Η ίδρυση και ανέγερση της Μονής, περί το έτος 1540, οφείλεται στον Όσιο Δαβίδ.Νέος ακόμη στην ηλικία, επέτυχε την ανοικοδόμησή της σε υψόμετρο 500 περίπου μέτρων, κάτω από την σκέπη του Τελεθρίου όρους, ανάμεσα σε πυκνό δάσος πεύκων και ελάτων.
Ο Όσιος καταγόταν από τη Γαρδινίτζα. Νέος ακόμη έγινε μοναχός. Διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Βαρνακόβης, ασκήτεψε στο Στείριον όρος και δοκιμάσθηκε από τον οθωμανό
άρχοντα της Λιβαδειάς.
«Θείω οδηγηθείς Πνεύματι», πέρασε στην Εύβοια, όπου έκτισε Ναό της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, σε σημείο όπου προϋπήρχε παλαιότερος Ναός, κοντά στο χωριό Ροβιές και «τελείαν συνεστήσατο Μονήν», στην οποίαν συνέρρευσαν σύντομα πολλοί μοναχοί.
Η φήμη της αγιότητός του ξαπλώθηκε γρήγορα, έκανε πολλά θαύματα και πριν την οσιακή κοίμηση του (1 Νοεμβρίου) πολλούς οδήγησε προς σωτηρία «μέγας φανείς εν λόγω και εργω»
Η Μονή, στα χρόνια του Βυζαντίου είχε τιμηθεί με Αυτοκρατορικούς τίτλους, οι οποίοι δυστυχώς καταστρά-φηκαν κατά την πυρπόλησή της.
Ακόμη, Πατριαρχικό σιγίλιο του 1638, επί Πατριάρχου Κυρίλλου, αναγνώριζε την Σταυροπηγιακή και Πατριαρχική αξία της Μονής. Κατά τη διάρκεια της επαναστάσεως του 1821, οι Μοναχοί βοήθησαν στον Αγώνα, με αποτέλεσμα νά προκαλέσουν την οργή των Τούρκων, οι οποίοι κατέστερψαν ολοσχερώς το Μοναστήρι, το οποίο ανακαινίσθηκε το 1877. Σε απόσταση χιλιομέτρου βορείως της Μονής βρίσκεται το «Αγιονέρι». Κατά την παράδοση, ο Όσιος Δαβίδ χτύπησε με το ραβδί του το βράχο και ανέβλησε καλό, άφθονο και ιαματικό νερό. Ακόμη, σε απόσταση 20 λεπτών με τα πόδια στα νότια της Μονής, υπάρχει το «Ασκητήριο» του Οσίου Δαβίδ, ένα μικρό σπήλαιο σε βράχο, με το παρεκκλήσιο του Αγ. Χαραλάμπους. Ημέρες δόξης και ανάπτυξης γνώρισε η Μονή στά χρόνια της Ηγουμενίας του μακαριστού Αρχιμ. Ιακώβου Τσαλίκη (1975-1991), ο οποίος άφησε φήμη και μνήμη οσίου ανδρός. Πολλοί χριστιανοί από όλη την Ελλάδα, επισκέπτονται τή Μονή γιά να προσκυνήσουν τά Άγια λείψανα πολλών Αγίων και φυσικά του ιδρυτού της Οσίου Δαβίδ του Γέροντος.http://psigmataorthodoxias.blogspot.gr
