(Να συμπονάς ή να δικάζεις;) Το να συμπονάς και να το δικάζεις είναι αντίθετα πράγματα. Η δίκαια κρίση είναι ισορροπία της ζυγαριάς που δίνει στον καθένα ότι αξίζει και δεν κλίνει σε καμιά πλευρά, δεν ευνοεί κανένα. Η συμπόνια είναι λύπηση που κινείται από την Χάρη του Θεού , και που τους ευνοεί όλους.
Στους κακούς δεν ανταποδίδει το κακό, και στους καλούς ανταποδίδει το κακό και στους καλούς ανταποδίδει το καλό με το παραπάνω.
Κι ενώ η συμπόνια είναι από την μεριά της καλοσύνης, η δίκη είναι από την μεριά της κακίας. Όπως σε ένα σπίτι δεν μπορούν να γίνουν συγκάτοικοι το χορτάρι με την φωτιά, έτσι και σε μια ψυχή δεν συγκατοικούν η δίκη και η συμπόνια. Όπως ένας κόκκος άμμου δεν ζυγίσει όσο η πλάκα του χρυσού, έτσι κι η ανάγκη της δίκαιης κρίσης του Θεού δε ζυγίζει όσο η συμπόνια Του.
Όμως μια χούφτα άμμου που πέφτει στον ωκεανό, είναι τα σφάλματα των ανθρώπων μπροστά στην πρόνοια και το έλεος του Θεού. Κι όπως δε γίνεται να φράξεις μια πηγή με μια χούφτα χώμα, έτσι κι η κακία των ανθρώπων δεν μπορεί να νικήσει το έλεος του Θεού.
ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ.
