«…Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: εμείς είμεθα προετοιμασμένοι για μια τοιαύτη Εκκλησία; ΄Οταν πέση το κόσκινο του διωγμού, όπως στην Αλβανία καί σε άλλες χώρες, πόσοι θα μείνουμε;
Μιά κορυφή του Θαβώρ είνε εδώ πέρα, αλλά θα λείψη αυτή η κορυφή.
Λοιπόν μη νομίζετε ότι στο Θαβώρ θά περάσετε όλη σας τη ζωή.
Θα ‘ρθη η εγκατάλειψις και ο διωγμός.
Και θα πεινάσωμε καί γυμνητεύσωμε, τα πάντα θα υποστούμε για το Χριστό. Θα έχωμε εμείς τον ηρω΄ι΄σμόν των μαρτύρων αυτών; Τότε θα παρουσιασθούν και νέοι νεομάρτυρες. Τοιούτοι νεομάρτυρες παρουσιάζονται στη Ρωσία και στην Αλβανία. Το τί συμβαίνει στίς χώρες αυτές είναι άγνωστο.
Τώρα εμείς πήγαμε στην Εκκλησία, λειτουργηθήκαμε, ακούσαμε το Ευαγγέλιο και το κήρυγμα, και επιστρέψαμε στα σπίτια μας υπό ελεύθερον ήλιον τέλος πάντων, μολονότι έμμεσος είνε ο διωγμός εναντίον των ιδεών του Ευαγγελίου. Μετά θ’ αρχίση και άμεσος διωγμός. Πας χριστιανός θα καταδιώκεται, ακόμα και το σημείο του σταυρού αν θα κάνη..». (Απόσπασμα από το βιβλίο “ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΣΧΑΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ” του Γέροντος π Αυγουστίνου, επισκόπου Φλωρίνης)
http://www.augoustinos-kantiotis.gr
