Το Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2019 στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καλλιθέας, ετελέσθη η εις διάκονον χειροτονία του ευλαβέστατου ιερόπαιδος και ιεροψάλτου του Ιερού Ναού Χαραλάμπους Σαλίβερου, προσφάτως νυμφευθέντος την εκ Καστορίας καταγομένη Αγάπη Κιόρα, υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θήρας Αμοργού και Νήσων κ.κ. Επιφανίου, τη συμμετοχή πλειάδος Ιερέων εκ της νήσου Θήρας, εις την οποία και θα υπηρετήσει, της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και άλλων περιοχών, παρουσία πλήθους κόσμου.Ο Σεβασμιώτατος αφού ευχαρίστησε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο για την ευλογία να γίνει η χειροτονία στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Καλλιθέας, απευθύνθηκε στον χειροτονούμενο με πατρικούς λόγους, και του επεσήμανε την σπουδαιότητα του διακονήματος που αναλαμβάνει από την ημέρα αυτή, σημείωσε δε: «Η μέχρι τώρα πορεία σου στην Εκκλησία αποτελεί εγγύηση της πνευματικής προόδου σου».
Ο χειροτονούμενος Χαράλαμπος Σαλίβερος, στην προσφώνηση του μίλησε για την μεγάλη αξία της Ιεροσύνης και κάνοντας αναδρομή στην ζωή του, ευχαρίστησε όλους εκείνους οι οποίοι αποτέλεσαν μέρος του σχεδίου του Θεού ούτως ώστε να φτάσει αυτή η ευλογημένη ημέρα.
Στο τέλος όλος ο κόσμος ευχήθηκε στον νέο Διάκονο να είναι Άξιος του υπουργήματος που αναλαμβάνει.
Δείτε το βίντεο
Δείτε το βίντεο
http://evodiasosmin.blogspot.com
Χειροτονητήριος λόγος π. Χαράλαμπου Σαλίβερου 2019-01-19
Χειροτονητήριος λόγος π. Χαράλαμπου Σαλίβερου 2019-01-19
Σεβασμιώτατε πάτερ καί Δέσποτα,
Σεβαστοί μου Πατέρες,
Αγαπητοί αδελφοί,
«Δέομαι, Κύριε, οὐχ ἱκανός εἰμί... ἰσχνόφωνος καί βραδύγλωσσος ἐγώ εἰμί» (Ἔξοδ. 4, 10)
Με συνέχει η σκέψη, πως εντός ολίγου δια των τιμίων χειρών του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μου, θα λάβω τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης.
Με ιδιαίτερη συγκίνηση αναπολώ τις στιγμές που καθόρισαν την προσωπικότητά μου και χαράκτηκαν βαθιά στην ψυχή μου.
Με αξίωσε ο Πανάγαθος Θεός να έχω αγαθούς και ευλαβείς γονείς οι οποίοι από μικρό παιδί “εξ απαλών οννύχων” με οδήγησαν, μαζί με τα μεγαλύτερα αδέλφια μου, στην αγκαλιά της Εκκλησίας και ιδιαιτέρως στην ενορία του Αγίου Νικολάου Καλλιθέας.
Από τότε έγινε οδηγός στην ζωή μου το ψαλμικό «ἐμοί δέ τό προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστιν» και έτσι η ενορία μου, ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Καλλιθέας, έγινε για μένα το δεύτερο σπίτι μου και αποτέλεσε και αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια της ζωής μου. Ήταν το καύχημα και η χαρά μου, αλλά και το καταφύγιο και η παρηγοριά μου σε κάθε δύσκολη στιγμή.
Ένιωθα την ιερωσύνη ως κάτι πολύ σεβαστό και σπουδαίο, λες και από μικρός γνώριζα το μεγαλείο αυτού του υπουργήματος.
Θυμάμαι ότι ενώ όλα τα παιδιά της ηλικίας μου έλεγαν τί θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν, εγώ έλεγα «όταν μεγαλώσω θέλω να παντρευτώ την Εκκλησία».
