Ξημερώνοντας η εορτή μνήμης του Αγίου Γέροντά μου του Καυσοκαλυβίτου, αποφάσισα να γράψω μερικές γραμμές για τα Άγια λειψανά του, στην αγαπητή και φιλόξενη Romfea.gr .
Αφορμή για την αποκατάσταση της αλήθειας αλλά και προς αποκατάσταση κάθε παρεξηγήσεως, στάθηκε μία ραδιοφωνική εκπομπή της 13ης Νοεμβρίου που άκουσα από το σταθμό της Πειραϊκής Εκκλησίας.
Ομιλητής ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ κ. Ανέστης Κεσελόπουλος, ο οποίος κάνοντας αναφορά στην εκταφή του Αγίου Γέροντος Πορφυρίου, ισχυρίστηκε ότι οι υποτακτικοί του στο Άγιον Όρος πέταξαν και σκόρπισαν τα λέιψανά του πέρα από το δάσος.
Ήμουν από το 1985 κοντά στον Άγιο πνευματικό μου πατέρα Πορφύριο. Από το 1988 στο κελί του, του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια ως δόκιμος μοναχός.
Ως εκ τούτου, ήμουν παρών στα τελευταία επίγεια χρόνια της ζωής του, και φυσικά κατά την κοίμησή του και βεβαίως κατά την ταφή και οπωσδήποτε εκταφή του.
Έχω να δηλώσω ευθύς εξαρχής, ότι ο Άγιος μας Πορφύριος ουδέποτε έδωσε εντολή να πεταχθούν τα οστά του.
Αντιθέτως μας είχε δώσει σαφείς οδηγίες για το τί ακριβώς έπρεπε να πράξουμε. Το σώμα του κάθε ανθρώπου ήταν, είναι και θα είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος. Πόσο μάλλον το σώμα ενός Αγίου!
Η επιθυμία του Αγίου Γέροντα ήταν το τέλος της ζωής του να τον βρει στον αγαπημένο χώρο της μετανοίας του, στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους.
Επιθυμούσε να κρυφτεί στις τελευταίες στιγμές του από τα μάτια του κόσμου. Ο Θεός άλλωστε τον είχε δοξάσει εν τω κόσμω, αφού η φήμη του είχε ξεπεράσει τα σύνορα της μικρής μας πατρίδας.
Ήθελε πάσει θυσία στα τέλη της ζωής του να αποκρυφτεί από τον κόσμο, επιβεβαιώνοντας και αυτές τις ύστατες στιγμές του την ταπείνωσή του, αλλά δεικνύοντας και σε όλους τον δρόμο της ύψιστης αυτής αρετής.
Εκτός όμως από τις φραστικές και ιστορικές ανακρίβειες του κ.καθηγητού, που ενδεχομένως να έχει πέσει θύμα παραπληροφόρησης και πλάνης, υπέπεσε στην αντίληψή μου και δεύτερο κρούσμα.
Τη φορά αυτή μάλιστα γραπτό, και μάλιστα μία έκδοση, και το χειρότερο με εκδότη το ίδιο το ησυχαστήριο που ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ίδρυσε, αυτό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Μήλεσι Αττικής.
Ο τίτλος του βιβλίου-Έκπληξη είναι "Από το σημειωματάριο ενός υποτακτικού". Αφανής ο υποτακτικός, αφανές και το σημειωματάριο.
Μεταξύ των περιεχομένων κάποιος με αρχικά Π.Δ. (αυτός και αν είναι αφανής) ισχυρίζεται: "Σύμφωνα με όσα μου είχε πει ο Γέροντας κάναμε την εκταφή του 2/15 Φεβρουαρίου 1995. Με το σούρουπο τα πήρα (ενν. Τα λείψανα) και τα έθαψα σε ένα ρουμάνι που να μη μπορώ να τα βρω ούτε ο ίδιος".
Αδυνατώ να εξηγήσω γιατί και πώς τολμούν να γράφουν ανάλογες ανακρίβειες και εξηγούμαι!
Ο Γέροντάς μας είχει απόλυτη πληροφόρηση από το Άγιο Πνεύμα για την ακριβή ημέρα της Οσιακής του κοίμησης, γι' αυτό και μας καθοδήγησε με απόλυτη ακρίβεια για όσα έπρεπε να γίνουν και φυσικά και για την ταφή του.
