Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι, κα’γω αναπαύσω ημάς. .
. .
. .
. . .Ματθαίος ια’ 28
Η ζωή του ανθρώπου στη γη είναι έτσι δομημένη, ώστε ο κάθε ένας μας να πρέπει να σηκώνει βάρη.
Μόνο που σε μια συντριπτική πλειοψηφία τα βάρη τα έχουμε φορτώσει εμείς στις πλάτες μας.
Κάποιος, κουβαλούσε τα βάρη των δύο
οικογενειών που έφτιαξε, με χωριστά παιδιά σε κάθε μια, καθώς και μιας
τρίτης που είχε στα σκαριά!
Είχε επίσης το βάρος της επιχείρησης που διηύθυνε και τις υποχρεώσεις των φιλόδοξων ανοιγμάτων, για να τη δει να προοδεύει.
Είχε να διοικεί ανθρώπους που δεν
κρατούσαν το λόγο τους, να συνεργάζεται με τοκογλύφους, να καλύπτει
επιταγές τρέχοντας την τελευταία στιγμή.
<<Ε, λοιπόν, δεν είμαι και Άτλας>>, έφτασε να φωνάζει καταβεβλημένος.
Δεν είμαστε Άτλαντες, δεν μπορούμε να σηκώσουμε τον κόσμο όλο στις πλάτες μας.
Και κυρίως όχι τα βάρη που μόνοι μας φορτωθήκαμε μέσα στην αμαρτία μας.
Είμαστε φτιαγμένοι από το Θεό για να κουβαλάμε το βάρος της ημέρας, και αυτό χωρίς μέριμνα και περιττή ανησυχία.
Τα βάρη μας είναι για να τα ρίξουμε επάνω στον Ιησού Χριστό.
Για να σηκώσει Εκείνος το φορτίο, να
αναλάβει Εκείνος το πρόβλημα, το θέμα, τις περιστάσεις, την υγεία, το
πένθος, την ιδιαίτερη ανάγκη.
Εκείνος που πήρε στους άγιους ώμους Του
το φορτίο της αμαρτίας μας και το πλήρωσε με το αίμα Του, σίγουρα
μπορεί να σηκώσει κάθε βάρος μας.
Είναι ώρα να ξεφορτωθούμε, να ξεκουραστούμε.
Να ακουμπήσουμε στον Ιησού Χριστό.
Να εμπιστευτούμε πως θα νοιαστεί Εκείνος για μας.
Να
πάρουμε στα χέρια μας το Λόγο Του και να σκύψουμε σ’αυτόν με πνεύμα
υπακοής, γιατί πολλά από τα φορτία μας θα γλυτώσουμε, αν κάνουμε όσα
Εκείνος μας λέει.
Και για όσα Εκείνος μας εμπιστευθεί να σηκώσουμε, θα μας δώσει την αντίστοιχη χάρη και δύναμη και ακόμη περισσότερη!
Κύριε μου, φύλαξέ με από του να
φορτώνομαι μόνος μου όσα ποτέ δε θέλησες για μένα και δίνε μου πίστη
και δύναμη, να σηκώνω αυτά που Εσύ θέλεις.
Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ
