Στο Πατερικό του Γκλίνσκ διαβάζουμε το εξής θαυμαστό γεγονός:
Δεν πίστευε τίποτα. Βλασφημούσε και περιγελούσε κάθε τι που είχε σχέση με την θρησκεία.
Η ηλικιωμένη μητέρα του είχε βαθιά πίστη κι ευλάβεια και τον εκλιπαρούσε να συμμορφωθεί, μα του κάκου. Οι προσευχές της όμως δεν πήγαν χαμένες. Ο Κύριος που θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι την άκουσε και να τι έγινε.
Μια φορά ο Μιλόνωφ είχε μεθύσει με τους φίλους του και μετά γύρισε στο σπίτι και ξάπλωσε να ξεκουραστεί. Δεν είχε καλά καλά κλείσει τα μάτια του κι άκουσε μια φωνή πίσω από τη στόφα να του λέει:
-Μιλόνωφ, πάρε ένα όπλο και πυροβολήσου.
Ξαφνιάστηκε. Νόμισε πως κάποιος του κάνει κακόγουστο αστείο. Έριξε μια ματιά γύρω στο δωμάτιο κι αφού δεν είδε κανένα, νόμισε πως ήταν παραίσθηση. Σε λίγο όμως ξανάκουσε τη φωνή. Αυτή τη φορά μάλιστα ήταν πιο επιτακτική και του απαιτούσε να πάρει αμέσως το όπλο και να αυτοπυροβοληθεί.
Αναστατωμένος φώναξε τον ιπποκόμο του και του τα διηγήθηκε όλα. Ο ιπποκόμος του ήταν πιστός και του είπε πως όλ’ αυτά ήταν δαιμονικά και πως έπρεπε να κάνει το σταυρό του και να προσευχηθεί.
Ο Μιλόνωφ είχε πολύ καιρό να κάνει το σταυρό του ή να προσευχηθεί και γι’ αυτό του φάνηκε αστεία η πρόταση του ιπποκόμου. Γέλασε με τη δεισιδαιμονία του. Εκείνος όμως επέμεινε και του είπε την άλλη φορά που θ’ ακούσει τη φωνή, να κάνει το σταυρό του.
-Τότε θα δεις, του είπε, πως υπάρχει Θεός, υπάρχουν και δαίμονες. Η φωνή θα σταματήσει, αφού είναι ολοφάνερο πως προέρχεται από το δαίμονα και θέλει να σκοτωθείς για να κολαστείς αιώνια.
Ο Μιλόνωφ έδιωξε τον ιπποκόμο και ξανάκουσε τη φωνή. Τότε αποφάσισε να κάνει το σταυρό του. Στη στιγμή η φωνή σταμάτησε κι αυτό του ’κανε μεγάλη εντύπωση. Άρχισε ξαφνικά να σκέφτεται όλη την προηγούμενη ζωή του.
Ένας ακαθόριστος φόβος τον έπιασε κι αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και ν’ αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στη μετάνοια για τις αμαρτίες του.
Χωρίς να χάσει καθόλου καιρό έστειλε την παραίτησή του, φόρεσε μια προβιά και κίνησε για το Κίεβο.
Χωρίς να χάσει καθόλου καιρό έστειλε την παραίτησή του, φόρεσε μια προβιά και κίνησε για το Κίεβο.
Ήθελε να μονάσει στη λαύρα των Σπηλαίων. Ο ηγούμενος δυσκολεύτηκε να τον κρατήσει και του είπε να πάει προσωπικά στο μητροπολίτη.
Εκείνος με τη σειρά του ξαφνιάστηκε που είδε μπροστά του ένα συνταγματάρχη με ρούχα ζητιάνου. Κι όταν ο τελευταίος του μίλησε ανοιχτά για τη ζωή του τον συμβούλεψε να μην πάει στη λαύρα, που βρισκόταν κοντά σε μια θορυβώδη πόλη, αλλά στο ερημητήριο του Γκλίνσκ, στον ηγούμενο Φιλάρετο.
Με τη δική του έμπειρη καθοδήγηση του είπε ν’ αγωνιστεί για τη σωτηρία της ψυχής του. Κι ο Μιλόνωφ τον άκουσε, πήγε στο Γκλίνσκ κι έγινε εκεί υπόδειγμα πραγματικής μετάνοιας.
Το Γεροντικό του Βορρά, Β΄ τόμος,
Π. Μπότση, Αθήνα, 2001, σ. 108 -110.
Π. Μπότση, Αθήνα, 2001, σ. 108 -110.
Από το περιοδικό «ΚΙΒΩΤΟΣ», Τεύχος υπ’ αριθμ. 24, Χειμώνας 2010, σελ. 12 -13.
ΠΗΓΗ.ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΟΡΕΙΑ
