Αγίες Τεσσαράκοντα Παρθένες και Ασκήτριες και Αμμούν ο Διδάσκαλος Αυτών +1Σεπτεμβρίου

ΟΙ ΑΓΙΕΣ 40 ΠΑΡΘΕΝΕΣ & ΑΣΚΗΤΡΙΕΣ:
 ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΗ, ΚΑΛΛΙΡΟΗ, ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ, ΠΗΝΕΛΟΠΗ, ΚΛΕΙΩ , ΘΑΛΕΙΑ, ΜΑΡΙΑΝΘΗ, ΕΥΤΕΡΠΗ, ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ, ΟΥΡΑΝΙΑ, ΚΛΕΟΝΙΚΗ, ΣΑΠΦΩ, ΕΡΑΤΩ, ΠΟΛΥΜΝΙΑ, ΔΩΔΩΝΗ, ΑΘΗΝΑ, ΤΡΩΑΔΑ, ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ, ΚΟΡΑΛΙΑ, ΚΑΛΛΙΣΤΗ, ΘΕΟΝΟΗ, ΘΕΑΝΩ, ΑΣΠΑΣΙΑ, ΠΟΛΥΝΙΚΗ, ΔΙΟΝΗ, ΘΕΟΦΑΝΗ, ΕΡΑΣΜΙΑ, ΕΡΜΗΝΕΙΑ, ΑΦΡΟΔΙΤΗ, ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΑΝΤΙΓΟΝΗ, ΠΑΝΔΩΡΑ, ΧΑΙΔΩ, ΛΑΜΠΡΩ, ΜΟΣΧΩ, ΑΡΗΒΟΪΑ, ΘΕΟΝΥΜΦΗ, ΑΚΡΙΒΗ, ΜΕΛΠΟΜΕΝΗ, ΕΛΠΙΝΙΚΗ και ΑΜΜΟΥΝ ο διδάσκαλος αυτών.
Ό Άμμούν ή Άμμων ήταν Διάκονος στην Άδριανούπολη της Θράκης και διδάσκαλος 40 άσκητριών παρθένων. Αυτόν λοιπόν, ο ηγεμόνας της Άδριανούπολης Βάβδος, επειδή δεν δεχόταν να θυσιάσει στα είδωλα,

Ο Άγιος Συμεών ο Στυλίτης +1 Σεπτεμβρίου

Ο Άγιος Συμεών ως άνθρωπος.
Ο Συμεών, ο στυλίτης ο μέγας και Όσιος γεννήθηκε κατά το έτος 392, σε ένα χωριό που λέγονταν Σισάν. Ο μακάριος Συμεών από μικρός ακολουθούσε τους γονείς του, που ήταν τσοπάνηδες, και διδασκόταν από αυτούς, πώς να προσέχει και να βόσκει τα πρόβατα. Μέσα στο θνητό του σώμα είχε θεια χαρίσματα. Δεν έμοιαζε με τους άλλους νέους, η διαγωγή του και η υπομονή του δεν ήταν ανθρώπινη.
Ο Συμεών παίρνει το πρώτο μάθημα ευσέβειας
Μια μέρα έβρεχε πολύ και δεν ήταν δυνατόν να βγουν τα πρόβατα για να βοσκήσουν.

Βρήκε λοιπόν την ευκαιρία να πάει στον ιερό Ναό με τους γονείς του. Εκεί άκουσε την Ευαγγελική περικοπή, που μακαρίζει εκείνους, που κλαίουν

Επικήδειος στην εξόδιο ακολουθία του Νικόλαου Σωτηρόπουλου

Ἀπολογητής, ἑρμηνευτής, ἀγωνιστής

Νικόλαος Σωτηρόπουλος

Αρχιμ. Δανιήλ  Γ  Άεράκης
(Τὴν 28 Αὐγούστου 2014 ἀνεχώρησε γιὰ τὴν οὐράνια πόλι ὁ σπουδαῖος θεολόγος καὶ ἑρμηνευτὴς τῶν Γραφῶν Νικόλαος  Σωτηρόπουλος. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη στὴν ἱ. Μονὴ Εἰσοδίων Θεοτόκου Μυρτιᾶς-Ἀγρινίου. Μὲ εὐλογία τοῦ ἐπιχώριου ἐπισκοποῦ π. Κοσμᾶ, προέστη καὶ μίλησε ὁ Ἱεροκηρυξ ἀρχιμ. Δανιὴλ Ἀεράκης. Δημοσιεύουμε τὴν ὁμιλία

