Γιορτάζουμε σήμερα 5 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του Αγίου Προφήτου Ζαχαρία, ας πούμε λίγα λόγια:Ο Άγιος Προφήτης Ζαχαρίας ζούσε με τη σύζυγό του Ελισάβετ στα Ιεροσόλυμα επί βασιλείας Ηρώδη. Και οι δύο ζούσαν σύμφωνα με τις Θείες Εντολές, όπου ήταν δίκαιοι και άμεμπτοι ενώπιον του Θεού.
Είχαν μείνει όμως άτεκνοι και η ηλικία τους είχε περάσει.
Ο Προφήτης Ζαχαρίας ήταν Ιερέας του Θεού και όπως λέει ο Χρυσόστομος καθώς επίσης και άλλοι Πατέρες της Εκκλησίας ότι δεν ήταν ένας απλός Ιερέας, αλλά Αρχιερέας που έμπαινε στα Άγια των Αγίων.
Κάποια μέρα, κατά την διάρκεια της τελέσεως των ιερατικών του καθηκόντων, την ώρα που εισήλθε στον Ναό για να θυμιάσει, του παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και του ανήγγειλε ότι η σύζυγός του Ελισάβετ θα γεννήσει γιό και το όνομά του θα είναι Ιωάννης.
Ο Ζαχαρίας δυσπίστησε, επειδή η Ελισάβετ ήταν στείρα και μεγάλη σε ηλικία όπως επίσης και ο ίδιος και γι' αυτό ο Αρχάγγελος Γαβριήλ του είπε ότι θα μείνει άλαλος ως τιμωρία μέχρι να γεννηθεί το παιδί επειδή δεν πίστεψε τα λόγια του, τα οποία θα επαληθεύονταν τον κατάλληλο καιρό.
Το όραμα του Αγίου Ζαχαρία βγήκε αληθινό… (Εκ θαύματος έγινε η σύλληψη του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού)
Την όγδοη ημέρα από την γέννηση του παιδιού, κατά την περιτομή του, οι συγγενείς ρώτησαν τον Ζαχαρία πώς θα τον ονομάσει. Ο Ζαχαρίας ζήτησε μία πλάκα και έγραψα: «Ιωάννης εστί το όνομα αυτού».
Αμέσως "λύθηκε" η γλώσσα του και πλήρης Πνεύματος Αγίου έψαλε την προφητική ωδή: «Ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ Αυτού, και ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν οίκω Δαυίδ του παιδός αυτού, καθώς ελάλησε διά στόματος των αγίων, των απ’ αιώνος προφητών Αυτού… Και σύ, παιδίον, προφήτης Υψίστου κληθήση· προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς Αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ Αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους, επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης » (Λουκ. 1,5-20· 53-79).
Μετά την γέννηση του Χριστού ο Άγιος Ζαχαρίας, σύμφωνα με την παράδοση, διαλαλούσε με παρρησία ότι η Μαριάμ, η Παναγία μας, όντως γέννησε τον Θεό και ότι μετά την Θεία Γέννα ήταν και πάλι Παρθένα. Επειδή στον ναό Της όρισε να στέκεται όπου στέκονταν οι παρθένες, ξεσήκωσε το μίσος των Εβραίων.
Έτσι, όταν κατά την βρεφοκτονία της Βηθλεέμ έκρυψε την Ελισάβετ μαζί με τον Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών, σε σπήλαιο μακριά του Ιορδάνη, τον κατήγγειλαν στον βασιλιά Ηρώδη και τον κατεδίωξαν ως το εσωτερικό του ναού. Εκεί τον σκότωσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την Θεοτοκία Της.
Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την οργή των Εβραίων. Οι ιερείς ενταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα. Έτσι, μαρτυρικά ο Άγιος και Προφήτης Ζαχαρίας, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Απολυτίκιο:
Ἦχος δ'. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.
Εκ τής ρίζης Ιεσσαί, καί εξ όσφύος τού Δαυϊδ, η θεόπαις Μαριάμ, σήμερον τίκτεται ημίν, διό καί χαίριν, η σύμπασα καί κενουργείται, Συγχάρητε ομού, ο ουρανός καί η γή, αινέσατε αυτήν, αι στρατιαί τών εθνών, Ιωακείμ ευφραίνεται, καί Άννα πανηγυρίζει κραυγάζουσα, Η στείρα τίκτει, τήν Θεοτόκον, καί τροφόν τής ζωής ημών.
Το Απολυτίκιο ψάλλει ο αρχ. π. Νικόδημος Καβαρνός
