Γέννησις του Σωτήρος Χριστού
…Ήταν χειμώνας, κρύο. Νύχτα πλησίαζε. Σπίτι δεν άνοιξε να δεχθεί μέσα την επίτοκο μητέρα. Φάνηκαν σκληροί οι Βηθλεεμίται. Η Παναγία αναγκάστηκε να βγει έξω από τη Βηθλεέμ και να ζήτηση κατάλυμα σε μια σπηλιά από αυτές πού άφθονες υπάρχουν στην Παλαιστίνη, μια σπηλιά πού χρησίμευε στους βοσκούς σαν στάβλος.
Εκεί λοιπόν, σ’ ένα βρωμερό στάβλο, πάνω σε μια φάτνη πού θέρμαιναν μόνο οι αναπνοές των ζώων, εγεννήθη ο Σωτήρ.
Ω συγκατάβασις, ω μυστήριο, ω ανερμήνευτο θαύμα! Μακάριος όποιος σκύβει στη φάτνη και προσκυνεί τον γεννηθέντα Σωτήρα του κόσμου με πίστη και ειλικρίνεια.
«Διέλθωμεν έως Βηθλεέμ…». Ο Χριστός γεννήθηκε έξω από τη Βηθλεέμ. Σπίτι, κατάλυμα, δεν υπήρχε. Αυτό νομίζετε ότι δεν επαναλαμβάνεται και σήμερα;
Αλλά ο Χριστός, αγαπητοί μου, δεν είναι μόνο μέσα στις εκκλησίες.
Ο Χριστός είναι παντού. Είναι προ παντός όπου φτωχός και γυμνός, όπου χήρα και ορφανό, όπου δυστυχής και αιχμάλωτος.
Όπου άνθρωπος ταλαίπωρος. Εκεί και ο Χριστός.
Το είπε ο ίδιος, ότι η συμπεριφορά πού δείχνουμε στους συνανθρώπους μας αντανακλά στο πρόσωπο του.
Ο λόγος του είναι αιώνιος• «Έφ’ όσον εποιήσατε ενι τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25,40).
Λένε, ότι στα παλιά τα χρόνια μία ευσεβής κυρία της Ρώμης έλεγε στην προσευχή της• ”Χριστέ, οι Βηθλεεμίται δε σε δέχτηκαν και γεννήθηκες σε μία φάτνη.
Εγώ σε παρακαλώ, αυτά τα Χριστούγεννα έλα στο σπίτι μου να σε φιλοξενήσω…” Και άκουσε φωνή•
Ετοιμάσου, θα έρθω…
Καθάριζε λοιπόν το μέγαρο της, έστρωσε χαλιά, ετοίμασε τα πάντα, και την ήμερα των Χριστουγέννων περίμενε.
Χτυπά η πόρτα. Τρέχει κι ανοίγει. Ήταν ένας γέρος και ζητούσε στέγη.
Δεν μπορώ σήμερα, του είπε- έλα άλλοτε…
Σε λίγο άλλο χτύπημα• μια γυναίκα με τα ορφανά της ζητούσε βοήθεια.
Δεν ευκαιρώ, κυρά μου• έλα άλλοτε…
Όταν πλησίαζε να βασιλέψει ο ήλιος της χτύπησε ένας ασθενής, πού ζητούσε φάρμακο. Τον έδιωξε κι αυτόν.
Έτσι έκλεισε η ημέρα. Λυπημένη, προτού να κοιμηθή είπε στην προσευχή της•
Χριστέ μου, εγώ σε περίμενα• γιατί δεν ήρθες;…
Και άκουσε φωνή-
– Ήρθα.
– Ήρθες;
– Ήρθα τρεις φορές – εκείνος ο γέρος εγώ ήμουν, εκείνη η χήρα με τα ορφανά εγώ ήμουν, κ’ εκείνος ο άρρωστος εγώ ήμουν.
Μάθε λοιπόν, ότι όπου άνθρωπος ταλαιπωρημένος εκεί είναι ο Χριστός…
Από αυτή την άποψη και η γενεά μας είναι γενεά Βηθλεεμιτών.
Γι αυτό ο Ραούλ Φολλερώ, ένας Γάλλος πού υπήρξε ο ευεργέτης των λεπρών, προτού να πεθάνει, βλέποντας την αντιχριστιανική ζωή των λεγομένων Χριστιανών, έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο
«Εάν αύριο ο Χριστός χτυπήσει την πόρτα σας, θα τον αναγνωρίσετε;».
Αδελφοί μου μη φερθούμε κ’ εμείς όπως οι Βηθλεεμίται. Ας σταθούμε όπως οι αθώοι βοσκοί και όπως οι σοφοί μάγοι, μαζί με τα εκατομμύρια των πιστών όλης της γης, και ιδίως μαζί με τους μάρτυρες αδελφούς μας, με όλες τις ψυχές των ορθοδόξων, με την ψυχή της ορθοδόξου Ελλάδος.
Ψηλά ο νους, θερμές οι καρδιές. Ας πλησιάσουμε στη φάτνη και ας γονατίσουμε εκεί.
Ή μάλλον ας γίνει η καρδιά μας μια φάτνη, μέσα στην οποίαν θα γεννηθεί για μία ακόμη φορά ο Χριστός, ενώ σμήνη αγγέλων θα ψάλλουν τον θεσπέσιο ύμνο «Δόξα εν ύψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκ. 2,14).
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, ή οποία Έγινε στον ναό Αγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης την 25-12-1977
https://iconandlight.wordpress.com
https://www.youtube.com/watch?v=Y1_CGJ7d9hc&app=desktop
