Άγιος Παράμονος και οι Τριακόσιοι Εβδομήντα Μάρτυρες που μαρτύρησαν μαζί μ' αυτόν
Κάθε σχεδόν ημέρα του έτους είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία και σ' έναν ή και περισσότερους Μάρτυρας της πίστεως. Σήμερα πάλι όχι έναν ούτε δύο, αλλά τριακόσιους ογδονταδύο τόσους Μάρτυρας τιμά και γιορτάζει η Εκκλησία. ’λλων τα ονόματα είναι γνωστά και άλλων άγνωστα κι όπως είναι φυσικό, το πλήθος των ανωνύμων Μαρτύρων είναι πάντα το μεγαλύτερο. Ο Απόστολος του Χριστού το ονομάζει "νέφος" και πράγματι σύννεφο ολόκληρο είν' εκείνοι, που έγραψαν με το αίμα τους την ιστορία της νίκης της Εκκλησίας. Όλους αυτούς τους γενναίους αθλητάς οι χριστιανοί τους τιμούν, όπως λέει ένας από τους αρχαίους Πατέρες της Εκκλησίας, "ουχ ως θεοίς προσιόντες, αλλ΄ως θείοις ανθρώποις αντιβολούντες, και γενέσθαι πρεσβευτάς υπέρ σφων παρακαλούντες". Δεν προσκυνούμε για θεούς τους αγίους Μάρτυρες, μα τους παρακαλούμε να γίνουν πρέσβεις στο Θεό για τη σωτηρία μας.
Βιογραφία
Ο Άγιος Παράμονος μαρτύρησε μαζί με άλλους 370 χριστιανούς στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος, που είχε κάνει πολλούς φόνους χριστιανών. Τότε λοιπόν, κοντά στον ποταμό Τίγρη υπήρχαν ιαματικά λουτρά. Στα λουτρά αυτά είχε πάει και ένας φανατικός λάτρης των ειδώλων, ο άρχων Ακυλίνος. Όταν έκανε θυσίες στο ναό της Ίσιδος, έδωσε διαταγή να συμμετέχουν σ' αυτές ο Παράμονος και άλλοι 370 χριστιανοί, που είχαν συλληφθεί και τους κρατούσαν φυλακισμένους. Όλοι όμως αρνήθηκαν. Και ενώ γίνονταν οι ειδωλολατρικές θυσίες, οι πιστοί του Χριστού έψαλλαν «ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς» (Προς Εφεσίους, ε' 19) στο Σωτήρα τους. Ο Ακυλίνος, εξαγριωμένος από τη στάση τους, διέταξε να τους σκοτώσουν. Όρμησαν εναντίον τους οι στρατιώτες, και κτυπώντας τους με τις λόγχες, καταξέσχισαν τα σώματα τους. Έτσι, μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσαν όλοι τη γενναία ψυχή τους στο στεφανοδότη Χριστό.
