Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ
Ο Άγιος Ελευθέριος γεννήθηκε στην Ελλάδα και έζησε τον 2o αιώνα μ. Χ. Τότε αυτοκράτορας ήταν ο Κόμμοδος και ο Σεπτίνος Σεβήρος.
Ορφανός από πατέρα, ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου από την ευσεβέστατη και φιλάνθρωπη μητέρα του, Ανθία.
Διακαής πόθος της Ανθίας ήταν να επισκεφτεί τη Ρώμη, που τα χώματά της είχαν βαφτεί με το αίμα των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Κάποτε, λοιπόν, αποφάσισε και πήγε. Μαζί πήρε και το νεαρό γιό της Ελευθέριο.
Ο επίσκοπος Ρώμης, όταν είδε τον Ελευθέριο εκτιμώντας την πολλή νοημοσύνη του, τη θερμή πίστη και το αγνό ήθος του, τον έλαβε υπό την προστασία του. Μετά από λίγα χρόνια τον χειροτόνησε διάκονο και έπειτα ιερέα.
Από τη θέση αυτή ο Ελευθέριος αγωνίστηκε με ζήλο για τη διδαχή του ποιμνίου του, και σε έργα φιλανθρωπίας. Γι’ αυτό και το έτος 182 μ. Χ., με κοινή ψήφο κλήρου και λαού, ανήλθε στον επισκοπικό θρόνο της Ρώμης.
Η φήμη της αρετής του έφτασε μέχρι τη Βρεττανία. Έτσι, ο βασιλιάς αυτής Λούκιος έγραψε επιστολή στον Ελευθέριο και του δήλωνε ότι αυτός και ο λαός του επιθυμούσαν να γίνουν χριστιανοί. Ο Ελευθέριος αμέσως ανταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο εκπαιδευμένους στην πίστη άνδρες, που κατήχησαν και βάπτισαν χριστιανούς τον Λούκιο με το λαό του.
Όταν ο Σεπτίμιος Σεβήρος εξήγειρε διωγμό κατά των χριστιανών, ο Ελευθέριος τον έλεγξε θαρραλέα.
Τότε διατάχθηκε ο μαρτυρικός θάνατός του, μαζί με τη μητέρα του Ανθία.
Έτσι ο Άγιος Ελευθέριος πέρασε «εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού». Δηλαδή στην ελευθερία της ένδοξης κατάστασης των παιδιών του Θεού.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α'. Τὸν συνάναρχον...
Ἱερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, καὶ αἱμάτων τοὶς ῥείθροις ἐπισταζόμενος, τῶ Δεσπότη σου Χριστῷ μάκαρ ἀνέδραμες, Ἐλευθέριε σοφέ, καθαιρέτα τοῦ Σατάν, διὸ μὴ παύση πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πίστει τιμώντων, τὴν μακαρίαν σου ἄθλησιν.
Η Αγία Ανθία, η μήτηρ του Αγίου Ελευθερίου, περιχυθείσα τω του υιού νεκρώ, ξίφει τελειούται.
Βλέποντας
ο παράνομος τύραννος, ότι ο Άγιος Ελευθέριος νικούσε όλα τα
βασανιστήρια, απελπίσθηκε τελείως, και γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε με
άλλον τρόπο να τον θανατώσει, διατάσσει να κόψουν το κεφάλι του.
Αφού απέκοψαν την κεφαλή του, ο ένδοξος Ελευθέριος παρέδωσε την μακαρία ψυχή του στα χέρια του Θεού.
Η
δε μητέρα του η Ανθία αγκάλιασε το σώμα του γιου της και το
καταφιλούσε, μακαρίζοντας τον Μάρτυρα ότι έπαθε τόσα πολλά μαρτύρια για
τον Κύριο.
Τότε
οι ωμοί και άσπλαχνοι δήμιοι την θανάτωσαν και όσοι πιστοί βρέθηκαν
στη Ρώμη από την Αυλώνα, την έδρα της Επισκοπής του Αγίου, πήραν τα δυο
άγια Λείψανα και αφού τα άλειψαν με μύρο και τα τίμησαν πρεπόντως, τα
ενταφίασαν... ... φιλοθέως και ευλαβώς προς δόξαν του Τριαδικού Θεού.
ΠΗΓΗ: www.xfe.gr/