Μεγαλώνοντας αισθανόμουν όλο και περισσότερο τον πόθο να διακονήσω την Μια, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού.
Συνομιλώντας με συνανθρώπους μας διεπίστωνα πως, ενώ είναι βαπτισμένοι, δεν γνωρίζουν πραγματικά σε ποιον Θεό πιστεύουν και θεωρούν τις ακολουθίες και τις πανηγύρεις ως κοινωνικά δρώμενα. Αγνοούν τον πλούτο των ιερών ακολουθιών, την σημασία των εορτών και πολλές φορές τα θεωρούν ιουδαϊκά κατάλοιπα, χωρίς να γνωρίζουν την παράδοση της Εκκλησίας μας εδώ και 2000 χρόνια. Έτσι δημιουργήθηκε μέσα μου έντονη η ανάγκη πρώτα εγώ να κατανοήσω το γιατί και το πώς γίνεται κάτι στην Εκκλησία μας, και στη συνέχεια να προσπαθήσω να το μεταδώσω και στους άλλους βασιζόμενος και στα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου: «Καθαρθῆναι δεῖ πρῶτον, εἶτα καθάραι· σοφισθῆναι καί εἶτα σοφῖσαι· γενέσθαι φῶς, και φωτίσαι· εγγίσαι Θεώ, και προσαγαγείν άλλους· αγιασθήναι, και αγιάσαι× χειραγωγήσαι μετά χειρών, συμβουλεύσαι μετά συνέσεως»...Μας προτρέπει δηλαδή ο άγιος ότι: «Πρέπει να καθαρίσουμε πρώτα τον εαυτό μας, έπειτα να καθαρίσουμε άλλους. Να αποκτήσουμε σοφία και έπειτα να κάνουμε και τους άλλους σοφούς. Να γίνουμε φως, για να φωτίσουμε. Να πλησιάσουμε τον Θεό οι ίδιοι, για να φέρουμε κοντά και τους άλλους. Να αγιαστούμε, για να αγιάσουμε....
Με την παρότρυνση των ιερέων του Ναού ήρθα σε επαφή με το ιερό αναλόγιο και από την πρώτη στιγμή με έθελξε η ενασχόληση με την ιερά τέχνη του Δαμασκηνού όχι μόνο ως καλλιτεχνία αλλά ως τον τρόπο κατανοήσεως της δομής των ακολουθιών.
Έχοντας κλίση στις θετικές επιστήμες και θέλοντας να αναπτύξω τα δοθέντα μοι τάλαντα κατά το δυνατόν, αποφάσισα πριν τις Θεολογικές μου σπουδές να ασχοληθώ με τα μαθηματικά. Έτσι φοίτησα στην Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών & Φυσικών Επιστημών του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Αυτή η απόφαση με ευεργέτησε πραγματικά, καθώς όξυνε την σκέψη μου και διαπλάτυνε τους πνευματικούς μου ορίζοντες.
Μετά την αποφοίτηση μου από το Πολυτεχνείο, ασχολούμαι με Θεολογικές σπουδές και ειδικότερα στον τομέα της Λατρείας και της Λειτουργικής.
Σήμερα το όνειρο των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων πραγματοποιείται, καθώς στέκομαι μπροστά στο ιερό Θυσιαστήριο και διαλέγομαι «ἐνώπιος Ἐνωπίῳ τῷ Κυρίῳ μου».
Στην σκέψη μου έρχεται ο πρώτος διάκονος της Εκκλησίας, ο Άγιος Στέφανος, ο πρώτος διάκονος μάρτυς, δείχνοντας μου ότι η ιερωσύνη συμπορεύεται με την οδύνη, τον σταυρό και το αίμα.
H Eκκλησία δεν είναι θρησκεία, αφού η θρησκεία ικανοποιεί μερικές εξωτερικές ανάγκες, αλλά η Εκκλησία είναι κοινωνία Θεού και ανθρώπων, ζώντων και κεκοιμημένων.
Οι Ιερείς της Εκκλησίας είναι διάδοχοι των Αποστόλων καί συνεχιστές του έργου τους.
