Συγγραφέας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος, ποὺ πῆρε τὸ βιβλίο αὐτὸ. Κάθε μέρα ποὺ περνάει, – τί λέω;- κάθε ὥρα, – τί λέω;- κάθε λεπτὸ ποὺ περνάει, κάτι γράφεται. Μιὰ πρᾶξι ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἕνας λόγος του, μιὰ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς, μιὰ σκέψι τοῦ μυαλοῦ, ὅλα αὐτὰ γράφονται στὸ βιβλίο τοῦτο. Γράφονται μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ μόνος του νὰ τἀ σβήση. Καὶ στὸ τέλος τοῦ χρόνου τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες εἶναι πιὰ συμπληρωμένο, γραμμένο σʼ ὅλες τὶς σελίδες του. Κι ὅπως εἶναι, χωρὶς καμιά μεταβολὴ ἡ διόρθωσι, παραδίδεται στὸν ἄγγελο τῆς ζωῆς μας, ποὺ τὸ μεταφέρει στὰ ἀρχεῖα τῆς αἰωνιότητος. Ἐκεῖ παραμένει κλειστό, μέχρι νὰ ʼρθη κάποια μέρα – καὶ ὁπωσδήποτε θά ʼρθη- ποὺ θʼ ἀνοίξη, ὅπως καὶ τὰ βιβλία ὅλων τὼν χρόνων ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἡ μέρα αὐτὴ εἶναι ἡ μέρα τῆς παγκοσμίου κρίσεως, ποὺ ἡ ἁγία Γραφὴ μιλώντας γιʼ αὐτὴν λέει˙ «Καὶ βίβλοι ἀνοίγονται» (Δαν. 7,10). Δηλαδή, ὅσα ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, ὅσα εἶπαν, ὅσα ἐπιθύμισαν κι ὅσα σκέφτηκαν, θὰ φανερωθοῦν ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ὅλα τὰ βιβλία ὅλων τῶν ἀνθρώπων θὰ διαβαστοῦν καὶ θʼ ἀκοῦνε ὅλοι, ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι.
Ἀλλʼ ἐκεῖνοι, ποὺ μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ νέου χρόνου χαίρονται πιὸ πολύ, κʼ ἡ χαρὰ λάμπει στο πρόσωπό τους εἶναι τὰ παιδιά. Γιατὶ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν ζήσει τὀν πόνο καὶ τὴ θλῖψι, ποὺ δοκιμάζουν οἱ
μεγαλύτεροι στὴν ἠλικία. Φαντάζονται, πὼς ὁ καινούργιος χρόνος θά ʼνε ἕνας χρόνος χαρᾶς, ποὺ κανένα δάκρυ δὲν θὰ κυλήση στὰ παιδικά τους μάγουλα. Νά ʼταν ἔτσι ἡ ζωή!
Ἀλλʼ ἡ χαρὰ τῶν παιδιῶν γιὰ τὴν πρωτοχρονιὰ αὐξάνει καὶ φτάνει στὸ κατακόρυφο ἀπὸ τὰ δῶρα ποὺ συνηθίζουν συγγενεῖς καὶ φίλοι νὰ δίνουν στὰ παιδιά. Κάθε δῶρο καὶ μιὰ χαρὰ τοῦ παιδιοῦ. Ὑπάρχουν δὲ καὶ δῶρα, ποὺ κάνουν τὰ παιδιὰ νὰ τρελλαίνωνται ἀπὸ χαρὰ καὶ νὰ παίζουν μέρα – νύχτα μʼ αὐτά.
