Σήμερα έχουμε εμπρός μας την άβυσσο του απροσίτου θείου φωτός. Σήμερα η άπειρη έκχυση της θείας λάμψεως στο όρος Θαβώρ γίνεται θεατή από τους Αποστόλους. Σήμερα γίνεται γνωστός ως Κύριος της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης ο Ιησούς Χριστός, αυτό το πρόσωπο και όνομα που μου είναι πολύ αγαπητό, το γλυκύτατο πραγματικά και πολύ ποθητό, το οποίο υπερβαίνει κάθε έννοια γλυκύτητος. Σήμερα ο μέγας ηγέτης της Παλαιάς Διαθήκης Μωυσής, ο θείος νομοθέτης, στο όρος Θαβώρ εμφανίζεται και στέκεται σαν δούλος προς τον Κύριό του εμπρόςστον Νομοδότη Χριστό.
Σήμερα στον παρθένο μαθητή (Ιωάννη) της Καινής Διαθήκης ο παρθένος προφήτης της Παλαιάς (Ηλίας) κηρύττει και αναγγέλει ως Κύριο τον Παρθένο (Χριστό) που γεννήθηκε εκ της Παρθένου (Μαρίας)… Τώρα έγιναν ορατά αυτά που ήταν αθέατα από τα ανθρώπινα μάτια, ένα σώμα χοϊκό ακτινοβολεί θεϊκή λαμπρότητα, ένα σώμα θνητό αναβλύζει δόξα (λάμψη) θεότητος… Ω, τι θαύμα είναι αυτό που υπερβαίνει κάθε διάνοια! Δεν ήλθε από έξω αυτή η λάμψη και ενώθηκε με αυτό το σώμα, αλλ’ επήγασε από μέσα, από την υπέρθεη θεότητα, η οποία κατά τρόπο ανέκφραστο ήταν ενωμένη με αυτό κατά την υπόσταση του Υιού και Λόγου του Θεού…
Τώρα το όρος Θαβώρ χαίρεται πολύ και ευφραίνεται αυτό το άγιο και θεϊκό όρος, καθόλου λιγότερο με τη δόξα και λαμπρότητά του από όσο ευφραίνεται επάξια με την ύψωσή του στα ύψη του ουρανού. Διότι συναγωνίζεται κατά κάποιον τρόπο ως προς τη χάρη με τον ουρανό. Διότι σ’ εκείνον (στον ουρανό) οι άγγελοι δεν έχουν το σθένος να κρατήσουν το βλέμμα τους προς Αυτόν, το Θεό, αχαμήλωτο. Ενώ σ’ αυτό το όρος οι πρόκριτοι των Αποστόλων (οι τρεις μαθητές) Τον βλέπουν να αστράφτει με τη βασιλική Του δόξα. Σ’ αυτό το όρος βεβαιώνεται η Ανάσταση των νεκρών και αναδεικνύεται ο Χριστός Κύριος νεκρών και ζώντων, παρουσιάζοντας δίπλα του από τους νεκρούς τον Μωυσή, και φέρνοντας ως μάρτυρα και τον Ηλία, που δεν πέθανε αλλ’ αναλήφθηκε και ζει…
Στο όρος λοιπόν Θαβώρ, μεταμορφώνεται εμπρός στους μαθητές Εκείνος που είναι πάντοτε δοξασμένος με την ίδια δόξα και λάμπει με την αστραπή της θεότητος… Μεταμορφώνεται λοιπόν, όχι με το να λάβει κάτι που δεν ήταν, αλλά παρουσιάζοντας καθαρά αυτό που ήταν στους αγαπητούς μαθητές του, ανοίγοντας τα μάτια τους και ικανώνοντάς τους να βλέπουν, ενώ ήταν τυφλοί πνευματικώς. Αυτό σημαίνει η φράση «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών». Μένοντας δηλαδή ο ίδιος ως προς την ταυτότητά του (χωρίς να υποστεί καμιά ουσιαστική αλλαγή) φαίνεται τώρα στους μαθητές διαφορετικός από ό,τι φαινόταν προηγουμένως…
Τώρα το όρος Θαβώρ χαίρεται πολύ και ευφραίνεται αυτό το άγιο και θεϊκό όρος, καθόλου λιγότερο με τη δόξα και λαμπρότητά του από όσο ευφραίνεται επάξια με την ύψωσή του στα ύψη του ουρανού. Διότι συναγωνίζεται κατά κάποιον τρόπο ως προς τη χάρη με τον ουρανό. Διότι σ’ εκείνον (στον ουρανό) οι άγγελοι δεν έχουν το σθένος να κρατήσουν το βλέμμα τους προς Αυτόν, το Θεό, αχαμήλωτο. Ενώ σ’ αυτό το όρος οι πρόκριτοι των Αποστόλων (οι τρεις μαθητές) Τον βλέπουν να αστράφτει με τη βασιλική Του δόξα. Σ’ αυτό το όρος βεβαιώνεται η Ανάσταση των νεκρών και αναδεικνύεται ο Χριστός Κύριος νεκρών και ζώντων, παρουσιάζοντας δίπλα του από τους νεκρούς τον Μωυσή, και φέρνοντας ως μάρτυρα και τον Ηλία, που δεν πέθανε αλλ’ αναλήφθηκε και ζει…
Στο όρος λοιπόν Θαβώρ, μεταμορφώνεται εμπρός στους μαθητές Εκείνος που είναι πάντοτε δοξασμένος με την ίδια δόξα και λάμπει με την αστραπή της θεότητος… Μεταμορφώνεται λοιπόν, όχι με το να λάβει κάτι που δεν ήταν, αλλά παρουσιάζοντας καθαρά αυτό που ήταν στους αγαπητούς μαθητές του, ανοίγοντας τα μάτια τους και ικανώνοντάς τους να βλέπουν, ενώ ήταν τυφλοί πνευματικώς. Αυτό σημαίνει η φράση «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών». Μένοντας δηλαδή ο ίδιος ως προς την ταυτότητά του (χωρίς να υποστεί καμιά ουσιαστική αλλαγή) φαίνεται τώρα στους μαθητές διαφορετικός από ό,τι φαινόταν προηγουμένως…
...