Επιθυμώ να ανήκω και εγώ σε αυτή την ανθρώπινη αλυσίδα, που ξεκινά από τους Αποστόλους, τους Αγίους Πατέρες και φτάνει μέχρι τους αγίους των ημερών μας. Σε αυτούς που απαρνήθηκαν τον εαυτό τους, ήραν τον Σταυρό τους και ακολούθησαν τον Χριστό.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στους «Περί Ιερωσύνης» λόγους του κάνει την εξής σύγκριση: «Οι ιερείς έλαβαν εξουσία τέτοια, την οποία ο Θεός ούτε στους αγγέλους, ούτε στους αρχαγγέλους έδωσε», οι οποίοι επιθυμούν «παρακῦψαι καί ἰδεῖν τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ».
Ο δε Άγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με τα ιερά μυστήρια, γράφει για το μυστήριο της χειροτονίας:« «Η χειροτονία παρέχει στον ιερέα την εξουσία και τη δύναμη του Δημιουργού».
Δύσκολο λοιπόν, αλλά και ωραίο το λειτούργημα του ιερέως! Ωραίο, αλλά και βαρύ! Πολύ βαρύ, αλλά και ωφέλιμο…
Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος σημειώνει: «Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι παρά αὐτά τά δύο, ὁ ἄμβωνας καί ἡ ἁγία τράπεζα, ἡ ἱερουργία τοῦ λόγου καί ἡ Λειτουργία τῶν Θείων Μυστηρίων»
Ο εισερχόμενος στην ιερωσύνη, οφείλει να είναι λύχνος τον οποίον «άπτει ο Θεός και τίθησιν επί λυχνίας της εαυτού φωτοφόρου καθέδρας, ίνα εξαστράπτη φωτισμόν τη εκκλησία» όπως αναφέρει ο Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης. Μόνο με τον τρόπο αυτό ο Διάκονος γίνεται τύπος των πιστών, ζωντανό ευαγγέλιον, γίνεται φως, και παρέχει φως. Ο κίνδυνος όμως είναι συνεχής. Ο κληρικός βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί. Κρίνεται από τον Θεό αυστηρότερα, γιατί ζητάει και απαιτεί ο Θεός από αυτόν περισσότερα.
Αισθάνομαι πραγματικά πολύ λίγος, πολύ μικρός μπροστά στην αγάπη και την εύνοια του Θεού.
Αυτή την αγία και φοβερά ώρα της προσωπικής μου πεντηκοστής, δοξάζω τον Τριαδικό Θεό, ο οποίος παραβλέποντας τις αμαρτίες μου και τις ανθρώπινες αδυναμίες μου με καλεί να λάβω τον πρώτο βαθμό της αγίας Ιερωσύνης.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι συνέβαλαν στην πορεία μου μέχρι τούτη τη στιγμή. Ξέρω καλά πως ένα απλό ευχαριστώ δεν μπορεί να καλύψει το μέγεθος της ευγνωμοσύνης μου.
Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους γονείς μου Παρασκευά και Αθανασία οι οποίοι πάντα με ενθάρρυναν στην κλίση μου βοηθώντας στην ανάπτυξη των όποιων ταλάντων μου.
Στην συνέχεια ευχαριστώ τα αδέλφια μου με τις οικογένειες τους: τον Ματθαίο και την Μαρία, τον Δημήτρη και την Άννα, τον Παναγιώτη και την Ελισάβετ και τον Νεκτάριο.
Ευχαριστώ τους σεβαστούς αναδόχους μου Ιωάννη και Στυλιανή και τους λοιπούς συγγενείς μου κατά σάρκα. Η ευχή και η αγάπη τους ας με συνοδεύουν πάντοτε. Ιδιαίτερη μνεία και ευχαριστίες θέλω να αποδώσω στα αγαπημένα πνευματικά μου παιδιά, την Βαρβάρα και την Άννα, με τις οποίες αν και μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα είμαστε πάντα κοντά και ενωμένοι εν τη προσευχή.
Αν ο άνθρωπος οφείλει πολλά στους γονείς του για το ζην και το ευ ζην, ο πιστός άνθρωπος οφείλει πολύ περισσότερα στους πνευματικούς του πατέρες δια το εν Χριστώ ζην.
Εκ βάθους καρδίας ευγνωμονώ τον πανοικτίρμονα Θεό γιατί με αξίωσε να έχω από την βρεφική μου ηλικία ως πνευματικό πατέρα τον πρωτοπρεσβύτερο πατέρα Ηλία Μαρκαντώνη, ο οποίος υπήρξε για μένα δεύτερος πατέρας. Με αναπαύει στο πετραχήλι του κάθε φορά που κάτι με βαραίνει ή με προβληματίζει και είναι πάντα κοντά σε μένα και στην οικογένειά μου σε κάθε μας ανάγκη.
Έπειτα θα ήθελα να ευχαριστήσω του ιερείς του Αγίου Νικολάου Καλλιθέας τον πατέρα Παύλο Μπαραμπούτη, τον πατέρα Νικόλαο Κλάδη, τον πατέρα Γεώργιο Παπαθεοδώρου αλλά και τον μακαριστό πατέρα Εμμανουήλ Ταταράκη, που αποτελούν για μένα πρότυπα ιερέως και με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, κάνοντας με να νιώθω αναπόσπαστο μέρος της οικογενείας τους.
Ξεχωριστή βέβαια θέση στη ζωή μου κατέχει και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ, ο οποίος νεύσει καί ευλογία Θεού παρείχε δύο ευλογημένες στιγμές της μέχρι τώρα ζωής μου: την χειροθεσία μου σε αναγνώστη τον Δεκέμβριο του 2010 και το μυστήριο του γάμου μου τον προηγούμενο Σεπτέμβριο.
Στην συνέχεια θα ήθελα να αναφέρω τους ιερείς π. Θωμά Συνοδινό, π. Επιφάνιο Αρβανίτη, π. Καλλίνικο Μαυρολέοντα, π. Διούσιο Κατερίνα, π. Μάξιμο Ματθαίο (διδάσκαλο του τυπικού), π. Ματθαίο Μπαρούση, π. Χριστοφόρο Καραμολέγκο, π. Νεόφυτο Δοντά, , π. Αλέξιο Παπαδόπουλο, π. Λεωνίδα Μπάρδο, π. Γεώργιο Σχοινά, π. Νεκτάριο Στογιάννη, π. Δημήτριο Σκαρβελάκη και π. Δημήτριο Παλιούρα οι οποίοι παντοιοτρόπως συνέδραμαν στην συγκρότηση της προσωπικότητας μου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου στα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ναού, στα μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου, της Νεότητος, τον δάσκαλο μου στην ψαλτική Βασιλείο Χασανδρινό, όσους πλαισιώνουν τα ιερά αναλόγια του Ναού και όλους τους ενορίτες της Ενορίας του Αγίου Νικολάου για την αγάπη με την οποία με περιέβαλλαν όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν και είναι για μένα μια ανοιχτή και γεμάτη θέρμη αγκαλιά. Εύχομαι ο Θεός να τους ανταποδώσει απλόχερα όσα μου προσέφεραν.
Ξεχωριστή θέση στα βήματα μου στην Σαντορίνη έχει η ενορία του Αγίου Χαραλάμπους Έξω Γωνιάς, όπου διακόνησα στο αναλόγιο τα τελευταία 3 χρόνια μαζί με τον κύριο Σπύρο τον κύριο Μανώλη και τον αδελφό μου τον Νεκτάριο, υπό την σκέπη του πατρός Εμμανουήλ Λειβαδάρου.
Ακόμα ευχαριστίες πρέπουν στην Ιερά Μονή Προφήτου Ηλιού Θήρας, στον ηγούμενο της Μονής π. Δαμασκηνό και σε όλη την αδελφότητα.
Ευχαριστώ πολύ τον π. Νικόλαο Σιγάλα Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο της Ιεράς Μητροπόλεως Θήρας Αμοργού και Νήσων, ο οποίος παντοιοτρόπως έδειξε ενδιαφέρον για το πρόσωπο μου και για την όλη μου εξέλιξη.
