Στίς 2 Φεβρουαρίου γιορτάζομε τήν Ὑπαπαντή τοῦ Κυρίου. Σαράντα ἡμέρες μετά τά Χριστούγεννα, ἡ Παναγία καί ὁ Δίκαιος Ἰωσήφ - τηρώντας τόν Μωσαϊκό Νόμο - φέρνουν τόν Ἰησοῦ στόν Ναό, γιά νά Τόν ἀφιερώσουν στόν Θεό. Ἐκεῖ Τόν ὑποδέχεται καί Τόν παίρνει στήν ἀγκαλιά Του ὁ ἅγιος Συμεών, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ εὐλόγησε τήν Παναγία καί τόν Ἰωσήφ, ἔκανε μία παράξενη προφητεία σχετικά μέ τό Βρέφος, πού κρατοῦσε στά χέρια του:
- Οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν... καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον (Λουκ. 2, 34).
Δηλαδή: Αὐτός θά γίνει αἰτία σέ πολλούς, ἤ νά πέσουν ἤ νά σηκωθοῦν... Καί γι' Αὐτόν θά ἀκουστοῦν πολλές ἀντιρρήσεις καί ἀντιλογίες.
* * *
Κατ' ἀρχήν, παράξενο ἀκούγεται τό ὅτι ὁ Χριστός μπορεῖ νά γίνει αἰτία σέ κάποιους νά πέσουν καί νά «φᾶνε τά μοῦτρα τους». Γιατί ὁ Ἴδιος ἀποκάλυψε - μιλώντας στήν συναγωγή τῆς Ναζαρέτ - ὅτι ἦλθε στόν κόσμο γιά νά σηκώσει καί νά θεραπεύσει τούς τσακισμένους καί κομματιασμένους, νά ἐλευθερώσει τούς αἰχμαλώτους, νά δώσει φῶς στούς τυφλούς... (Λουκ. 4, 18-19).
Πῶς εἶναι δυνατόν Αὐτός, πού ἔγινε ἄνθρωπος μόνο ἀπό ἀγάπη γιά τόν πεσμένο ἄνθρωπο, νά θέλει νά προκαλέσει τήν πτώση καί συντριβή τοῦ πλάσματός Του; Μήπως κάποιος ἄλλος φταίει γι' αὐτό τό πέσιμο;
* * *
Ὁ Χριστός εἶναι μιά Πέτρα. Μιά «ζωντανή Πέτρα». Ἔτσι τόν ὀνομάζει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος (Α' Πέτρου 2, 4).
Μιά πέτρα μπορεῖ νά τήν ἰδεῖς σάν ἕνα ἐμπόδιο, πού σοῦ δυσκολεύει τό «ἐλεύθερο» περπάτημα. Μπορεῖ ὅμως νά τήν ἰδεῖς καί σάν ... ἕνα πέτρινο σκαλί. Ἕνα σκαλοπάτι, πού βρέθηκε μπροστά στά πόδια σου, γιά νά σοῦ θυμίσει ὅτι πρέπει ἐπί τέλους νά ἀρχίσεις νά ἀνεβαίνεις. Νά ἀφήσεις, δηλαδή, τό βόλεμά σου στό ἴσωμα καί (πολύ περισσότερο) τό κατρακύλισμά σου σέ κατηφόρες. Καί νά καταλάβεις ὅτι πλάστηκες μόνο γιά νά ἀνεβαίνεις.
• Ἄν ἐσύ καταλάβεις τόν Χριστό καί τό θέλημά Του σάν σκαλοπάτι γιά ἀνέβασμα, τότε γιά σένα ὁ Χριστός κεῖται εἰς ἀνάστασιν!
• Ἄν ὅμως Τόν παρεξηγήσεις καί ἰδεῖς τό θέλημά Του σάν ἐμπόδιο στήν δῆθεν «ἐλευθερία» σου, καί σάν μπελᾶ, ἐπειδή «ἀνακατεύεται στά πόδια σου», τότε σίγουρα θά σκοντάψεις πάνω Του. Καί θά τσακιστεῖς. Τότε γιά σένα ὁ Χριστός, χωρίς ὁ Ἴδιος νά φταίει, κεῖται εἰς πτῶσιν.
* * *
Ἄς δοῦμε λίγα παραδείγματα ἀνθρώπων, πού ἐνῶ περπατοῦσαν μαζί στήν ζωή, ὁ ἕνας σκόνταψε πάνω στόν Χριστό καί τσακίστηκε· καί ὁ ἄλλος στηρίχθηκε πάνω στό θέλημά Του καί ἀνέβηκε στήν δόξα τῆς Βασιλείας Του.
1. Ὁ Πιλᾶτος, κατάλαβε ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ἀθῶος. Ὅταν ὅμως εἶδε ὅτι ἡ ἀθώωση τοῦ Χριστοῦ θά κόστιζε στόν ἴδιο τήν «καρέκλα» τῆς ἐξουσίας, Τόν κατεδίκασε, παρά τίς προειδοποιήσεις τῆς γυναίκας του Πρόκλας. Καί ἐνῶ ἐκείνη ἄφηνε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ νά μπῆ στήν καρδιά της καί νά τήν ἀναστήσει, ἐκεῖνος «ἔφαγε τά μοῦτρα του». Καί προσπάθησε νά κρύψει τό γκρεμοτσάκισμά του ... πλένοντας τά χέρια του.
1. Ὁ Πιλᾶτος, κατάλαβε ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ἀθῶος. Ὅταν ὅμως εἶδε ὅτι ἡ ἀθώωση τοῦ Χριστοῦ θά κόστιζε στόν ἴδιο τήν «καρέκλα» τῆς ἐξουσίας, Τόν κατεδίκασε, παρά τίς προειδοποιήσεις τῆς γυναίκας του Πρόκλας. Καί ἐνῶ ἐκείνη ἄφηνε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ νά μπῆ στήν καρδιά της καί νά τήν ἀναστήσει, ἐκεῖνος «ἔφαγε τά μοῦτρα του». Καί προσπάθησε νά κρύψει τό γκρεμοτσάκισμά του ... πλένοντας τά χέρια του.
2. Τό ἴδιο συνέβη καί μέ τίς συζύγους τῶν διωκτῶν τοῦ Χριστιανισμοῦ Διοκλητιανοῦ καί Μαξεντίου: τήν Ἀλεξάνδρα καί τήν Φαυστίνα. Καί τά δύο ζευγάρια γνώρισαν τόν Χριστό καί τήν δύναμή Του, οἱ μέν Διοκλητιανός καί Ἀλεξάνδρα βλέποντας τό μαρτύριο τοῦ ἁγίου Γεωργίου, οἱ δέ Μαξέντιος καί Φαυστίνα βλέποντας τό μαρτύριο τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης. Καί οἱ μέν γυναῖκες δέχθηκαν ἐπίσης νά μαρτυρήσουν γιά τόν Χριστό καί νά ἀνέβουν στήν βασιλεία Του, ἐνῶ οἱ σύζυγοί τους «σκόνταψαν» στόν Χριστό καί τσακίστηκαν ἐπιμένοντας στήν τύφλωσή τους.
Οἱ ἅγιες Πρόκλα, Ἀλεξάνδρα καί Φαυστίνα ἀνήκουν πλέον στήν χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί μαζί μέ πολλούς ἄλλους ἐπαληθεύουν τήν προφητεία τοῦ ἁγίου Συμεών τοῦ Θεοδόχου.
Ἀρχιμ. Β.Λ.
