ΙΔΟΥ: Την πρώτη κίνηση την έχω κάνει Εγώ..Σε έχω προλάβει. Ο δικός σου ρόλος αρχίζει λίγο αργότερα…
ΕΣΤΗΚΑ: Δεν είναι τυχαίο το σταμάτημά μου μπροστά στην πόρτα σου…
Δεν ήμουν περαστικός από το σπίτι σου και είπα να σταθώ.
Η επίσκεψή μου είναι εντελώς π ρ ο σ ω π ι κ ή .
Έρχομαι αποκλειστικά για σένα παιδί μου …
ΕΠΙ ΤΗΝ ΘΥΡΑΝ: Εγώ που έχω τη δύναμη να μπαίνω «και των θυρών κεκλεισμένων»,
θέλω να μπαίνω από την είσοδο του σπιτιού σου.
Από κει που εσύ ανοίγεις, που εσύ δέχεσαι…
Θέλω η επίσκεψή μου να γίνει από ένα άνοιγμα της ψυχής σου
και η είσοδός μου να είναι νόμιμη και αισθητή…
ΚΑΙ ΚΡΟΥΩ: Που θα πει ζητώ τη συγκατάθεσή σου να μπω.
Δεν παραβιάζω πόρτες.
Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να μ’ ακούσεις πρώτα.
Κ ρ ο ύ ω. Πρέπει να θελήσεις την επίσκεψή μου έπειτα.
Κ ρ ο ύ ω. Θα μου ανοίξεις στο τέλος ;
Είσαι ελεύθερος…
Κύριε , εκείνο το «ιδού» μήπως σημαίνει «αυτή τη στιγμή»;
Εκείνος ο παρακείμενος «έστηκα», μήπως σημαίνει
ότι στην πόρτα μου έχεις σταματήσει εδώ και πολύ καιρό
και υπομονετικά περιμένεις ; . . .
Μήπως το «επί την θύραν» σημαίνει ότι πρέπει οπωσδήποτε να μπεις
και δεν αρκείσαι σε μια συζήτηση από το παράθυρο
ή κάπου έξω από το σπίτι ; . . .
Κύριε, εκείνος ο ενεστώτας «κρούω» με τρομάζει…
Πόση ώρα χτυπάς;
Ως πότε θα χτυπάς;
Ως πότε θα περιμένεις;
Ως πότε θα με περιμένει η αγάπη Σου;
Ένας λόγος είναι να Σου ανοίξω.
Με βρίσκεις ανέτοιμο...
Μα έχω τόση ανάγκη απ’ αυτή Σου την επίσκεψη …
Αναδημοσίευση από το αγαπημένο Ιστολόγιο " Σ Υ Ν Α Ξ Α Ρ Ι "