Υπάρχει Πόθος Αιωνίου Ζωής; Κυριακὴ ΙΒ΄ Ματθαίου 19,16-26

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα  ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Ματθ. 19,16)
ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο  εὐαγγέλιο. Ὅταν ὁ Χριστός μας  εὑρίσκετο σωματικῶς ὡς ἄνθρωπος ἐδῶ  στὴ γῆ, πολλοὶ ἔτρεχαν κοντά του·  τυφλοί, λεπροί, ἄρρωστοι ἀπὸ διάφορες  ἀσθένειες, γονεῖς μὲ ἄρρωστα παιδιά.  Τὸν παρακαλοῦσαν νὰ τοὺς θεραπεύσῃ. Κ᾿  ἐκεῖνος, ὠκεανὸς ἀγάπης, τοὺς χάριζε  ὅ,τι ζητοῦσαν. Νά γιατί ἔτρεχαν κοντά  του.
Καὶ σήμερα στὸ εὐαγγέλιο βλέπουμε  κάποιον νὰ τὸν παρακαλῇ. Τί ἦταν αὐτός;  κανένας τυφλὸς ἢ λεπρὸς ἢ σακάτης; Ὄχι.  Αὐτὸς ἀποτελεῖ

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου. Ο Απόστολος της εορτής της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου

Εἶχε μέν οὖν καί ἡ πρώτη σκηνή δικαιώματα λατρείας τό τε ῞Αγιον κοσμικόν᾽ (῾Εβρ. 9, 1)

α. ῾Η ἑορτή τῆς καταθέσεως τῆς Τιμίας Ζώνης τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καταυγάζει τή σημερινή Κυριακή ΙΒ´ Ματθαίου καί κατακλείει τόν κατεξοχήν Θεομητορικό μήνα Αὔγουστο. Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα γι᾽ αὐτό ἀποτελεῖ ἀπόσπασμα ἀπό τήν πρός ῾Εβραίους ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου πού ἀναφέρεται στή Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀλλά παραπέμπει στή Θεοτόκο μέ

Κυριακή ΙΒ΄ Ματθαίου. Το Ευαγγέλιο της Κυριακής

«ακούσας δε ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε λυπούμενος∙ ην γαρ έχων κτήματα πολλά».

α. Μία πολύ αξιοσυμπάθητη περίπτωση ανθρώπου καταγράφει το σημερινό ευαγγέλιο. Έναν νεαρό, ο οποίος πλησιάζει τον Κύριο, προκειμένου Αυτός ως διδάσκαλος να τον καθοδηγήσει στην είσοδό του στη βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος τον παραπέμπει στις εντολές της Μωσαϊκής νομοθεσίας, και όταν αυτός επιμένει, λέγοντας ότι αυτές τις τηρεί εκ νεότητός του, ο Κύριος τον προσανατολίζει στην τελειότητα: να

Η Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου +31 Αυγούστου

«Ο υιός του μεγάλου Θεοδοσίου Αρκάδιος, αφού πήρε την τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου από τα Ιεροσόλυμα, που φυλασσόταν εκεί μέχρι τότε, μαζί με την τιμία εσθήτα, από κάποια παρθένο γυναίκα, και την έφερε στην Κωνσταντινούπολη, την κατέθεσε σε λαμπρή θήκη, την οποία ονόμασε Αγία Σορό. Πέρασαν από τότε τριακόσια δέκα χρόνια και ο Λέων ο βασιλιάς άνοιξε την Αγία αυτή Σορό, για χάρη της συζύγου του Ζωής, που ενοχλείτο από ακάθαρτο πνεύμα και που είχε γίνει άξια θείας οπτασίας, ότι, αν βάλουν την τιμία Ζώνη πάνω της, θα θεραπευτεί. Βρέθηκε λοιπόν η τιμία Ζώνη να λάμπει, σαν να μόλις είχε υφανθεί, και να έχει σφραγίδα με χρυσή βούλλα και κωδίκελλο (δηλαδή σύντομο υπόμνημα), που έλεγε με λεπτομέρεια τον χρόνο, την ινδικτιώνα και την ημέρα, κατά την οποία προσκομίσθηκε η αγία

Άγιος Αλέξανδρος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως +30 Αυγούστου

῾Ο άγιος Αλέξανδρος γεννήθηκε περί το 240 μ.Χ. και έγινε γνωστός για πρώτη φορά από τη συμμετοχή του στην Α´ Οικουμενική Σύνοδο (325 μ.Χ.), εκπροσωπώντας ως πρεσβύτερος τον αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως άγιο Μητροφάνη, ο οποίος αδυνατούσε να παρευρεθεί λόγω γήρατος. Τον άγιο Αλέξανδρο, προχωρημένο και αυτόν στην ηλικία, πρότεινε ο άγιος Μητροφάνης ως διάδοχό του στον αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο, κάτι που έγινε, οπότε και μένοντας στο αξίωμα πια του αρχιεπισκόπου επ᾽

Aποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου +29 Αυγούστου

Μία φωνὴ

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἀγαπητοί μου,ποὺ ἑορτάζει σήμερα, εἶνε μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες μορφὲς ποὺ τιμᾷ ἡ Ἐκκλησία μας.
Τὸν εἴδαμε στὴν ἀρχὴ τοῦ ἔτους, κοντὰ στὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Θεοφανείων, μέσα στὸ εὐαγγέλιο ποὺ διαβάζει ἡ Ἐκκλησία τὴν Κυριακὴ πρὸ τῶν Φώτων (βλ. Μᾶρκ. 1,1-8).
Τὸν εἴδαμε νὰ βγαίνῃ μέσα ἀπὸ τὴ σκοτεινὴ νύχτα τοῦ ἀρχαίου κόσμου, τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, ν᾿ ἀνατέλλῃ σὰν λαμπρὸ ἀστέρι, σὰν τὸν αὐγερινό, καὶ νὰ προειδοποιῇ τὸν κόσμο, ὅτι σὲ λίγο θὰ βγῇ ὁ ἥλιος, ὁ Χριστός, ποὺ θὰ φωτίσῃ ὁλόκληρο τὸ σύμπαν. 
Τὸν εἴδαμε νὰ στέκεται στὴν ἄκρη τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καὶ νὰ σαλπίζῃ σ᾿ ὅλο τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο· «Μετανοεῖτε  · ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 3,2).

Μνήμη της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου +29 Αυγούστου

Για τον Άγιο Ιωάννη έχει μαρτυρηθεί από τον ίδιο τον Κύριο ότι υπήρξε ο μεγαλύτερος από όλους τους ανθρώπους και περισσότερο από  προφήτης. 
Είναι αυτός που σκίρτησε ήδη μέσα από τη γαστέρα της μητέρας του και κήρυξε και στους ανθρώπους εδώ, αλλά και στον Άδη. 
Ήταν υιός του Αρχιερέα Ζαχαρία και της Ελισάβετ, γεννημένος από υπόσχεση του αρχαγγέλου Γαβριήλ. Η αποτομή της τιμίας κεφαλής του έγινε από τον Ηρώδη, λόγω της παράνομης σχέσης που είχε αυτός με την Ηρωδιάδα. 
Ο άγιος Ιωάννης ήταν αυτός που είχε αγιωσύνη ήδη από την κοιλία της μητέρας του, που είχε ως κατοικία του την αγνότητα, που ακολούθησε τη σωφροσύνη, που άσκησε τη νηστεία, που απομακρύνθηκε από κάθε

Εορτασμός Αγίου Φανουρίου στο Καμάρι Σαντορίνης 28.8.2014

Πέρα από τον χθεσινό εορτασμό του Αγίου Φανουρίου που έγινε στην Αγία Τριάδα του Παλιού Χωριού της Θήρας, σήμερα έγινε και στον ενοριακό ιερό ναό της Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης στο Καμάρι της Σαντορίνης, όπου βρίσκεται η εικόνα του Αγίου.

Σύμφωνα με το πανελλήνιο λαϊκό έθιμο οι πίτες ήταν πολλές και άφθονες στο εορτασμό του Αγίου, οι οποίες αφού ευλογήθηκαν, στο τέλος μοιράσθηκαν στους παρευρισκομένους του ναού.

Γιατί πονάμε άραγε στη ζωή μας;

Σωματικά πονούν οι άνθρωποι από αρρώστιες, κακουχίες, πείνα.

Ψυχολογικά πονούν από κατατρεγμούς, συκοφαντίες, ανεκπλήρωτες επιθυμίες, ασθένειες και θανάτους προσφιλών ανθρώπων και άλλα αίτια.

Πνευματικά πονούν όσοι αγαπούν τον Θεό και τον άνθρωπο και όμως βλέπουν ότι με τις αμαρτίες τους λυπούν τον Θεό και

Ασθενείς εν αμαρτία και υγιείς εν μετανοία!

Ποῖος εἶναι ὁ λόγος πού μᾶς ἔπλασε ὁ Θεός; 
Τήν ἀπάντησιν μᾶς τήν δίδει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής: 
«Ὁ Θεός μᾶς ἐδημιούργησε, διά νά γίνωμε κοινωνοί τῆς Θείας Φύσεως καί μέτοχοι τῆς ἀϊδιότητός Του καί νά ἀναδειχθοῦμε ὅμοιοί Του μέ τήν κατά Χάριν θέωσιν, διά τήν ὁποίαν ἔχουν συσταθῆ καί παραμένουν ὅλα τά ὄντα καί ἔχουν παραχθῆ καί γίνει ὅλα τά μή ὄντα»
Διά νά μή χάσωμε τήν μεγίστην αὐτήν δωρεάν τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, πρέπει νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἀσθένειαν τῆς ψυχῆς μας, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία. 
Ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι μία λανθασμένη ἤ μία ἄτοπη κίνησις πού κάνει ὁ ἄνθρωπος καί πού διά νά τήν διορθώσῃ χρειάζεται μία

Ο Πνευματικός δεν είναι ούτε ψυχολόγος ούτε ψυχίατρος...

