ΣΤΙΣ 6 Αὐγούστου ἡ Ἁγία µας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴ µεγάλη δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Θείας Μεταµορφώσεως τοῦ Κυρίου. Τιµᾶ τὸ θαυµαστὸ γεγονὸς τῆς µεταµορφώσεως τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸ Ὄρος Θαβώρ, λίγο πρὶν τὸ Πάθος Του.
∆ὲν µεταµορφώθηκε ἐνώπιον καὶ τῶν δώδεκα µαθητῶν Του, ἀλλὰ ἐνώπιον τοῦ στενοῦ Του κύκλου, τοῦ Πέτρου, τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννου. Κι’ αὐτὸ διότι δὲν ἦταν ἕτοιµοι ὅλοι οἱ Ἀπόστολοι νὰ βιώσουν αὐτὸ τὸ ὑπέρλογο γεγονός. Στὴν ἀσµατικὴ ἀκολουθία τῆς µεγάλης ἑορτῆς ψάλλουµε, πὼς ἡ βίωση τῆς θέας τῆς θείας δόξας πραγµατοποιήθηκε στοὺς τρεῖς Ἀποστόλους, «καθὼς ἠδύναντο», ποὺ σηµαίνει ὅτι δὲν µπόρεσαν νὰ βιώσουν στὴν πληρότητά της τὴ θεία δόξα, ἀλλὰ
κατὰ τὸ µέτρο τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων τους.
κατὰ τὸ µέτρο τῶν ἀνθρωπίνων δυνατοτήτων τους.
Ἡ Θεία Μεταµόρφωση ἔλαβε χώρα καὶ ἐνώπιον τῶν δύο µεγάλων καὶ ἔνδοξων προφητῶν τῆς Παλαιᾶς ∆ιαθήκης, τοῦ Μωυσῆ καὶ τοῦ Ἠλία, γιὰ νὰ ἀποδείξει ὁ Χριστὸς στοὺς ἐκστατικοὺς µαθητέςΤου,ὅτι ὑπάρχει µετὰ θάνατον ζωή.Νὰ ἐπιβεβαιώσει τὸ λόγο του ὅτι «Θεὸς δὲ οὐκ ἔστι νεκρῶν ἀλλὰ ζώντων. Πάντες γὰρ αὐτῷ ζῶσιν» (Λουκ. 20,38). Νὰ µὴ δειλιάσουν µπροστὰ στὸν ἐπερχόµενο θάνατο τὸ ∆ικό Του, ἀλλὰ νὰ προσβλέπουν στὴν ἀνάσταση καὶ στὴν αἰώνια ζωή. Εἶναι ὄντως µεγάλα τὰ διδάγµατα ποὺ µποροῦµε νὰ πάρουµε ἀπὸ τὰ νοήµατα τῆς µεγάλης ἑορτῆς.
Ἡ Θεία Μεταµόρφωση ἀπέδειξε πὼς ὁ Χριστὸς δὲν ἦταν ἕνας ἁπλὸς ραββῖνος, ἀλλὰ ὁ σαρκωµένος Θεός, ὁ Ὁποῖος ἀπέβαλε προσωρινὰ τὴ θεία δόξαΤου γιὰ χάρη τῆς δικῆς µας σωτηρίας. Ὅτι ὑπάρχει µετὰ θάνατον ζωή καὶ µάλιστα ζωή δόξας, ὅταν ἀπορρέει ἀπὸ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸ Χριστό.
Ὅτι ἡ Μεταµόρφωση τοῦ Κυρίου µας σηµαίνει καὶ τὴ δική µας µεταµόρφωση «ἀπὸ δόξης εἰς δόξαν καθάπερ Κυρίου Πνεύµατος» (Β΄Κορ.3,18). Ἐὰν ἀποφασίσουµε νὰ εἴµαστε συνειδητὰ µέλη τοῦ Λυτρωτῆ µας Χριστοῦ καὶ ἀγωνιστοῦµε ἐνάντια στὸν πτωτικὸ ἑαυτό µας, µποροῦµε νά ἔχουµε τὴν µακάρια ἐλπίδα πὼς καὶ ἐµεῖς θὰ δοξαστοῦµε κατὰ τὴ δική µας µεταµόρφωση.Ἂς τὸ σκεφτοῦµε καλὰ καὶ ἂς πάρουµε τὴ µεγάλη ἀπόφαση νὰ ἀλλάξουµε πορεία στὴ ζωή µας καὶ νὰ βαδίσουµε τὴν οὐρανοδρόµο ἀτραπό!
