Οι κατά Χριστόν
σαλοί ανήκαν σε μια κατηγορία ανθρώπων που αποφάσιζαν να ακολουθήσουν
μια δύσκολη οδό. Ζώντες στις πόλεις, προσεποιούντο τον τρελλό.
Έκαναν
πράξεις που θα έκανε ένας τρελλός, αλλά όμως οι πράξεις αυτές είχαν
ουσιαστικό περιεχόμενο. Οι κατά Χριστόν σαλοί είχαν σε ύψιστο βαθμό
νοερά ενέργεια, είχαν ακόμη σώας τας φρένας, διάλεγαν όμως έναν σκληρό
δρόμο και τρόπο ζωής…
Η ζωή των κατά Χριστόν σαλών ήταν μια τελεία, ίσως και ακραία εφαρμογή της μωρίας κατά Χριστόν, που είναι η πεμπτουσία όλου του πνεύματος του Ευαγγελίου.
Η ζωή των κατά Χριστόν σαλών ήταν μια τελεία, ίσως και ακραία εφαρμογή της μωρίας κατά Χριστόν, που είναι η πεμπτουσία όλου του πνεύματος του Ευαγγελίου.
Δεν μπορούν, βέβαια, όλοι να παριστάνουν τον κατά Χριστόν σαλό, όπως το
είδαμε προηγουμένως, γιατί αυτό είναι ένα ιδιαιτερο χάρισμα και μια
ιδιαίτερη
ευλογία του Θεού, αλλά όλοι μπορούν να βιώσουν την κατά
Χριστόν σαλότητα σε μετριότερη μορφή και ανάλογη προσαρμογή. Και αυτό
γίνεται αντιληπτό από το ότι η ζωή που έχει η Εκκλησία, ζωή της αγάπης,
της πίστεως, της εγκρατείας αποβλέπει και εμπνέεται από ένα άλλο
πολίτευμα, που είναι σαφώς αντίθετο από τα ανθρώπινα πολιτεύματα.
Όλη
αυτή η ζωή που έχει η Εκκλησία δεν μπορεί να γίνη εύκολα αντιληπτή από
τους ανθρώπους, που κέντρο τους έχουν την λογική και τις αισθήσεις.
Η
χριστιανική ζωή, χωρίς να καταργή την λογική και τις αισθήσεις, κινείται
πέρα από αυτές.