Μια μέρα σε ένα κουκούλι εμφανίστηκε μια μικρή τρύπα.
Ένας άνθρωπος που πέρναγε τυχαία, στάθηκε και για ώρες παρατηρούσε την πεταλούδα που προσπαθούσε να βγει από τη μικρή αυτή τρύπα. Μετά από κάμποσες ώρες, η πεταλούδα φάνηκε σαν να εγκατέλειπε τις προσπάθειες, ενώ η τρύπα παρέμενε το ίδιο μικρή.
Ήταν σαν η πεταλούδα να είχε κάνει ότι μπορούσε και να είχε πλέον παραδώσει δυνάμεις.
Τότε ο άνθρωπος αποφάσισε να βοηθήσει την πεταλούδα.
Όμως το σώμα της ήταν αδύνατο και μουδιασμένο.
Τα φτερά της δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένα και μόλις που κουνιούνταν.
Ο άνθρωπος συνέχισε να παρατηρεί, σκεπτόμενος ότι όπου να ήταν, τα φτερά της πεταλούδας θα άνοιγαν και θα μπορούσαν να σηκώσουν το σώμα της για να πετάξει.
Τίποτα όμως δεν έγινε…
Η πεταλούδα πέρασε το υπόλοιπο της ύπαρξης της σέρνοντας το αδύναμο σώμα της και τα καχεκτικά φτερά της.
Ποτέ της δεν μπόρεσε να πετάξει!
Δεν καταλάβαινε πως η προσπάθεια της πεταλούδας να περάσει μέσα από τη στενή τρυπίτσα του κουκουλιού ήταν απαραίτητη για να μπορέσει να διοχετεύσει τα υγρά του σώματος της στα φτερά της και έτσι να μπορέσει να πετάξει…
Αυτό της το κουκούλι δεν ήταν παρά το καλούπι μέσα από το οποίο ο θεός την ανάγκαζε να περάσει για να μεγαλώσει και να αναπτυχθεί.
Καμιά φορά, αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε στη ζωή μας είναι η προσπάθεια.
Αν ο θεός μας επέτρεπε να ζούμε την ζωή μας χωρίς να συναντήσουμε εμπόδια, θα παραμέναμε «μικροί» και περιορισμένοι.
Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε τόσο δυνατοί.
Δεν θα μπορούσαμε να ανοίξουμε φτερά και να πετάξουμε.
Και ο θεός μου έδωσε δυσκολίες για να με κάνει δυνατό.
Ζήτησα σοφία….
Και ο θεός μου έδωσε προβλήματα να λύσω.
Ζήτησα ευημερία…
Και ο θεός μου έδωσε εγκέφαλο και μύες για να δουλέψω.
Ζήτησα να μπορώ να πετάω…
Και ο θεός μου έδωσε εμπόδια να περάσω.
Ζήτησα αγάπη…
Και ο θεός μου έδωσε ανθρώπους με προβλήματα να βοηθήσω.
Ζήτησα εύνοια…
Και ο θεός μου έδωσε δυνατότητες.
Δεν έλαβα τίποτα από αυτά που ζήτησα…
Αλλά έλαβα όλα όσα χρειαζόμουνα!
Ζήσε τη Ζωή χωρίς φόβο, αντιμετώπισε όλα τα εμπόδια και απέδειξε ότι μπορείς να τα ξεπεράσεις.
