Λιβάνι

Οι αρχαίοι ονόμαζαν θυμίαμα τήν αρωματική "ελαιορρητίνη" η οποία εκχύνονταν δια τομών από τό δέντρο "Λίβανος".

Στήν παλαιά διαθήκη η πράξη τού θυμιάματος αναφέρεται πολλές φορές με πιό γνωστή περίπτωση τόν ψαλμό του προφητάναξ Δαυίδ "κατευθυνθήτω η προσευχή μου, ώς θυμίαμα ενωπιόν σου" (ψαλμ 140,2).
Στήν Καινή Διαθήκη μνημονεύεται η αγγελική οπτασία τού ιερέως Ζαχαρία κατά τήν ώρα του θυμιάματος(Λουκ.1,49), καθώς καί στήν προσφορά τών μάγων έξ Ανατολής στόν Σωτήρα Χριστό κατά τή γεννησή του.
Ο Γ' Αποστολικός κανών κάμνει λόγο περί θυμιάματος καί ελαίου, ώς τών μόνων προσφορών πού ταιριάζουν στόν χριστιανικό ναό.

Το θυμίαμα αλληγορείται ώς ανάταση τού νού καί τής καρδιάς μας στόν ουρανό, κατά τήν ώρα τής προσευχής. Συνεπώς σωστά συμπληρώνει ο ιερός Χρυσόστομος ότι το θυμίαμα είναι καλό καί ευωδιάζει, αλλά μόνον όταν έρχεται σε επαφή με τή φωτιά καταλαβαίνεις τήν πραγματική τού αξία. Όπως καί η προσευχή καλή είναι, γίνεται καλύτερη όμως όταν γίνεται με ψυχή γεμάτη θέρμη καί φλόγα.
Συμβολίζει τελικά ο καπνός τού θυμιάματος τήν προσευχή τών πιστών πού ανεβαίνει πρός τόν ουρανό καί η ευωδία θεωρείται η χάρης τού αγίου πνεύματος.

 http://www.toagionoros.gr