Δῶρα πολλά, ποικιλία δώρων! Ἐσεῖς, ἀγαπητά μου παιδιὰ τοῦ κατηχητικοὺ, τὶ δῶρα προτιμάτε; Πέρυσι, ἄν θυμάστε, στὴν ἀρχὴ τοῦ προηγούμενου χρόνου σᾶς σύστησα ἕνα δῶρο πολύτιμο. Καὶ τὸ δῶρο αὐτὸ ἦταν ἕνα βιβλίο, ποὺ ἀξίζει περισσότερο ἀπʼ ὅλα τὰ βιβλία τοὺ κόσμου. Εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. σελ. 24-26). Αὐτὸ ἦταν τὸ δῶρο, ποὺ εἶχε πάρει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης. Αὐτό μελετοῦσε, κι αὐτό προσπαθοῦσε νὰ ἐφαρμόζη στὴ ζωή του, κʼ ἔτσι ἀναδείχτηκε ἕνας ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀλλʼ ἐγὼ τώρα, στὴν ἀρχὴ τοῦ νέου αὐτοῦ χρόνου, ἔχω νὰ σὰς μιλήσω γιὰ ἕνα ἄλλο βιβλίο. Τὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει 365 σελίδες. Ὄλες του οἱ σελίδες εἶναι κάτασπρες. Οὔτε μιὰ γραμμή, οὔτε μιὰ μικρὴ μουτζούρα δὲν ὕπάρχει. Κι αὐτὸ τὸ βιβλίο σὲ δισεκατομμύρια ἀντίτυπα μοιράζεται σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους τῆς γῆς. Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος, ποὺ δὲν παίρνει τέτοιο βιβλίο.
Τὸ βιβλίο αὐτὸ μὲ τὶς 365 ὁλόλευκες σελίδες του εἶναι, ἀγαπητά μου παιδιά, ὁ νέος χρόνος. Στὸ ὡραῖο ἐξώφυλλό του εἶναι γραμμένος μὲ χρυσᾶ γράμματα ὁ ἀριθμὸς τοῦ κάθε νέου ἔτους.
Αὐτὸ τὸ βιβλίο τὸ δίνει ὁ Θεός. Τὸ δίνει δωρεὰν σὲ ὅλους. Καὶ στὸ καθένα ἀπὸ σᾶς τὰ παιδιὰ ἔχει δοθῆ σὰν δῶρο τοῦ οὐρανοῦ τὸ βιβλίο αὐτό. Ἀλλὰ προσέξτε. Τὸ βιβλίο αὐτὸ δίνεται μὲ μιἀ ἐντολή. Ποιὰ ἡ ἐντολή; Τὸ ἄγραφο βιβλίο πρέπει νὰ συμπληρωθῆ ἔτσι, ὥστε στὸ τέλος τοῦ χρόνου ὅλες οἱ σελίδες του νά ʼνε γραμμένες.
Συγγραφέας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος, ποὺ πῆρε τὸ βιβλίο αὐτὸ. Κάθε μέρα ποὺ περνάει, – τί λέω;- κάθε ὥρα, – τί λέω;- κάθε λεπτὸ ποὺ περνάει, κάτι γράφεται. Μιὰ πρᾶξι ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος, ἕνας λόγος του, μιὰ ἐπιθυμία τῆς καρδιᾶς, μιὰ σκέψι τοῦ μυαλοῦ, ὅλα αὐτὰ γράφονται στὸ βιβλίο τοῦτο. Γράφονται μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ κανένας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ μόνος του νὰ τἀ σβήση. Καὶ στὸ τέλος τοῦ χρόνου τὸ βιβλίο μὲ τὶς 365 σελίδες εἶναι πιὰ συμπληρωμένο, γραμμένο σʼ ὅλες τὶς σελίδες του. Κι ὅπως εἶναι, χωρὶς καμιά μεταβολὴ ἡ διόρθωσι, παραδίδεται στὸν ἄγγελο τῆς ζωῆς μας, ποὺ τὸ μεταφέρει στὰ ἀρχεῖα τῆς αἰωνιότητος. Ἐκεῖ παραμένει κλειστό, μέχρι νὰ ʼρθη κάποια μέρα – καὶ ὁπωσδήποτε θά ʼρθη- ποὺ θʼ ἀνοίξη, ὅπως καὶ τὰ βιβλία ὅλων τὼν χρόνων ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ἡ μέρα αὐτὴ εἶναι ἡ μέρα τῆς παγκοσμίου κρίσεως, ποὺ ἡ ἁγία Γραφὴ μιλώντας γιʼ αὐτὴν λέει˙ «Καὶ βίβλοι ἀνοίγονται» (Δαν. 7,10). Δηλαδή, ὅσα ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, ὅσα εἶπαν, ὅσα ἐπιθύμισαν κι ὅσα σκέφτηκαν, θὰ φανερωθοῦν ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ὅλα τὰ βιβλία ὅλων τῶν ἀνθρώπων θὰ διαβαστοῦν καὶ θʼ ἀκοῦνε ὅλοι, ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι.