Δ΄ Κυριακή των Νηστειῶν, Ἰωάννου τῆς «Κλίμακος»
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον
τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. καὶ κρᾶξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐ-τόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
«Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι»
Καθημερινὸ δράμα ζοῦσε ὁ δύστυχος πατέρας. Ἕνα πονηρὸ πνεῦμα εἶχε κυριεύσει τὸ παιδί του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κινδυνεύει ἀκόμη καὶ νὰ πεθάνει. Τί μποροῦσε νὰ κάνει; Ἐπειδὴ ἀπουσίαζε ὁ Κύριος, ζήτησε ἀπὸ τοὺς μαθητές του νὰ θεραπεύσουν τὸ παιδί, ἐκεῖνοι ὅμως δὲν μπόρεσαν. Ὅταν λοιπὸν ἐμφανίστηκε ὁ Κύριος, στράφηκε πρὸς Αὐτὸν μὲ πόνο:
–Κύριε, σοῦ ἔφερα τὸν γυιό μου... ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, λυπήσου μας καὶ βοήθησέ μας.
Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε:
–Ἂν ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιστεύσεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ σ̕ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει.
Ἔτσι ὁ πατέρας, μὲ βαθιὰ συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας του καὶ θερμότερη πίστη, ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ τὸν βοηθήσει καὶ νὰ κάνει τὸ θαῦμα. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Ἡ πίστη νίκησε. Τὸ παιδὶ θεραπεύθηκε, καὶ ἐπαληθεύθηκε ἀμέσως ὁ ἐντυπωσιακὸς καὶ παντοδύναμος λόγος τοῦ Κυρίου ποὺ ἔβγαλε τὸν πατέρα ἀπὸ τὸ τραγικὸ ἀδιέξοδο: «Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Ἕνας λόγος ποὺ μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ἀναλογιστοῦμε τί μπορεῖ νὰ κατορθώσει ἡ ἀκατανίκητη δύναμη τῆς πίστεως.
«Πάντα δυνατά»! Ὅλα εἶναι δυνατὰ σ̕ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει! Δὲν εἶναι σχῆμα λόγου, οὔτε ἔκφραση ὑπερβολῆς. Εἶναι λόγος τοῦ Κυρίου αὐθεντικὸς καὶ ἀξιόπιστος καὶ ἐπαληθεύθηκε ἄπειρες φορὲς σὲ γεγονότα ποὺ γνωρίζουμε εἴτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ εἴτε ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἴτε ἀπὸ τὴν προσωπική μας πείρα. Ἀναρίθμητα εἶναι τὰ περιστατικὰ ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι «μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα».
Ἡ πίστη στὸν παντοδύναμο Θεὸ ἐπιτελεῖ θαύματα πέρα ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη λογική: Λύνει δύσκολα προβλήματα, θεραπεύει ἀνίατες ἀσθένειες, χρόνιες παθήσεις, ἀνασταίνει ἀκόμη καὶ νεκρούς! Πόσοι γονεῖς ὅπως ὁ πατέρας τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου κατέφυγαν στὸν Κύριο καὶ βρῆκαν λύση στὸ δράμα τῶν παιδιῶν τους...! Ἡ Χαναναία γιὰ τὴν κόρη της, ὁ ἀξιωματοῦχος τῆς βασιλικῆς αὐλῆς γιὰ τὸν γυιό του, ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος γιὰ τὴν ἑτοιμοθάνατη δική του κόρη... Πόσοι ἀσθενεῖς, λεπροί, τυφλοί, κουφοὶ καὶ ἄλαλοι βρῆκαν τὴ θεραπεία τους, ἀφοῦ προσευχήθηκαν μὲ πίστη στὸν Κύριο!
Ὅμως ἡ πίστη στὸν Κύριο Ἰησοῦ ἐνεργεῖ θαύματα ὄχι μόνο στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου: Ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου, τὸν ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια. Πόσοι γονεῖς προσεύχονται μὲ πίστη γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν τὰ παιδιά τους στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, καὶ πόσα τέτοια θαύματα μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς πραγματοποιοῦνται μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ! Ποιὸς μπορεῖ νὰ ξεχάσει τὶς γεμάτες πίστη προσευχὲς τῆς ἁγίας Μόνικας γιὰ τὸν ἄσωτο γυιό της; 17 χρόνια ἔκλαιγε καὶ προσευχόταν, καὶ τελικὰ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸ μεγάλο θαῦμα: Ὁ παραστρατημένος γυιός της μετανόησε κι ἔγινε ὁ μεγάλος ποιμένας καὶ διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος!
Ἡ δύναμη τῆς πίστεως λάμπει ἀκόμη μέσα ἀπὸ τὸ πυρωμένο καμίνι τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων, τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πόνου. Καὶ τότε τὸ θαῦμα τῆς πίστεως μοιάζει μὲ αὐτὸ ποὺ ἔζησαν οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες: Ὅπως ἐκεῖνοι δροσίζονταν μέσα στὸ καμίνι καὶ στὶς φλόγες καὶ δοξολογοῦσαν τὸν ἅγιο Θεό, ἔτσι καὶ κάθε ἄνθρωπος μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως μπορεῖ καὶ ἀντιμετωπίζει μὲ γενναιότητα κάθε δοκιμασία. Ἂς τὸ ὑπογραμμίσουμε αὐτό: Ὅσο ἐντυπωσιακὸ κι ἂν εἶναι νὰ βλέπεις ἕναν παράλυτο νὰ σηκώνεται καὶ νὰ περπατᾶ, δὲν εἶναι λιγότερο θαυμαστὸ νὰ ἀντικρίζεις ἕναν ἄνθρωπο καθηλωμένο ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν στὸ ἀναπηρικὸ καροτσάκι ὄχι μόνο νὰ ὑπομένει μὲ πίστη τὴ δοκιμασία τῆς ἀσθενείας του ἀλλὰ καὶ νὰ δοξάζει τὸν Θεὸ γι̕ αὐτό!
Τέλος ἡ πίστη εἶναι αὐτὴ ποὺ στεφανώνει τοὺς μάρτυρες, τοὺς ὁσίους καὶ τοὺς ἀσκητὲς μὲ τὸ στεφάνι τῆς νίκης στὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ἄθληση καὶ ἄσκηση, στὸ μαρτύριο καὶ στὴν ὁσιακὴ ζωή τους. Εἶναι ἡ ἴδια πίστη ποὺ ἐνισχύει κάθε χριστιανὸ στὸν πνευματικό του ἀγώνα. Διότι ποιὸς θὰ ἀναλάμβανε νὰ βαδίσει τὸ δύσβατο μονοπάτι τῆς ἀρετῆς χωρὶς τὴν πίστη στὴν αἰώνια ζωή, στὴν ἐπαγγελία τῆς οὐρανίου Βασιλείας; Ποιὸς θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τοῦ Κυρίου, ἂν δὲν πίστευε ἀκράδαντα ὅτι ἡ ὁδὸς αὐτὴ θὰ τὸν ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια κοντὰ στὸν ἀγαπημένο Νυμφίο τῆς ψυχῆς του; Μὲ τὴ δύναμη αὐτῆς τῆς πίστεως ἀγωνιζόμαστε ἐν Χριστῷ καὶ ἐλπίζουμε στὸ θαῦμα: στὸ νὰ γίνει δηλαδὴ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ δική μας ζωή.
Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὴν χαρακτηρίζει ἡ ὀλιγοπιστία ἢ ἀκόμη καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τῆς πίστεως. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νομίζει ὅτι ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κατορθώσει μὲ τὴ λογικὴ καὶ τὶς δυνάμεις του. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὥρα καὶ βρίσκεται ἀντιμέτωπος μὲ ἀνυπέρβλητες δυσκολίες καὶ ἀξεπέραστα προβλήματα. Τότε τὰ χάνει. Καὶ τότε ὁ Κύριος Ἰησοῦς στέκεται καὶ διακριτικὰ ἐρωτᾶ: –«Δύνασαι πιστεῦσαι;» Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιστεύσεις; Ἂν πεῖς τὸ ναί, τότε μὴ φοβᾶσαι! Ὅλα εἶναι δυνατά! Ὅλα τὰ ἐμπόδια μποροῦν νὰ ξεπεραστοῦν! Καὶ τὸ κυριότερο, ἡ δυνατή σου πίστη θὰ γεμίσει τὴν ψυχή σου μὲ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ εἰρήνη, μὲ τὴν ἀσφάλεια ποὺ παρέχει ἡ σταθερὴ πεποίθηση ὅτι ἡ ζωή σου δὲν εἶναι μετέωρη. Βρίσκεται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
–Κύριε, σοῦ ἔφερα τὸν γυιό μου... ἂν μπορεῖς νὰ κάνεις κάτι, λυπήσου μας καὶ βοήθησέ μας.