Σε έναν αδελφό που αποτελούσε μέλος της συνοδείας του στα Καυσοκαλύβια, του έδωσε σαφείς οδηγίες με ποιο τρόπο να σκαφτεί το μνήμα σε ποιό βάθος, πώς να τοποθετηθούν μεγάλες πλάκες Πηλίου, πού θα εναποτεθεί το σώμα του, ώστε να μην υπάρχει άμεση επαφή με το χώμα ώστε να λιώσει σύντομα.
Η προετοιμασία θανάτου υπήρξε γιορτή για τον Άγιο Πορφύριο. Ο Άγιος Γέροντας ήταν ο απόλυτος οδηγός ενότητας πνευματικής.
Δεν ήταν τυχαίο ότι τα τελευταία 35 λεπτά της επίγειας ζωής του, ψιθύριζε διαρκώς τα λόγια της Αρχιερατικής Προσευχής του Ιησού, ίνα ώσιν εν, ίνα ώσιν έν ίνα ώσιν εν.
Μας εκμυστηρεύθηκε, σε όλη τη συνοδεία του, και τα σχετικά μετά την κοίμησή του. Η επιθυμία του να "κρυφτεί" υπήρξε ο διακαής πόθος του.
Το 1989 και συγκεκριμένα την ημέρα της εορτής του Αγίου Αντωνίου βρέθηκα στο πλάι του στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι. Γύρισε και μου είπε εμπιστευτικά:
"Θόδωρε (το κοσμικό μου όνομα), εδώ σκοπεύουν να κάνουν πολύ άσχημα πράγματα για μένα. Θέλουν να με βάλουν σε μια γυάλα και να με προσκυνούν οι άνθρωποι σαν τον Άγιο Νεκτάριο", (τόση ήταν η ταπείνωσή του που θεωρούσε τον εαυτό του αμαρτωλό, πόσο μάλλον να συγκριθεί με τον μεγάλο Άγιο της Ορθοδοξίας μας Νεκτάριο).
Και συνέχισε: "Αλλά εγώ δεν είμαι κουτός να βρω τον μπελά μου από τους Αγίους, θα έρθω επάνω στα Καυσοκαλύβια. Μπορείς να με βοηθήσεις και να περιποιείσαι τους κήπους; Να φυτεύεις παντζάρια, σπανάκια, κολοκυθάκια; Άντε και να ψαρεύεις να πιάνεις και κανένα ψαράκι;"
Κανείς δεν πίστευε ότι τελικά θα έρθει στα Καυσοκαλύβια για να κοιμηθεί. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αφού υπήρξε ο Κτήτωρ στο Ησυχαστήριο στο Μήλεσι, εκεί θα ήταν και το μνήμα του ώστε να το προσκυνούν οι άνθρωποι και να λαμβάνουν την ευλογία του.
Όμως ας επανέλθω στα αρχικά Π.Δ. που αναφέρονται στο συγκεκριμένο βιβλίο. Δεν υπάρχει και δεν υπήρξε αδελφός μοναχός με αυτά τα αρχικά στα Καυσοκαλύβια. Αγνοώ εάν τα αρχικά αυτά χρησιμοποιούνται συμβολικά.
Αν ναί, τότε τί συμβολίζουν; Μάλλον αποπροσανατολίζουν. Εάν κάτι είναι συμβολικό και ουδείς το αποσυμβολίζει, τότε θα ήταν υπέρ αρκετή η αναφορά αόριστα σε κάποιον αδελφό της Σκήτης μας.
Όμως έχω προσωπική άποψη. Έχω άποψη προσωπική αφού ήμουν παρών στην ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του γέροντα μας.
Τρεις ήμασταν παρόντες. Η ταπεινότητά μου, ο πατήρ Ιωαννίκιος και ο πατήρ Νικήτας.
Η εκταφή των κεκοιμημένων πατέρων στα Καυσοκαλύβια πραγματοποιείται τρία χρόνια μετά την ταφή.
Σκεφτήκαμε η ανακομιδή των λειψάνων του Άγίου Γέροντά μας να πραγματοποιηθεί λίγες ημέρες πριν την ολοκλήρωση της τριετίας.
Η καταλληλότερη ημερομηνία βρέθηκε. Συνέπιπτε μάλιστα με την ανακομιδή των λειψάνων του Αγίου Γεωργίου, αφού στον Άη Γιώργη ήταν και αφιερωμένος ο Ναός στο κελί μας.
Ήταν αργά το βράδυ όταν ολοκληρώθηκε η ανακομιδή. Οι δύο αδελφοί που προανέφερα, οδήγησαν τα Άγια λείψανα στο δάσος όπου θάφτηκαν μυστικά. Προσωπικά αρνήθηκα να ακολουθήσω τους δύο αδελφούς, θέλοντας να αγνοώ τον τόπο ταφής τους.
Σαφέστατα δεν πετάχτηκαν και δεν διασκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. "φυλάσσει Κύριος πάντα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν, ἓν ἐξ αὐτῶν οὐ συντριβήσεται. "( Ψαλ. 33,21)
Η ταπεινή Οσιακή του κοίμηση, η ταπεινή ανακομιδή των Αγίων λειψάνων του, καθώς και η απόκρυψή τους από τα μάτια του κόσμου συμβαδίζουν με αυτά που έλεγε εν ζωή: "Δεν θέλω να με βάλετε σε φωτογραφίες. Θέλω να με βάλετε στην καρδιά σας. Όποιος θα με έχει στην καρδιά του θα είμαι πάρα πολύ κοντά του".
http://www.romfea.gr
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἰχνηλάτης τῶν πάλαι πατέρων γέγονας, Ἁγιωνύμου τοῦ Ὄρους ἀσκήσας Σκήτῃ σεπτῇ, Τριάδος τῆς Ζωαρχικῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων, ἄβυσσος θείων δωρεῶν, λυτήρ δεινῶν ἀσθενειῶν, ἐδείχθης ὦ θεοφόρε. Πορφύριε οἰκουμένης, πάσης, ποιμήν ἡμῶν καί στήριγμα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
(Ὑπὸ Εὐαγγέλου Καραδήμου)
Τῆς Εὐβοίας τὸν γόνον, Οἰκουμένης ἀγλάϊσμα (πρώτη γραφή: πανελλήνων τὸν Γέροντα), τῆς Θεολογίας τὸν μύστην καὶ Χριστοῦ φίλον γνήσιον, Πορφύριον τιμήσωμεν, πιστοί, τὸν πλήρη χαρισμάτων ἐκ παιδός. Δαιμονῶντας γὰρ λυτροῦται, καὶ ἀσθενεῖς ἰᾶται πίστει κράζοντας· δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
(Ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Προγιγνώσκειν τὸ μέλλον σοφῶς, Πορφύριε, ὡς ἀντιμίσθιον πόνων καὶ βιοτῆς εὐσεβοῦς χάριν δέδωκέ σοι ἄνωθεν ὁ Κύριος· ἄνθος Εὐβοίας ἱερόν, ἐκ τοῦ Ἄθω μυστικῶς πρὸς κήπους μετεφυτεύθης ἀλήκτου δόξης πρεσβεύειν Χριστῷ ὑπὲρ τῶν εὐφημούντων σε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ´. Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ.
(Ὑπὸ Ἀδαμαντίας Πιπεράκη)
Φωτὸς χωρίον τοῦ Θεοῦ καὶ χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος ἔμπλεως, τῶν ἱερέων καλλονή, τῶν μοναστῶν κανὼν ἀκριβέστατος, Πορφύριε σοφέ, τῇ διακρίσει λάμψας καὶ θαύμασι, Πατὴρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε.
(Ἀγνώστου ποιητοῦ - εὑρέθησαν στὸ κελλίον τοῦ Γέροντος ὡς χειρόγραφα, ὡς προσευχὴ ἀγνώστων προσκυνητῶν καὶ ἁπλῶς παρατίθενται ἐδῶ, δὲν προτείνονται πρὸς ψαλμῴδησιν)
Ὁσίως διέπρεψας ἐν μέσῳ ἄστει σοφέ, τὴν κλῆσιν δεξάμενος ἀπὸ κοιλίας μητρός· ὅθεν προσκαρτεροῦντες τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, προσέτι μαρτυρίᾳ πλείω τούτων δοθῆναι, ἵνα ἀκαταπαύστως τὴν δόξαν σου ὑμνοῦμεν, αἰτούμενοι ἐλέους τῷ σὲ ἁγιάσαντι.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
(Ἀγνώστου ποιητοῦ - εὑρέθησαν στὸ κελλίον τοῦ Γέροντος ὡς χειρόγραφα, ὡς προσευχὴ ἀγνώστων προσκυνητῶν καὶ ἁπλῶς παρατίθενται ἐδῶ, δὲν προτείνονται πρὸς ψαλμῴδησιν)
Πνευματέμφορος ὅλος καὶ ἀπαθέστατος, διακρίσεως φάρος φωτοειδέστατος, ἱερατεύων τῷ Χριστῷ, ὡς ἰσάγγελος ὤφθης. Προφήτης θαυμαστός, τὰ ἐγγὺς καὶ τὰ μακράν, προβλέπεις ὅσιε Πάτερ, Πορφύριε θεοφόρε, Ἁγίου Ὄρους τὸ ἀγαλλίαμα.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
(Ὑπὸ Ἀδαμαντίας Πιπεράκη)
Ὡς παιδιόθεν τὸν Χριστὸν χαίρων ἠγάπησας, καὶ τὰ τοῦ βίου ἀγαθὰ ἀπαρνησάμενος, τὴν τοῦ Ἄθωνος κατέλαβες πολιτείαν, τὸν τῆς πτώσεως χιτῶνα ἐκδυσάμενος, ἀνεδείχθης τῆς Τριάδος ἐνδιαίτημα καὶ πρεσβεύεις ἀεί, Πάτερ ὅσιε, σωθῆναι ἡμᾶς.
Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
(Ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Τὸν ὑακίνθῳ καὶ πορφύρᾳ ταπεινώσεως, ὑπακοῆς τε καὶ ἀγάπης στολισάμενον τῆς ψυχῆς αὐτοῦ τὸ ἔνδυμα καὶ ὀφθέντα χαρισμάτων θείου πνεύματος ἐκσφράγισμα εὐφημήσωμεν σοφίας ὡς διδάσκαλον ἀνακράζοντες· Χαίροις, μάκαρ Πορφύριε.
Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
(Ὑπὸ Εὐαγγέλου Καραδήμου)
Τοῦ Παρακλήτου τὸν ναὸν τὸν ἁγιώτατον καὶ τῆς πανάγνου Θεοτόκου προσφιλέστατον, ἀνυμνήσωμεν Πορφύριον ἐκ καρδίας. Ἀγαπᾷ γὰρ καὶ ἰᾶται πάντας καὶ φρουρεῖ καὶ πρεσβεύει ὅπως τύχωμεν θεώσεως. Ὅθεν κράζομεν· χαίροις, πάτερ Πορφύριε.
Ἕτερον Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ἁγίων Πάντων ὁ χορός νῦν εὐφραινέσθωσαν καί ὀρθοδόξων τά πληρώματα χαιρέτωσαν, ὅτι ἄρτι τῇ Ἐκκλησίᾳ, λαμπρός ἀστήρ ἐφάνη. Τριάδος τῆς Ἁγίας Σκήτης σεπτῆς, τῶν Καυσοκαλυβίων κόσμος φανείς. Διό κράζομεν, χαίροις πάτερ Πορφύριε.
Μεγαλυνάριον
Χαῖρε καί εὐφραίνου Σκήτη λαμπρά, Καυσοκαλυβίων, ἐν σοί ηὔγασεν ἀληθῶς, ἄστρον καταυγάσαν, τήν οἰκουμένην πάσαν, καί πάντας ἀφυπνίζων, πρός βίον κρείττονα.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
(Ὑπὸ Εὐαγγέλου Καραδήμου)
Χαίροις χαρισμάτων ὁ θησαυρὸς καὶ τῶν ἰαμάτων ἡ πηγὴ ἡ θαυματουργός. Χαίροις ὁ προφήτης ὁ νέος Ἐκκλησίας, Πορφύριε, τρισμάκαρ, Ἄθωνος καύχημα.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
(Ὑπὸ Χαραλάμπους Μπούσια)
Χαίροις, ὁ χαρίτων πλησθεὶς πολλῶν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις καὶ ἰθύνας πιστοὺς καλῶς πρὸς λειμῶνας θείους, ἀστὴρ θεοσοφίας καὶ ἀκραιφνοῦς ἀγάπης, πάτερ Πορφύριε.
Ἕτερον Μεγαλυνάριον
(Ὑπὸ Ἀδαμαντίας Πιπεράκη)
Χαίροις τῆς Εὐβοίας γόνος ἐσθλός, καὶ ὑπερουσίου τῆς Τριάδος μυσταγωγός· χαίροις τοῦ ἀκτίστου, φωτὸς τοῦ Θαβωρίου, αἱρέτης καὶ δοχεῖον, Πάτερ Πορφύριε.
http://www.saint.gr