Εδώ πρέπει να ευχαριστήσω και όλους του ιερείς της Σαντορίνης οι οποίοι με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή.
Ευγνωμοσύνη οφείλω στους δασκάλους και στους καθηγητές μου τόσο στο Πολυτεχνείο όσο και στην Θεολογική Σχολή. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους καθηγητές στην Θεολογική Σχολή κύριο Γεώργιο Φίλια, πατέρα Θεόδωρο Κουμαριανό και κυρία Αριάδνη Σαραντουλάκου.
Επιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε, να ευχαριστήσω αυτή την στιγμή την σύντροφο της ζωής μου την Αγάπη, που δέχτηκε να γίνει Κηρυναίος και να σηκώσει μαζί μου τον σταυρό της ιερωσύνης αποδεικνύοντας την ηρωικότητα και το μέγεθος της προς εμέ αγάπης της. Δέχθηκε με θείο ζήλο και αυταπάρνηση να σηκώσουμε μαζί αυτόν τον σταυρό και να βαδίσουμε πλάι – πλάι «την στενή και τεθλιμμένη οδό». Μαθητεύω στην πίστη της και στην εμπιστοσύνη της στο θέλημα και το έλεος του Θεού. Δοξάζω τον Θεό που την οδήγησε στην ζωή μου και Του είμαι ευγνώμων διότι την έφερε στη ζωή μου γεμίζωντας την με αγάπη και ευλογία. Πώς αλλιώς άλλωστε να θεωρήσω το ότι στη μεγάλη αυτή στιγμή της ζωής μου, την ώρα της Χειροτονίας μου, αναμένουμε και την έλευση του πρώτου μας παιδιού; Να εύχεστε να ακολουθεί η ιερατική μας οικογένεια από σήμερα την σωστή πορεία....
Αυτήν την στιγμή θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη και από όσους άθελα μου στεναχώρησα στην μέχρι τώρα πορεία μου.
Τέλος Σεβασμιώτατε,
θα ήθελα ενώπιον πάντων, εν μέσω Εκκλησίας, ενώπιον Θεού και ανθρώπων, να σας ευχαριστήσω για την ειλικρινή και Πατρική Σας αγάπη, με την οποία με περιβάλλατε από την πρώτη στιγμή που με γνωρίσατε, καθώς και την εμπιστοσύνη που εκφράζετε προς την ταπεινότητα μου. Δεν υπάρχουν όμως λόγια να Σας ευχαριστήσω για το πιο Μεγαλειώδες δώρο που σε λίγο πρόκειται να λάβω από τα τίμια χέρια Σας, την αγία Ιερωσύνη.
Πάντα θα εμπνέομαι από το πράον του χαρακτήρα Σας, την ταπείνωση Σας, την λατρεία Σας για τις ιερές ακολουθίες, την αγάπη Σας, τις θυσίες Σας και δηλώνω ότι πάντα θα βρίσκομαι δίπλα Σας ως διάκονος και βοηθός.
Εύχεσθε όπως ο Σταυρωμένος και Αναστημένος Χριστός, μου δίνει δύναμη σε αυτόν τον δρόμο και με αξιώσει να ακούσω στο τέλος της ζωής μου το "Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, είσελθε εις την χαρά του Κυρίου σου". Αμήν.
Κλικ εδώ. O Επίσκοπος Θεσπιών χειροτόνησε τον αγαθό άγγελο του Αγίου Δημητρίου Όπλων
Κλικ εδώ. Χειροτονία Πρεσβυτέρου 4.11.2018 στο Εμπορείο της Σαντορίνης
Κλικ εδώ. Χειροτονία Πρεσβυτέρου π. Αλεξάνδρου στον Ι. Ν. Αγίας Άννας στον Βόθωνα, της Μητροπόλεως Θήρας 23.2.2016
Κλικ εδώ. Χειροτονία Ιερέως π. Κυριακού Καραμολέγκου και την σε Διάκονο χειροτονία του Μοναχού Αγαθαγγέλου στον Ι.Ν. Ευαγγελισμού του Εμπορείου, της Μητροπόλεως Θήρας 17.12.2015