ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΙΑ' ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Λουκά ιδ' 16 - 24 ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣΚΑΛΗ
«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα».
Ή πρόσκληση παρουσιάζεται τιμητική και επίμονη. «Έλατε, όλα είναι έτοιμα» λέει ό απεσταλμένος του οικοδεσπότη στους πρώτους - προσκεκλημένους. Και όταν εκείνοι με διάφορες προφάσεις αρνούνται, κατά εντολή του κυρίου του τρέχει στις πλατείες, στα στενά της πόλης, για να οδήγηση στο δείπνο τους φτωχούς και κατατρεγμένους της ζωής. Θέλει να απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι τη μεγάλη χαρά, πού έχει ετοιμάσει. Άλλα
για τί είδους δείπνο πρόκειται;
Έδώ υπάρχει ένας διπλός συμβολισμός, πού πρέπει να προσέξουμε. Ό Κύριος με την εικόνα του δείπνου αναφέρεται στην μεγάλη χαρά της βασιλείας του Θεού, πού έχει ετοιμάσει ό Οικοδεσπότης τού σύμπαντος για όλους εμάς. Η λέξη «μέγα» τονίζει το μεγαλείο και τη σημασία αυτού του δείπνου. Δεν πρόκειται εδώ για κάτι απλό, συνηθισμένο. «Έποίησε δείπνον μέγα».
Άς το προσέξουμε αυτό, γιατί συχνά μάς διαφεύγει. Ή «βασιλεία του Θεού», στην οποία μάς καλεί ό Χριστός, δεν είναι κάτι μικρό. Στο δείπνο αυτό το «μέγα», πού μας περιμένει στο εσπέρας της ζωής μας, θα έχουμε την ευκαιρία όχι απλώς να χαρούμε, αλλά να παρακαθήσουμε, να συνομιλήσουμε «πρόσωπο προς πρόσωπο» με τον Θεό, να απολαύσουμε τα αγαθά του.
Αλλά και όσοι βρισκόμαστε ακόμη σ' αυτήν εδώ τη γη έχουμε την ευκαιρία να γευθούμε κάτι από τη μεγάλη αυτή ευφροσύνη. Γιατί και έδώ στη γη τελείται ένα «δείπνο μέγα»: Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, στο όποιο μας καλεί ό Χριστός, γιατί αποτελεί την ουράνια πρόγευση, αλλά και την προϋπόθεση συμμετοχής στο διαρκές μέγα δείπνο της βασιλείας του. «Αμήν αμήν λέγω ύμίν, εάν μή φάγητε την σάρκα του υιού του άνθρωπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν έαυτοίς. Ό τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αίώνιον...» (Ίωάν. στ 53-54). Υπάρχει μια εσωτερική σχέση του ενός δείπνου, του οριστικού στη βασιλεία των ουρανών, με το άλλο, της θείας Ευχαριστίας, πού από την πρώτη στιγμή παρέλαβε και τελεί ή Εκκλησία. Το πρώτο είναι κάτι πού προσδοκούμε. Το δεύτερο, το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, είναι ήδη εμπρός μας, συγκεκριμένο. Συνεχώς ό Κύριος μάς προσκαλεί σ' αυτό. Ή πρόσκληση του όμως γίνεται ιδιαίτερα επίμονη σε περιόδους μεγάλων πνευματικών γεγονότων, όπως οι ήμερες των Χριστουγέννων, στις όποιες οδηγούμαστε.
Αλλά πώς πρέπει να δούμε αύτη την πρόσκληση;
Όπως είναι. Πρόσκληση τιμής σε «δείπνο μέγα», δείπνο χαράς πολλαπλής είναι. «Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα» μάς φωνάζει ό Κύριος. Και ό λειτουργός του σε κάθε Λειτουργία πιο συγκεκριμένα μάς δείχνει τον τρόπο και τον δρόμο πού πρέπει να ακολουθήσουμε, για να προσέλθουμε αξίως στο δείπνο αυτό. «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε», Ό λόγος του αφορά τη συγκεκριμένη προσέλευση μας στο «μυστικό δείπνο» της θείας Ευχαριστίας, αλλά και γενικώτερα καθορίζει το πώς θα οδηγηθούμε στο ουράνιο δείπνο, του οποίου ή θεία Κοινωνία αποτελεί τον αρραβώνα.
Μετά φόβου Θεού. Με δέος, κατάνυξη, φόβο ιερό. Με συναίσθηση βαθιά ότι μας καλεί ό Θεός, ότι προσεγγίζουμε Αυτόν, στον όποιο οφείλεται το πάν, από τον οποίο εξαρτάται το πάν, πού είναι το πάν, ή άπειρη Σοφία και Αλήθεια και Δύναμη, ή μόνη απόλυτη ύπαρξη. Άς μιμηθούμε τούς αγίους, πού, όταν σκέπτονταν τον Θεό, ένιωθαν ρίγος και θάμβος.
Τον γνήσιο φόβο του Θεού συνοδεύει πάντοτε ή πίστη. Κανείς δισταγμός δεν χωράει για την πραγματικότητα της βασιλείας του Θεού, για το νόημα της θείας Ευχαριστίας.
Αλλά δεν φθάνουν ό φόβος και ή πίστη. Σ' ένα δείπνο, πού το προσφέρει ή αγάπη τού Θεού, απαραίτητα ή ψυχή πρέπει να είναι ντυμένη με αγάπη. Πώς θα καλέσουμε και θα δεχθούμε στην ψυχή μας τον Χριστό, όταν την πλημμυρίζουν αισθήματα αντιπάθειας για τούς αδελφούς μας; Και πώς θα μπορέσουμε ποτέ να είμαστε συνδαιτυμόνες στη βασιλεία του Θεού, πού είναι Αγάπη, κουβαλώντας στην ψυχή μας το μίσος;
Άς αγνίζουμε τις καρδιές μας. Ιδιαίτερα αυτές τις άγιες ήμερες πού πλησιάζουν, και στην πρόσκληση πού ό Κύριος μάς απευθύνει «έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμα εστί πάντα» με συναίσθηση ας απαντήσουμε: «Ναι, Κύριε, ερχόμαστε. 'Αξίωσέ μας το κάθε μας βήμα να είναι βήμα προς το δείπνο σου μετά φόβου, πίστεως και αγάπης».
