Η πίστη δεν έρχεται με επιχειρήματα

Απλώνω τα χέρια μου στο λυτρωτή μου, που προφητέψανε πως θε να ‘ρτει επί τέσσερες χιλιάδες χρόνια, κι ήρτε για να βασανιστεί και για να πεθάνει απάνου στη γης για μένα, τον καιρό που προφητεύτηκε και με όλα τα καθέκαστα που είπανε οι προφήτες. Και με τη χάρη τη δική Του, ακαρτερώ με ειρήνη το θάνατο να με πάρει, με την ελπίδα πως θε να ‘μαι ενωμένος μαζί Του αιώνια. Κι ωστόσο περνώ τη ζωή μου με χαρά, είτε με τα καλά που μου δίνει κατά του θέλημά Του, είτε με τα κακά που μου στέλνει για το δικό μου το καλό, και που ο ίδιος μου δίδαξε να τα τραβάω δίχως παράπονο, όπως τα τράβηξε και Κείνος.

Γι’ αυτό δεν παραδέχουμαι καμμιάν άλλη θρησκεία. Για τούτο βρίσκω απόκριση σε κάθε αντιμίλημα. Ένας Θεός τόσο καθαρός, είναι...
... δίκιο να μην ξεσκεπάζεται παρά μονάχα σε κείνους πώχουνε καρδιά καθαρή.

Οι άνθρωποι πλάθουνε ένα είδωλο ακόμα κι από την ίδια την αλήθεια: γιατί η αλήθεια, δίχως την αγάπη, δεν είναι ο Θεός, παρά είναι το είδωλό του που δεν πρέπει να το αγαπούμε, μήτε να το λατρεύουμε. Κι ακόμα λιγότερο πρέπει ν’ αγαπούμε κια να προσκυνούμε τον αντίμαχό του, που ‘ναι η ψευτιά.

Μην πολεμάτε να πείσετε τον εαυτό σας με συλλογισμούς πως υπάρχει Θεός, αλλά με το να λιγοστέψτε τα πάθη σας. Θέλετε να φτάξετε στην πίστη, μα δεν γνωρίζετε από ποιον δρόμο να πάτε. Ποθείτε να γιατρευτείτε από την απιστία σας και ζητάτε να βρείτε το γιατρικό: μάθετέ το από κείνους που ήτανε αλυσωμένοι σαν κ’ εσάς, και που τώρα θυσιάζουνε ό,τι έχουνε, για την πίστη τους. Τούτοι είναι κάποιοι άνθρωποι που γνωρίζουνε το δρόμο που θέλετε να ακολουθήσετε, και που γιάνανε από μιαν αρρώστεια που θέλετε κ’ εσείς να γιατρευτείτε. Πορευτείτε όπως πορευτήκανε και κείνοι στην αρχή, δηλαδή κάνοντας όλα όσα κάνει ένας χριστιανός, σα να πιστεύανε, παίρνοντας αγιασμό, κάνοντας λειτουργίες, και τ’ άλλα τα τυπικά της θρησκείας. Κι αυτά ακόμα θα σας κάνουνε να πιστέψετε και θα σας απομωράνουνε1. Θα μου πείτε πως αυτό το πράγμα είναι ίσια εκείνο που φοβάστε. Και σας αποκρίνουμαι: Και γιατί; Τι έχετε να χάσετε;

1 «Εί τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τω αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω ίνα γένηται σοφός» (Α΄ Κορινθ. 3:19) – «Και όντες σοφοί, ως άφρονες ενομίσθησαν. Ταύτην την άνοιαν αξιώσαι ημάς ο Θεός φθάσαι» (όσιος Ισαάκ ο Σύρος)

Blaise Pascal σε μετάφραση Φώτη Κόντογλου. Εκδόσεις Αστήρ

http://www.xfd.gr/
http://tistheosmegas.blogspot.com/2010/09/blog-post_1398.html