Ἀγαπητοί ἀδελφοί,Χθές ἑορτάσαμε τήν Ἀνάσταση τοῦ φίλου τοῦ Χριστοῦ Λαζάρου.
Ὁ Χριστός - ἴσως γιά πρώτη καί τελευταία φορά στήν ἐπί γῆς ζωή Του - ἔρχεται σέ ἕνα νεκροταφεῖο. Στό νεκροταφεῖο τῆς Βηθανίας. Καί πλησιάζει στόν τάφο ἑνός ἀπό τούς πιό στενούς Του φίλους, στόν τάφο τοῦ Λαζάρου. Ὁ νεκρός ἔχει πλέον ἀρχίσει νά ἀναδίδει τήν ἀφόρητη δυσοσμία τῆς φθορᾶς, ἀφοῦ ἡ κηδεία του ἔγινε πρίν τέσσερεις μέρες. Ἡ Μάρθα καί ἡ Μαρία, οἱ ἀδελφές του, μαζί μέ ὅλη τήν Βηθανία, εἶναι πάλι ἐκεῖ καί κλαῖνε. Ὁ Χριστός συγκλονίζεται ἀπό τούς θρήνους τους. Πονάει γιά
τόν θάνατο τοῦ φίλου Του. Καί δακρύζει...
Ναί, δακρύζει ὁ Χριστός! Δακρύζει ὁ Θεός μας!
Ἐπί τέλους, ὁ Θεός κατέβηκε στά νεκροταφεῖα μας, καί δακρύζει!
Ἐπί τέλους, ὁ Θεός δέν εἶναι τόσο ἀπόμακρος! Ἦλθε γιά νά κλάψει στό τάφο κάποιου, πού τόν ὀνόμασε «φίλο» Του!
Ἐπί τέλους, ὁ Θεός ἑνώνει τά δάκρυά Του μέ τά ποτάμια τῶν δακρύων μας, πού χύνουμε δίπλα στούς τάφους τῶν προσφιλῶν μας!
* * *
Ὅμως, ὁ Κύριος τῆς Δόξης δέν κατέβηκε μόνο γι’ αὐτό στήν «κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος» μας. Δέν ἔκανε ἕνα τόσο μεγάλο ταξίδι, ἁπλῶς γιά νά μοιραστεῖ τά δάκρυά μας. Δέν ἄφησε τόν θρόνο Του, ἁπλῶς γιά νά ἐπιτελέσει ἕνα κοινωνικό καθῆκον, καί νά ἔλθει νά μᾶς συλλυπηθῆ στά μνημόσυνα τῶν συγγενῶν μας!
Ἦλθε γιά νά σταματήσει τά δάκρυα, ὄχι μόνο τῆς Μάρθας καί τῆς Μαρίας, ἀλλά καί τά δάκρυα ὅλου τοῦ κόσμου! Ἔτσι μᾶς λέει ἕνα τροπάριο τῆς ἑορτῆς:
Ἐπί φίλῳ δακρύσας, τό τῆς Μάρθας δάκρυον ἔπαυσας, Οἰκτίρμον·
Καί πάθει ἑκουσίῳ, ἀφεῖλες πᾶν δάκρυον ἐκ προσώπου τοῦ λαοῦ Σου!
Τήν μιά ἡμέρα ὁ Χριστός σταμάτησε τῆς Μάρθας καί τῆς Μαρίας τά δάκρυα, δίνοντας πάλι τήν ζωή στόν τετραήμερο Λάζαρο.
Καί τήν ἄλλη ἐπῆγε στά Ἱεροσόλυμα, ὅπου μέ τό ἑκούσιο Πάθος Του σταμάτησε δικά μας καί ὅλου τοῦ κόσμου τά δάκρυα!
* * *
Ναί! Γιά νά πάθει, ἔρχεται ὁ Βασιλιάς μας! Γιά νά σφαγῆ, ἔρχεται στά Ἱεροσόλυμα! Καί τό ξέρει καλά! «Ἐπί σφαγήν ἔρχεται θελήσει»! Ὄχι μόνο τό ξέρει, ἀλλά καί τό θέλει! Τό λαχταράει! Καί γι’ αὐτό, ὄχι μόνο «ἔρχεται» ἀλλά «σπεύδει»! «Ἐπείγεται»! Ἔρχεται τρέχοντας! «Ἐπί πώλου καθήμενος ΣΠΕΥΔΕΙ ἐλθεῖν ἐπί τό Πάθος»!
Οἱ περισσότεροι δέν κατάλαβαν, δυστυχῶς, γιά ποῦ τρέχει! Καί ἴσως Τοῦ ἑτοιμάζουν χρυσοστόλιστο θρόνο! Τόν πίστεψαν μᾶλλον σάν ἐπίγειο βασιλέα! Ὁ Χριστός ὅμως ξέρει ὅτι αὐτοί οἱ ἴδιοι, μετά ἀπό λίγες ἡμέρες, θά Τόν συλλάβουν, γιά νά Τόν καρφώσουν πάνω στόν «Θρόνο» τοῦ Σταυροῦ!
«Μετά κλάδων ὑμνήσαντες πρότερον,
μετά ξύλων συνέλαβον ὕστερον...»!
Σήμερα Τόν ὑμνοῦν καί Τόν δοξάζουν κρατώντας τά βάγια. Μεθαύριο θά Τόν βλασφημοῦν καί θά Τόν δικάζουν, γιατί τόλμησε – λέει – νά κάνει τόν Ἑαυτό Του Θεό!
