Ὁ ἅγιος Παχώμιος λέει:
Ὁ κόσμος μοιάζει μέ ἕνα σπίτι κατασκότεινο, μέσα στό ὁποῖο ζοῦν πολλοί ἄνθρωποι, πού παλεύουν μέσα στό σκοτάδι! Καί ξαφνικά φαίνεται ἀπό μιά μικρή τρυπίτσα κάποιο φῶς· μιά μικρή, ἐλάχιστη ἀκτίνα φωτός.
Τό σπίτι αὐτό συμβολίζει τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου πού βρίσκεται βυθισμένος στό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας, τῆς ζωῆς χωρίς Θεό! Τί κάνει ὁ Θεός; Στέλνει ἕνα μήνυμα. Καί τό πρῶτο Του μήνυμα εἶναι μιά ἀκτίνα φωτός. Γιατί μόνο τόσο; Γιατί τόσο λίγο; Γιατί θέλει νά δεῖ ἄν ὁ ἄνθρωπος: θέλει; ἐπιθυμεῖ; ποθεῖ τό φῶς του; Λοιπόν. Διερωτήσου! Θέλεις νά πᾶς κοντά του; Ἤ ἐπαναπαύεσαι στό μαλακό μαξιλαράκι, πού σοῦ προσφέρει τό ψέμα: Ἐδῶ εἶναι ὁ παράδεισος, ἐδῶ καί ἡ κόλαση. Μιά ζωή τήν ἔχουμε, νά μήν τήν διασκεδάσουμε;
Ἐκεῖνος, πού θά ἁρπάξει αὐτή τήν εὐκαιρία, τό μήνυμα τοῦ Θεοῦ, τήν ἀκτίνα τοῦ θείου φωτός, εἶναι ἄνθρωπος πού ἔχει εἰλικρίνεια ἀπέναντι στό Θεό καί στό ἑαυτό του.
* * *
Ὁ Θεός μᾶς καλεῖ πολλές φορές νά γίνουμε πιό σοβαροί καί πιό συνειδητοί! Τά καλέσματα τοῦ Θεοῦ, ἄν θέλει κανείς τά βλέπει παντοῦ. Ἀκόμα καί σέ ἕνα λουλούδι! Καί αὐτό κάλεσμα Θεοῦ εἶναι. Τό ἄφωνο λουλούδι φωνάζει γι᾿ αὐτούς πού ἔχουν αὐτιά, καί μᾶς καλεῖ σέ δοξολογία Θεοῦ.
Δυστυχῶς, ἐπειδή ἀπό τόν πόθο γιά καλοπέραση, εἴμαστε πωρωμένοι, αὐτά τά καλέσματα δέν τά καταλαβαίνουμε! Μένουμε σ᾿ αὐτά ἀναίσθητοι. Δέν τά πιάνουμε!
Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ἔστειλε τόν Υἱό Του, νά μᾶς καλέσει σέ μετάνοια καί ἐπίγνωση τοῦ θελήματός Του. Τί ἄλλο περισσότερο νά ἔκανε;
Δέχθηκε νά τόν ὁδηγήσουν στό δικαστήριο καί νά τόν καταδικάσουν σέ θάνατο. Στό θάνατο πού καταδικάζονταν οἱ ἐγκληματίες. Καί πέθανε πάνω στό σταυρό ἀφήνοντάς μας νά καταντήσουμε τό σῶμα Του ὅλο μιά πληγή. Καί ὅλα αὐτά ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς.
Ὁ Χριστός δέν μᾶς δίδαξε μόνο μέ λόγια. Μᾶς ἀγάπησε μέχρι θανάτου. Ἐσφράγισε τήν ἀγάπη Του μέ τή σταυρική Του θυσία. Καί μετά δέχθηκε νά μπεῖ στόν τάφο. Ἡ Ζωή μέσα στόν τάφο. Ὁ Θεός καί Δημιουργός τοῦ κόσμου μέσα σέ μιά τρύπα τῆς γῆς. Αὐτός πού ἔχει θρόνο Του τόν οὐρανό κατέβηκε πιό κάτω κι ἀπό τή γῆ. Γιά μᾶς. Ἀπό ἀγάπη γιά μᾶς.
Καί ἐμεῖς, ἐξακολουθοῦμε νά κοιμόμαστε; Καί ὁ Θεός νά κτυπάει γιά μᾶς δυνατές καμπάνες! Μιά ἀπό τίς πιό δυνατές φωνές τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ καμπάνα τῆς ἐνορίας μας. Μερικές, ἤ μᾶλλον πολλές φορές, δέν τήν ἀκοῦμε! Καί γι᾿ αὐτό ὁ Θεός ἀναγκάζεται νά κτυπάει καί ἄλλες καμπάνες: μέ θλίψεις καί μέ δοκιμασίες.
Ἐμεῖς πότε θά μάθουμε νά τεντώνουμε τά αὐτιά μας, νά ἀκοῦμε τήν φωνή τοῦ Κυρίου μας πού μᾶς καλεῖ κοντά Του;
Ἀρχιμ. Ἰωήλ Ν.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 336 Ιούλιος 2011
«ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ» του Αρχιμ. Ιωήλ Ν.