Καὶ ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε:
–Ἂν ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιστεύσεις, ὅλα εἶναι δυνατὰ σ̕ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει.
Ἔτσι ὁ πατέρας, μὲ βαθιὰ συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας του καὶ θερμότερη πίστη, ἄρχισε νὰ παρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ τὸν βοηθήσει καὶ νὰ κάνει τὸ θαῦμα. Καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Ἡ πίστη νίκησε. Τὸ παιδὶ θεραπεύθηκε, καὶ ἐπαληθεύθηκε ἀμέσως ὁ ἐντυπωσιακὸς καὶ παντοδύναμος λόγος τοῦ Κυρίου ποὺ ἔβγαλε τὸν πατέρα ἀπὸ τὸ τραγικὸ ἀδιέξοδο: «Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι». Ἕνας λόγος ποὺ μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ἀναλογιστοῦμε τί μπορεῖ νὰ κατορθώσει ἡ ἀκατανίκητη δύναμη τῆς πίστεως.
«Πάντα δυνατά»! Ὅλα εἶναι δυνατὰ σ̕ ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει! Δὲν εἶναι σχῆμα λόγου, οὔτε ἔκφραση ὑπερβολῆς. Εἶναι λόγος τοῦ Κυρίου αὐθεντικὸς καὶ ἀξιόπιστος καὶ ἐπαληθεύθηκε ἄπειρες φορὲς σὲ γεγονότα ποὺ γνωρίζουμε εἴτε ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ εἴτε ἀπὸ τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας εἴτε ἀπὸ τὴν προσωπική μας πείρα. Ἀναρίθμητα εἶναι τὰ περιστατικὰ ποὺ ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι «μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα».
Ἡ πίστη στὸν παντοδύναμο Θεὸ ἐπιτελεῖ θαύματα πέρα ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινη λογική: Λύνει δύσκολα προβλήματα, θεραπεύει ἀνίατες ἀσθένειες, χρόνιες παθήσεις, ἀνασταίνει ἀκόμη καὶ νεκρούς! Πόσοι γονεῖς ὅπως ὁ πατέρας τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου κατέφυγαν στὸν Κύριο καὶ βρῆκαν λύση στὸ δράμα τῶν παιδιῶν τους...! Ἡ Χαναναία γιὰ τὴν κόρη της, ὁ ἀξιωματοῦχος τῆς βασιλικῆς αὐλῆς γιὰ τὸν γυιό του, ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος γιὰ τὴν ἑτοιμοθάνατη δική του κόρη... Πόσοι ἀσθενεῖς, λεπροί, τυφλοί, κουφοὶ καὶ ἄλαλοι βρῆκαν τὴ θεραπεία τους, ἀφοῦ προσευχήθηκαν μὲ πίστη στὸν Κύριο!
Ὅμως ἡ πίστη στὸν Κύριο Ἰησοῦ ἐνεργεῖ θαύματα ὄχι μόνο στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου: Ἐλευθερώνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν κυριαρχία τοῦ διαβόλου, τὸν ὁδηγεῖ στὴ μετάνοια. Πόσοι γονεῖς προσεύχονται μὲ πίστη γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν τὰ παιδιά τους στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, καὶ πόσα τέτοια θαύματα μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς πραγματοποιοῦνται μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ! Ποιὸς μπορεῖ νὰ ξεχάσει τὶς γεμάτες πίστη προσευχὲς τῆς ἁγίας Μόνικας γιὰ τὸν ἄσωτο γυιό της; 17 χρόνια ἔκλαιγε καὶ προσευχόταν, καὶ τελικὰ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸ μεγάλο θαῦμα: Ὁ παραστρατημένος γυιός της μετανόησε κι ἔγινε ὁ μεγάλος ποιμένας καὶ διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Αὐγουστῖνος!
