Ὁ ἄνθρωπος,
• ὅταν δέν γυμνάζει τό σῶμα του, γρήγορα οἱ μῦς του ἀτονοῦν· καί κινδυνεύει σιγά-σιγά, νά πάθει χαλάρωση ὅλο τό σῶμα·
• ὅταν δέν γυμνάζει τό μυαλό του, γρήγορα θά ἐμφανισθεῖ σ᾽ αὐτόν ἀδυναμία σοβαρῆς σκέψης, ἠλιθιότητα καί βλακεία·
• καί ὅταν παραμελεῖ τήν ψυχή του, γρήγορα ἐπακολουθεῖ ἡ πλήρης κατάρρευσή της.
Ὅπως
ἡ σωματική ζωή ἀποτελεῖται ἀπό ἕνα ἄθροισμα δυνάμεων πού ἀντιστέκονται
στόν θάνατο, ἔτσι καί ἡ πνευματική ζωή εἶναι - σέ κάποια ἔκταση - τό
ἄθροισμα τῶν δυνάμεων, πού ἀντιστέκονται στό κακό.
Συμπέρασμα:
• Ἀμέλησες νά πάρεις φάρμακο ἀντίδοτο στό δηλητήριο πού μπῆκε στό σῶμα σου; ὁ θάνατος θά εἶναι τό βέβαιο ἐπακόλουθο!
• Ἀμέλησες νά προφυλαχθεῖς ἀπό τό ἠθικό κακό; ὁ θάνατος χτυπάει τήν πόρτα τῆς ψυχῆς σου!
Ποῖος εὐθύνεται τότε;
Σύ! Μόνο σύ· καί ἡ ἀμέλειά σου!
* * *
Ἀδελφέ,
μή κοροϊδεύεις τόν ἑαυτό σου! Μή κάνεις τήν ἀφελή σκέψη ὅτι, ὅταν θά
πλησιάζει τό τέλος τῆς ζωῆς σου, θά θυμηθεῖς τόν Θεό· καί ὅτι τότε θά
Τόν ἀναζητήσεις· καί θά τά “βρεῖς” μαζί Του, ἐνῶ σέ ὅλη σου τήν ζωή Τόν
εἶχες διαγράψει!
•
Δέν μπορεῖ ἕνας ἄνθρωπος νά μπῆ ξαφνικά σέ μία αἴθουσα, ὅπου γίνεται
διάλεξη ὑψηλοῦ ἐπιπέδου μαθηματικῶν καί νά τόν ἐνθουσιάσουν οἱ διάφορες
ἐξισώσεις, ἐνῶ σέ ὅλη του τήν ζωή δέν εἶχε δείξει τό ἐλάχιστο ἐνδιαφέρον
γι᾽ αὐτά.
•
Μπορεῖ ποτέ ἕνας ἄνθρωπος, μπαίνοντας σέ ἕνα χῶρο ὅπου ἔχουν
συγκεντρωθεῖ ποιητές, νά τόν “χωρέσει”, τήν στιγμή πού σέ ὅλη του τήν
ζωή ποτέ δέν εἶχε ἀναπτύξει κανένα ἐνδιαφέρον γιά τήν ποίηση; Ὁ χῶρος
αὐτός θά ἦταν γιά τόν ἴδιο, πραγματικό μαρτύριο· κόλαση!
* * *
Ἄν ρίξωμε μιά ματιά στήν φύση, παρατηροῦμε ὅτι:
Ὁ
ἥλιος πού ζωογονεῖ τά φυτά, μπορεῖ, κάτω ἀπό διαφορετικές συνθῆκες καί
νά τά ξεράνει. Καί ἡ βροχή, πού ζωογονεῖ τά λουλούδια, κάτω ἀπό ἄλλες
συνθῆκες, μπορεῖ νά τά σαπίσει! Ὁ ἴδιος ἥλιος μαλακώνει τό κερί καί
σκληραίνει τήν λάσπη.
Ποῦ
ἔγκειται ἡ διαφορά; Μήπως στόν ἥλιο; Φυσικά ὄχι. Ὁ ἥλιος δέν ἀλλάζει·
παραμένει ὁ ἴδιος - ἀναλλοίωτος. Ἡ διαφορά βρίσκεται στό ὑλικό, ἐπάνω
στό ὁποῖο ὁ ἥλιος ρίχνει τίς ἀκτῖνες του.
Ἔτσι
καί ὁ Θεός. Δέν ἀλλάζει. Παραμένει ὁ Ἴδιος. Ἀναλλοίωτος. Ἄτρεπτος. Σάν
ἄλλος ἥλιος ρίχνει τίς ἀκτῖνες τῆς χάρης Του καί ἀγάπης Του σέ ὅλους
τούς ἀνθρώπους.
Ὅμως, ἔτσι φαίνεται ὅτι μέ τήν δική Του ἐνέργεια,
• ἄλλους ζεσταίνει· καί ἄλλους τούς καίει·
• ἄλλους φωτίζει· καί ἄλλους τούς τυφλώνει·
• ἄλλους μαλακώνει· καί ἄλλους τούς σκληραίνει.
* * *
Γιατί αὐτή ἡ διαφορά; Αὐτή ἡ ἀντίθεση; Τί φταίει; Ποῖος φταίει;
Ὁ Θεός ἔχει μόνο μία διάθεση: νά ἐλεεῖ· νά εὐσπλαγχνίζεται· νά συγχωρεῖ· νά σώζει.
Ἡ
διάθεση τοῦ ἀνθρώπου ρυθμίζει τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ.
Ἀνάλογα μέ τήν φροντίδα, ἤ τήν ἀδιαφορία, πού δείχνει ὁ ἄνθρωπος νά
γνωρίσει τόν Θεό καί νά Τόν ἀγαπήσει, ἐνεργεῖ ἡ χάρη Του ἐπάνω του καί
μέσα στήν ψυχή του.
Ἀρχιμ. Α. Μ.
Μηνιαίο Περιοδικό Ι.Μ. Νικοπόλεως & Πρεβέζης Αρ. Φύλλου 329 Δεκέμβριος 2010
«ΩΡΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ!..» του Ἀρχιμ. Α. Μ.