αρχιμ. Μάξιμος Κυρίτσης

Ὁ Πνευματικὸς εἶναι ἕνα ἄλλο πρόσωπο. Δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὶς ἐπιστημονικὲς ἐπιδόσεις στὴ ζωὴ αὐτή. Δὲν ἔχει καμμία πληροφορία ἀπὸ τὶς θεωρίες τοῦ κόσμου. Ἴσως πολλὲς φορὲς νὰ τὶς ξέρει, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ νὰ τὶς ἐμπιστευτεῖ, γιατὶ οἱ θεωρίες τοῦ κόσμου ἔχουν καὶ τὶς μεταλλαγές τους καὶ τὶς ἐπιπτώσεις τους. Σήμερα λένε αὐτό, αὔριο λένε τὸ ἄλλο. Τὸ ἔργο τοῦ Πνευματικοῦ πατρὸς θὰ ἔλεγα τελικὰ εἶναι χάρισμα. Δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ὅπως αὐτὸς ποὺ δωρίζει ἕνα χάρισμα «οὔκ ἐστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» ὁ Χριστὸς δηλαδή, ποὺ μὲ τὸ Ἅγιό του Πνεῦμα Χριστοποιεῖ τοὺς ἀνθρώπους, ἔτσι καὶ τὸ χάρισμα ποὺ λαβαίνει ὁ Πνευματικὸς δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, δὲν εἶναι ἔργο τῆς ἐπιστήμης καὶ γνώσεως ἐπιστημονικῆς. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἀκολουθεῖ καὶ ἄλλες διαδικασίες.

Πολλοὶ Πνευματικοὶ ἔπεσαν σ᾿ αὐτὴν τὴν πλάνη καὶ νόμισαν ὅτι θὰ προσφέρουν ἔργο Πνευματικὸ μὲ τὸ ν᾿ ἀκολουθήσουν γνωστικὲς μεθόδους τοῦ κόσμου. Καὶ σπούδασαν ψυχολογία καὶ σπούδασαν κοσμικὲς ἐπιστῆμες καὶ μπῆκαν μέσα στὴ διαδικασία τῆς προσφορᾶς καὶ

Η Σύναξη τῆς Ἱερᾶς καί Θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Προυσιωτίσσης, στο Εμπορείο της Σαντορίνης

Μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα καί μέ συμμετοχή πλήθους πιστῶν ἑορτάστηκε ἡ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς καί Θαυματουργοῦ Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου «Προυσιωτίσσης», ἀκριβές ἀντίγραφο τῆς ὁποίας θησαυρίζεται στόν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἐμπορείου Θήρας. Κατά τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, στόν Μέγα Πανηγυρικό Ἑσπερινό χοροστάτησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κισάμου καί Σελίνου, Ὑπέρτιμος καί Ἔξαρχος Ἑσπερίας Κρήτης κ.κ. Ἀμφιλόχιος,

Εξομολόγηση και θεία Κοινωνία, του πατρός Αλεξάντρου Σμέμαν

Όταν η μετάληψη ολόκληρης της σύναξης σε κάθε Λειτουργία, που εξέφραζε τη μετοχή στην ακολουθία, έπαψε να είναι ο κανόνας και αντικαταστάθηκε από την πρακτική της σπάνιας προσέλευσης, έγινε πλέον φυσικό ότι θα προηγούνταν αυτής της προσέλευσης το μυστήριο της Μετανοίας –δηλαδή της εξομολόγησης και καταλλαγής των πιστών με την Εκκλησία, με τη μεσιτεία της συγχωρητικής ευχής.

Η πρακτική αυτή – επαναλαμβάνω, φυσική και προφανής στην

Εκκοσμίκευση & μυστήρια

Αν ξεκινώ αυτή την αναφορά στα μυστήρια με γενικές παρατηρήσεις που αφορούν την κατάσταση του κόσμου και της Εκκλησίας, είναι γιατί είμαι πεπεισμένος ότι το νέο ενδιαφέρον πάνω στις μυστηριακές πρακτικές και τους κανόνες πηγάζει από αυτή τη μεγάλη κρίση και συνδέεται άμεσα μαζί της. Έχω τη γνώμη ότι ο προβληματισμός για τη συμμετοχή του λαού στα Μυστήρια είναι στην πραγματικότητα το κλειδί για την είσοδο στην καθολικότητα της εκκλησιαστικής ζωής, στη λύση αυτού του προβλήματος στηρίζεται εν τέλει το μέλλον της Εκκλησίας, η αναγέννηση ή η αποσύνθεσή της.

Θεία Κοινωνία χωρίς...νηστεία;

Μέσα στην Αγία Γραφή ακούγεται η πρόσκληση «υιέ μου δος μοι σην καρδίαν». Την καρδιά του ανθρώπου ζητά ο Θεός, για να ζει και να αναπνέει με το θέλημά Του.

Μέσα ακόμη όμως και στον χώρο των λεγομένων πιστών δεν  κυριαρχεί, δυστυχώς, το θέλημα του Θεού, αλλά το ίδιον θέλημα. Εδώ τα πράγματα γίνονται τραγικά, διότι ενώ γνωρίζουν το λόγο του Θεού, όμως τον διαμορφώνουν σύμφωνα με τα μέτρα τους.

