Μπροστά της περνούσε ένας καλόγερος κρατώντας ένα αναμμένο δαδί για να βλέπει. Τότε δεν υπήρχαν ούτε φακοί, ούτε ηλεκτρικά.
Και η κάπνα από το δαδί καταμουτζούρωνε την εικόνα. Και ο καλόγερος; Το έβλεπε-δεν το έβλεπε, σημασία δεν έδινε.
Και η κάπνα από το δαδί καταμουτζούρωνε την εικόνα. Και ο καλόγερος; Το έβλεπε-δεν το έβλεπε, σημασία δεν έδινε.
Και ακούστηκε η φωνή της Παναγίας από την εικόνα:
- Πρόσεχε, παλιοκαλόγερε! Μεχρι πότε θα συνεχίζεις να γεμίζεις ΑΝΕΥΛΑΒΩΣ με την καπνούρα του δαδιού σου το πρόσωπό μου;
Τί ενόχλησε την Παναγία; Ο φυσικός καπνός που έβγαινε απ΄το δαδί; Ή η βρώμα που κάνει το δαδί, όταν καίγεται το ρετσίνι; Φυσικά όχι. Μια ολόκληρη χαβούζα φυσικής δυσωδίας δεν θα Την ενοχλούσε.
- Έλα καημένε! Αυτά κάθεσαι και προσέχεις; Δεν βαριέσαι!
Με άλλα λόγια; Προσέχετε. Η ανευλάβεια, η έλλειψη ευλαβείας σε ό,τι είναι άγιο και ιερό, σε ό,τι είναι της Εκκλησίας και της πίστης στον Χριστό, ΔΕΝ είναι όσο μας φαίνεται απλό!
Η εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου έκαμε στο διάβα των αιώνων θαύματα πολλά. Το μεγαλύτερο είναι το πρώτο. Ότι μας μίλησε. Για να μας θυμίσει ότι η ΑΝΕΥΛΑΒΕΙΑ είναι μεγάλη αμαρτία.
(Έκδοση Ιεράς Μονής Προφήτου Ηλιού Πρεβέζης)