Ο ΠΝΕΥΜΑΤΕΜΦΟΡΟΣ
Το αποστολικό αυτό ανάγνωσμα έχει επιλεγεί προς τιμήν του όσιου Σάββα του ήγιασμένου, πού εορτάζει σήμερα. Αναφέρεται στους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τούς οποίους είχε και ό μεγάλος αυτός ασκητής του Θεού. Λέει ό απόστολος Παύλος συγκεκριμένα: «Ό καρπός τού Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, άγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια». Ό καρπός πού παράγει το 'Αγιον Πνεύμα είναι ή αγάπη, ή χαρά, ή ειρήνη, ή ανεκτικότητα στις αδικίες, ή καλοσύνη, ή ευεργετική διάθεση, ή πίστη, ή πραότητα, ή εγκράτεια. Απέναντι στους ανθρώπους πού έχουν τις αρετές αυτές, δεν ισχύει ό νόμος. Κι όσοι ανήκουν πραγματικά στον Χριστό, έχουν νεκρώσει τον σαρκικό άνθρωπο με τα πάθη και τις επιθυμίες του. Εάν λοιπόν ζούμε σύμφωνα με τις εμπνεύσεις του Άγιου Πνεύματος, ας συμπεριφερόμαστε και σύμφωνα με τις επιταγές του.
Αυτό ακριβώς εφάρμοσε στη ζωή του ό άγιος Σάββας ό ήγιασμένος. Ήταν πλημμυρισμένος με όλα αυτά τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος από τα παιδικά του χρόνια. Γεννήθηκε στην Καππαδοκία το 439 μ.Χ. από γονείς ευσεβείς οι όποιοι τού μετέδωσαν την αγάπη για τον Θεό. Από μικρό παιδί τού άρεσε να καταφεύγει συχνά στο ναό της πόλης του- εκεί με την καθοδήγηση ενός ευλαβούς ιερέως διακονούσε στο ναό του Θεού, προσευχόταν και μετείχε στις ιερές Ακολουθίες.Και πραγματικά το 'Άγιον Πνεύμα καθοδηγούσε τη ζωή του. Έτσι ό Σάββας δεκαπέντε ετών οδηγήθηκε στους Αγίους Τόπους, σε μία εποχή πού το μοναστικό και ιεραποστολικό έργο του μεγά λου ασκητού της έρημου, του οσίου Ευθυμίου, βρισκόταν στη μεγαλύτερη του ακμή. Ό όσιος Ευθύμιος διέκρινε στο πρόσωπο του ευσεβούς νέου τον πνευματικό εκείνον άνθρωπο πού θα καλούσε ό Θεός να γίνει μέγας ασκητής, πλήρης Πνεύματος και σοφίας. Εκεί στη ζωή της έρημου ό Σάββας έδειξε μοναδικό ζήλο και αφοσίωση. Ώς νέος μοναχός ήταν πρόθυμος, ταπεινός και υπάκουος· σαν διψασμένο ελάφι άκουγε τις διδασκαλίες του οσίου Ευθυμίου και θησαύριζε μέσα του μεγάλους πνευματικούς θησαυρούς. Και μετά το θάνατο του οσίου Ευθυμίου, με την καθοδήγη ση του Αγίου Πνεύματος οδηγήθηκε στον τόπο πού θα έμενε μόνιμα ως ιδρυτής και ηγούμενος της νέας μεγάλης ιστορικής μονής του. Δίπλα του συγκεντρώθηκαν πολλοί μοναχοί. Και ό πνευματέμφορος αυτός ασκητής σε ηλικία 53 ετών χειροτονήθηκε ιερέας. Και ως ηγούμενος εφάρμοσε όλες τις πνευματικές υποθήκες πού είχε λάβει από τον όσιο Ευθύμιο. Ή μονή προόδευε πνευματικά και ό ίδιος έγινε «λύχνος άσβεστος και φωστήρ διαυγέστατος». Με την αγιότητα του ένέπνεε την πνευματι κή ζωή στους μοναχούς αλλά και σε όλους τούς πιστούς της περιοχής.
ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Στη συνέχεια ό απόστολος Παύλος τονίζει τις αρετές πού πρέπει να έχουμε στις σχέσεις μας με τούς άλλους ανθρώπους. Λέει λοιπόν: 'Ας μη γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ό ένας τον άλλο σε φιλονικίες και φθονώντας ό ένας τον άλλο. «'Εάν και προληφθή άνθρωπος εν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τον τοιούτον». Εάν δηλαδή από αδυναμία πέσει κανείς σε κάποιο αμάρτημα, εσείς πού είστε πνευματικά ισχυροί, να διορθώνετε και να παιδαγωγείτε έναν τέτοιον άνθρωπο με πνεύμα πραότητος. Εσύ μάλιστα πού διορθώνεις τον άλλον, πρόσεχε μην πέσεις κι εσύ στον πειρασμό. Γι' αυτό να υπομένετε ό ένας τις ενοχλήσεις του άλλου- και έτσι εκπληρώστε τελείως το νόμο του Χριστού, δηλαδή την εντολή της αγάπης.Οι νουθεσίες αυτές του θεοπνεύστου Αποστόλου αναφέρονται στους πιστούς εκείνους πού παρασύρονται από άλλους ανθρώπους και παρουσιάζουν πτώσεις από αδυναμία. Τούς πιστούς αυτούς, λέει ό απόστολος Παύλος, πρέπει να τούς καταρτίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι με αγάπη.
Αυτό ακριβώς έκανε και ό άγιος Σάββας. Ήταν εποχή πού οι αλαζόνες αιρετικοί μονοφυσίτες πολεμούσαν τούς Ορθοδόξους, είχαν παρασύρει ακόμη και τον αυτοκράτορα Αναστάσιο και φυλάκιζαν πλήθος κληρικών. Στην κρίσιμη αυτή στιγμή ό άγιος Σάββας ανέλα βε να προστατεύσει τούς Ορθόδοξους πιστούς από την πλάνη της αιρέσεως με κάθε τρόπο. Νουθετούσε τούς καλοδιάθετους, δίδασκε τούς σταθερούς, παιδαγωγούσε όσους είχαν παρασυρθεί. Έτρεχε παντού. Διαφώτιζε, στήριζε, βοηθούσε. Άγγελος στηριγμού έγινε. Σε κάποια κρίσιμη στιγμή, όταν ό αιρετικός επίσκοπος Αντιοχείας Σεβήρος μαζί με πολλούς άλλους οπαδούς του είχαν πάει στα Ιεροσόλυμα για να πα ρασύρουν τούς Ορθοδόξους, ό Σάββας άφησε την ερημία της Μονής και μεαποφασιστικότητα και ηρωισμό, μαζί με άλλους μοναχούς ήλθε στην Αγία Πόλη για να στηρίξει τούς πιστούς και να τούς διδάξει την Ορθόδοξη πίστη. Όταν ό λαός αντίκρισε τον ζηλωτή Όσιο και άκουσε από το στόμα του την Ορθόδο ξη αλήθεια, στερεώθηκε και αντέδρασε στους αιρετικούς, οι όποιοι νικημένοι αναγκάσθηκαν να φύγουν. Και στη συνέχεια άρχισε να περιοδεύει σ' όλη τη γύρω περιοχή για να ενισχύσει τούς πι στούς.
Σε ηλικία 93 ετών, στις 5 Δεκεμβρίου του έτους 532 παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο , τον Όποιο υπηρέτησε με τόση αφοσίωση. Έζησε μία ζωή άγιότητος και προσφοράς, ασκήσεως και στηριγμού. Και από τα ουράνια σκηνώματα καλεί όλους εμάς να μένουμε σταθεροί στην Ορθόδοξη πίστη, ζώντας μέ σα στη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
«ΣΩΤΗΡ»01/12/2010http://aktines.blogspot.com/2010/12/blog-post_8585.html
