ΚΥΡΙΑΚΗ IB' ΛΟΥΚΑ- κεφ. ιζ' στίχοι 12-19
Η θεραπεία των δέκα λεπρών
Α' ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Εκκλησία μας χρησιμοποιεί τη θαυματουργική
θεραπεία των δέκα λεπρών για να μας διδάξει ότι: α) ο Κύριος είναι ο
αληθινός Θεός και Σωτήρας μας, β) η αγάπη του για μας τους ανθρώπους
είναι απεριόριστη και γ) ο άνθρωπος που δέχεται την αγάπη του
Χριστού πρέπει να τη δείχνει με την ευγνωμοσύνη και την ευχαριστία
του σ' Αυτόν.
Τω καιρώ εκείνω
εισερχομένου του Ιησού εις τίνα κώμην απήντησαν αυτώ
δέκα λεπροί άνδρες, οί έστησαν πόρρωθεν, και αυτοί ήραν
φωνήν λέγοντες· Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς. Και ιδών
είπεν αυτοίς- πορευθέντες επιδείξατε εαυτούς τοις
ιερεύσι. Και εγένετο εν τω υπάγειν αυτούς εκαθαρίσθησαν.
Είς δε εξ αυτών, ιδών ότι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής
μεγάλης δοξάζων τον Θεόν, και έπεσεν επί πρόσωπον παρά
τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ· Και αυτός ην
Σαμαρείτης. Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν: ουχί οι δέκα
εκαθαρίσθησαν; οι δε εννέα που; ουχ ευρέθησαν
υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ ει μη ο αλλογενής
ούτος; Και είπεν αυτώ· αναστάς πορεύου· η πίστις σου
σέσωκέ σε».
|
Εκείνο τον καιρό, ενώ
έμπαινε ο Ιησούς σε κάποιο χωριό, τον συνάντησαν δέκα
λεπροί άνθρωποι, που εξαιτίας της αρρώστιας τους
στάθηκαν μακριά! Αυτοί λοιπόν έβαλαν τη φωνή, λέγοντας:
Διδάσκαλε Ιησού, λυπήσου μας. Και όταν τους είδε ο
Ιησούς, τους είπε· Πηγαίνετε να δείξετε τους εαυτούς σας
στους ιερείς. Και έγινε εκεί που αυτοί πήγαιναν,
καθαρίστηκαν. Και ένας από αυτούς όταν είδε που
γιατρεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με μεγάλη φωνή το Θεό και
έπεσε στα πόδια του Ιησού ευχαριστώντας τον και αυτός
ήταν Σαμαρείτης. Τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε·
Μήπως δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Αλλά οι άλλοι εννέα
που είναι; Δε βρέθηκαν να γυρίσουν για να δοξάσουν το
Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλογενής; Και του είπε· Σήκω και
πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε.
|
Γ' ΑΝΑΛΥΣΗ -ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ
1. Οι δέκα λεπροί φαίνεται πως είχαν μέσα τους
κάποια πίστη στον Ιησού Χριστό. Όταν ο Κύριος τους έδωσε την εντολή
να πάνε στους ιερείς, τότε αυτοί έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και
υπακοή στα λόγια του Χριστού. Στο δρόμο ανακάλυψαν πως θεραπεύτηκαν.
Μας δημιουργεί όμως μεγάλη έκπληξη η διαγωγή των εννέα λεπρών.
Έδειξαν μεγάλη αχαριστία στον ευεργέτη τους. Φαίνεται πως στην
καρδιά τους δε δοκίμασαν ευγνωμοσύνη και αγάπη για τον Κύριο. Ο ένας
που γύρισε για να ευχαριστήσει τον Κύριο ήταν Σαμαρείτης. Ο Χριστός
δείχνει σαν να παραπονείται, όταν ρωτάει το Σαμαρείτη: «Δε
θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Πού είναι οι άλλοι εννέα;»
2. Δυστυχώς τέτοια αγνωμοσύνη δείχνουν πολλοί
άνθρωποι σήμερα. Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε ανάγκη, τρέχει και
ζητεί τη βοήθεια του Θεού. Όταν όμως λάβει την ευεργεσία, τότε
εύκολα ξεχνά το Θεό. Αυτό δείχνει πως η πίστη δε συνοδεύεται από την
αγάπη. Ο Κύριος μας βεβαιώνει στην επί του όρους Ομιλία του, πως ο
Θεός δεν αναγνωρίζει τους ανθρώπους εκείνους, που έχουν μια τέτοια
λειψή και αρρωστημένη πίστη.
3. Ο Κύριος δικαιώνει και βραβεύει την
ευγνωμοσύνη, που τη συναντά στο πρόσωπο του Σαμαρείτη. Η ευγνωμοσύνη
είναι η πρώτη αρετή, απ' όπου εκπηγάζουν και τροφοδοτούνται όλες οι
άλλες αρετές του ανθρώπου. Η ευγνωμοσύνη συνδέεται με την αγάπη.
Τέτοια αγάπη είχε στην καρδιά του και ο Σαμαρείτης. Γι' αυτό και ο
Χριστός του δίνει κάτι πολύ περισσότερο από τη θεραπεία της
σωματικής του αρρώστιας. Ο Κύριος χαρίζει στο Σαμαρείτη και τη
σωτηρία της ψυχής του, όταν τον διαβεβαιώνει: «Σήκω και πήγαινε· η
πίστη σου σε έσωσε».
4. Και εμείς πρέπει από τώρα να μάθουμε να
είμαστε ευγνώμονες. Για κάθε τι που μας προσφέρει ο Θεός και μας
δίνουν οι άνθρωποι, πρέπει πάντα να εκφράζουμε την ευχαριστία μας. Η
ευγνωμοσύνη συνδέει με την αγάπη τον ευεργέτη και τον ευεργετημένο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει ότι η ευχαριστία μας δεν
προσθέτει τίποτα στο Θεό, αλλά μας κάνει πολύ πιο οικείους με αυτόν.
Δ. ΔΙΔΑΓΜΑ
Ευχαριστείτε πάντοτε υπέρ πάντων ( = για
όλα) εν ονόματι ( = στο όνομα) του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού τω Θεώ και Πατρί» ( Ο Απόστολος Παύλος στους
Εφεσίους, κεφ. ε' στίχος 20).
ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΡΗΤΟΡΩΝ
Η ευγνωμοσύνη είναι χρέος, που ποτέ δεν είναι
δυνατόν να το εξοφλήσουμε εξ ολοκλήρου. Καλούμαστε έμπρακτα να
εξωτερικεύσουμε με έργα αγάπης τα αισθήματα της ευγνωμοσύνης που
αναπηδούν από το βάθος της ψυχής μας. Ας μην παραλείπουμε τίποτε από
εκείνα που μπορούμε να πράξουμε» (Αρχιμανδρίτου ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΠΑΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ - Αθαν. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ, Κυριακοδρόμιο, τόμος τρίτος,
Αθήναι 1962, σελ. 170).
http://paroutsas.jmc.gr