Αν είναι ήρεμος, τον θεωρούμε τεμπέλη.
Αν έχει γκρίζα μαλλιά, τον θεωρούμε γέρο.
Αν είναι νέος, λέμε πως δεν έχει εμπειρία.
Αν θέλει να κάνει αλλαγές, τον θεωρούμε επαναστάτη.
Αν δεν θέλει, λέμε πως δεν παίρνει πρωτοβουλίες.
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.
Αν δεν το κάνει, λέμε πως είναι κοσμικός.
Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται, τον θεωρούμε ηθοποιό.
Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πως φωνάζει πολύ.
Αν δεν υψώνει την φωνή του, τον θεωρούμε μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πως πρέπει να είναι έξω, επισκεπτόμενος Ενορίτες.
Αν θεαθεί στον δρόμο, λέμε πως θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.
Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούμε σοσιαλιστή.
Αν επισκέπτεται πλούσιους, λέμε πως κάνει χατίρια.
Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή!
Αν κηρύττει κατά της αμαρτίας, τον θεωρούμε φανατικό.
Αν δεν το κάνει, λέμε πως είναι κοσμικός.
Αν χρησιμοποιεί κινήσεις των χεριών όταν εκφράζεται, τον θεωρούμε ηθοποιό.
Αν παραμένει ακίνητος, τον λέμε ξύλινο.
Αν υψώνει την φωνή του, λέμε πως φωνάζει πολύ.
Αν δεν υψώνει την φωνή του, τον θεωρούμε μονότονο.
Αν είναι στο σπίτι του, λέμε πως πρέπει να είναι έξω, επισκεπτόμενος Ενορίτες.
Αν θεαθεί στον δρόμο, λέμε πως θα πρέπει να είναι κλεισμένος μέσα, ετοιμάζοντας το κήρυγμά του.
Αν επισκέπτεται τους πτωχούς, τον θεωρούμε σοσιαλιστή.
Αν επισκέπτεται πλούσιους, λέμε πως κάνει χατίρια.
Θεέ μου, δώσε στον παπά μας υπομονή!
Ο Αγιορείτης Άγιος Σιλουάνος λέγει για το λειτουργό ιερέα:
« Εάν έβλεπαν οι άνθρωποι με ποια δόξα λειτούργει ο ιερέας, θα έπεφταν καταγής μπροστά στο όραμα αυτό. Κι αν ο ίδιος ο ιερέας έβλεπε τον εαυτό του, σε ποια ουράνια δόξα βρίσκεται κατά την τέλεση του λειτουργήματος, τότε θα γινόταν μεγάλος ασκητής και θα αγωνιζόταν να μην θλίψει με τίποτε τη χάρη του Άγιου Πνεύματος, που ζει μέσα του».
« Εάν έβλεπαν οι άνθρωποι με ποια δόξα λειτούργει ο ιερέας, θα έπεφταν καταγής μπροστά στο όραμα αυτό. Κι αν ο ίδιος ο ιερέας έβλεπε τον εαυτό του, σε ποια ουράνια δόξα βρίσκεται κατά την τέλεση του λειτουργήματος, τότε θα γινόταν μεγάλος ασκητής και θα αγωνιζόταν να μην θλίψει με τίποτε τη χάρη του Άγιου Πνεύματος, που ζει μέσα του».
Το παραπάνω κείμενο είναι από το βιβλίο του πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΟΝ.