Τί ἄλλο θέλατε, ταλαίπωροι, νά ἰδῆτε, γιά νά πιστέψετε ὅτι εἶναι ΚΑΙ Υἱός τοῦ Θεοῦ;
Ποιός ἄλλος ἀνέστησε νεκρό, πού τέσσερες μέρες στόν τάφο ἔχει ἀρχίσει νά μυρίζει;
Τί ἄλλο πρέπει νά κάνει ὁ Νικητής τοῦ Θανάτου, γιά νά σᾶς βγάλει ἀπό τούς τάφους τῆς ἀπιστίας σας;
* * *
Νά, γιατί ὁ Χριστός, πάνω στό γαϊδουράκι, μπαίνοντας σήμερα στά Ἱεροσόλυμα, συνεχίζει... νά κλαίει! Ὁ λαός μπορεῖ νά Τόν ἐπευφημεῖ καί νά Τόν δοξάζει, ἀλλά Αὐτός μέσα Του συνεχίζει τόν θρῆνο, πού ξεκίνησε χθές στόν τάφο τοῦ Λαζάρου.
Μόνο πού σήμερα δέν κλαίει γιά τούς νεκρούς, πού εἶναι μέσα στά μνήματα! Κλαίει γιά τούς νεκρούς, πού περπατᾶνε δῆθεν «ζωντανοί» ἔξω ἀπό τά μνήματα!
Κλαίει γι’ αὐτούς, πού δέν πίστεψαν στήν θεότητά Του!
Κλαίει γι’ αὐτούς, πού Τόν βλέπουν μόνο σάν δάσκαλο τῆς ἀγάπης καί κοινωνικό ἀναμορφωτή!
Κλαίει γι’ αὐτούς, πού θεωροῦν ὅτι εἶπε ἁπλῶς κάποιες ἀλήθειες καί ἁπάλυνε κάπως τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων!
Κλαίει καί γιά μᾶς, πού μόνο στίς μπόρες Τόν θυμόμαστε, καί στίς λιακάδες Τόν ξεχνᾶμε!
Κλαίει καί γιά μᾶς, πού τήν μιά τοῦ δίνουμε ὑποσχέσεις... αἰώνιας πίστης, καί σέ λίγο Τόν «πουλᾶμε» γιά κάτι πού μᾶς γυάλισε στό μάτι! Ἴσως καί γιά λιγότερο ἀπό... τριάντα ἀργύρια!
* * *
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ὁ Χριστός ἦλθε καί νίκησε τόν θάνατο, χωρίς... νά μᾶς ρωτήσει!
Ὁ Χριστός ἄδειασε τόν τάφο τοῦ Λαζάρου καί θά ἀδειάσει κάποτε καί τά δικά μας μνήματα, χωρίς... νά μᾶς ρωτήσει! Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων μας θά γίνει... εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι!
Ἡ ἀνάσταση ὅμως τῆς ψυχῆς μας, τό ὁλόκαρδο ΝΑΙ στό κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ, δέν μπορεῖ νά γίνει μέ τό ζόρι! Ὁ Χριστός στέκεται στήν πόρτα καί μᾶς χτυπάει. Ὅποιος Τοῦ ἀνοίξει, Τοῦ ἀνοίγει ΕΛΕΥΘΕΡΑ! Τοῦ ἀνοίγει, ἐπειδή πίστεψε ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ὅτι ὁ Χριστός ἔρχεται «ἐν ὀνόματι Κυρίου»! Τόν ἔστειλε ὁ Θεός Πατέρας Του, γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τό ψέμα, τήν φθορά καί τόν θάνατο!
Δέν ἦλθε ἁπλῶς, γιά νά σκουπίσει ἤ γιά νά μοιραστῆ τά δάκρυά μας στά νεκροταφεῖα μας. Ἦλθε γιά νά μᾶς χαρίσει τήν Μόνη Ἀληθινή Ζωή, τήν αἰώνια Ζωή. Καί ἀληθινή Ζωή εἶναι νά Τόν γνωρίσουμε, καί νά πιστέψουμε καί νά νιώσουμε μέ ὅλη μας τήν ὕπαρξη, ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Μόνος Ἀληθινός Θεός, ἡ Μόνη Ἀληθινή Πηγή τῆς Ζωῆς, τῆς Ἀλήθειας καί τῆς ἀναφαίρετης Χαρᾶς!
* * *
Ἄς ἑνώσουμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς σήμερα τήν δοξολογία μας μαζί μέ τίς ἁγνές φωνές τῶν παιδιῶν, πού Τόν ἐπευφημοῦν στά Ἱεροσόλυμα!
Ἄς φωνάξουμε μέ βαθειά πίστη: «Ὠσαννά! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου!»!
Ἄς Τόν καλέσουμε, κι ἄς Τόν καλοῦμε ΕΛΕΥΘΕΡΑ κάθε μέρα, νά γίνεται ὁ Βασιλιάς τῆς ζωῆς μας!
Καί ἄς πανηγυρίζουμε κάθε Κυριακή μέσα στήν Ἐκκλησία τήν Ἀνάστασή μας! Τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς μας, πού ἐγγυᾶται καί τήν ἀνάσταση τοῦ σώματός μας, ὄχι «εἰς κρίσιν» ἀλλά «εἰς ζωήν αἰώνιον»!
Καλό Πάσχα! Καλή Ἀνάσταση!
Μέ ἀγάπη καί εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης
† Ὁ Νικοπόλεως ΜΕΛΕΤΙΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
Κυριακή τῶν Βαΐων 2011
