Οι στολές του αειμνήστου Πατρός Αυγουστίνου Καντιώτη

Γραμμένο από την Ανδρονίκη Καπλάνογλου

Θα διηγηθώ ένα προσωπικό περιστατικό που έχει σχέση με τον Γέροντα  π. Αυγουστίνο, για να παρουσιάσω την απλότητά του.

   Ὁ π. Αὐγουστῖνος πέρασε τὰ 33 χρόνια της ποιμαντορίας του μὲ δύο παλιές ἀρχιερατικὲς στολές, που πάντα ήταν καθαρές και σιδερωμένεςχάρη στο πνευματικό του παιδί Αλέξανδρο Φωκά, που τον διακονούσε με πολύ αγάπη. Τὸν πρῶτο καιρὸ τῆς ἐπισκοπικῆς του ζωῆς είχε κατσιάσει το επιγονάτιο της μιας του στολής ἀπὸ τὸ νερὸ τῆς βροχῆς ποὺ ἔμπαινε ἀπὸ τὰ σπασμένα κεραμίδια τῆς Μητροπόλεως.Βλέποντάς το, σκέφθηκα νὰ ράψω μία νέα ἀρχιερατικὴ στολή.  Αγόρασα τὸ ὕφασμα καὶ έμενε να πάρω τὴν εὐλογία.

Πίστευα ότι θα δεχόταν, αφού μόνη μου θα την έραβα και δεν θα έκανα πολλά ἔξοδα. Πήγα στο γραφεῖο του γιά νά πάρω την ευλογία του. Μοῦ τὸ ἀρνήθηκε κατηγορηματικά.
Δὲν ἀπογοητεύτηκα. Στὶς 6-9-1985 τοῦ ἔστειλα ένα μικρὸ σημείωμα, που έγραφε:

• «Σεβαστέ μου πνευματικέ πατέρα, συγχωρέστε με γι᾿ αὐτό μου τὸ σημείωμα. Ὅμως, θα ἤθελα νὰ σᾶς πῶ, ὅτι πολὺ λυπήθηκα ποὺ δὲν θέλετε νὰ ράψω τὰ ἄμφια. Να μη στεναχωρεθῆτε ποὺ σᾶς τὸ ξαναλέω, δὲν τὸ κάνω ἀπὸ ἀνυπακοή. Νὰ μου βάλτε καὶ ὅρο: σὲ κάθε βελονιά, σὲ κάθε κέντημα, νὰ λέω καὶ ἕνα “Κύριε ἐλέησον”, νὰ κάνω και μιὰ προσευχὴ…

• Μὲ πολὺ σεβασμὸ

• Ανδρονίκη».

Δυό μέρες αργότερα τηλεφώνησα στὸν Γέροντα, ἐλπίζοντας ὅτι θὰ μοῦ ἔδινε ἄδεια. Όμως ο π. Αυγουστίνος δεν παραβίαζε τις αρχές του, όσο μεγάλα κι αν ήταν τα δολώματα. Καί μοῦ είπε αὐστηρά: «Ἂν θέλῃς νὰ λέγεσαι δικό μου πνευματικὸ τέκνο, θὰ κάνῃς ὑπακοή και δεν θα ράψης τίποτε» καὶ ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο.

Πήρα το μάθημα. Δεν μου άφησε κανένα περιθώριο για να τον ξαναενοχλήσω.

Τα 33 χρόνια της αρχιερωσύνης του και τα 10 μετά την παραίτηση του, τα έβγαλε μόνο με τις δύο αυτές απλές  και φτωχικές ἀρχιερατικές στολές.

Την μία,  που διατηρούνταν σε κάπως καλύτερη κατάσταση, του την φόρεσαν κατά την κοίμησή του.