Ἡ δύναμη τῆς πίστεως λάμπει ἀκόμη μέσα ἀπὸ τὸ πυρωμένο καμίνι τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν θλίψεων, τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πόνου. Καὶ τότε τὸ θαῦμα τῆς πίστεως μοιάζει μὲ αὐτὸ ποὺ ἔζησαν οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες: Ὅπως ἐκεῖνοι δροσίζονταν μέσα στὸ καμίνι καὶ στὶς φλόγες καὶ δοξολογοῦσαν τὸν ἅγιο Θεό, ἔτσι καὶ κάθε ἄνθρωπος μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως μπορεῖ καὶ ἀντιμετωπίζει μὲ γενναιότητα κάθε δοκιμασία. Ἂς τὸ ὑπογραμμίσουμε αὐτό: Ὅσο ἐντυπωσιακὸ κι ἂν εἶναι νὰ βλέπεις ἕναν παράλυτο νὰ σηκώνεται καὶ νὰ περπατᾶ, δὲν εἶναι λιγότερο θαυμαστὸ νὰ ἀντικρίζεις ἕναν ἄνθρωπο καθηλωμένο ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν στὸ ἀναπηρικὸ καροτσάκι ὄχι μόνο νὰ ὑπομένει μὲ πίστη τὴ δοκιμασία τῆς ἀσθενείας του ἀλλὰ καὶ νὰ δοξάζει τὸν Θεὸ γι̕ αὐτό!
Τέλος ἡ πίστη εἶναι αὐτὴ ποὺ στεφανώνει τοὺς μάρτυρες, τοὺς ὁσίους καὶ τοὺς ἀσκητὲς μὲ τὸ στεφάνι τῆς νίκης στὴν ὑπὲρ Χριστοῦ ἄθληση καὶ ἄσκηση, στὸ μαρτύριο καὶ στὴν ὁσιακὴ ζωή τους. Εἶναι ἡ ἴδια πίστη ποὺ ἐνισχύει κάθε χριστιανὸ στὸν πνευματικό του ἀγώνα. Διότι ποιὸς θὰ ἀναλάμβανε νὰ βαδίσει τὸ δύσβατο μονοπάτι τῆς ἀρετῆς χωρὶς τὴν πίστη στὴν αἰώνια ζωή, στὴν ἐπαγγελία τῆς οὐρανίου Βασιλείας; Ποιὸς θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τοῦ Κυρίου, ἂν δὲν πίστευε ἀκράδαντα ὅτι ἡ ὁδὸς αὐτὴ θὰ τὸν ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια κοντὰ στὸν ἀγαπημένο Νυμφίο τῆς ψυχῆς του; Μὲ τὴ δύναμη αὐτῆς τῆς πίστεως ἀγωνιζόμαστε ἐν Χριστῷ καὶ ἐλπίζουμε στὸ θαῦμα: στὸ νὰ γίνει δηλαδὴ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ στὴ δική μας ζωή.
Ζοῦμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ τὴν χαρακτηρίζει ἡ ὀλιγοπιστία ἢ ἀκόμη καὶ ἡ παντελὴς ἔλλειψη τῆς πίστεως. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νομίζει ὅτι ὅλα μπορεῖ νὰ τὰ κατορθώσει μὲ τὴ λογικὴ καὶ τὶς δυνάμεις του. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὥρα καὶ βρίσκεται ἀντιμέτωπος μὲ ἀνυπέρβλητες δυσκολίες καὶ ἀξεπέραστα προβλήματα. Τότε τὰ χάνει. Καὶ τότε ὁ Κύριος Ἰησοῦς στέκεται καὶ διακριτικὰ ἐρωτᾶ: –«Δύνασαι πιστεῦσαι;» Ἐσὺ μπορεῖς νὰ πιστεύσεις; Ἂν πεῖς τὸ ναί, τότε μὴ φοβᾶσαι! Ὅλα εἶναι δυνατά! Ὅλα τὰ ἐμπόδια μποροῦν νὰ ξεπεραστοῦν! Καὶ τὸ κυριότερο, ἡ δυνατή σου πίστη θὰ γεμίσει τὴν ψυχή σου μὲ ἀνείπωτη χαρὰ καὶ εἰρήνη, μὲ τὴν ἀσφάλεια ποὺ παρέχει ἡ σταθερὴ πεποίθηση ὅτι ἡ ζωή σου δὲν εἶναι μετέωρη. Βρίσκεται στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ.
http://www.osotir.org