Ο πόνος, αν δεν σε καταστρέψει, θα σε αναστήσει!

Πρόκειται γιά ἕνα παιδί πού προσβλήθηκε ἀπό καρκίνο σέ ἡλικία 13 ἐτῶν καί τελικά πέθανε σέ ἡλικία 18 ἐτῶν. Ἦταν ἕνα ζωηρό παιδί μέ ὄνειρα γιά τήν ζωή, μέ ἔντονη κοινωνική δραστηριότητα, τό ὁποῖο ὅμως κατά τήν διάρκεια τῆς ἀντιμετώπισης τοῦ καρκίνου βοηθήθηκε ἀπό τήν μάνα του καί χρησιμοποίησε τήν νηπτική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας.  

Τήν ὅλη περιπέτεια τῆς ἀσθενείας περιγράφει ἡ μάνα του σέ βιβλίο πού κυκλοφορεῖ μέ τόν τίτλο «ὑπόσχεση». Πρόκειται γιά ὑπόσχεση πού δόθηκε

Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου +23 Αυγούστου

"38  Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ  Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 ἀποκριθεὶς

Δείτε ένα παιδί και θα δείτε πως θέλει ο Θεός να ξαναγίνετε

Βλέποντας ένα παιδί να τρέχει αντιλαμβάνεται κανείς την ανεμελιά του. Αυτήν την αίσθηση ελευθερίας που αποπνέει ο κάθε του βηματισμός. Τρέχει και αναδύεται το άρωμα της παιδικής του αρχοντιάς. Μιας αρχοντιάς γεμάτη καθαρότητα, απλότητα, αμνησικακία, αγάπη.

Ο Χριστός μας προτρέπει όλους να γίνουμε σαν τα παιδιά. «Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;  καὶ προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν·   ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ

Η ζωή μας. Δρόμος πτώσεων και αναστάσεων

Όλοι οι άνθρωποι, άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, διακατεχόμαστε από πάθη. Μερικά πάθη είναι φανερά και άλλα κρυφά. Συνήθως κατακρίνονται πολύ αυστηρά οι άνθρωποι που πέφτουν σε κάποιο φανερό πάθος ενώ μπορεί το κρυφό πάθος των κατηγόρων τους να είναι μεγαλύτερο.

Γι’ αυτό «μη κρίνουμε κατ’ όψιν», μην κρίνουμε δηλαδή τους άλλους απ’ αυτό που φαίνονται. Διότι μπορεί κάποιος να πράττει κάποια αμαρτία φανερά αλλά να έχει μετάνοια κρυφή, αλλά και το αντίθετο, μπορεί κάποιος να φαίνεται

Ο Χριστιανός είναι ο παθιασμένος άνθρωπος!

Νηστεύουμε, εκκλησιαζόμαστε, προσευχόμαστε, εξομολογούμαστε....Χριστιανοί όμως δεν είμαστε...

Πολλές εγκλωβιζόμαστε στους «νόμους» και δεν προχωρούμε στην ουσία των πραγμάτων.  Διότι αντί να αποκτούμε διαμέσου όλων των παραπάνω αγάπη, συγκατάβαση, συγχωρετικότητα, υπομονή, κατανόηση, ταπείνωση, γινόμαστε πιο σκληροί, αυτοανυψωνόμαστε σε κριτές των άλλων -των αμαρτωλών- λες και εμείς είμαστε οι αμόλυντοι και αναμάρτητοι...

Τελικά, Χριστιανός είναι ο Άνθρωπος της Αγάπης και όχι ο άνθρωπος των

Υποδοχή Ιερού Λειψάνου Αγίου Σπυριδώνου στον Ιερό Ενοριακό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Εμπορείο της Σαντορίνης 20 Αυγούστου 2014

Μέ τήν εὐκαιρία τῆς ἑορτῆς τῆς συνάξεως τῆς ἱερᾶς καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης, ἀκριβές ἀντίγραφο τῆς ὁποίας θησαυρίζεται στόν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἐμπορείου Θήρας καί πρός εὐλογία καί ἁγιασμό τῶν πιστῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, θά ὑποδεχθοῦμε στόν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἐμπορείου τό χαριτόβρυτο ἱερό

Χάνουμε πολλά, όταν καθυστερούμε στον εκκλησιασμό!

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάθε πρωί τελείται στην Εκκλησία ο Όρθρος και στη συνέχεια η Θεία Λειτουργία, αν είναι Κυριακή ή γιορτή, αλλά και κάθε απόγευμα τελείται ο εσπερινός, ενώ σε κάποιους ναούς τελείται και παράκληση. Χτυπάει η καμπάνα κάθε πρωί, χτυπάει η καμπάνα κάθε απόγευμα, για να μας υπενθυμίσει ότι αρχίζει μία ευκαιρία δημόσιας προσευχής και να μας προσκαλέσει σ΄ αυτήν. Πολλοί νομίζουν ότι οι ακολουθίες αυτές αφορούν τους

Οι άνθρωποι της "ευσέβειας" και όχι της αγάπης!

