Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1547, όταν το νησί
είχε περάσει ήδη στα χέρια των Βενετών. Γονείς του ήταν ο Μώκιος και η
Παυλίνα, αριστοκράτες από την οικογένεια των Σιγούρων. Ο Άγιος Διονύσιος
είχε την τύχη στο αριστοκρατικό περιβάλλον που μεγάλωσε να αποκτήσει
μόρφωση και χριστιανική ανατροφή, που λίγα παιδιά είχαν την ευκαιρία να
αποκτήσουν στην εποχή του.
Η παράδοση θέλει τον Άγιο Διονύσιο να τον έχει βαπτίσει ο Άγιος
Γεράσιμος το διάστημα που έζησε στην Ζάκυνθο.
Στο τέλος της εφηβείας του έχασε τους γονείς του, δωρίζει όλη την κληρονομιά του στα αδέρφια του Κωνσταντίνο και Σιγούρα και αποφασίζει να
ασπαστεί τον μοναχισμό στη Μονή των Στροφάδων και πήρε το όνομα Δανιήλ. Κατά την διάρκεια του ασκητικού του βίου αφιερώθηκε στην μελέτη των γραφών και στην προσευχή και πολύ σύντομα έγινε ηγούμενος της μονής των Στροφάδων.
Στο τέλος της εφηβείας του έχασε τους γονείς του, δωρίζει όλη την κληρονομιά του στα αδέρφια του Κωνσταντίνο και Σιγούρα και αποφασίζει να
ασπαστεί τον μοναχισμό στη Μονή των Στροφάδων και πήρε το όνομα Δανιήλ. Κατά την διάρκεια του ασκητικού του βίου αφιερώθηκε στην μελέτη των γραφών και στην προσευχή και πολύ σύντομα έγινε ηγούμενος της μονής των Στροφάδων.
Το 1577 ο Άγιος Διονύσιος αποφάσισε να πάει για προσκύνημα στους
Αγίους Τόπους. Κατά την διαδρομή πέρασε από την Αθήνα για να πάρει την
ευλογία του επισκόπου Νικαγόρα, ο οποίος εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ με τον
χαρακτήρα του και την μόρφωση του ώστε τον έπεισε να αναλάβει την
επισκοπή της Αίγινας. Έτσι ο Άγιος Διονύσιος έγινε επίσκοπος Αίγινας με
το όνομα Διονύσιος και μέχρι το 1579 που έμεινε σε αυτή τη θέση άφησε
στο νησί ένα εξαιρετικό έργο.
Γυρνάει στην Ζάκυνθο και αποσύρεται στο μοναστήρι της Παναγίας της Αναφωνήτριας στα βόρεια του νησιού, όπου γίνεται και ηγούμενος της Μονής. Κατά την διάρκεια της παραμονής του εκεί πολλοί πιστοί τον επισκέπτονται για να τους εξομολογήσει και να ζητήσουν τις συμβουλές του. Το χαρακτηριστικότερο επεισόδιο της ζωής του Αγίου στο μοναστήρι είναι όταν έδωσε καταφύγιο και συγχώρεση στον φονιά του αδερφού του και τον βοήθησε να φύγει σώος από την Ζάκυνθο, δίνοντας το απόλυτο παράδειγμα εφαρμογής της Χριστιανικής ιδεολογίας.
Ο Άγιος Διονύσιος κοιμήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου του 1622 σε
ηλικία 75 χρόνων και σύμφωνα με την επιθυμία του η ταφή του έγινε στις
Στροφάδες που ήταν ο πρώτος τόπος που τον έφερε πιο κοντά στον Θεό.
Όταν μετά από τρία χρόνια έγινε εκταφή το λείψανο του βρέθηκε άθικτο και χάρη σε αυτό το δείγμα αγιοσύνης η εκκλησία μας τον ανακήρυξε ως άγιο το 1733. Βέβαια οι Ζακυνθινοί τον τιμούσαν ως άγιο πολύ νωρίτερα. Σήμερα το λείψανο του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται σε ασημένια λάρνακα στον ομώνυμο ναό στην Ζάκυνθο που είναι αφιερωμένος στην αγιοσύνη του.
Όταν μετά από τρία χρόνια έγινε εκταφή το λείψανο του βρέθηκε άθικτο και χάρη σε αυτό το δείγμα αγιοσύνης η εκκλησία μας τον ανακήρυξε ως άγιο το 1733. Βέβαια οι Ζακυνθινοί τον τιμούσαν ως άγιο πολύ νωρίτερα. Σήμερα το λείψανο του Αγίου Διονυσίου βρίσκεται σε ασημένια λάρνακα στον ομώνυμο ναό στην Ζάκυνθο που είναι αφιερωμένος στην αγιοσύνη του.
Στην Ζάκυνθο τιμούν τον προστάτη τους Άγιο Διονύσιο δύο φορές
τον χρόνο. Στις 24 Αυγούστου τιμούν την μνήμη της μετακομιδής του Αγίου
από τις Στροφάδες στη Ζάκυνθο το 1717 και στις 17 Δεκεμβρίου που τιμούν
την μέρα της κοίμησης του. Κάθε μία με τριήμερο εορτασμό.
