« Ο απτόμενος πίσσης μολυνθήσεται, και ο κοινωνών υπερηφάνω ομοιωθήσεται αυτώ. Βάρος υπέρ σε μή άρης, και ισχυροτέρω σου και πλουσιωτέρω μή κοινωνεί. Τί κοινωνήσει χύτρα προς λέβητα; αύτη προσκρούσει, και αύτη συντριβήσεται.
Πλούσιος ηδίκησε, και αυτός προσενεβριμήσατο· πτωχός ηδίκηται, και αυτός προσδεηθήσεται. Εάν χρησιμεύσης, εργάται εν σοί· και εάν υστέρησης καταλείψει σε. Εάν έχης, συμβιώσετσί σοι και αποκενώσει σε, και αυτός ού πονέσει. Χρείαν έσχηκέ σου, και αποπλανήσει σε και προσγελάσεταί σοι και δώσει σοι ελπίδα· λαλήσει σοι καλά και ερεί- τίς η χρεία σου; και αισχυνεί σε εν τοις βρώμασιν αυτού, έως ού αποκενώση σε δις ή τρις, και επ' εσχάτων καταμωκήσεταί σου' μετά ταύτα όψεταί σε και καταλείψει σε και την κεφαλήν αυτού κινήσει επί σοι. Πρόσεχε μή αποπλσνηθής και μή ταπεινωθής εν αφροσύνη σου» (ιγ' 1-8).
Αρχίζει τις σκέψεις του ο Σειράχ με την έξης εικόνα: Όποιος εγγίζει την πίσσαν, θα λερωθή απ' αυτήν. Έτσι και εκείνος, που συναναστρέφεται μ' ένα υπερήφανον πλούσιον, θα επηρεασθή απ' αυτόν και θα απόκτηση την δική του νοσηρή νοοτροπία. Μετά ο Σειράχ, αφού παρομοιάζει τον πλούσιον σαν βάρος ασήκωτο διά τον φτωχόν, προτρέπει τον φτωχόν: Μή σηκώσης στους ώμους σου βάρος ανώτερο από τις δυνάμεις σου. Δηλαδή, μή σύναψης πολλές σχέσεις και στενήν επικοινωνίαν με ανθρώπους κοινωνικά ισχυρότερους και πλουσιώτερούς σου. Διότι κάτι τέτοιο θα έχη κακές συνέπειες πάνω σου. Διά να περιγράψη τις συνέπειες αυτές, ο Σειράχ χρησιμοποιεί την εξής εικόνα:
Όπως είναι αταίριαστο και επικίνδυνο να τοποθετήται ένα μικρό και εύθραυστο πήλινο δοχείο, μια χύτρα, κοντά σ' ένα χάλκινον λέβητα, έτσι είναι επικίνδυνη και η στενή συνάφεια ενός φτωχού μ' ένα υπερόπτην πλούσιον. Διότι, όπως η χύτρα κινδυνεύει να συντριβή από τον λέβητα, έτσι κινδυνεύει και ο αδύνατος φτωχός από τον ισχυρόν πλούσιον. Αυτό δε διότι συνήθως οι πλούσιοι αδικούν και πλήττουν και φέρονται με σκληρότητα προς τους υποδεεστέρους τους κοινωνικά. Οι φτωχοί όμως, προκειμένου να τα έχουν καλά με τους πλουσίους, ενώ αδικούνται απ' αυτούς, πρέπει να υποκλίνωνται μπροστά τους και να τους φέρωνται με δουλικό φρόνημα και να ζητούν συγγνώμην και διά πράγματα, στα όποια δεν είναι καθόλου ένοχοι.
Αν λοιπόν, φτωχέ μου, προσθέτει ο Σειράχ, θα είσαι σε κάτι χρήσιμος στον ύπερήφανον πλούσιον, αυτό θα είναι το να σε εκμεταλλεύεται διά το Ιδικό του συμφέρον. Όταν όμως ευρεθής εσύ σε ανάγκες και στερήσεις, κανένα ενδιαφέρον δεν θα δείξη εκείνος σε σένα, αλλά θα σε εγκαταλείψη. Εάν δε συμβή κάποτε να έχης κάποια αγαθά, τότε ο πλούσιος θα σε πλησίαση και πάλιν, όχι διά να σε βοηθήση αλλά διά να σου αρπάξη τα αγαθά σου και να αδειάση τα ταμεία σου.
Καθόλου δεν θα στενοχωρηθή διά το κακό, που σου έκαμεν. Όταν έχη την ανάγκην σου, θα προσπαθήση με υποκριτικά χαμόγελα και ψεύτικο ενδιαφέρον να σε παραπλάνηση. θα σου δώση ελπίδες ότι θα σε βοηθήση. Θα σου ομιλήση με γλυκόλογα και θα σου πή: Ποιάν ανάγκην έχεις; Στηρίξου σε μένα. Ακόμη θα σε προσκαλή επανειλημμένα στο τραπέζι του, διά να σε κάμη να αισθάνεσαι απέναντί του εντροπήν και υποχρέωσιν, διά την τιμήν που σου κάμνει, μέχρις ότου σε αδειάση τελείως. Και στο τέλος θα γελά μαζί σου και θα σε περιπαίζη. Έπειτα θα σε βλέπη να υποφέρης, και αντί να σε συμπονέση, θα σε εγκαταλείψη ενώ θα κινά ειρωνικά την κεφαλήν του σε βάρος σου.
Πρόσεχε λοιπόν, φτωχέ μου, επαναλαμβάνει ο Σειράχ. Πρόσεχε να μή παραπλανηθής από την δολιότητα τέτοιων ανθρώπων, διά να μή εξευτελισθής απ' αυτούς και να μή πληρώσης ακριβά την απερισκεψίαν και μεγαλομανίαν σου.
Διδάγματα Σοφίας Σειράχ Χωρεπισκόπου Σαλαμίνας Βάρνάβας
Πηγή : Άπαντα Ορθοδοξίας
Πηγή : Άπαντα Ορθοδοξίας