Είναι ο γείτονας που θα σε βρίσει, η μάνα που δε θα σε αγκαλιάσει, μα θα σου κουνά τον δείκτη του χεριού της. Είναι ο πιστός που θα οδηγήσει τον παπά να γίνει υποκριτής ενώπιον Θεού και ανθρώπων για να μη τον σκανδαλίσει. Είναι αίρεση σας λέω! Θέλει τη ζωή σου. Θέλει να σου κάνει κουμάντο. Να το παίξει θεός. Σαν τον διάβολο μοιάζει ο ευσεβιστής! Δεν αποδέχεται το θέλημα του Θεού που σε έπλασε αυτεξούσιο. Θέλει να πάρει τη θέση του Θεού, για αυτό θα πέσει και θα ταπεινωθεί.

Πως θα τον καταλάβεις; Όταν θα σου κάνει έλεγχο σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Όταν θα σου μιλά φοβικά γιατί

Η ανηθικότητα των ηθικιστών

Ο ηθικισμός είναι το καρκίνωμα της ηθικής γενικότερα. Το «γράμμα» της ηθικολογίας νεκρώνει το «πνεύμα» της ζωής των ανθρώπων. Έτσι ο ηθικισμός σκοτώνει το ήθος, επειδή απολιθώνει τη ζωή. Γι' αυτό τελικά η ηθικολογία αναιρεί την ηθική. Άλλο είναι το ηθικό γενικότερα και εντελώς άλλο είναι το ηθικιστικό ή ηθικολογικό.

Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται κυρίως μέσα

Πνευματικός άνθρωπος δεν είναι ο ηθικός, αλλά ο αγαπών

Πολλές φορές ακούτε από το στόμα των ιερέων να ομιλούν για πνευματική προκοπή, ή να λένε: «Να προσπαθήσουμε να γίνουμε πνευματικοί άνθρωποι..». Όμως τι σημαίνει τελικά πνευματική προκοπή, τι σημαίνει πνευματικότητα; Μήπως τα έχουμε παρεξηγήσει μέσα στο μυαλό μας;
Όταν οι πατέρες της Εκκλησίας ομιλούν για πνευματικότητα δεν ομιλούν περί ηθικής.

Αμαρτωλοί Άγιοι

Εάν δεν ζεις μέσα στο φως της αγάπης, αν πέσεις στην παγίδα να θεωρείς σημαντικά τα ασήμαντα, τότε γεύεσαι από τώρα τον χρόνο, σαν τον δυνάστη που σε οδηγεί σε ένα άχαρο τέλος.

Η χριστιανική ζωή, είναι μία ζωή χαράς και ελπίδος. Είναι μία ζωή θεμελιωμένη στην αγάπη. Διότι χωρίς αγάπη, δεν νοείται χριστιανική ζωή. Μόνο η αγάπη κατατρώει την φθορά του χρόνου και μας εισάγει στον κήπο της αφθαρσίας. 
Αυτοί που χάθηκαν μέσα στην ησυχία της θυσίας, αυτοί που ναυάγησαν εκούσια σε λιμάνια επίγειας επιτυχίας, αυτοί που ένιωσαν το άγγιγμα της ελπίδος, έζησαν. Έζησαν και ζουν

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. 17,14-23). Άπιστοι και διεφθαρμένοι. Ένα κουστούμι που ταιριάζει σ΄ όλους μας

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη!…» (Ματθ. 17,17)
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ κορυφαῖο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Τοῦ ἔδωσε ὅλα τὰ μέσα γιὰ νὰ εἶνε εὐτυχής· χέρια γιὰ νὰ ἐργάζεται, πόδια γιὰ νὰ τρέχῃ, πνεύμονες γιὰ ν᾿ ἀναπνέῃ, μάτια γιὰ νὰ βλέπῃ, αὐτιὰ γιὰ ν᾿ ἀκούῃ, αἰσθήσεις γιὰ νὰ ἐπικοινωνῇ, μυαλὸ γιὰ νὰ σκέπτεται, καρδιὰ γιὰ νὰ αἰσθάνεται, ἐλευθερία γιὰ νὰ ἐκλέγῃ… 

Η Κοίμηση της Θεοτόκου +15 Αὐγούστου

Παναγία Δέσποινα, προστάτεψε τη νεολαία μας!
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ κάνει ζέστη. Καὶ ἂν πᾷς κάτω στὴν Ἀφρική, ἐκεῖ ἡ ζέστη εἶνε ἀφόρητη. Ἀλλὰ ὁ καλὸς Θεὸς προνόησε καὶ μέσα στὴ Σαχάρα ἀκόμα νὰ ὑπάρχῃ κάποια ὄασις.

Σαχάρα ὅμως, ἀγαπητοί μου, εἶνε καὶ ἡ ζωὴ αὐτὴ μὲ τὰ βάσανά της. Καὶ ὄασις ποιά εἶνε; Πνευματικὲς ὀάσεις εἶνε οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὸ ἔλεγαν καὶ οἱ πρόγονοί μας·

Κοίμηση της Θεοτόκου. Μάρθα Μάρθα…

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ  περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία»(Λουκ. 10,41)
ΤΟ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσατε, ἀγαπητοί  μου, εἶνε ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα  εὐαγγέλια. Σ᾿ αὐτὸ ὁ Κύριος δίνει  ἀπάντησι σ᾿ ἕνα ἐρώτημα, ποὺ μᾶς  ἐνδιαφέρει ὅλους ἀνεξαιρέτως. Τὸ  ἐρώτημα εἶνε· Ὑπάρχει μόνο ὕλη, ἢ  ὑπάρχει καὶ πνεῦμα; Καὶ ἂν ὑπάρχῃ καὶ  πνεῦμα, τότε ποιό ἀπὸ τὰ δύο εἶνε  ἀνώτερο καὶ ποιό θὰ

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου +15 Αυγούστου

Η Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου συνιστά τη μεγαλύτερη από όλες τις Θεομητορικές εορτές της Εκκλησίας μας. 
Καί τούτο γιατί επιστεγάζει την όλη αγιασμένη επί γης πορεία της. Όπως συμβαίνει με τον Ιησού Χριστό που η εκ νεκρών Ανάστασή Του νοηματοδοτεί τη Γέννησή Του και τα άλλα

Δες τον Ουρανό και δες το Πατρικό σου.

Ζωηρά σύννεφα. Το φως του ήλιου κινείται υπέροχα ανάμεσά τους. Προσπαθεί να φτάσει στα μάτια μας. Να μας δώσει χρώμα και ενθυμίσεις μιας χαρούμενης νιότης που ίσως δεν ζήσαμε. Προσπαθεί να αγγίξει την καρδιά μας, να την απομακρύνει από την βουή της φθοράς.

Μέσα στην καθημερινή πορεία των ανθρώπων οι στιγμές σιωπής είναι λίγες. Πραγματικής σιωπής. Στιγμές όπου η καρδιά

Λυτρωσαι ημας εκ κινδυνων, Θεοτοκε Αγνη

Μικρὸς Παρακλητικὸς Κανὼν
Λυτρωσις και ειρηνη
«Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων, Θεοτόκε Ἁγνή, ἡ αἰωνίαν τεκοῦσα λύτρωσιν καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν»   
ΣΤΗΝ Ἐκκλησία μας ὑπάρχουν δύο παρακλητικοὶ κανόνες, ὁ Μεγάλος καὶ ὁ Μικρός. 
Ὁ Μεγάλος εἶνε ποίημα τοῦ αὐτοκράτορος Θεοδώρου Δούκα τοῦ Λασκάρεως, ὁ δὲ Μικρὸς τοῦ εὐσεβοῦς μοναχοῦ Θεοστηρίκτου ἢ τοῦ γνωστοῦ ὑμνογράφου Θεοφάνους.

Περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. 

Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: 

Ο Χριστός και η Παναγία. 

Ο Ιησούς με το ηγεμονικό του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.
«Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια

Ήταν τρελός ο τρελο-Κώστας;

Κωνσταντίνος μοναχός Καρεώτης,

ο διά Χριστόν σαλός (1898-μετά το 1969)

(Φωτογραφία: Paul Hubert, 1969)

.......... Πρόκειται για την τελευταία είσοδο της Εικόνος και της Λιτανείας σε αντιπροσωπεία. Την υποδέχεται πολυμελής αντιπροσωπία από ιερομονάχους και διακόνους, ενδεδυμένους με τις χαρακτηριστικές απαστράπτουσες χρυσοΰφαντες στολές, Μοσχοβίτικης κι Άγιο Πετροπουλίτικης προελεύσεως και Τσαρικής ενδόξου εποχής, και από μοναχούς κατάξανθους, εμφανούς ρωσικής κατατομής και εμφανίσεως, πού έρχονται προς τούτο από την Ι. Μονή των, την του Αγίου Παντελεήμονος, και στο εσωτερικό του ναού του Κανακιού η δέησις και η όλη σχετική τελετή γίνεται στην σλαβονική λατρευτική γλώσσα, σε κλασσική τετραφωνία. Όλα εδώ αποτελούν μια ξεχωριστή νότα και τάξι, εντελώς διάφορη και ιδιόμορφη μέσα στο σύνολο της λιτανείας.

Τον πήρε τον μάτι μου ανάμεσα στο πλήθος, μόλις ανεβήκαμε τις αρκετές σκάλες του Κανακιού και μπήκαμε μέσα, ακουμπισμένο στην γωνιά του νάρθηκα, με τον σφιχτοδεμένο με λινόσχοινο στην μέση του παληόπαλτο, με ανάκατα τα σταχτόχροα γένια του, και εντελώς απρόθυμα τα περισσότερα μαλλιά του, ρερυπωμένα κι' αυτά, να υποταθούν κάτω από την καλογερική του σκούφια, μονίμως μπερδεμένα και κατακατσιασμένα, πρωτότυπα να προσπαθούν να πλαισιώνουν τον

Το πανέρι με τα σταφύλια

Μια φτωχιά γυναίκα περνούσε κάποτε δίπλα από ένα αμπέλι γεμάτο σταφύλια. «Πως θα ‘θελα να είχα ένα τσαμπί απ’ αυτά!»
Εκείνη τη στιγμή, περνά ο νοικοκύρης του αμπελιού. 
Τη χαιρετά και της λέει:
-Κυρούλα, θα ‘θελες κανένα σταφύλι;
Και στην καταφατική απάντηση της, χώθηκε μέσα στ’ αμπέλι για
να κόψει.
Η γυναίκα περίμενε. Πέντε, δέκα λεπτά, ένα τέταρτο πέρασαν, χωρίς ο αμπελουργός να φανεί.
Βαρέθηκε λοιπόν να τον περιμένει και με την ιδέα πως ο

Μεγάλη είναι η χάρη της Ελεημοσύνης......!

Ένας αγρότης είχε φορτωμένα στο γαϊδούρι του δυο μεγάλα κοφίνια από καλαμπόκι.
Ο άνθρωπος αυτός είναι ένας τσιγκούνης, μαγκούφης, κρύος και στενόκαρδος, που δεν δίνει ούτε του Αγγέλου του νερό, γιατί έτσι νομίζει ότι χάνει.
   Στο διάβα του συντάει τον Χριστό!
Ο Χριστός θέλοντας να τον βοηθήσει και γνωρίζοντας την

Μῆτερ τοῦ Θεοῦ φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην Σου

Σήμερα ἡ Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία μας γιορτάζει μιά ἀπό τίς πιό μεγάλες γιορτές της.  
Σήμερα ἡ ἀθάνατη χώρα μας, ἡ γλυκιά μας Ελλάδα, ἀπό τή μιά ἄκρη της ὡς τήν ἄλλη πανηγυρίζει τό καλοκαιρινό της «Πάσχα», ὅπως ὀνομάζει ὁ πιστός λαός μας τή μεγάλη γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.  
῾Η  Οἰκουμενική Σύνοδος, βάζοντας τέρμα στίς αἱρέσεις, διατυπώνει τήν ἀλήθεια, πού πλέον σέβονται ὅλοι οἱ Χριστιανοί καί ὀνομάζει τήν Παναγία μας αὐτό πού ἦταν, δηλαδή Θεοτόκο. Καί ὁ εὐσεβῆς λαός μας, ἐνῶ τή νοιώθει σάν οὐράνια

Οι Άγοι Φώτιος και Ανίκητος οι Μάρτυρες +12 Αυγούστου

Άλλη μία ιερή δυάδα, θείου και ανεψιού, τιμά η Εκκλησία μας στις 12 Αυγούστου. Πρόκειται για τούς μάρτυρες Φώτιο και Ανίκητο, πού έζησαν στα χρόνια του Διοκλητιανού. Όταν ο αμείλικτος αυτός διώκτης των χριστιανών μίλησε εναντίον τους στη Σύγκλητο και απείλησε με βασανιστήρια, φυλακίσεις, εξορίες και θάνατο τούς πιστεύοντες στο Χριστό, ήταν παρών και ο Φώτιος. Ο οποίος οὐ κατεπλάγη τάς ἀπειλᾶς τοῦ τυράννου αλλά με παρρησία ομολόγησε πώς είναι χριστιανός, στηλίτευσε την πλάνη των ειδώλων, προσθέτοντας ότι εκείνοι πού τα σέβονται είναι κωφοί και αναίσθητοι.
Η ευθαρσής αυτή ομολογία του υπήρξε αφορμή να συλληφθεί και να υποβληθεί σε πρωτοφανούς αγριότητας βασανισμούς: Τον χτύπησαν με βούνευρα σ’ όλο

Πώς αντιμετώπιζε ο Γέροντας Πορφύριος την αρρώστια

Όταν πονάω , λέω: συγχώρα με , Κύριε. 
Αν είναι ανάγκη  πας στον γιατρό βέβαια, αλλά αυτό  δεν είναι ότι ξεχνάς και τον Θεό και… την ελπίδα... 
Αυτό είναι μεγάλο πράγμα, δοξάζω τον Κύριο, που μου έδωσε, που οικονόμησε η Αγαθότης Του και η Αγάπη Του το έφερε έτσι να είμαι άρρωστος. 
Τον δοξάζω. Τι θα κάνεις, θα αγανακτήσεις εναντίον του Θεού; 
Δεν ξέρουμε, από αμαρτίες  είναι, Ως επί το πλείστον μπορεί να υποπτευθεί  κανείς τις αμαρτίες του, τις αμέλειες του. Που δεν ζεί με τον  Θεό. Αλλά όμως το μυστικό είναι